Вядомы каментатар тэлеканала "Расія 2" Дзмітрый Губерніеў па абавязку службы рэгулярна вядзе рэпартажы са спаборніцтваў па зімовых відах спорту. 18 лютага ў Алімпійскім парку Сочы ў зусім не зімовае надвор'е, пад праліўным дажджом, ён прысутнічаў на чарговай цырымоніі ўзнагароджання герояў Гульняў 2014 года, у ліку якіх былі беларусы Дар'я Домрачава і Антон Кушнір. Незадоўга да таго моманту, калі атлеты ўзышлі на п'едэстал, Дзмітрый Губерніеў згадзіўся адказаць на некалькі пытанняў аб лепшай біятланістцы Беларусі, расказаў аб тым, што яго па-добраму здзівіла, а што крыху засмуціла на Алімпіядзе-2014.
- Дзмітрый, вы не аднойчы размаўлялі з трохразовай алімпійскай чэмпіёнкай Сочы Дар'яй Домрачавай. Ахарактарызуйце яе як субяседніка?
- Існуе меркаванне, што калі хочаш атрымаць цудоўнае, інтэлігентнае, прафесійнае інтэрв'ю на рускай мове, то падыдзі да Дашы Домрачавай і задума ажыццявіцца. Я не хацеў бы крыўдзіць дзяўчат з расійскай зборнай, Анастасію Кузьміну, якая выступае за Славакію, або ўкраінскіх біятланістак, але Дар'я - гэта асаблівы чалавек. Я заўсёды адзначаў, што ў цяжкія для яе моманты, як у пачатку гэтага сезона ў Эстэрсундзе, яна заўсёды знаходзіла час для інтэрв'ю, і ніякіх праблем з гэтым ніколі не было. Думаю, ёй вядома, што я за яе вельмі балею. Я знаходжуся ў сяброўскіх адносінах і з галоўным трэнерам зборнай Беларусі па біятлоне Андрыянам Цыбульскім, і з Клаусам Зібертам, і з доктарам Андрэем Семеняковым, які мне асабіста дапамагаў.
Беларуская каманда для мяне не чужая. Украінцы таксама ведаюць, што я радуюся іх поспехам. Тое ж магу сказаць і пра казахстанскую біятланістку Алену Хрусталёву. Пра Дар'ю Домрачаву можна гаварыць, што гэта абсалютны феномен. Яна чалавек, які не толькі пераадольвае вялікія нагрузкі, прапанаваныя Клаусам Зібертам, але і аналізуе свае выступленні і трэніроўкі. Дар'я - узор разумнага спартсмена. Акрамя ўсяго іншага, яна яшчэ і проста прыгожая дзяўчына. Нам, мужчынам, застаецца толькі зайздросціць таму шчасліўчыку, які трымае яе за руку на этапах Кубка свету. Я ведаю, хто гэта, але не скажу.
- Дар'я таксама не любіць гаварыць аб сваім асабістым жыцці.
- Правільна робіць. Аднолькава паважаю гэтых людзей і жадаю ім удачы і шчасця!
- Што скажаце аб рэзультатах Дар'і Домрачавай у Сочы?
- Я ўражаны тым, што Домрачава ідэальна правяла тры гонкі з пункту гледжання стральбы - інакш кажучы, змагла зрабіць тое, што не змог зрабіць практычна ніхто. Мне вядома, што беларуская зборная абнавіла каманду сэрвісменаў, і яна працуе вельмі паспяхова. Я віншую беларускі народ з поспехамі спартсменаў на Гульнях у Сочы. З захапленнем вітаю рашэнне Прэзідэнта Беларусі аб прысваенні Дар'і Домрачавай звання Героя краіны. Дар'я - сапраўдны патрыёт сваёй Радзімы. Падкупляе ў ёй і тое, як яна ставіцца тут да расійскіх балельшчыкаў. Я здзіўляўся, чаму здзіўлялася яна, калі гаварыла пра гарачую падтрымку расіян. За яе ўсюды вельмі балеюць: і ў Ханты-Мансійску, і ў Цюмені - дзе заўгодна. Ад сябе я жадаю ёй поспеху і ў наступных алімпійскіх гонках. Думаю, што беларуская каманда ў змешанай эстафеце будзе моцным арэшкам.
- Трэнеры прынялі рашэнне, што Дар'я Домрачава не выступіць у гэтым відзе праграмы...
- Не ведаў аб гэтым. Думаю, што ў жаночай эстафеце каманда Беларусі ўсё роўна шмат на што прэтэндуе, таму не выключаны момант, калі Даша па традыцыі дапаможа калегам па камандзе заняць месцы вышэй. Перад ёю хочацца, літаральна, стаць на калені, таму што гэта сапраўды выдатны чалавек. Прыемна, калі поспеху ў спорце дабіваюцца такія інтэлігентныя, адукаваныя, начытаныя людзі, як Дар'я Домрачава. Яна выдатна валодае англійскай мовай. Яна чалавек свету, але не забывае аб сваім паходжанні, а таксама аб сваіх расійскіх каранях. Вы павінны разумець, што гэта вельмі важна для нас. Я, як каментатар, ведаючы, што ў Беларусі глядзяць мае рэпартажы, радуюся гэтаму.
- Саперніцы Домрачавай гавораць, што проста не могуць угнацца за ёю на гэтай Алімпіядзе. А вы што скажаце?
- Перавага проста фенаменальная. Такое магла сабе дазволіць акрамя Дар'і толькі Магдалена Нойнер у апошнія 10 гадоў.
- У чым сакрэт поспеху лепшай беларускай біятланісткі?
- Яна працаўніца. Ёсць планы трэнерскага штаба, нагрузка, водгук на нагрузку. Я, дарэчы кажучы, вельмі хвалююся за здароўе Клауса Зіберта, паважаю яго барацьбу з хваробай і падтрымліваю. Ён нядобра адчуваў сябе на адным з этапаў Кубка свету. Тады ўсе перажывалі, і Дар'я, і мы. Жадаю Клаусу ўсяго найлепшага ў сваіх рэпартажах.
Калі раней мы маглі са шкадаваннем гаварыць, што акрамя Домрачавай у біятлоне Беларусі больш нікога няма, то цяпер ёсць яшчэ Надзея Скардзіна. Яе поспех на Алімпіядзе ў Сочы не выпадковы, таму што гэта спартсменка яшчэ ў студзені пачала паказваць рэзультат. Хацелася б, каб у беларускіх камандах з'яўляліся атлеты, выхаваныя ў комплексе "Раўбічы", які цяпер рэканструюецца вельмі сур'ёзна. Трэба выхоўваць сваіх, не аглядацца па баках. Усе магчымасці ў Беларусі для гэтага ёсць. Гэта спартыўная краіна.
- Дзмірый, якія вынікі вас здзівілі на Алімпіядзе ў Сочы?
- Домрачава здзівіла. Можна было дапусціць, што яна выйграе тры медалі, але каб яна іх выйграла і з такой перавагай - гэта фантастыка, тым больш што першая спрынтарская гонка не вельмі ў яе атрымалася. Запомняцца і слёзы нарвежскага біятланіста Эміла-Хегле Свендсана, які вырваў перамогу ў гонцы з мас-старту. Здзівіла, але ўжо з іншага боку, што ў расійскай жаночай біятлоннай зборнай прадаўжае працаваць замежны трэнер Вольфганг Піхлер. Яго работа цалкам відавочная... Тры гады мы рыхтаваліся, каб потым расказаць, што мы зноў да нечага рыхтуемся? Наперадзе яшчэ змешаная эстафета, паглядзім, як выступіць каманда. Добра, што Вольга Вілухіна ўжо ўзяла адзін медаль да гэтага. Яе рашэнне пайсці да Уладзіміра Каралькевіча - гэта грамадзянская мужнасць і вялікі ўчынак, інакш у нас і гэтага медаля не было б у біятлоне.
- Хвалюючай тэмай для расійскай зборнай на Алімпіядзе ў Сочы з'яўляецца рашэнне Яўгена Плюшчанкі зняцца з турніру ў мужчынскім адзіночным катанні. Як вы да гэтага аднесліся?
- Паважаю гэта рашэнне спартсмена. Мне няма патрэбы пераказваць нейкія плёткі і размовы. Ведаю, што ў Яўгена сапраўды баліць спіна. Калі мы размаўлялі, ён аб гэтым расказваў. Шкада, што не ўбачылі Плюшчанку ў асабістым турніры, але гэта спартыўнае жыццё і стан яго здароўя.
- Які момант на гэтай Алімпіядзе вы назвалі б самым хвалюючым?
- Уразіў твар Сашы Лягкова на трэцім этапе лыжнай эстафеты за каманду Расіі. Калі ён з такім тварам пабяжыць 50-кіламетровую гонку, мала нікому не падасца. Паважаю Лягкова, віншую яго з медалём і спадзяюся, што яшчэ не вечар. Веру, што пакажа сябе хакейная зборная Расіі, да якой пакуль ёсць пытанні. Няма іх толькі да гульні варатароў. Я з'яўляюся паклоннікам Сяргея Баброўскага і лічу яго адным з лепшых галкіпераў свету. Упэўнены, што ён не падвядзе.
- І апошняе пытанне, як лічыце, у беларускага лыжніка Сяргея Далідовіча ёсць шанцы на адной з яго любімых дыстанцый 50 км?
- У прынцыпе, ён даўно бегае, але ў гэтай гонцы бачу яго ў ролі "цёмнага коніка". 50 км такая дыстанцыя, на якой магчыма ўсё. Аднак канкурэнцыя вельмі сур'ёзная.
Яшчэ крыху хацеў бы сказаць пра ўражанні. Шмат што ў нас тут упершыню - перамогі Віктара Ана ў шорт-трэку, Сашы Зубкова з Аляксеем Ваяводам у бабслеі. Наогул, мне вельмі падабаецца фраза Ягора Шылава з фільма Мікіты Міхалкова: "Усё будзе добра, Мікалай!". Дык вось, хочацца сказаць усім балельшчыкам: "Усё будзе добра!" Расія дастойна выступае на гэтай Алімпіядзе і дастойна яе завершыць, не сумняваюся.
Сяргей ТРАФІМОВІЧ, Сочы
- Дзмітрый, вы не аднойчы размаўлялі з трохразовай алімпійскай чэмпіёнкай Сочы Дар'яй Домрачавай. Ахарактарызуйце яе як субяседніка?
- Існуе меркаванне, што калі хочаш атрымаць цудоўнае, інтэлігентнае, прафесійнае інтэрв'ю на рускай мове, то падыдзі да Дашы Домрачавай і задума ажыццявіцца. Я не хацеў бы крыўдзіць дзяўчат з расійскай зборнай, Анастасію Кузьміну, якая выступае за Славакію, або ўкраінскіх біятланістак, але Дар'я - гэта асаблівы чалавек. Я заўсёды адзначаў, што ў цяжкія для яе моманты, як у пачатку гэтага сезона ў Эстэрсундзе, яна заўсёды знаходзіла час для інтэрв'ю, і ніякіх праблем з гэтым ніколі не было. Думаю, ёй вядома, што я за яе вельмі балею. Я знаходжуся ў сяброўскіх адносінах і з галоўным трэнерам зборнай Беларусі па біятлоне Андрыянам Цыбульскім, і з Клаусам Зібертам, і з доктарам Андрэем Семеняковым, які мне асабіста дапамагаў.
Беларуская каманда для мяне не чужая. Украінцы таксама ведаюць, што я радуюся іх поспехам. Тое ж магу сказаць і пра казахстанскую біятланістку Алену Хрусталёву. Пра Дар'ю Домрачаву можна гаварыць, што гэта абсалютны феномен. Яна чалавек, які не толькі пераадольвае вялікія нагрузкі, прапанаваныя Клаусам Зібертам, але і аналізуе свае выступленні і трэніроўкі. Дар'я - узор разумнага спартсмена. Акрамя ўсяго іншага, яна яшчэ і проста прыгожая дзяўчына. Нам, мужчынам, застаецца толькі зайздросціць таму шчасліўчыку, які трымае яе за руку на этапах Кубка свету. Я ведаю, хто гэта, але не скажу.
- Дар'я таксама не любіць гаварыць аб сваім асабістым жыцці.
- Правільна робіць. Аднолькава паважаю гэтых людзей і жадаю ім удачы і шчасця!
- Што скажаце аб рэзультатах Дар'і Домрачавай у Сочы?
- Я ўражаны тым, што Домрачава ідэальна правяла тры гонкі з пункту гледжання стральбы - інакш кажучы, змагла зрабіць тое, што не змог зрабіць практычна ніхто. Мне вядома, што беларуская зборная абнавіла каманду сэрвісменаў, і яна працуе вельмі паспяхова. Я віншую беларускі народ з поспехамі спартсменаў на Гульнях у Сочы. З захапленнем вітаю рашэнне Прэзідэнта Беларусі аб прысваенні Дар'і Домрачавай звання Героя краіны. Дар'я - сапраўдны патрыёт сваёй Радзімы. Падкупляе ў ёй і тое, як яна ставіцца тут да расійскіх балельшчыкаў. Я здзіўляўся, чаму здзіўлялася яна, калі гаварыла пра гарачую падтрымку расіян. За яе ўсюды вельмі балеюць: і ў Ханты-Мансійску, і ў Цюмені - дзе заўгодна. Ад сябе я жадаю ёй поспеху і ў наступных алімпійскіх гонках. Думаю, што беларуская каманда ў змешанай эстафеце будзе моцным арэшкам.
- Трэнеры прынялі рашэнне, што Дар'я Домрачава не выступіць у гэтым відзе праграмы...
- Не ведаў аб гэтым. Думаю, што ў жаночай эстафеце каманда Беларусі ўсё роўна шмат на што прэтэндуе, таму не выключаны момант, калі Даша па традыцыі дапаможа калегам па камандзе заняць месцы вышэй. Перад ёю хочацца, літаральна, стаць на калені, таму што гэта сапраўды выдатны чалавек. Прыемна, калі поспеху ў спорце дабіваюцца такія інтэлігентныя, адукаваныя, начытаныя людзі, як Дар'я Домрачава. Яна выдатна валодае англійскай мовай. Яна чалавек свету, але не забывае аб сваім паходжанні, а таксама аб сваіх расійскіх каранях. Вы павінны разумець, што гэта вельмі важна для нас. Я, як каментатар, ведаючы, што ў Беларусі глядзяць мае рэпартажы, радуюся гэтаму.
- Саперніцы Домрачавай гавораць, што проста не могуць угнацца за ёю на гэтай Алімпіядзе. А вы што скажаце?
- Перавага проста фенаменальная. Такое магла сабе дазволіць акрамя Дар'і толькі Магдалена Нойнер у апошнія 10 гадоў.
- У чым сакрэт поспеху лепшай беларускай біятланісткі?
- Яна працаўніца. Ёсць планы трэнерскага штаба, нагрузка, водгук на нагрузку. Я, дарэчы кажучы, вельмі хвалююся за здароўе Клауса Зіберта, паважаю яго барацьбу з хваробай і падтрымліваю. Ён нядобра адчуваў сябе на адным з этапаў Кубка свету. Тады ўсе перажывалі, і Дар'я, і мы. Жадаю Клаусу ўсяго найлепшага ў сваіх рэпартажах.
Калі раней мы маглі са шкадаваннем гаварыць, што акрамя Домрачавай у біятлоне Беларусі больш нікога няма, то цяпер ёсць яшчэ Надзея Скардзіна. Яе поспех на Алімпіядзе ў Сочы не выпадковы, таму што гэта спартсменка яшчэ ў студзені пачала паказваць рэзультат. Хацелася б, каб у беларускіх камандах з'яўляліся атлеты, выхаваныя ў комплексе "Раўбічы", які цяпер рэканструюецца вельмі сур'ёзна. Трэба выхоўваць сваіх, не аглядацца па баках. Усе магчымасці ў Беларусі для гэтага ёсць. Гэта спартыўная краіна.
- Дзмірый, якія вынікі вас здзівілі на Алімпіядзе ў Сочы?
- Домрачава здзівіла. Можна было дапусціць, што яна выйграе тры медалі, але каб яна іх выйграла і з такой перавагай - гэта фантастыка, тым больш што першая спрынтарская гонка не вельмі ў яе атрымалася. Запомняцца і слёзы нарвежскага біятланіста Эміла-Хегле Свендсана, які вырваў перамогу ў гонцы з мас-старту. Здзівіла, але ўжо з іншага боку, што ў расійскай жаночай біятлоннай зборнай прадаўжае працаваць замежны трэнер Вольфганг Піхлер. Яго работа цалкам відавочная... Тры гады мы рыхтаваліся, каб потым расказаць, што мы зноў да нечага рыхтуемся? Наперадзе яшчэ змешаная эстафета, паглядзім, як выступіць каманда. Добра, што Вольга Вілухіна ўжо ўзяла адзін медаль да гэтага. Яе рашэнне пайсці да Уладзіміра Каралькевіча - гэта грамадзянская мужнасць і вялікі ўчынак, інакш у нас і гэтага медаля не было б у біятлоне.
- Хвалюючай тэмай для расійскай зборнай на Алімпіядзе ў Сочы з'яўляецца рашэнне Яўгена Плюшчанкі зняцца з турніру ў мужчынскім адзіночным катанні. Як вы да гэтага аднесліся?
- Паважаю гэта рашэнне спартсмена. Мне няма патрэбы пераказваць нейкія плёткі і размовы. Ведаю, што ў Яўгена сапраўды баліць спіна. Калі мы размаўлялі, ён аб гэтым расказваў. Шкада, што не ўбачылі Плюшчанку ў асабістым турніры, але гэта спартыўнае жыццё і стан яго здароўя.
- Які момант на гэтай Алімпіядзе вы назвалі б самым хвалюючым?
- Уразіў твар Сашы Лягкова на трэцім этапе лыжнай эстафеты за каманду Расіі. Калі ён з такім тварам пабяжыць 50-кіламетровую гонку, мала нікому не падасца. Паважаю Лягкова, віншую яго з медалём і спадзяюся, што яшчэ не вечар. Веру, што пакажа сябе хакейная зборная Расіі, да якой пакуль ёсць пытанні. Няма іх толькі да гульні варатароў. Я з'яўляюся паклоннікам Сяргея Баброўскага і лічу яго адным з лепшых галкіпераў свету. Упэўнены, што ён не падвядзе.
- І апошняе пытанне, як лічыце, у беларускага лыжніка Сяргея Далідовіча ёсць шанцы на адной з яго любімых дыстанцый 50 км?
- У прынцыпе, ён даўно бегае, але ў гэтай гонцы бачу яго ў ролі "цёмнага коніка". 50 км такая дыстанцыя, на якой магчыма ўсё. Аднак канкурэнцыя вельмі сур'ёзная.
Яшчэ крыху хацеў бы сказаць пра ўражанні. Шмат што ў нас тут упершыню - перамогі Віктара Ана ў шорт-трэку, Сашы Зубкова з Аляксеем Ваяводам у бабслеі. Наогул, мне вельмі падабаецца фраза Ягора Шылава з фільма Мікіты Міхалкова: "Усё будзе добра, Мікалай!". Дык вось, хочацца сказаць усім балельшчыкам: "Усё будзе добра!" Расія дастойна выступае на гэтай Алімпіядзе і дастойна яе завершыць, не сумняваюся.
Сяргей ТРАФІМОВІЧ, Сочы
