Навіны сюжэта
"VII Усебеларускі народны сход"
Зусім хутка ў Беларусі пройдзе VII Усебеларускі народны сход (УНС). Цяпер ідзе актыўная падрыхтоўка да гэтай важнай для краіны падзеі - дэлегаты прадаўжаюць работу над праектам Праграмы сацыяльна-эканамічнага развіцця Беларусі на 2026-2030 гады. Сярод дэлегатаў ад Магілёўскай вобласці - дырэктар Мяжысецкай сярэдняй школы Лілія Мельнікава. Яна расказала карэспандэнту БЕЛТА аб тым, чаму невялікія населеныя пункты становяцца ўсё больш прывабнымі і камфортнымі для жыцця.
Лілія Мельнікава ўсё жыццё пражывае ў аграгарадку Мяжысеткі Магілёўскага раёна. Камфортны і ўтульны населены пункт, развітая інфраструктура, дзіцячы сад, школа, магазіны і блізкасць да абласнога цэнтра робяць яго вельмі прывабным для жыцця.
"Я нарадзілася ў Магілёве, але мы практычна адразу з бацькамі пераехалі ў Мяжысеткі. Тут я скончыла сярэднюю школу, цяпер я ў ёй працую дырэктарам, - расказала яна. - Выбар прафесіі ў мяне, можна сказаць, быў вызначаны: мае бацькі таксама былі настаўнікамі і таксама працавалі ў гэтай школе. А яе скончыла, паступіла ў МДУ імя А.А. Куляшова і, атрымаўшы дыплом, адразу вярнулася на малую радзіму, у родную школу настаўнікам англійскай мовы".
Крыху пазней Ліліі Мельнікавай прапанавалі стаць намеснікам дырэктара па вучэбнай рабоце. На гэтай пасадзе яна прапрацавала больш за 10 гадоў, а потым стала дырэктарам. Аб сваім рашэнні застацца ў аграгарадку яна ніколі не шкадавала.
"Я не вельмі люблю жыць у горадзе, мне больш падабаецца жыць у вёсцы. Ды і той факт, што маці і тата таксама працавалі ў гэтай школе, паўплываў на маё жаданне быць настаўнікам, вярнуцца, жыць і працаваць тут, - расказала яна. - Мяжысеткі недалёка ад горада, інфраструктура дазваляе жыць вельмі камфортна. Тут і раней былі магазіны, банк, школа. Гарадская мітусня не для мяне".
Лілія Мельнікава адзначае, што Мяжысеткі значна прыраслі ў сваім развіцці. "Я тут жыву ўжо больш за 40 гадоў. І, вядома, за гэты час змяненняў было шмат. Мы з вёскі сталі аграгарадком, палепшылася інфраструктура: быў адзін магазін, а стала пяць, матэрыяльна-тэхнічная база нашай школы не ўступае гарадскім гімназіям, камфортны і сучасны дзіцячы сад. І ўсё гэта мянялася на вачах: мы бачылі, як добраўпарадкоўваецца населены пункт, прырастае дарогамі, пешаходнымі дарожкамі, малымі архітэктурнымі формамі, дзіцячымі пляцоўкамі. Гэта толькі здаецца, што гэта дробязь, але гэта таксама вельмі важна для людзей, - пералічвае яна. - Мяжысеткі нашы расцвілі".
Паводле слоў дырэктара школы, у плане развіцця аграгарадкоў Мяжысеткі - гэта не выключэнне з правіл, а прыклад планамернай дзяржаўнай палітыкі па падтрымцы малых населеных пунктаў. "Калі я была дзіцем, на розныя гурткі бацькі вазілі мяне ў горад, таму што тут нічога не было. І аўтобус хадзіў два разы: раніцай і вечарам. А цяпер у нас няма ніякіх праблем дабірацца да горада ў любы час, для дзяцей ёсць усё, каб развівацца і рэалізоўваць свае таленты", - расказвае яна.
Змянілася і сфера адукацыі. "У прафесіі я ўжо больш за 25 гадоў. І за гэтыя гады адукацыя зрабіла значны крок наперад. У нас на ўзбраенні ёсць усе сучасныя тэхналогіі: у кожным кабінеце ёсць камп'ютары, мультыборды, праектары. Гэта значна павышае якасць праводзімых заняткаў і ўзровень уключанасці дзяцей у працэс. Не проста дошка і мел, як гэта было, калі я пачынала. У нас цяпер выдатная матэрыяльна-тэхнічная база - і ўсё гэта дзякуючы палітыцы нашай дзяржавы, - расказвае яна. - Трансфармуюцца навучальныя праграмы і падручнікі – адукацыя павінна заўсёды ісці ў нагу з часам".
Адукацыя - гэта не толькі магчымасць атрымаць веды, сюды ўваходзіць шмат напрамкаў. І адзін з іх - патрыятычнае выхаванне падрастаючага пакалення. "Дзеці праводзяць у школе, часта, значна больш часу, чым дома: вучоба, потым дадатковыя заняткі, гурткі. У нас насычаная праграма і па суботах. У нас шмат мерапрыемстваў патрыятычнай накіраванасці, мерапрыемстваў, якія даюць магчымасць дзецям раскрыць свае творчыя здольнасці і таленты, - расказвае яна. - Настаўнікі не толькі закладваюць веды па вучэбных прадметах, але і прывіваюць агульначалавечыя каштоўнасці, патрыятызм, павагу да людзей і любоў да месца, дзе яны нарадзіліся і выраслі".
Для Ліліі Мельнікавай удзел ва УНС - першы вопыт. Але, упэўнена дырэктар школы, гэта не толькі пачэсная місія прадстаўляць свой аграгарадок, сваю вобласць, але і вялікая адказнасць: яна будзе сустракацца з рознымі калектывамі, расказваць аб выбранай стратэгіі, адказваць на пытанні.
"Любы чалавек, не важна адкуль ён, можа ўнесці ўклад у развіццё дзяржавы, прынесці карысць. Я гавару аб гэтым у час сустрэч з насельніцтвам, старшакласнікамі, - адзначыла яна. - Дзяржава дае нам шмат, забяспечваючы якаснае і камфортнае жыццё, рэалізуючы нашы правы. І абавязак кожнага чалавека - не заставацца ўбаку ад такіх важных падзей, сваёй працай на месцах уносіць свой уклад ва ўмацаванне суверэнітэту і эканомікі".
Дырэктар Мяжысецкай сярэдняй школы падзялілася і сваім бачаннем будучыні Беларусі. "Мне падабаецца, што ключавым аспектам палітыкі нашай дзяржавы, нашага Прэзідэнта, з'яўляецца чалавек, што ў нас сацыяльна арыентаваная эканоміка. Я пазнаёмілася з Праектам праграмы на 2026-20230 гады і мяне вельмі парадавала тое, што мы не адыходзім ад гэтага. Вялікія сродкі прадугледжваюцца для якаснага жыцця людзей, для развіцця адукацыі, медыцыны. Захоўваецца важны падыход: эканоміка працуе для чалавека і на чалавека, - падзялілася яна. - Мне вельмі імпануе і тое, што ў Беларусі ніколі не забываюць пра развіццё малых населеных пунктаў, аб гэтым заўсёды гаворыць Прэзідэнт. Пражываючы ў сельскай мясцовасці, мне хочацца, каб вёскі развіваліся і далей, у людзей было дастойнае жыццё, а людзі не пераязджалі ў сталіцу або вялікія гарады".-0-
Лілія Мельнікава ўсё жыццё пражывае ў аграгарадку Мяжысеткі Магілёўскага раёна. Камфортны і ўтульны населены пункт, развітая інфраструктура, дзіцячы сад, школа, магазіны і блізкасць да абласнога цэнтра робяць яго вельмі прывабным для жыцця.
"Я нарадзілася ў Магілёве, але мы практычна адразу з бацькамі пераехалі ў Мяжысеткі. Тут я скончыла сярэднюю школу, цяпер я ў ёй працую дырэктарам, - расказала яна. - Выбар прафесіі ў мяне, можна сказаць, быў вызначаны: мае бацькі таксама былі настаўнікамі і таксама працавалі ў гэтай школе. А яе скончыла, паступіла ў МДУ імя А.А. Куляшова і, атрымаўшы дыплом, адразу вярнулася на малую радзіму, у родную школу настаўнікам англійскай мовы".
Крыху пазней Ліліі Мельнікавай прапанавалі стаць намеснікам дырэктара па вучэбнай рабоце. На гэтай пасадзе яна прапрацавала больш за 10 гадоў, а потым стала дырэктарам. Аб сваім рашэнні застацца ў аграгарадку яна ніколі не шкадавала.
"Я не вельмі люблю жыць у горадзе, мне больш падабаецца жыць у вёсцы. Ды і той факт, што маці і тата таксама працавалі ў гэтай школе, паўплываў на маё жаданне быць настаўнікам, вярнуцца, жыць і працаваць тут, - расказала яна. - Мяжысеткі недалёка ад горада, інфраструктура дазваляе жыць вельмі камфортна. Тут і раней былі магазіны, банк, школа. Гарадская мітусня не для мяне".
Лілія Мельнікава адзначае, што Мяжысеткі значна прыраслі ў сваім развіцці. "Я тут жыву ўжо больш за 40 гадоў. І, вядома, за гэты час змяненняў было шмат. Мы з вёскі сталі аграгарадком, палепшылася інфраструктура: быў адзін магазін, а стала пяць, матэрыяльна-тэхнічная база нашай школы не ўступае гарадскім гімназіям, камфортны і сучасны дзіцячы сад. І ўсё гэта мянялася на вачах: мы бачылі, як добраўпарадкоўваецца населены пункт, прырастае дарогамі, пешаходнымі дарожкамі, малымі архітэктурнымі формамі, дзіцячымі пляцоўкамі. Гэта толькі здаецца, што гэта дробязь, але гэта таксама вельмі важна для людзей, - пералічвае яна. - Мяжысеткі нашы расцвілі".
Паводле слоў дырэктара школы, у плане развіцця аграгарадкоў Мяжысеткі - гэта не выключэнне з правіл, а прыклад планамернай дзяржаўнай палітыкі па падтрымцы малых населеных пунктаў. "Калі я была дзіцем, на розныя гурткі бацькі вазілі мяне ў горад, таму што тут нічога не было. І аўтобус хадзіў два разы: раніцай і вечарам. А цяпер у нас няма ніякіх праблем дабірацца да горада ў любы час, для дзяцей ёсць усё, каб развівацца і рэалізоўваць свае таленты", - расказвае яна.
Змянілася і сфера адукацыі. "У прафесіі я ўжо больш за 25 гадоў. І за гэтыя гады адукацыя зрабіла значны крок наперад. У нас на ўзбраенні ёсць усе сучасныя тэхналогіі: у кожным кабінеце ёсць камп'ютары, мультыборды, праектары. Гэта значна павышае якасць праводзімых заняткаў і ўзровень уключанасці дзяцей у працэс. Не проста дошка і мел, як гэта было, калі я пачынала. У нас цяпер выдатная матэрыяльна-тэхнічная база - і ўсё гэта дзякуючы палітыцы нашай дзяржавы, - расказвае яна. - Трансфармуюцца навучальныя праграмы і падручнікі – адукацыя павінна заўсёды ісці ў нагу з часам".
Адукацыя - гэта не толькі магчымасць атрымаць веды, сюды ўваходзіць шмат напрамкаў. І адзін з іх - патрыятычнае выхаванне падрастаючага пакалення. "Дзеці праводзяць у школе, часта, значна больш часу, чым дома: вучоба, потым дадатковыя заняткі, гурткі. У нас насычаная праграма і па суботах. У нас шмат мерапрыемстваў патрыятычнай накіраванасці, мерапрыемстваў, якія даюць магчымасць дзецям раскрыць свае творчыя здольнасці і таленты, - расказвае яна. - Настаўнікі не толькі закладваюць веды па вучэбных прадметах, але і прывіваюць агульначалавечыя каштоўнасці, патрыятызм, павагу да людзей і любоў да месца, дзе яны нарадзіліся і выраслі".
Для Ліліі Мельнікавай удзел ва УНС - першы вопыт. Але, упэўнена дырэктар школы, гэта не толькі пачэсная місія прадстаўляць свой аграгарадок, сваю вобласць, але і вялікая адказнасць: яна будзе сустракацца з рознымі калектывамі, расказваць аб выбранай стратэгіі, адказваць на пытанні.
"Любы чалавек, не важна адкуль ён, можа ўнесці ўклад у развіццё дзяржавы, прынесці карысць. Я гавару аб гэтым у час сустрэч з насельніцтвам, старшакласнікамі, - адзначыла яна. - Дзяржава дае нам шмат, забяспечваючы якаснае і камфортнае жыццё, рэалізуючы нашы правы. І абавязак кожнага чалавека - не заставацца ўбаку ад такіх важных падзей, сваёй працай на месцах уносіць свой уклад ва ўмацаванне суверэнітэту і эканомікі".
Дырэктар Мяжысецкай сярэдняй школы падзялілася і сваім бачаннем будучыні Беларусі. "Мне падабаецца, што ключавым аспектам палітыкі нашай дзяржавы, нашага Прэзідэнта, з'яўляецца чалавек, што ў нас сацыяльна арыентаваная эканоміка. Я пазнаёмілася з Праектам праграмы на 2026-20230 гады і мяне вельмі парадавала тое, што мы не адыходзім ад гэтага. Вялікія сродкі прадугледжваюцца для якаснага жыцця людзей, для развіцця адукацыі, медыцыны. Захоўваецца важны падыход: эканоміка працуе для чалавека і на чалавека, - падзялілася яна. - Мне вельмі імпануе і тое, што ў Беларусі ніколі не забываюць пра развіццё малых населеных пунктаў, аб гэтым заўсёды гаворыць Прэзідэнт. Пражываючы ў сельскай мясцовасці, мне хочацца, каб вёскі развіваліся і далей, у людзей было дастойнае жыццё, а людзі не пераязджалі ў сталіцу або вялікія гарады".-0-
Падпісвайцеся на нас у
