Выступленне Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь А.Р. Лукашэнкі на цырымоніі ўскладання вянкоў да манумента Перамогі з выпадку 77-й гадавіны Вялікай Перамогі 9 мая 2022 г.
Паважаныя ветэраны!
Дарагія суайчыннікі і госці Беларусі!
Чыста па-чалавечы хачу спачатку звярнуцца да вас і падзякаваць усім, хто прыйшоў на гэту свяшчэнную плошчу. Яны там павінны бачыць і ведаць, што мы не забылі, што Беларусь памятае. І пакуль мы прыходзім сюды разам са сваімі дзецьмі - гэта сведчыць, што Беларусь будзе памятаць заўсёды.
Віншую вас з Днём Вялікай Перамогі. Перамогі, якая захавала беларускую нацыю і прадвызначыла шлях развіцця ўсіх пакаленняў беларусаў, стала неад'емнай часткай агульнай нацыянальнай ідэі.
І сёння ля свяшчэннага Вечнага агню мы схіляемся перад нашымі ветэранамі, аддаём даніну памяці тым, хто загінуў, абараняючы наша права жыць. Жыць свабодна на роднай зямлі і ў сваёй дзяржаве.
Мы памятаем усіх, хто да апошняга патрона стрымліваў ворага на граніцы і ля Брэсцкай крэпасці, пад Мінскам і Магілёвам, хто быў закатаваны ў засценках гестапа, хто згарэў у Хатыні, Дальве і Трасцянцы. Усіх, чыёй крывёй прасякнута кожная пядзя нашай беларускай зямлі.
Гора і смерць прынеслі свету гітлераўскія каты. Нас, беларусаў, рускіх, украінцаў, яны хацелі сцерці з зямлі, а заадно з намі яўрэяў, цыган, татараў і, на іх думку, іншых "недачалавекаў".
Мільёны жыццяў паклала на алтар Перамогі наша вялікая агульная радзіма - Савецкі Саюз.
І восемдзясят мінулых гадоў не заглушылі гэты боль.
Гонар і слава пераможцам!
Вечная слава загінулым!
Мінута маўчання.
(Мінута маўчання)
Дарагія сябры!
Мы, беларусы, брацкія нам народы, памятаем і разумеем значэнне сённяшняга дня Вялікай Перамогі не толькі ў сваім жыцці, але і ў лёсе свету. Мы даражым гэтай старонкай гісторыі, захоўваем у сэрцы боль аб стратах і гонар за нашых слаўных пераможцаў.
Мы проста не маем права і не можам гэта забыць. Таму, звяртаючыся да сучасных пакаленняў, я перш за ўсё адрасую сваё пасланне тым, хто жыве ў тумане хлусні і падману, хто пазбаўлены магчымасці вывучаць праўдзівую гісторыю Другой сусветнай і Вялікай Айчыннай вайны ў школах. Там, на чыіх вуліцах усё мацней гучаць лозунгі маршыруючых ветэранаў СС і неафашыстаў. Я адрасую гэта пасланне ад імя беларускага народа тым, хто Дзень Перамогі аб'явіў па-за законам, хто разбурае помнікі загінулым вызваліцелям і перш за ўсё савецкаму салдату.
Ведаючы і разумеючы месца Беларусі і сваё месца ў сістэме каардынат цяперашняй планеты, я тым не менш, як прадстаўнік народа-пераможцы, звяртаюся да народаў краін Захаду. Падкрэсліваю: мой сённяшні зварот да вас, людзей такіх жа, як і мы, краін Захаду. Вашы палітыкі зрабілі вельмі многае, каб вы забылі, каму свет абавязаны вызваленнем ад фашызму.
Сёння не многія з людзей, якія жывуць за межамі Беларусі і Расіі, ведаюць, што Другую сусветную вайну выйграў савецкі салдат, Савецкі Саюз. Што другі фронт, аб якім сёння шмат гавораць на Захадзе, адкрылі толькі летам 1944 года мінулага стагоддзя, тады, калі перамога СССР стала відавочнай. Якім бы дзіўным гэта ні здавалася, але ў перамаганосным наступе Чырвонай арміі, які прывёў да разгрому фашысцкай Германіі, цяперашнія ўладары свету тады ўбачылі пагрозу. Таму імі адразу быў узяты курс на ачарненне і дэманізацыю Савецкага Саюза і славянскага свету.
Хоць пасля пераможнага мая Савецкі Саюз, ЗША і іншыя пераможцы разам, аднагалосна вынеслі прыгавор нацызму ў Нюрнбергу ў ходзе трыбунала над ваеннымі злачынцамі. І ўсе былі ўпэўнены, што бесчалавечная ідэалогія расавай перавагі раздаўлена і што яе чорны цень ніколі больш не ўзнікне над нашай планетай.
Але што бачым сёння? Сярэдневяковая барацьба за тэрыторыі і рэсурсы прадаўжаецца. Толькі на змену крыжовым паходам прыйшла экспансія замежных фондаў. Тую ж агрэсію назіраем цяпер пад лозунгамі захавання правоў чалавека і нейкага ўстойлівага развіцця краін. Але на самай справе палітыкі Захаду не хочуць прызнаваць тое, што мільярды людзей на Зямлі стагоддзямі жывуць па сваіх законах. А каб стварыць свет па свайму вобразу і падабенству, яны спрабуюць аслабіць тых, хто жыве і думае інакш.
Звяртаючыся сёння да народаў Захаду, хачу сказаць: ну вы ж не настолькі сляпыя, каб не разумець усе жахлівыя наступствы праваленых спроб сілавога пераўладкавання Лівіі, Ірака, Сірыі, Афганістана і іншых краін. Гэта ўсё было на нашай памяці. Пераўладкавалі? Дэмакратыя пад крылом натаўскіх самалётаў пакінула народам гэтых краін толькі боль і пакуты, ахвяры і разбурэнні, эканамічны хаос і ўсякую адсутнасць перспектыў. І ніякі марыянетачны ўрад, які вы прывялі там да ўлады, не здольны зрабіць квітнеючы аазіс. Я хачу, каб вы, народы Захаду, простыя людзі ў Парыжы і Берліне, Варшаве і Нью-Ёрку, Бруселі, Амстэрдаме, якія жывуць марамі аб зелянеючай Сахары, планамі выратавання лясоў Амазоніі і накормленых дзецях Афрыкі, ведалі, што вашы грошы, вельмі шмат вашых грошай траціцца на самы звычайны генацыд. Ніякую Сахару вы не ратуеце, ніякія лясы вы не ратуеце і дзяцей вы не накармілі. Вас выкарыстоўвалі ўсляпую - у Югаславіі, Лівіі, Іраку, Афганістане, а цяпер нашай Украіне.
Паслядоўнікі нацыстаў апанаваны ідэяй рэваншу. Але адкрыта змагацца з наследнікамі савецкага народа не гатовы. Добра засвоілі ўрокі, відаць, таму напаўняюць Украіну зброяй, ваююць з мемарыяламі, сімваламі, ветэранамі, вязнямі канцлагераў і нават іх сем'ямі.
У самым страшным сне немагчыма было ўявіць, што там, у гэтай брацкай нам краіне, якая цудам выжыла пад ботам фашысцкіх акупантаў, нацызм зноў падніме галаву. І гэта вашы заходнія эліты ўзгадавалі гэтага монстра, зверглі законную ўладу, узброілі да зубоў наваяўленых памагатых Бандэры і Шухевіча, зрабілі нацызм дзяржаўнай ідэалогіяй, сутыкнулі братоў украінцаў і расіян.
Безразважныя палітыкі Еўропы перш за ўсё не разумеюць, што, выкарыстоўваючы сёння фашызм, нацызм ва Украіне, яны заўтра будуць змагацца супраць яго, таму што ён не можа быць замкнёны граніцамі адной краіны. Ён заўтра захлісне ўсю Еўропу. Хацелася, каб і ўкраінцы, якія паддаліся гэтаму, разумелі, што сёння яны героі, з іх робяць герояў, а заўтра іх будуць знішчаць, таму што нацызм у Еўропе не патрэбны. У тых заходніх краінах хочуць, каб нацызм быў у нас, каб мы раздзіраліся ў супярэчнасцях, каб мы пакутавалі.
Я думаю, Захаду трэба над гэтым тэзісам падумаць, а Украіне трэба падумаць над тым, каб не давялося звяртацца да нас, каб выратаваць цэласнасць і адзінства ўкраінскай дзяржавы. Там падзялілі ўжо Украіну на часткі. Там ужо думаюць, які кавалак адарваць сабе. І вы іх ведаеце.
На шматпакутнай зямлі сёння грымяць выбухі і гінуць людзі. Так званыя нацбаты знішчаюць свой народ па этнічнай прыкмеце. Але агрэсарам калектыўны Захад называе Маскву і Мінск. Таму і спрабуе выкрасліць з гісторыі нашу культуру, рускую культуру, мову і шматвяковыя традыцыі. Але ж гэта наша спадчына. І нядзіўна, што мы, беларусы, падзяляем разам з расіянамі цяжар незаконных санкцый і абмежаванняў, ад якіх вам, простым еўрапейцам і амерыканцам, будзе нанесены большы ўрон, чым нам. Вы гэта ўжо адчулі, але гэта толькі пачатак.
Там, за мяжой, нікога не хвалюе тое, што беларуская армія не ваюе. Ігнаруецца тое, што мы зрабілі для найхутчэйшага спынення баявых дзеянняў у свой час, ды і цяпер стараемся паводзіць сябе такім чынам.
Мы - мірныя людзі, але нават не спрабуйце з намі размаўляць з пазіцыі сілы. Вашы мары загнаць славян у новае рабства, якое вы называеце глабалізмам, няздзейсныя. Але нічога не змянілася. Беларусь па-ранейшаму стаіць як нязломная Брэсцкая крэпасць на шляху любога ворага. Усе спробы задушыць робяць нас толькі мацнейшымі і натхняюць іншых. Таму што на беларусаў, расіян, якія зноў вядуць барацьбу з гэтым злом сусветным, глядзяць мільярды людзей.
Кітай, Індыя, краіны Лацінскай Амерыкі, Афрыкі, арабскія дзяржавы. Ад амерыканскага націску стаміліся ўсе!
Упэўнены, што і вы, простыя грамадзяне, як і большасць насельніцтва планеты выступаеце за новы, справядлівы свет без дыскрымінацыі і санкцый, у якім усе народы свабодныя і раўнапраўныя, а пытанні і праблемы вырашаюцца шляхам дыялогу. Але вашы ўлады ніколі не скажуць вам праўду. Брытанскія, французскія, амерыканскія сродкі масавай інфармацыі прадаўжаюць нацкоўваць сваю аўдыторыю на Расію і Беларусь. Фарміруюць у свядомасці лжывы вобраз агрэсара. Ім трэба нарэшце разабрацца з нашым адзінствам, апошняй апорай нашай цывілізацыі.
Даходзіць да абсурду, калі вам забараняюць думаць, што першым чалавекам у космасе быў савецкі грамадзянін, забараняюць творы сусветна вядомых рускіх класікаў. Ці не час пачуць адзін аднаго і спыніцца? Ніхто ж з вас не хоча вайны. Але еўрапейскія сталіцы зрабілі ўсё, каб яна адбылася. Цяпер ужо ні для каго не сакрэт, што ўвесь заходні свет ваюе супраць Расіі ва Украіне. А нас папракаюць у тым, што мы падтрымліваем Расію. Абдумайцеся. Ні юрыдычна, ні маральнага права беларусы не маюць не падтрымліваць Расію. Мы заўсёды былі разам, мы заўсёды былі адзіныя. І што б вы ні рабілі, якія б стрэлы ні кідалі ў наш бок, у вас не атрымаецца нас разарваць на кавалкі і раз'яднаць.
Не патрэбны ніякія рэзалюцыі Арганізацыі Аб'яднаных Нацый, каб зразумець, што калі ты пастаўляеш каму-небудзь зброю, прадаеш або проста дорыш, як цяпер ва Украіне, калі ты натоўпамі туды пастаўляеш наёмнікаў, падтрымліваеш яго ў гэтай гібрыднай інфармацыйнай вайне, то ты далёка не пабочны наглядальнік. І не трэба пераводзіць стрэлкі на нас. Амаль 50 дзяржаў згуртаваліся сёння на Захадзе супраць адной Расіі. Таму нас папракаць не трэба, таму што мы адны з Расіяй. Нас не 50.
Паглядзіце на сваю палітыку і падумайце, што будзе заўтра. Хачу, каб усе мяне яшчэ раз на Захадзе пачулі. Беларусы не агрэсары, але застаючыся саюзнікам і стратэгічным партнёрам брацкай Расіі, мы будзем яе ўсяляк падтрымліваць. Нас аб'ядноўваюць і натхняюць прыклады герояў мінулага, адказнасць перад нашымі дзецьмі і Вялікая Перамога, якую мы ніколі нікому не аддадзім. У сувязі з гэтым хачу сказаць: пакіньце нас у спакоі, не чапайце нашу святую зямлю, занадта глыбока яна прасякнута крывёй продкаў. І нашы магілы ў вашай зямлі не трывожце, не па-чалавечы гэта, не па-людску.
Я нешта не бачу ўсіх заходніх паслоў тут, якія прыходзілі ў Хатынь, Трасцянец, мяне прасілі, каб я іх там сустрэў, якія былі на гэтай плошчы. Дзе вы? Чаму не прыйшлі памаліцца і пакаяцца? Вось ваш твар, вось ваша нутро. Я ў Хатыні аб гэтым гаварыў, я ведаў, што так будзе. Вы тады гуляліся з намі, дагуляліся да таго, што давялі да фашызму, і цяпер прадаўжаеце сваю бязглуздую, неразумную палітыку. Спыніцеся і адмоўцеся ад яе пакуль не позна. Прызнайце ўжо нарэшце права нам самім вызначаць, як дружыць з нашай Расіяй, з нашай Украінай. Дружыць не супраць вас. Ад такой дружбы не будзе бяды ні Польшчы, ні Літве, ні Латвіі, ні Германіі з Францыяй. Усім будзе толькі добра ад гэтай дружбы. Гэта датычыцца паставак сыравіны, энерганосьбітаў, транзіту тавараў, а іншых шляхоў, больш кароткіх і надзейных, няма, таму што мы суседзі, якіх не выбіраюць, якія ад Бога. Таму задумайцеся: свет, дзе паважаюць інтарэсы ўсіх і кожнага, больш надзейны за імгненныя рашэнні аб уступленні ў НАТА або аб будаўніцтве пасярод Еўропы агароджы цераз тысячагадовы лес Белавежскай пушчы.
І дзе ж вы, абаронцы прыроды? Што ж вы заглухлі? Чаму вы не едзеце туды ратаваць жывёл, якія стагоддзямі жылі і не бачылі граніц? Дзе вы? Вы крывадушныя нягоднікі. Вы баіцеся, вы баіцеся пусціць туды людзей, таму што яны ўбачаць дзясяткі, а можа, сотні магіл загінулых людзей, якія ішлі да вас на ваш покліч зусім нядаўна праз нашу граніцу. Вы іх хапалі, забівалі і закопвалі на тым месцы ў лесе. Задумайцеся! Задумайцеся і яшчэ раз падумайце: Беларусь прапануе вам стварыць такі свет разам, па-суседску, але для гэтага вы павінны перастаць як мінімум вучыць нас жыццю. Добра паразважайце над гэтым. Падумайце аб тым, як звярнуць увагу сваіх кіраўнікоў на сапраўды важныя для будучага планеты пытанні.
Вельмі хацеў бы, каб мае думкі былі пачуты далёка за межамі Беларусі, там, перш за ўсё на Захадзе. Думаю, у нашага Міністэрства замежных спраў дастаткова магчымасцей зрабіць гэта.
І вяртаючыся да сённяшняй тэмы, мне асабліва прыемна бачыць на плошчы тысячы маладых, энергічных і таленавітых беларусаў. Гледзячы ў іх ясныя, разумныя вочы, я бачу, што вялікі подзвіг народа і памяць аб ім будуць жыць у вяках.
Дарагія сябры!
Прабачце за гэты зноў жа нефармат. Здаецца, свята, але, пагадзіцеся, вялікае, найвялікшае свята з прысмакам гора і смутку. Не хацелася б, каб гэта паўтарылася. Але вы павінны памятаць: гэта наша перамога. Мы яе проста не павінны нікому аддаць. Гэта наш найвялікшы здабытак, здабытак не толькі беларусаў, але ўсіх народаў Савецкага Саюза, руху Супраціўлення на Захадзе, усіх людзей, у тым ліку амерыканцаў, англічан, немцаў, якія ваявалі супраць фашызму. Давайце гэта цаніць.
Віншую вас з адным з самых галоўных нашых свят.
Жадаю героям-ветэранам здароўя і даўгалецця, а ўсім беларусам - міру і дабрабыту. Каб над намі заўсёды было такое светлае блакітнае неба і яркае святочнае сонца.
Няхай жыве і працвітае наша чыстая, светлая, цудоўная мірная Белая Русь.
Няхай праз вякі захоўваецца памяць пра воінаў-пераможцаў.
З Днём Перамогі!-0-
