Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка з 26 лістапада знаходзіцца ў вялікай замежнай камандзіроўцы. Першым пунктам стаў Кыргызстан, дзе Прэзідэнт прыняў удзел у саміце Арганізацыі Дагавора аб калектыўнай бяспецы, а таксама правёў двухбаковую сустрэчу з Прэзідэнтам Расіі Уладзімірам Пуціным.
Потым у графіку кіраўніка дзяржавы быў шэраг візітаў у краіны далёкай дугі. Афіцыйны візіт у М'янму (Паўднёва-Усходняя Азія), сустрэча на вышэйшым узроўні ў рамках рабочага візіту ў Аман (Блізкі Усход). Пасля - яшчэ адзін афіцыйны візіт - у Алжыр (Паўночная Афрыка). А потым зноў у Аман, дзе ў Аляксандра Лукашэнкі прадоўжыцца рабочая праграма і запланаваны шэраг сустрэч, у тым ліку падагульняючая з Султанам Амана.
Аб саміце АДКБ у Бішкеку і ўмацаванні калектыўнай бяспекі
На самай справе мір і бяспека - гэта тое, што знаходзіцца сёння ў аснове развіцця любой дзяржавы або развіцця любога рэгіёна. Дастаткова паглядзець на рэгіянальны парадак дня, на сусветныя працэсы, каб пераканацца, што сёння гэта самая вялікая каштоўнасць. Таму, вядома, час ад часу сустракацца на такім сур'ёзным саміце (Савет калектыўнай бяспекі) з нашымі саюзнікамі, зверыць гадзіннікі, вызначыцца па асноўных напрамках развіцця нашай арганізацыі - гэта дарагога варта.
Напярэдадні (саміту АДКБ. - Заўвага БЕЛТА) Прэзідэнт правёў сустрэчу з Уладзімірам Пуціным, у ходзе якой быў абмеркаваны шэраг пытанняў, што датычацца нашых адносін і нашага сумеснага адказу на тыя выклікі і пагрозы, якія з'яўляюцца паблізу нашых граніц. Зразумела, працяг быў ужо на пасяджэнні Савета калектыўнай бяспекі, на якім мы са сваімі саюзнікамі ўжо ў больш шырокім коле абмяркоўвалі пытанні якраз руху нашай арганізацыі наперад.
Пытанні тэрарызму (процідзеяння адпаведным выклікам. - Заўвага БЕЛТА), пытанні ўмацавання нашага інструментарыю ўзаемадзеяння і палітычных, дыпламатычных мер. Асабліва з улікам таго, што адбываецца на заходнім флангу АДКБ - на граніцы з краінамі Еўрапейскага саюза, якія, вы бачыце, фактычна нас у нечым папракаюць. На самай справе самі нашы заходнія суседзі робяць усё, каб выкарыстоўваць граніцу і ўсе пытанні на граніцы з мэтай аказання гібрыднага ўздзеяння на Рэспубліку Беларусь і Расію. Але на самай справе, мы ўжо шмат гаварылі, (краіны - суседзі па ЕС дзейнічаюць у гэтым рэчышчы. - Заўвага БЕЛТА) толькі для таго, каб атрымаць чарговы транш Еўрапейскага саюза. Як мы бачым, кожны тыдзень карупцыйныя скандалы ў Еўрапейскім саюзе - былыя кіраўнікі службы знешніх дзеянняў, цяперашнія нейкія і гэтак далей. Ва Украіне карупцыйныя скандалы. Гэта толькі ўсё паказвае, для чаго гэтым усім займаюцца.
Гэта тое, што датычыцца АДКБ.
Аб прынцыпах пошуку партнёраў на далёкай дузе
Хачу сказаць, што пошук краін, з кім пажадана было б выбудоўваць адносіны, - гэта справа вельмі складаная. Таму што акрамя нашага жадання мы павінны разумець, што ёсць жаданне ў нашых партнёраў. Гэта раз.
Другое - мы павінны разумець, што ёсць нешта цікавае і ў іх для нас, і ў нас для іх, каб супрацоўніцтва было ўзаемавыгадным, узаемапаважлівым і прыносіла добры эфект для абедзвюх краін. А не толькі для нас, калі мы нечага хочам. Таму што галоўны пастулат Прэзідэнта пры арганізацыі такіх візітаў - што мы павінны ўспрымаць нашых партнёраў як сваіх сапраўдных сяброў і як вельмі блізкіх па духу. Гэта значыць мы туды не павінны прыходзіць, як прыходзілі і прадаўжаюць прыходзіць некаторыя каланіялісцкія або неакаланіялісцкія краіны, якія па-ранейшаму чэрпаюць рэсурсы вялікім экскаватарам, прадаючы задорага нейкія свае тавары. І просты народ не бачыць ніякага для сябе станоўчага эфекту развіцця садружнасці з той ці іншай дзяржавай.
Дык вось наш Прэзідэнт заўсёды гаворыць, што народы абедзвюх краін павінны разумець важнасць супрацоўніцтва, бачыць рэальнасць вынікаў для павышэння дабрабыту людзей, развіцця краіны, павышэння бяспекі, стабільнасці. А лепш - калі б мы стваралі нейкі сумесны прадукт, які потым прадаваўся б і даваў бы, з аднаго боку, рабочыя месцы для грамадзян абедзвюх дзяржаў. З другога боку, даваў бы магчымасць яшчэ і зарабіць на сумесным прадукце недзе за мяжой. Вось так мы ўсюды ідзём.
Таму мы не ідзём простым гандлем. Мы ідзём з нашымі тэхналогіямі, ідзём з навучаннем нейкім тэхналогіям мясцовых рабочых, інжынераў. Для таго, каб павышаць лакалізацыю нашых вытворчасцей, каб гэта давала сапраўды дадатковы ўклад у развіццё эканомікі той партнёрскай дзяржавы і садзейнічала іх развіццю.
Зразумела, мы ў гэтым выпадку выбіраем такія дзяржавы, якія блізкія нам па духу, з якімі мы глядзім на свет аднымі вачыма. З якімі ў нас сёння выбудоўваецца вельмі добрае ўзаемадзеянне на міжнародным трэку, у рамках розных шматбаковых арганізацый, дзе мы абараняем адны і тыя ж каштоўнасці на розных міжнародных форумах. Перш за ўсё гэта каштоўнасці, на аснове якіх выбудоўваецца поўнасцю работа Арганізацыі Аб'яднаных Нацый. Гэта суверэнная павага адзін да аднаго, неўмяшанне ў справы, гэта ўлік інтарэсаў адзін аднаго, партнёрскія адносіны. Гэта рэалізацыя ўсіх дамоўленасцей з улікам міжнароднага права, непрымянення сілы або пагрозы сілай, непрымянення нейкіх аднабаковых санкцый.
Вось гэта тыя прынцыпы, на якіх ідзе выбар такіх дзяржаў. І калі мы ўжо вызначыліся з нашым бліжэйшым асяроддзем, хто нам вораг, хто нам сябар, то, вядома, пошук, аб чым Прэзідэнт гаворыць, на далёкай дузе - гэта вельмі цяжкая работа. Таму што краіны, як правіла, для нас малазнаёмыя. Або, як Алжыр, даўно забытыя. Як Прэзідэнт гаварыў, у часы Савецкага Саюза мы былі вельмі сур'ёзнымі партнёрамі. Беларусь у складзе Савецкага Саюза таксама падстаўляла Алжыру плячо нашымі спецыялістамі, якія прымалі ўдзел у развіцці эканомікі гэтай дзяржавы, якая, нагадаю, толькі ў 1962 годзе скінула з сябе ярмо французскага каланіялізму.
Таму тое, што мы сёння робім, - вяртаемся да таго, што было яшчэ задоўга да таго, як наша дзяржава адбылася як суверэнная. Але мы памятаем тое супрацоўніцтва і сёння проста спрабуем яго нарасціць.
Аб М'янме - дзяржаве будучыні
М'янма - Прэзідэнт вельмі дакладна аб гэтым сказаў - гэта дзяржава будучыні. На самай справе гэта тая дзяржава, якая валодае значным чалавечым рэсурсам, значнымі рэсурсамі, якія знаходзяцца ў нетрах (там ёсць усё), і якая сёння прыкладае ўсе намаганні для ўнутранай кансалідацыі грамадства. Яна здольна ў будучым сапраўды стаць вельмі сур'ёзна развітай, калі сумесцяцца ўсе гэтыя элементы.
Першае, што Прэзідэнт раіў кіраўніку гэтай краіны Мін Аун Хлайну, - павінны выбудаваць сістэмную работу па кансалідацыі грамадства, каб гэта кансалідацыя дала магчымасць спакойна развівацца краіне і даваць дастойны палітычны адказ. Унутраны адказ усім знешнім выклікам і пагрозам, якіх хапае ў гэтай дзяржавы. Таму што яна багатая і ўсе хочуць туды зайсці, усе хочуць накласці руку на яе багацце.
Першае - кансалідацыя грамадства. Другое - развіццё тэхналогій. У гэтым, Прэзідэнт сказаў, мы дапаможам. Гэта механізацыя сельскай гаспадаркі, зборачная вытворчасць тэхнікі, вырашэнне пытанняў - што таксама першачарговае - харчовай бяспекі.
І, нарэшце, пашырэнне магчымасцей для кантактаў паміж людзьмі і бізнесам. Менавіта таму шэраг пагадненняў, якія былі падпісаны ў ходзе візіту (гэта каля трох дзясяткаў пагадненняў), яны якраз накіраваны на рэалізацыю больш цеснага супрацоўніцтва ў кожнай з галін, якія я назваў.
Таму М'янма - вось менавіта такі інтарэс.
Аб акцэнце на інвестыцыях у супрацоўніцтве з Аманам
Сустрэчы паміж лідарамі нашых краін ужо сталі практычна пастаяннымі. Гэта значыць паміж імі ўжо дыялог. Гэта ўжо добрая моцная дружба на ўзроўні кіраўнікоў. І Султан Амана, і наш Прэзідэнт добра разумеюць адзін аднаго, цэняць той дух, які існуе паміж нашымі дзяржавамі. Зноў жа, гэты дух узаемапаважлівы, які ўлічвае інтарэсы адзін аднаго. І ўсе нашы праекты з гэтай дзяржавай таксама маюць узаемавыгадны характар.
Але калі ў іншых краінах у нас больш такія праекты, якія датычацца стварэння нейкіх асноў эканамічнага развіцця гэтых дзяржаў або стварэння пэўных галін народнай гаспадаркі, то ў Амане крыху іншая сітуацыя. Гэта выкарыстанне фінансавых сродкаў Амана для рэалізацыі нейкіх праектаў па тэрыторыі Беларусі, у Амане, у трэціх краінах.
Значыць, для іх гэта магчымасць крыху зарабіць грошай і гарантавана ўкласці гэтыя сродкі ў будучыню для таго, каб потым атрымліваць добры прыбытак.
Для нас гэта магчымасць прадаваць і далей рэалізоўваць (тавары. - Заўвага БЕЛТА), выкарыстоўваючы магчымасці Амана, прычым якія напрацоўваліся тысячагоддзямі, ва Усходняй Афрыцы, у Азіяцкім рэгіёне. Прадаваць нашы тавары, што-нішто рабіць разам з імі на тэрыторыі Амана і потым ужо сумесна прадаваць.
Акрамя таго, з пункту гледжання інвестыцый лічым вельмі добры, важны праект, які будзе рэалізаваны з улікам дасягнутай лідарамі дамоўленасці па стварэнні ў Беларусі цэлюлознага камбіната. Гэта інвестыцыі каля $1 млрд. На думку не толькі нашу, але і нашых аманскіх калег, вельмі добры ў плане акупнасці і атрымання значнага прыбытку.
Таксама ёсць шэраг канкрэтных ініцыятыў па развіцці турыстычнай галіны, прычым са стварэннем нашых аб'ектаў (у Амане. - Заўвага БЕЛТА), павелічэнні турпатокаў нашых грамадзян у Аман і з Амана ў Беларусь. Ведаеце, мы таксама падпісалі пагадненне аб бязвізавых паездках з гэтай дзяржавай.
Я лічу, што перспектывы значна большыя. Таму што нават на сустрэчы Прэзідэнта Беларусі з Прэзідэнтам Алжыра кіраўнікі дзяржаў дамовіліся выкарыстоўваць магчымасці Амана ў трохбаковым гандлі. Гэта значыць мосцік ідзе ўжо з Амана сюды ў Алжыр. І гэта вельмі добра.
Як Прэзідэнт гаварыў, праект вытворчасці складаных угнаенняў - ён якраз пры фінансавай падтрымцы Амана, наяўнасць фасфатаў і азотных угнаенняў тут у Алжыры, калійных угнаенняў у Беларусі набывае такі характар не проста ўзаемавыгадны, а гарантавана акупны і які знойдзе свайго пакупніка. Таму што вось ужо ёсць тры краіны, у кожнай з краін ёсць сваё кола партнёраў. Значыць, рэалізацыя гэтага праекта ўжо гарантавана будзе больш маштабнай. Кумулятыўны эфект будзе значна большы.
Аб рэалізацыі канкрэтных ідэй з Алжырам
Абапіраючыся на нашы падыходы ў сусветнай палітыцы, з Алжырам мы можам зарэкамендаваць сябе надзейнымі партнёрамі ў рэалізацыі канкрэтных нейкіх ідэй. Алжыр - перспектыўная дзяржава, якая развіваецца і мае высокія рэзультаты і тэмпы развіцця ў цэлым на Афрыканскім кантыненце. Краіна, якая валодае аднымі з буйнейшых у свеце радовішчамі нафты і газу. Дзяржава, якая сапраўды лічыць сваё ўнутранае развіццё залогам незалежнасці і самастойнасці.
У той жа час па некаторых напрамках мы можам ім быць карыснымі. Напрыклад, калі трактары яны ўжо нейкія вырабляюць, то энерганасычаныя трактары, якія ім патрэбны ў рэалізацыі планаў па зялёным асваенні гэтых пустынных зямель, - гэта якраз ёсць у нас, мы гатовы гэта вырабляць. Аўтобусы для камунальных патрэб, па якіх яны таксама сабраліся рабіць даволі сур'ёзнае абнаўленне, - у нас гэта ўсё ёсць.
Потым у графіку кіраўніка дзяржавы быў шэраг візітаў у краіны далёкай дугі. Афіцыйны візіт у М'янму (Паўднёва-Усходняя Азія), сустрэча на вышэйшым узроўні ў рамках рабочага візіту ў Аман (Блізкі Усход). Пасля - яшчэ адзін афіцыйны візіт - у Алжыр (Паўночная Афрыка). А потым зноў у Аман, дзе ў Аляксандра Лукашэнкі прадоўжыцца рабочая праграма і запланаваны шэраг сустрэч, у тым ліку падагульняючая з Султанам Амана.
Міністр замежных спраў Беларусі Максім Рыжанкоў у інтэрв'ю журналістам падвёў папярэднія вынікі вялікай камандзіроўкі кіраўніка беларускай дзяржавы і расказаў, па якіх менавіта крытэрыях і прынцыпах Беларусь развівае супрацоўніцтва з партнёрамі ў далёкіх рэгіёнах.
На самай справе мір і бяспека - гэта тое, што знаходзіцца сёння ў аснове развіцця любой дзяржавы або развіцця любога рэгіёна. Дастаткова паглядзець на рэгіянальны парадак дня, на сусветныя працэсы, каб пераканацца, што сёння гэта самая вялікая каштоўнасць. Таму, вядома, час ад часу сустракацца на такім сур'ёзным саміце (Савет калектыўнай бяспекі) з нашымі саюзнікамі, зверыць гадзіннікі, вызначыцца па асноўных напрамках развіцця нашай арганізацыі - гэта дарагога варта.
Напярэдадні (саміту АДКБ. - Заўвага БЕЛТА) Прэзідэнт правёў сустрэчу з Уладзімірам Пуціным, у ходзе якой быў абмеркаваны шэраг пытанняў, што датычацца нашых адносін і нашага сумеснага адказу на тыя выклікі і пагрозы, якія з'яўляюцца паблізу нашых граніц. Зразумела, працяг быў ужо на пасяджэнні Савета калектыўнай бяспекі, на якім мы са сваімі саюзнікамі ўжо ў больш шырокім коле абмяркоўвалі пытанні якраз руху нашай арганізацыі наперад.
Прэзідэнт вельмі своечасова выступіў з многімі ініцыятывамі, якія датычацца ў тым ліку выпрацоўкі нашага адказу на тэндэнцыю ўсё больш шырокага выкарыстання штучнага інтэлекту. Наш адказ павінен быць такім, што гэты феномен не павінен выкарыстоўвацца краінамі калектыўнага Захаду або шэрагам краін, якія, можа, па пэўных прычынах фінансава хутчэй туды падышлі для таго, каб пашыраць свае інтарэсы, стрымліваючы развіццё ўсіх астатніх краін. Таму мы павінны паглядзець, як на гэта рэагаваць. Як рэагаваць на большае задзейнічанне штучнага інтэлекту ў сістэмах новых сучасных узбраенняў, тэхналогіях.
Таму што мы бачым сёння тое, што адбываецца ва Украіне і наколькі там ужо зрабіў крок наперад гэты напрамак. І нам трэба даць адэкватны сумесны адказ на такія рэчы.
Пытанні тэрарызму (процідзеяння адпаведным выклікам. - Заўвага БЕЛТА), пытанні ўмацавання нашага інструментарыю ўзаемадзеяння і палітычных, дыпламатычных мер. Асабліва з улікам таго, што адбываецца на заходнім флангу АДКБ - на граніцы з краінамі Еўрапейскага саюза, якія, вы бачыце, фактычна нас у нечым папракаюць. На самай справе самі нашы заходнія суседзі робяць усё, каб выкарыстоўваць граніцу і ўсе пытанні на граніцы з мэтай аказання гібрыднага ўздзеяння на Рэспубліку Беларусь і Расію. Але на самай справе, мы ўжо шмат гаварылі, (краіны - суседзі па ЕС дзейнічаюць у гэтым рэчышчы. - Заўвага БЕЛТА) толькі для таго, каб атрымаць чарговы транш Еўрапейскага саюза. Як мы бачым, кожны тыдзень карупцыйныя скандалы ў Еўрапейскім саюзе - былыя кіраўнікі службы знешніх дзеянняў, цяперашнія нейкія і гэтак далей. Ва Украіне карупцыйныя скандалы. Гэта толькі ўсё паказвае, для чаго гэтым усім займаюцца.
Гэта тое, што датычыцца АДКБ.
Аб прынцыпах пошуку партнёраў на далёкай дузе
Хачу сказаць, што пошук краін, з кім пажадана было б выбудоўваць адносіны, - гэта справа вельмі складаная. Таму што акрамя нашага жадання мы павінны разумець, што ёсць жаданне ў нашых партнёраў. Гэта раз.
Другое - мы павінны разумець, што ёсць нешта цікавае і ў іх для нас, і ў нас для іх, каб супрацоўніцтва было ўзаемавыгадным, узаемапаважлівым і прыносіла добры эфект для абедзвюх краін. А не толькі для нас, калі мы нечага хочам. Таму што галоўны пастулат Прэзідэнта пры арганізацыі такіх візітаў - што мы павінны ўспрымаць нашых партнёраў як сваіх сапраўдных сяброў і як вельмі блізкіх па духу. Гэта значыць мы туды не павінны прыходзіць, як прыходзілі і прадаўжаюць прыходзіць некаторыя каланіялісцкія або неакаланіялісцкія краіны, якія па-ранейшаму чэрпаюць рэсурсы вялікім экскаватарам, прадаючы задорага нейкія свае тавары. І просты народ не бачыць ніякага для сябе станоўчага эфекту развіцця садружнасці з той ці іншай дзяржавай.
Дык вось наш Прэзідэнт заўсёды гаворыць, што народы абедзвюх краін павінны разумець важнасць супрацоўніцтва, бачыць рэальнасць вынікаў для павышэння дабрабыту людзей, развіцця краіны, павышэння бяспекі, стабільнасці. А лепш - калі б мы стваралі нейкі сумесны прадукт, які потым прадаваўся б і даваў бы, з аднаго боку, рабочыя месцы для грамадзян абедзвюх дзяржаў. З другога боку, даваў бы магчымасць яшчэ і зарабіць на сумесным прадукце недзе за мяжой. Вось так мы ўсюды ідзём.
Таму мы не ідзём простым гандлем. Мы ідзём з нашымі тэхналогіямі, ідзём з навучаннем нейкім тэхналогіям мясцовых рабочых, інжынераў. Для таго, каб павышаць лакалізацыю нашых вытворчасцей, каб гэта давала сапраўды дадатковы ўклад у развіццё эканомікі той партнёрскай дзяржавы і садзейнічала іх развіццю.
Зразумела, мы ў гэтым выпадку выбіраем такія дзяржавы, якія блізкія нам па духу, з якімі мы глядзім на свет аднымі вачыма. З якімі ў нас сёння выбудоўваецца вельмі добрае ўзаемадзеянне на міжнародным трэку, у рамках розных шматбаковых арганізацый, дзе мы абараняем адны і тыя ж каштоўнасці на розных міжнародных форумах. Перш за ўсё гэта каштоўнасці, на аснове якіх выбудоўваецца поўнасцю работа Арганізацыі Аб'яднаных Нацый. Гэта суверэнная павага адзін да аднаго, неўмяшанне ў справы, гэта ўлік інтарэсаў адзін аднаго, партнёрскія адносіны. Гэта рэалізацыя ўсіх дамоўленасцей з улікам міжнароднага права, непрымянення сілы або пагрозы сілай, непрымянення нейкіх аднабаковых санкцый.
Вось гэта тыя прынцыпы, на якіх ідзе выбар такіх дзяржаў. І калі мы ўжо вызначыліся з нашым бліжэйшым асяроддзем, хто нам вораг, хто нам сябар, то, вядома, пошук, аб чым Прэзідэнт гаворыць, на далёкай дузе - гэта вельмі цяжкая работа. Таму што краіны, як правіла, для нас малазнаёмыя. Або, як Алжыр, даўно забытыя. Як Прэзідэнт гаварыў, у часы Савецкага Саюза мы былі вельмі сур'ёзнымі партнёрамі. Беларусь у складзе Савецкага Саюза таксама падстаўляла Алжыру плячо нашымі спецыялістамі, якія прымалі ўдзел у развіцці эканомікі гэтай дзяржавы, якая, нагадаю, толькі ў 1962 годзе скінула з сябе ярмо французскага каланіялізму.
Таму тое, што мы сёння робім, - вяртаемся да таго, што было яшчэ задоўга да таго, як наша дзяржава адбылася як суверэнная. Але мы памятаем тое супрацоўніцтва і сёння проста спрабуем яго нарасціць.
Аб М'янме - дзяржаве будучыні
М'янма - Прэзідэнт вельмі дакладна аб гэтым сказаў - гэта дзяржава будучыні. На самай справе гэта тая дзяржава, якая валодае значным чалавечым рэсурсам, значнымі рэсурсамі, якія знаходзяцца ў нетрах (там ёсць усё), і якая сёння прыкладае ўсе намаганні для ўнутранай кансалідацыі грамадства. Яна здольна ў будучым сапраўды стаць вельмі сур'ёзна развітай, калі сумесцяцца ўсе гэтыя элементы.
Першае, што Прэзідэнт раіў кіраўніку гэтай краіны Мін Аун Хлайну, - павінны выбудаваць сістэмную работу па кансалідацыі грамадства, каб гэта кансалідацыя дала магчымасць спакойна развівацца краіне і даваць дастойны палітычны адказ. Унутраны адказ усім знешнім выклікам і пагрозам, якіх хапае ў гэтай дзяржавы. Таму што яна багатая і ўсе хочуць туды зайсці, усе хочуць накласці руку на яе багацце.
Першае - кансалідацыя грамадства. Другое - развіццё тэхналогій. У гэтым, Прэзідэнт сказаў, мы дапаможам. Гэта механізацыя сельскай гаспадаркі, зборачная вытворчасць тэхнікі, вырашэнне пытанняў - што таксама першачарговае - харчовай бяспекі.
І, нарэшце, пашырэнне магчымасцей для кантактаў паміж людзьмі і бізнесам. Менавіта таму шэраг пагадненняў, якія былі падпісаны ў ходзе візіту (гэта каля трох дзясяткаў пагадненняў), яны якраз накіраваны на рэалізацыю больш цеснага супрацоўніцтва ў кожнай з галін, якія я назваў.
На мой погляд, асноўныя - гэта тыя, якія выбудоўваюць якраз гандлёва-эканамічнае ўзаемадзеянне. Гэта і аб абароне інвестыцый, аб прадухіленні двайнога падаткаабкладання, аб больш сур'ёзным супрацоўніцтве паміж адпаведнымі міністэрствамі і ведамствамі - прамысловасць, сельская гаспадарка, адукацыя і гэтак далей. Зразумела, дарожная карта, якая прызначана сфарміраваць ужо канкрэтныя крокі на перспектыву, па якой мы будзем рухацца з нашымі м'янманскімі калегамі па рэалізацыі ўсіх дамоўленасцей, дасягнутых прэзідэнтамі.
І, зразумела, пагадненне аб бязвізавых паездках грамадзян. Я скажу, што гэтым самым мы практычна ўжо набліжаемся да таго, каб зрабіць увесь гэты рэгіён Паўднёва-Усходняй Азіі свабодным для наведвання нашымі грамадзянамі без віз. Гэта таксама крок у такім напрамку. Яны на Захадзе не хочуць нас бачыць. У Грэцыі, у Іспаніі, Італіі, Германіі. Сёння значна лягчэй і цікавей нашым грамадзянам паляцець у Паўднёва-Усходнюю Азію, адкрыць для сябе і добрыя пляжы, і добрую, вельмі цікавую інфраструктуру, якая каранямі ідзе ў тысячагоддзі. Яшчэ калі Еўропы (размова аб сучасных краінах. - Заўвага БЕЛТА) на карце свету не было. Той Еўропы, якой мы так захапляемся.
Ды і дабрацца туды (у краіны Паўднёва-Усходняй Азіі. - Заўвага БЕЛТА) сёння на самалёце сем, восем, дзевяць, адзінаццаць гадзін... А ў Еўропу, мы ж бачым з граніцай, колькі трэба ехаць. У Швейцарыю там 24 гадзіны дабірацца.
Таму М'янма - вось менавіта такі інтарэс.
Аб акцэнце на інвестыцыях у супрацоўніцтве з Аманам
Сустрэчы паміж лідарамі нашых краін ужо сталі практычна пастаяннымі. Гэта значыць паміж імі ўжо дыялог. Гэта ўжо добрая моцная дружба на ўзроўні кіраўнікоў. І Султан Амана, і наш Прэзідэнт добра разумеюць адзін аднаго, цэняць той дух, які існуе паміж нашымі дзяржавамі. Зноў жа, гэты дух узаемапаважлівы, які ўлічвае інтарэсы адзін аднаго. І ўсе нашы праекты з гэтай дзяржавай таксама маюць узаемавыгадны характар.
Але калі ў іншых краінах у нас больш такія праекты, якія датычацца стварэння нейкіх асноў эканамічнага развіцця гэтых дзяржаў або стварэння пэўных галін народнай гаспадаркі, то ў Амане крыху іншая сітуацыя. Гэта выкарыстанне фінансавых сродкаў Амана для рэалізацыі нейкіх праектаў па тэрыторыі Беларусі, у Амане, у трэціх краінах.
Значыць, для іх гэта магчымасць крыху зарабіць грошай і гарантавана ўкласці гэтыя сродкі ў будучыню для таго, каб потым атрымліваць добры прыбытак.
Для нас гэта магчымасць прадаваць і далей рэалізоўваць (тавары. - Заўвага БЕЛТА), выкарыстоўваючы магчымасці Амана, прычым якія напрацоўваліся тысячагоддзямі, ва Усходняй Афрыцы, у Азіяцкім рэгіёне. Прадаваць нашы тавары, што-нішто рабіць разам з імі на тэрыторыі Амана і потым ужо сумесна прадаваць.
Акрамя таго, з пункту гледжання інвестыцый лічым вельмі добры, важны праект, які будзе рэалізаваны з улікам дасягнутай лідарамі дамоўленасці па стварэнні ў Беларусі цэлюлознага камбіната. Гэта інвестыцыі каля $1 млрд. На думку не толькі нашу, але і нашых аманскіх калег, вельмі добры ў плане акупнасці і атрымання значнага прыбытку.
Таксама ёсць шэраг канкрэтных ініцыятыў па развіцці турыстычнай галіны, прычым са стварэннем нашых аб'ектаў (у Амане. - Заўвага БЕЛТА), павелічэнні турпатокаў нашых грамадзян у Аман і з Амана ў Беларусь. Ведаеце, мы таксама падпісалі пагадненне аб бязвізавых паездках з гэтай дзяржавай.
Я лічу, што перспектывы значна большыя. Таму што нават на сустрэчы Прэзідэнта Беларусі з Прэзідэнтам Алжыра кіраўнікі дзяржаў дамовіліся выкарыстоўваць магчымасці Амана ў трохбаковым гандлі. Гэта значыць мосцік ідзе ўжо з Амана сюды ў Алжыр. І гэта вельмі добра.
Як Прэзідэнт гаварыў, праект вытворчасці складаных угнаенняў - ён якраз пры фінансавай падтрымцы Амана, наяўнасць фасфатаў і азотных угнаенняў тут у Алжыры, калійных угнаенняў у Беларусі набывае такі характар не проста ўзаемавыгадны, а гарантавана акупны і які знойдзе свайго пакупніка. Таму што вось ужо ёсць тры краіны, у кожнай з краін ёсць сваё кола партнёраў. Значыць, рэалізацыя гэтага праекта ўжо гарантавана будзе больш маштабнай. Кумулятыўны эфект будзе значна большы.
Аб рэалізацыі канкрэтных ідэй з Алжырам
Абапіраючыся на нашы падыходы ў сусветнай палітыцы, з Алжырам мы можам зарэкамендаваць сябе надзейнымі партнёрамі ў рэалізацыі канкрэтных нейкіх ідэй. Алжыр - перспектыўная дзяржава, якая развіваецца і мае высокія рэзультаты і тэмпы развіцця ў цэлым на Афрыканскім кантыненце. Краіна, якая валодае аднымі з буйнейшых у свеце радовішчамі нафты і газу. Дзяржава, якая сапраўды лічыць сваё ўнутранае развіццё залогам незалежнасці і самастойнасці.
У той жа час па некаторых напрамках мы можам ім быць карыснымі. Напрыклад, калі трактары яны ўжо нейкія вырабляюць, то энерганасычаныя трактары, якія ім патрэбны ў рэалізацыі планаў па зялёным асваенні гэтых пустынных зямель, - гэта якраз ёсць у нас, мы гатовы гэта вырабляць. Аўтобусы для камунальных патрэб, па якіх яны таксама сабраліся рабіць даволі сур'ёзнае абнаўленне, - у нас гэта ўсё ёсць.
Пытанні забеспячэння харчовай бяспекі. Яны сябе забяспечваюць вельмі многімі прадуктамі харчавання. Але тэма малака і мяса застаецца пакуль для іх вельмі вострай. І тут мы таксама можам падставіць плячо. Прычым не проста продажам сюды ў вялікіх пакетах сухога малака, сыроваткі або дзіцячага харчавання. А са стварэннем тут вытворчасцей, якія будуць вырабляць нешта з сухога малака, якія будуць расфасоўваць дзіцячае харчаванне, вырабляючы нейкі новы прадукт з фруктовымі і іншымі дабаўкамі. Для таго, каб гэта ўсё ішло ўжо адразу ў магазіны і прадастаўлялася мясцоваму насельніцтву.
А яшчэ і каб створаны сумесна прадукт мог ісці далей да тых афрыканскіх краін, якія мяжуюць сёння з Алжырам. Сем тысяч кіламетраў у іх мяжа з афрыканскімі краінамі. Гэта, вядома, вельмі вялікія рынкі збыту. І, вядома, мы туды таксама можам пастаўляць.-0-
Падпісвайцеся на нас у
