26 кастрычніка, Жлобін /Кар. БЕЛТА/. У Жлобіне ў другі дзень "Марафону адзінства" ў фае чыгуначнага вакзала прадэманстравалі фотавыставу БЕЛТА "Беларусь. Узлёт", перадае карэспандэнт БЕЛТА.
Жыхары і госці горада могуць убачыць унікальныя фотакадры, у якіх адлюстравана гісторыя суверэннай Беларусі. "Калі мы гаворым пра ўзлёт Беларусі, пра нашу гісторыю - гэта гісторыя кожнага кутка, кожнага мястэчка", - адзначыла генеральны дырэктар Беларускага тэлеграфнага агенцтва Ірына Акуловіч.
Выстава "Беларусь. Узлёт" стала часткай грамадска-культурнай акцыі "Марафон адзінства". "Ва ўсіх гарадах, куды мы паедзем, будзем расказваць гісторыі менавіта тых мясцін, каб людзі адчувалі ўсё больш востра і больш ярка", - падкрэсліла гендырэктар.
Ірына Акуловіч прывяла прыклады некалькіх матэрыялаў са СМІ тых гадоў, якія апісвалі жыццё паўднёва-ўсходняга беларускага рэгіёна. Так, на адным з кадраў фотакарэспандэнта Сяргея Халадзіліна, які працуе ў БЕЛТА 34 гады, - хуткая дапамога. Вадзіцель, урач, медсястра проста стаяць ля аўтамабіля і не ведаюць, што рабіць. "Справа ў тым, што 30 гадоў таму на адну хуткую дапамогу ў нашай краіне на дзень выдавалася 15 л бензіну. І ў гэтым артыкуле гэта дакладна зафіксавана. Хуткая дапамога, пра якую размова ідзе ў матэрыяле, абслугоўвала Гомель і Гомельскі раён. І мы цудоўна разумеем, што на гэту "буханку" ў кадры 15 л бензіну хапіла б на двух-трох пацыентаў. Гэта значыць 30 гадоў таму былі такія выпадкі, што хуткая дапамога проста магла не даехаць да вас", - расказала яна.
Сяргей Халадзілін, успамінаючы гісторыю фота, адзначыў, што журналісты адправіліся здымаць рэпартаж да Дня медыцынскіх работнікаў. "Мы прыехалі, а нам гавораць: "Які Дзень медработнікаў, калі ў нас няма бензіну, як нам ехаць, куды нам", - расказаў ён.
Яшчэ адзін артыкул, які мае непасрэднае дачыненне да Гомельскай вобласці, - "Дзеці просяць есці". "Гэта 1994 год, пачатак развіцця нашай краіны. У артыкуле дакладна зафіксавана, што маленькім дзецям, груднічкам, калі ў мамы няма малака, будзе вельмі складана. Таму што толькі Гомельскі малочны камбінат на той момант у краіне вырабляў дзіцячую малочку. Сыравіны не было, работы не было. І ўявіце: толькі 1 працэнт ад таго, што трэба было дзецям, выраблялі ў краіне. Кансерваў (мясных, агароднінных) - 8-9 працэнтаў, а малочкі - 1 працэнт", - дадала гендырэктар.
У матэрыяле гаворыцца, што на той момант са 160 тыс. дзяцей каля 60 тыс. мелі патрэбу ў малочным харчаванні, якога проста не было. "Тут пішацца, што ў 1995 годзе краіна вельмі пастараецца выйсці хаця б на 8 працэнтаў ад патрэбнасці. І чым было карміць дзяцей?" - задалася пытаннем Ірына Акуловіч. Яна звярнула ўвагу, што сёння Беларусь - краіна, якая пастаўляе малочную прадукцыю па ўсім свеце, уваходзіць у лідары па экспарце. "Гэта прыклад таго, з чаго мы пачыналі і кім мы з'яўляемся сёння", - падкрэсліла кіраўнік.
Яшчэ адзін прыведзены Ірынай Акуловіч прыклад публікацыі - "Медык - не марак, паліклініка - не лодка" - датычыўся жлобінскай бальніцы. Аўтары артыкула разважалі, ці будзе наогул у бліжэйшы час працаваць жлобінская паліклініка, таму што прарвала каналізацыю і не першы дзень ужо ўрачы сядзяць у кабінетах, але не могуць працаваць: святла няма, абсталяванне і прыборы не функцыянуюць. І журналіст разважае, як будзе далей, ці будзе мясцовая ўлада нешта рабіць, справіцца ці не справіцца. "І гэта канкрэтныя факты, якія сведчаць, як было ў краіне 30 гадоў таму", - звярнула ўвагу гендырэктар.
Усяго ў экспазіцыі 40 плакатаў. На кожным ёсць QR-коды, прасканіраваўшы якія, можна даведацца яшчэ больш інфармацыі і ўбачыць больш фатаграфій. "Усе тэмы розныя. Ахова здароўя, адукацыя, побыт, аказанне паслуг і шмат іншага. Мы паказваем тут жыццё людзей", - дадала Ірына Акуловіч.
Яна адзначыла, што цяперашняе маладое пакаленне не разумее, што значыць няма бензіну, няма выбару красовак, сукенак, не ўсведамляе, што такое пустыя паліцы, талоны, купоны, чэргі. "На выставе паказана, як было раней і як ёсць цяпер. Вядома, не ўсё гладка, не ўсё проста. Праблемы заўсёды будуць, заўсёды ёсць у любой дзяржаве. Нам заўсёды хочацца жыць лепш. Але мы імкнёмся, каб на "Марафоне адзінства" мы разам падумалі, што ў нас ёсць, і зрабілі ўсё, каб гэта зберагчы. Каб усе разумелі: у вырашэнні пытанняў мы павінны быць адзінымі", - звярнулася да наведвальнікаў выставы генеральны дырэктар.
Ні на імгненне не хоча вяртацца ў 1990-я жлабінчанка Надзея Ганчарова. Знаёмячыся з выставай БЕЛТА, жанчына падзялілася: "Я расказваю маладым, што за малаком, смятанай з бітончыкамі, слоікамі хадзілі, чэргі выстойвалі, а яны не вераць. Мы дом пабудавалі, трэба было хоць шторкі якія-небудзь беленькія кароценькія на вокны. Суткі стаялі ў чарзе. Моладзь не верыць. А вось на фатаграфіях выставы гэта ёсць - пустыя паліцы, купоны".
Пенсіянерка расказала і такую гісторыю. "У нас былі соткі, палолі бульбу. І муж мой кажа, маўляў, налічыў, што за дзень прайшло тры машыны ад БМЗ. А цяпер паглядзіце, які паток. У кожнай сям'і па машыне, а тое і дзве, - правяла паралель гараджанка. - І трэба абавязкова, каб маладыя шанавалі, бераглі, што ёсць сёння. Думалі, што робяць, каб не вярнуцца да пустых паліц, каб у нас заўсёды было ціха і мірна".
З цікавасцю разгледзеў кадры выставы школьнік Аляксей Абрамовіч. "Бацькі казалі, што раней шмат чаго не было наогул. Сёння, вядома, мы жывём добра. Усюды шмат розных прадуктаў, ёсць розная тэхніка і гэтак далей. Калі глядзіш на кадры, дзе разбітыя дзіцячыя пляцоўкі, калі нічога няма ў магазінах, а за любым таварам велізарныя чэргі, то разумееш, што трэба вучыцца, працаваць, каб такія карціны не вярнуліся ў наша жыццё", - перакананы юны жлабінчанін.-0-
Фота Таццяны Матусевіч, Сяргея Халадзіліна
Жыхары і госці горада могуць убачыць унікальныя фотакадры, у якіх адлюстравана гісторыя суверэннай Беларусі. "Калі мы гаворым пра ўзлёт Беларусі, пра нашу гісторыю - гэта гісторыя кожнага кутка, кожнага мястэчка", - адзначыла генеральны дырэктар Беларускага тэлеграфнага агенцтва Ірына Акуловіч.
Выстава "Беларусь. Узлёт" стала часткай грамадска-культурнай акцыі "Марафон адзінства". "Ва ўсіх гарадах, куды мы паедзем, будзем расказваць гісторыі менавіта тых мясцін, каб людзі адчувалі ўсё больш востра і больш ярка", - падкрэсліла гендырэктар. Ірына Акуловіч прывяла прыклады некалькіх матэрыялаў са СМІ тых гадоў, якія апісвалі жыццё паўднёва-ўсходняга беларускага рэгіёна. Так, на адным з кадраў фотакарэспандэнта Сяргея Халадзіліна, які працуе ў БЕЛТА 34 гады, - хуткая дапамога. Вадзіцель, урач, медсястра проста стаяць ля аўтамабіля і не ведаюць, што рабіць. "Справа ў тым, што 30 гадоў таму на адну хуткую дапамогу ў нашай краіне на дзень выдавалася 15 л бензіну. І ў гэтым артыкуле гэта дакладна зафіксавана. Хуткая дапамога, пра якую размова ідзе ў матэрыяле, абслугоўвала Гомель і Гомельскі раён. І мы цудоўна разумеем, што на гэту "буханку" ў кадры 15 л бензіну хапіла б на двух-трох пацыентаў. Гэта значыць 30 гадоў таму былі такія выпадкі, што хуткая дапамога проста магла не даехаць да вас", - расказала яна. Сяргей Халадзілін, успамінаючы гісторыю фота, адзначыў, што журналісты адправіліся здымаць рэпартаж да Дня медыцынскіх работнікаў. "Мы прыехалі, а нам гавораць: "Які Дзень медработнікаў, калі ў нас няма бензіну, як нам ехаць, куды нам", - расказаў ён. Яшчэ адзін артыкул, які мае непасрэднае дачыненне да Гомельскай вобласці, - "Дзеці просяць есці". "Гэта 1994 год, пачатак развіцця нашай краіны. У артыкуле дакладна зафіксавана, што маленькім дзецям, груднічкам, калі ў мамы няма малака, будзе вельмі складана. Таму што толькі Гомельскі малочны камбінат на той момант у краіне вырабляў дзіцячую малочку. Сыравіны не было, работы не было. І ўявіце: толькі 1 працэнт ад таго, што трэба было дзецям, выраблялі ў краіне. Кансерваў (мясных, агароднінных) - 8-9 працэнтаў, а малочкі - 1 працэнт", - дадала гендырэктар. У матэрыяле гаворыцца, што на той момант са 160 тыс. дзяцей каля 60 тыс. мелі патрэбу ў малочным харчаванні, якога проста не было. "Тут пішацца, што ў 1995 годзе краіна вельмі пастараецца выйсці хаця б на 8 працэнтаў ад патрэбнасці. І чым было карміць дзяцей?" - задалася пытаннем Ірына Акуловіч. Яна звярнула ўвагу, што сёння Беларусь - краіна, якая пастаўляе малочную прадукцыю па ўсім свеце, уваходзіць у лідары па экспарце. "Гэта прыклад таго, з чаго мы пачыналі і кім мы з'яўляемся сёння", - падкрэсліла кіраўнік.
Яшчэ адзін прыведзены Ірынай Акуловіч прыклад публікацыі - "Медык - не марак, паліклініка - не лодка" - датычыўся жлобінскай бальніцы. Аўтары артыкула разважалі, ці будзе наогул у бліжэйшы час працаваць жлобінская паліклініка, таму што прарвала каналізацыю і не першы дзень ужо ўрачы сядзяць у кабінетах, але не могуць працаваць: святла няма, абсталяванне і прыборы не функцыянуюць. І журналіст разважае, як будзе далей, ці будзе мясцовая ўлада нешта рабіць, справіцца ці не справіцца. "І гэта канкрэтныя факты, якія сведчаць, як было ў краіне 30 гадоў таму", - звярнула ўвагу гендырэктар. Усяго ў экспазіцыі 40 плакатаў. На кожным ёсць QR-коды, прасканіраваўшы якія, можна даведацца яшчэ больш інфармацыі і ўбачыць больш фатаграфій. "Усе тэмы розныя. Ахова здароўя, адукацыя, побыт, аказанне паслуг і шмат іншага. Мы паказваем тут жыццё людзей", - дадала Ірына Акуловіч. Яна адзначыла, што цяперашняе маладое пакаленне не разумее, што значыць няма бензіну, няма выбару красовак, сукенак, не ўсведамляе, што такое пустыя паліцы, талоны, купоны, чэргі. "На выставе паказана, як было раней і як ёсць цяпер. Вядома, не ўсё гладка, не ўсё проста. Праблемы заўсёды будуць, заўсёды ёсць у любой дзяржаве. Нам заўсёды хочацца жыць лепш. Але мы імкнёмся, каб на "Марафоне адзінства" мы разам падумалі, што ў нас ёсць, і зрабілі ўсё, каб гэта зберагчы. Каб усе разумелі: у вырашэнні пытанняў мы павінны быць адзінымі", - звярнулася да наведвальнікаў выставы генеральны дырэктар.
Ні на імгненне не хоча вяртацца ў 1990-я жлабінчанка Надзея Ганчарова. Знаёмячыся з выставай БЕЛТА, жанчына падзялілася: "Я расказваю маладым, што за малаком, смятанай з бітончыкамі, слоікамі хадзілі, чэргі выстойвалі, а яны не вераць. Мы дом пабудавалі, трэба было хоць шторкі якія-небудзь беленькія кароценькія на вокны. Суткі стаялі ў чарзе. Моладзь не верыць. А вось на фатаграфіях выставы гэта ёсць - пустыя паліцы, купоны". Пенсіянерка расказала і такую гісторыю. "У нас былі соткі, палолі бульбу. І муж мой кажа, маўляў, налічыў, што за дзень прайшло тры машыны ад БМЗ. А цяпер паглядзіце, які паток. У кожнай сям'і па машыне, а тое і дзве, - правяла паралель гараджанка. - І трэба абавязкова, каб маладыя шанавалі, бераглі, што ёсць сёння. Думалі, што робяць, каб не вярнуцца да пустых паліц, каб у нас заўсёды было ціха і мірна".
З цікавасцю разгледзеў кадры выставы школьнік Аляксей Абрамовіч. "Бацькі казалі, што раней шмат чаго не было наогул. Сёння, вядома, мы жывём добра. Усюды шмат розных прадуктаў, ёсць розная тэхніка і гэтак далей. Калі глядзіш на кадры, дзе разбітыя дзіцячыя пляцоўкі, калі нічога няма ў магазінах, а за любым таварам велізарныя чэргі, то разумееш, што трэба вучыцца, працаваць, каб такія карціны не вярнуліся ў наша жыццё", - перакананы юны жлабінчанін.-0- Фота Таццяны Матусевіч, Сяргея Халадзіліна
Падпісвайцеся на нас у
