Фота з архіва
29 сакавіка, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Калі раней прадпрыемствы "Беллегпрама" працавалі на замежных рынках пераважна праз аптовыя звёны і дылераў, то цяпер у прыярытэце развіццё кааперацыйных ланцужкоў з партнёрамі. Аб новых тэндэнцыях у галіне часопісу "Экономика Беларуси" расказала старшыня канцэрна "Беллегпрам" Таццяна Лугіна, паведамляе БЕЛТА.
"Нядрэнна атрымліваецца стварэнне прамкааперацыі ў некаторых рэгіёнах Расіі і Узбекістане. Напрыклад, жодзінскае ААТ "Світанак" з кастрычніка мінулага года вязе туды стабілізаванае трыкатажнае палатно, якое звязана на яго абсталяванні, выфарбавана па строгіх нацыянальных тэхнічных патрабаваннях і тэхрэгламентах Мытнага саюза, з нашымі лякаламі і дызайнерскімі распрацоўкамі. З яго на прадпрыемствах Узбекістана з поўным суправаджэннем беларускіх тэхналагічных службаў вырабляюць на раскройна-швейных участках мадэлі пад гандлёвай маркай "Світанак" і вяртаюць да нас або пастаўляюць на мясцовы рынак і ў Расію", - расказала Таццяна Лугіна.
Падобны вопыт ёсць таксама ў "Мілавіцы", "Калінкі", "Славянкі", Аршанскага льнокамбіната - па вырабе льняных мужчынскіх кашуль. Схема арганізацыі работы на давальніцкай сыравіне звязана з дэфіцытам рабочых рук.
"Вельмі важна прафесійныя кампетэнцыі швачкі накіроўваць на больш працаёмкі і складаны ў вырабе асартымент, такі як палітовая, касцюмна-плаццевая група. А тое, што прасцей - верхні, бялізнавы трыкатаж, спадніцы, штаны для дзяцей, - можам перадаць на выраб калегам", - дапоўніла Таццяна Лугіна. І галоўнае, узбекскія і расійскія партнёры ў гэтым зацікаўлены.-0-
"Нядрэнна атрымліваецца стварэнне прамкааперацыі ў некаторых рэгіёнах Расіі і Узбекістане. Напрыклад, жодзінскае ААТ "Світанак" з кастрычніка мінулага года вязе туды стабілізаванае трыкатажнае палатно, якое звязана на яго абсталяванні, выфарбавана па строгіх нацыянальных тэхнічных патрабаваннях і тэхрэгламентах Мытнага саюза, з нашымі лякаламі і дызайнерскімі распрацоўкамі. З яго на прадпрыемствах Узбекістана з поўным суправаджэннем беларускіх тэхналагічных службаў вырабляюць на раскройна-швейных участках мадэлі пад гандлёвай маркай "Світанак" і вяртаюць да нас або пастаўляюць на мясцовы рынак і ў Расію", - расказала Таццяна Лугіна.
Падобны вопыт ёсць таксама ў "Мілавіцы", "Калінкі", "Славянкі", Аршанскага льнокамбіната - па вырабе льняных мужчынскіх кашуль. Схема арганізацыі работы на давальніцкай сыравіне звязана з дэфіцытам рабочых рук.
"Вельмі важна прафесійныя кампетэнцыі швачкі накіроўваць на больш працаёмкі і складаны ў вырабе асартымент, такі як палітовая, касцюмна-плаццевая група. А тое, што прасцей - верхні, бялізнавы трыкатаж, спадніцы, штаны для дзяцей, - можам перадаць на выраб калегам", - дапоўніла Таццяна Лугіна. І галоўнае, узбекскія і расійскія партнёры ў гэтым зацікаўлены.-0-
