Фота з архіва
10 кастрычніка, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Пра розніцу паміж дапамогай псіхолага, псіхіятра і псіхатэрапеўта і аб тым, калі трэба па яе звяртацца, расказала ўрач псіхіятр-нарколаг вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, вядучы навуковы супрацоўнік дзяржаўнай установы "Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр псіхічнага здароўя", кандыдат медыцынскіх навук, дацэнт Аксана Шылава, перадае карэспандэнт БЕЛТА.
Выбар спецыяліста залежыць у першую чаргу ад той фазы, на якой знаходзіцца чалавек са сваёй праблемай. На першай з іх ён можа проста зведваць моцныя перажыванні. "Ёсць важная мяжа, калі мы яшчэ спраўляемся са штодзённым жыццём: робім каву і ідзём на работу, нам складана, нешта хвалюе, але мы спраўляемся. Думкі могуць быць накіраваны ў будучыню: напрыклад, нейкая трывога наконт таго, што здарыцца. Або ж, наадварот, у мінулае: я нешта зрабіў не так, вінаваты і гэта страшна", - ахарактарызавала ўрач.
Паводле слоў медыка, на першай фазе чалавек можа дапамагчы сабе сам. "Па-першае, запісваць думкі ў дзённік, спрабаваць разабрацца з імі. А па-другое, думкі можна вымаўляць: яшчэ да этапу псіхолага шукаць падтрымку сярод блізкіх. Карысна рабіць тое, што прыносіла задавальненне ў мінулым: слухаць музыку, глядзець фільмы, есці любімыя прадукты", - расказала Аксана Шылава.
У такія моманты, на думку ўрача, трэба быць вельмі ўважлівым, каб на нейкім этапе сказаць сабе: "я не спраўляюся" і прасачыць момант, калі патрэбна дапамога спецыяліста. "Калі гэта адбываецца ў рэжыме крызісу - памёр блізкі чалавек, адбылося расставанне, разбурэнне сям'і, атрымалі інфармацыю аб цяжкай хваробе, чакаюцца складаныя змяненні ў жыцці, і вы не ведаеце, ці гатовы вы да іх, - для гэтага працуе служба 133. Вы можаце набраць у любы час дня, пагаварыць з прафесіяналам, які вас зразумее і не асудзіць, не будзе вучыць, дапаможа прыняць найбольш адэкватнае рашэнне", - растлумачыла псіхіятр.
Калі ж праблема не крызісная, для гэтага існуе амбулаторная псіхалагічная служба. Ёсць спецыялісты ў сістэме аховы здароўя, да якіх можна звярнуцца ананімна.
На думку псіхіятра, да псіхатэрапеўта трэба звяртацца тады, калі да базавага адчування "я не спраўляюся" дабаўляецца яшчэ і дрэннае самаадчуванне, у момант, калі з-за дрэннага ментальнага стану складана спраўляцца з руцінай. "Запыт на дапамогу - лепшае, што вы можаце зрабіць для сябе. Медыкаментознае лячэнне часцей за ўсё з'яўляецца карысным і неабходным", - падкрэсліла яна.
Наступны ўзровень дапамогі - лячэнне ў псіхіятра. "Не трэба баяцца псіхіятра. Любое ўмяшанне робіцца на карысць самога чалавека і яго акружэння, у адпаведнасці з пратаколамі міністэрства аховы здароўя. Лепш звяртацца, калі дрэнна і дапамога неабходна або калі вашы сваякі вам раяць - прыслухайцеся", - заклікала медык.-0-
Выбар спецыяліста залежыць у першую чаргу ад той фазы, на якой знаходзіцца чалавек са сваёй праблемай. На першай з іх ён можа проста зведваць моцныя перажыванні. "Ёсць важная мяжа, калі мы яшчэ спраўляемся са штодзённым жыццём: робім каву і ідзём на работу, нам складана, нешта хвалюе, але мы спраўляемся. Думкі могуць быць накіраваны ў будучыню: напрыклад, нейкая трывога наконт таго, што здарыцца. Або ж, наадварот, у мінулае: я нешта зрабіў не так, вінаваты і гэта страшна", - ахарактарызавала ўрач.
Паводле слоў медыка, на першай фазе чалавек можа дапамагчы сабе сам. "Па-першае, запісваць думкі ў дзённік, спрабаваць разабрацца з імі. А па-другое, думкі можна вымаўляць: яшчэ да этапу псіхолага шукаць падтрымку сярод блізкіх. Карысна рабіць тое, што прыносіла задавальненне ў мінулым: слухаць музыку, глядзець фільмы, есці любімыя прадукты", - расказала Аксана Шылава.
У такія моманты, на думку ўрача, трэба быць вельмі ўважлівым, каб на нейкім этапе сказаць сабе: "я не спраўляюся" і прасачыць момант, калі патрэбна дапамога спецыяліста. "Калі гэта адбываецца ў рэжыме крызісу - памёр блізкі чалавек, адбылося расставанне, разбурэнне сям'і, атрымалі інфармацыю аб цяжкай хваробе, чакаюцца складаныя змяненні ў жыцці, і вы не ведаеце, ці гатовы вы да іх, - для гэтага працуе служба 133. Вы можаце набраць у любы час дня, пагаварыць з прафесіяналам, які вас зразумее і не асудзіць, не будзе вучыць, дапаможа прыняць найбольш адэкватнае рашэнне", - растлумачыла псіхіятр.
Калі ж праблема не крызісная, для гэтага існуе амбулаторная псіхалагічная служба. Ёсць спецыялісты ў сістэме аховы здароўя, да якіх можна звярнуцца ананімна.
На думку псіхіятра, да псіхатэрапеўта трэба звяртацца тады, калі да базавага адчування "я не спраўляюся" дабаўляецца яшчэ і дрэннае самаадчуванне, у момант, калі з-за дрэннага ментальнага стану складана спраўляцца з руцінай. "Запыт на дапамогу - лепшае, што вы можаце зрабіць для сябе. Медыкаментознае лячэнне часцей за ўсё з'яўляецца карысным і неабходным", - падкрэсліла яна.
Наступны ўзровень дапамогі - лячэнне ў псіхіятра. "Не трэба баяцца псіхіятра. Любое ўмяшанне робіцца на карысць самога чалавека і яго акружэння, у адпаведнасці з пратаколамі міністэрства аховы здароўя. Лепш звяртацца, калі дрэнна і дапамога неабходна або калі вашы сваякі вам раяць - прыслухайцеся", - заклікала медык.-0-
Падпісвайцеся на нас у
