Пасланне Прэзідэнта беларускаму народу і Нацыянальнаму сходу абазначыла асноўныя прыярытэты развіцця грамадства і дзяржавы. Традыцыйна яно мае вялікі грамадскі рэзананс не толькі ў Беларусі, але і за яе межамі. Сваім меркаваннем ад пачутага з карэспандэнтам БЕЛТА падзяліўся дырэктар Беларускага інфармацыйнага цэнтра ў Рызе Уладзіслаў Рэдзькін.
"У нас не вельмі моцна ўсё гэта асвятляюць, таму што гэта даволі нявыгадна. Я, вядома, праслухаў Пасланне, для мяне гэта вельмі цікава і важна, - сказаў Уладзіслаў Рэдзькін. - У першую чаргу кідаецца ў вочы, што Прэзідэнт у добрай фізічнай форме, выдатным настроі. Само Пасланне доўжылася даволі доўга (больш за 2 гадзіны) і ўспрынята мной як праграмнае рашэнне, разлічанае на доўгі перыяд. Агульнапрызнана, што Прэзідэнт Беларусі - лідар, які даўно адбыўся. І ў рэгіёне такіх вельмі мала. У нас Прэзідэнта не выбірае народ, яго выбірае парламент. І ніколі я такога не чуў. Не думаю, што больш за паўгадзіны хто-небудзь з нашых палітыкаў, якія на чале ўлады, можа нешта такое праграмнае, грунтоўнае выдаць для людзей, таму што ў нас іншая арыентацыя. І ў нас Прэзідэнт з'яўляецца грамадзянінам Германіі, а прэм'ер-міністр - грамадзянінам ЗША".
Эксперт адзначыў, што чарговы раз прадэманстравана беларуская талерантнасць, дыпламатычнасць, прапанавана суседзям жыць мірна і займацца не ваеннымі падрыхтоўкамі і істэрыяй, а менавіта эканомікай. "Цяпер тэндэнцыя на палітычнай арэне такая, і мы назіраем яе яшчэ з 2014 года з Украіны. Тыя ж падыходы былі прыменены да Беларусі, а потым і да Казахстана. Зразумела, што тут толькі рашучасць лідара і падтрымка народа могуць дазволіць усё гэта пераадолець. Беларусы прывыклі ўсё рабіць грунтоўна. З 2020-га спатрэбілася паўтара года, каб людзі нарэшце зразумелі, што трэба падтрымліваць краіну персанальна. І тыя тры пытанні, якія задаў Прэзідэнт беларускай нацыі, даволі зразумелыя. Народ павінен таксама несці адказнасць за тое, што адбываецца ў краіне. Кансалідацыя ідзе. Гэта прыклад таго, што чаканні ў Захаду былі іншыя, было ўкладзена шмат грошай і для іх усё гэта стала вялікай нечаканасцю, - падкрэсліў ён. - Мяне радуе, што цяпер у Беларусі з'явіўся ідэалагічны актыў, тыя людзі, якія стаяць у першым радзе з пункту гледжання журналістыкі. Я іх даволі шмат чытаю, некаторых ведаю. Гэта вельмі якасны скачок у параўнанні з тым, што было раней. Можна сказаць: тое, што адбылося, дало такі станоўчы эфект. Зразумела, што спачатку трэба выйграць інфармацыйную вайну на тэрыторыі дзяржавы, а потым ужо можна працаваць і далей у гэтым напрамку".
Уладзіслаў Рэдзькін канстатаваў: сацыяльнай палітыцы Беларусі зайздросцяць многія на Захадзе. "Тут нават не трэба параўноўваць. Я першапачаткова заўсёды беларусам гаварыў, што яны не цэняць той сацыяльны пакет, які ў іх ёсць. Падтрымка сацыяльнай арыентацыі дзяржавы - гэта даволі дорага. Калі, дапусцім, было б як у нас, калі кожны прадастаўлены сам сабе і нічога не чакае ад урада... У нас няма чаго чакаць ад урада, толькі падаражання камунальных паслуг і падзелу людзей на групы прышчэпленых і непрышчэпленых. Тут няма чаго параўноўваць. Беларусь заўсёды вылучалася. І ахова здароўя застаецца на высокім узроўні ў параўнанні з тым, што адбываецца ў Латвіі, калі не хапае дактароў, мы вельмі абмежаваны па колькасці койка-месцаў пры пандэміі. У нас увесь час крызіс, - прадоўжыў дырэктар цэнтра.- Беларусь, калі прыняла рашэнне не ўводзіць лакдаўн, сваім падыходам паказала, як неабходна захоўваць эканоміку. Цяпер у Латвіі не лепшы стан эканомікі, людзі знаходзяцца фактычна ўвесь час у лакдаўне, што перашкаджае працаваць".
Беларусь знаходзіцца ў цэнтры Еўропы, і з гэтым трэба лічыцца, дадаў эксперт. "Гэта такая граніца Еўразіі, ЕС, Еўропы. Беларусь нельга выкрасліць. Гэтак жа, як палёты над Беларуссю. Калі яе аблятаць - гэта не вельмі эканамічны варыянт. Ёсць інерцыя часовая, але ўсё павінна разгарнуцца. Ну не могуць у Еўропе сказаць: "Прабачце, мы не мелі рацыю, давайце вернемся да тых зыходных стартавых пазіцый". Але вы ж бачыце, што адбываецца ў Літве пасля спынення транзіту - адразу пачаўся спад. Гэта ж б'е па эканоміцы Літвы. Санкцыі, з аднаго боку, стымулююць развіццё ўнутранай вытворчасці і пераарыентацыю рынкаў, але з іншага боку, страчваюцца наладжаныя сувязі і яны ўжо не адновяцца напэўна ў 80 працэнтах. Немагчыма прайсці міма Расіі, не пагаварыўшы з Беларуссю, калі гаварыць тэрытарыяльна па перамяшчэнні. Думаю, у бліжэйшы час працэс будзе ісці, давядзецца садзіцца і гаварыць. Я спадзяюся, што беларуская талерантнасць у выніку прывядзе да рэзультату. Таму што рацыянальнасць павінна перамагчы незразумелае палітычнае арыентаванне краін Захаду", - сказаў ён на заканчэнне.
Святлана СУХАРКО
