16 жніўня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Палеакліматолагі выявілі некалькі прыкладаў таго, як рост сярэдніх тэмператур прыводзіў ужо да рэзкага паскарэння глабальнага пацяплення на Зямлі, паведамляе ТАСС са спасылкай на даныя даследавання, апублікаваныя ў навуковым часопісе Science Advances.
Навуковы супрацоўнік Масачусецкага тэхналагічнага інстытута Канстанцін Арншайдт разам з калегам Дэніэлам Ротманам вывучаў, як эпізоды рэзкага пацяплення і пахаладання клімату, якія адбываліся на Зямлі з моманту вымірання дыназаўраў, уплывалі на ваганні тэмператур у наступныя эпохі. Гэтыя ацэнкі крытычна важныя для разумення таго, як бягучае глабальнае пацяпленне паўплывае на клімат планеты ў будучым.
Для атрымання такіх звестак палеакліматолагі сабралі ўзоры асадкавых парод, якія назбіраліся на дне Сусветнага акіяна ў апошнія некалькі дзясяткаў мільёнаў гадоў, і памералі долі ізатопаў вугляроду і кіслароду ў іх розных слаях. Гэта дало вучоным магчымасць вызначыць, пры якой тэмпературы і салёнасці вады сфарміраваліся гэтыя паклады.
Вучоныя высветлілі, наколькі значна тэмпературы павышаліся або паніжаліся пасля кожнага эпізоду рэзкага пахаладання або пацяплення клімату, і супаставілі гэтыя даныя паміж сабой. Аналіз нечакана ўказаў на тое, што рэзкія паніжэнні і павышэнні тэмператур адбываліся далёка не з аднолькавай частатой у эпохі, якія папярэднічаюць пліяцэну, адну з адносна нядаўніх геалагічных эр, што завяршылася 2,58 млн гадоў таму. У гэты час клімат планеты рэзка змяніўся, у выніку чаго пачалася апошняя ледніковая эпоха, якая прадаўжаецца да гэтага часу.
Як выявілі вучоныя, у папярэднія эпохі хуткія пацяпленні клімату адбываліся значна часцей, чым пахаладання. Гэта ўказвае на тое, што першапачаткова высокія сярэднегадавыя тэмпературы або мінулыя эпізоды іх павышэння прыкметна павялічвалі верагоднасць узнікнення дадатковых усплескаў глабальнага пацяплення. Але гэта не было характэрна для пахаладанняў.
З чым былі звязаны гэтыя паскарэнні глабальнага пацяплення, даследчыкі пакуль не могуць сказаць. Аднак лічыцца, што яны былі справакаваны пераменамі ў характары руху арбіты Зямлі і рознымі біялагічнымі працэсамі, напрыклад распадам арганікі ў адталай вечнай мерзлаце, што правакавалі папярэднія эпізоды росту тэмператур.
Нешта аналагічнае, як лічаць вучоныя, можа адбыцца ў выніку бягучага глабальнага пацяплення, якое можа знішчыць палярныя шапкі і вярнуць сярэднія тэмпературы на Зямлі да тых, што назіраліся ў эпохі да пліяцэну. Гэта зробіць планету неабароненай для наступных глабальных пацяпленняў, рэзюмавалі палеакліматолагі.-0-
Навуковы супрацоўнік Масачусецкага тэхналагічнага інстытута Канстанцін Арншайдт разам з калегам Дэніэлам Ротманам вывучаў, як эпізоды рэзкага пацяплення і пахаладання клімату, якія адбываліся на Зямлі з моманту вымірання дыназаўраў, уплывалі на ваганні тэмператур у наступныя эпохі. Гэтыя ацэнкі крытычна важныя для разумення таго, як бягучае глабальнае пацяпленне паўплывае на клімат планеты ў будучым.
Для атрымання такіх звестак палеакліматолагі сабралі ўзоры асадкавых парод, якія назбіраліся на дне Сусветнага акіяна ў апошнія некалькі дзясяткаў мільёнаў гадоў, і памералі долі ізатопаў вугляроду і кіслароду ў іх розных слаях. Гэта дало вучоным магчымасць вызначыць, пры якой тэмпературы і салёнасці вады сфарміраваліся гэтыя паклады.
Вучоныя высветлілі, наколькі значна тэмпературы павышаліся або паніжаліся пасля кожнага эпізоду рэзкага пахаладання або пацяплення клімату, і супаставілі гэтыя даныя паміж сабой. Аналіз нечакана ўказаў на тое, што рэзкія паніжэнні і павышэнні тэмператур адбываліся далёка не з аднолькавай частатой у эпохі, якія папярэднічаюць пліяцэну, адну з адносна нядаўніх геалагічных эр, што завяршылася 2,58 млн гадоў таму. У гэты час клімат планеты рэзка змяніўся, у выніку чаго пачалася апошняя ледніковая эпоха, якая прадаўжаецца да гэтага часу.
Як выявілі вучоныя, у папярэднія эпохі хуткія пацяпленні клімату адбываліся значна часцей, чым пахаладання. Гэта ўказвае на тое, што першапачаткова высокія сярэднегадавыя тэмпературы або мінулыя эпізоды іх павышэння прыкметна павялічвалі верагоднасць узнікнення дадатковых усплескаў глабальнага пацяплення. Але гэта не было характэрна для пахаладанняў.
З чым былі звязаны гэтыя паскарэнні глабальнага пацяплення, даследчыкі пакуль не могуць сказаць. Аднак лічыцца, што яны былі справакаваны пераменамі ў характары руху арбіты Зямлі і рознымі біялагічнымі працэсамі, напрыклад распадам арганікі ў адталай вечнай мерзлаце, што правакавалі папярэднія эпізоды росту тэмператур.
Нешта аналагічнае, як лічаць вучоныя, можа адбыцца ў выніку бягучага глабальнага пацяплення, якое можа знішчыць палярныя шапкі і вярнуць сярэднія тэмпературы на Зямлі да тых, што назіраліся ў эпохі да пліяцэну. Гэта зробіць планету неабароненай для наступных глабальных пацяпленняў, рэзюмавалі палеакліматолагі.-0-
