25 мая, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Даследаванне Універсітэта штата Фларыда і Нямецкага даследчага цэнтра навук аб зямлі паказала, што вадаёмы, якія сілкуюцца ад Грэнландскага ледніка, маюць у сваім саставе вельмі высокі ўзровень ртуці, паведамляе "МІР 24" са спасылкай на часопіс Nature Geoscience.
Таксічны метал выявілі ў рэках і фіёрдах, куды паступае талая вада. Канцэнтрацыя ртуці была супастаўная з той, што назіраецца ў рэках прамысловых раёнаў Кітая.
Вучоныя ўзялі пробы вады з трох розных рэк і двух фіёрдаў побач з ледзяным шчытом. Першапачаткова яны хацелі вызначыць якасць талай вады і зразумець, як пажыўныя рэчывы ў ёй могуць падтрымліваць мясцовыя экасістэмы.
Аналізы паказалі, што ўзоры змяшчаюць ртуць. Гэта рэчыва прысутнічае амаль ва ўсіх вадаёмах, але яго колькасць, як правіла, не перасягае 1-10 нг (нанаграмаў), што эквівалентна адной крупінцы на алімпійскі басейн. Але ў грэнландскіх водах паказчык растворанай ртуці перасягнуў 150 нг. У ледніковай муцэ (асадку, які надае ледніковым рэкам белаватае адценне) ртуці аказалася яшчэ больш - амаль 2 тыс. нг.
Вучоныя расказалі, што гэта адкрыццё паставіла перад імі шэраг пытанняў: як ртуць будзе распаўсюджвацца далей у экасістэмах, адкуль яна ўзялася і наколькі небяспечная для жывых істот. Вядома, што леднікі, якія растаюць, прыносяць у акіян пажыўныя рэчывы, а нядаўна было выяўлена, што яны здольны экспартаваць і таксіны.
Новыя даныя паказваюць, да якіх непрадказальных наступстваў можа прывесці раставанне леднікоў. Цяпер ледзянымі шчытамі пакрыта каля 10 працэнтаў зямной паверхні. Вучоныя з многіх краін даследуюць, як іх знікненне паўплывае на крытычныя для жыцця на Зямлі біяхімічныя працэсы.-0-
