17 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. У праекце "У тэме" на YouTube-канале БЕЛТА ваенна-палітычны эксперт і блогер Міхаіл Ануфрыенка расказаў, як жывуць простыя еўрапейцы.
"Такая рэакцыя на санкцыі, імі жа ўведзеныя, не ўсяляе ў мясцовых жыхароў аптымізм. У мяне шмат сваякоў і знаёмых пераехалі жыць у Еўрасаюз яшчэ ў 1990-х - пачатку нулявых. Яны нармальна ўладкаваліся і жылі, але з кожным годам у паспяховых людзей, у якіх свае бізнесы або якія паспяховыя інжынеры, урачы, паступова пачынаюць акругляцца вочы. Я рэгулярна з імі размаўляю", - сказаў Міхаіл Ануфрыенка.
Ён дадаў, што за гэтыя гады людзі пастарэлі ўжо і пакідаць месца цяжка: у іх там дзеці, унукі. "Сказаць, што ім падабаецца там жыць, нельга. Па-першае, яны пазбавіліся ўпэўненасці ў заўтрашнім дні. Калі яны выязджалі з Расіі, Украіны ў 1990-я, упэўненасці ў заўтрашнім дні не было тут. Цяпер яе няма там. Прычым куды ўдарыць - невядома, таму што там не толькі падаткаабкладанне мяняецца. У выніку людзі, якія сядзяць у крэдытах, бяднеюць, вымушаны другую, трэцюю работу знаходзіць. Гэта каласальная праблема, калі людзі бяруць крэдыты на 30 гадоў і потым раптам высвятляецца, што грошы, якія не выплачваліся, цяпер ідуць у выглядзе змененых падаткаў і выйсця няма", - дадаў эксперт.
Міхаіл Ануфрыенка звярнуў увагу і на іншы спектр пытанняў. "А цяпер яшчэ і ЛГБТ-навучанне дзяцей. Там рэальныя праблемы ў школах узнікаюць, таму што людзі ў асноўным з нашай этыкай і мараллю. Выбар сваёй палавой ідэнтыфікацыі ў школе без паведамлення бацькам, гэта як? Мячэці, якія там ставяць усюды, у той жа Заходняй Германіі, Усходняй, з гэтым змагаюцца паспяхова. Ёсць раёны, у якія ўжо нельга трапіць, прычым якія былі добрымі".
"У мяне цяпер у доме, які я вымушаны быў пакінуць, перабраўшыся ў Маскву, жыве француз. Яго, калі ён быў дзіцяці, у 1990-я перавезлі ў Францыю. Ён таксама паспяхова працаваў пажарнікам. Нармальна ўсё было, але вось гэта жыццё, памыйніца каля Эйфелевай вежы, усё іншае дастала. І калі пачаліся апошнія непарадкі падчас пандэміі і ўсяго іншага, ён сабраў рэчы, пацалаваў бацькоў і перабраўся ў Расію. Маўляў, тут я як-небудзь пражыву, а там жа немагчыма. Гэта пастаянны націск, гэта ўжо не тая свабода ў 1990-я, нават у Францыі", - рэзюмаваў эксперт.-0-
