Яўген Спіцын. Скрыншот відэа БЕЛТА
28 ліпеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. У праекце "У тэме" на YouTube-канале БЕЛТА гісторык Яўген Спіцын расказаў аб місіі, ускладзенай на АБСЕ пры стварэнні, і яе фактычным значэнні.
Яўген Спіцын адзначыў, што гэтымі днямі споўніцца 50 гадоў падпісання Хельсінкскіх пагадненняў. "30 ліпеня - 1 жніўня 1975 года сабраліся лідары 35 дзяржаў у горадзе Хельсінкі: 33 еўрапейскія дзяржавы плюс ЗША і Канада. Усе краіны Еўропы за выключэннем Албаніі падпісалі той гістарычны дакумент. Іншая справа, што гістарычны Хельсінкскі акт наказаў доўга жыць яшчэ ў канцы XX стагоддзя, таму што першая так званая карзіна, звязаная з юрыдычным замацаваннем пасляваенных граніц у Еўропе, стала разбурацца на вачах усіх жыхароў Еўропы ўжо ў канцы 1980-х гадоў. Гэта падзеі ў Югаславіі - распад, у Германіі - паглынанне ГДР ФРГ, потым распад Савецкага Саюза, Чэхаславакіі і г.д. Заўважу, што тая арганізацыя, якая была створана ў працэсе работы над гэтымі дакументамі - па супрацоўніцтве і бяспецы ў Еўропе, ніяк не рэагавала на ўсё гэта. Больш таго, яна патрапляла гэтаму працэсу. Нейкі абсурд", - адзначыў ён.
Аднак і пасля разбурэння названых дзяржаў, а таксама разбурэння ўсіх пасляваенных граніц гэта арганізацыя прадаўжала існаваць, функцыянаваць і да гэтага дня. "Але якая яе роля, мы добра ведаем. Калі цяпер спытаць некага з палітолагаў, якія сочаць за сітуацыяй у той жа Еўропе, то яны не назавуць ніякай сур'ёзнай падзеі, якая была звязана з АБСЕ, гэта значыць арганізацыяй па супрацоўніцтве і бяспецы ў Еўропе, якая ўзвысіла б свой голас за ўвесь перыяд, напрыклад, расійска-ўкраінскага канфлікту. Выступае Брусель - брусельская бюракратыя, выступаюць лідары заходнееўрапейскіх дзяржаў, нешта падвякваюць палякі, прыбалты і г.д. А дзе ж кіраўніцтва АБСЕ? Гэта ж арганізацыя называецца па супрацоўніцтве і бяспецы ў Еўропе… Фармальна гэта структура існуе, але на самай справе яе даўным-даўно няма", - выказаў меркаванне Яўген Спіцын.
Падзеі апошніх гадоў і дзесяцігоддзяў паказалі, што ўчарашнія заходнія партнёры не толькі парушаюць вусныя дамоўленасці, але нават і пісьмовыя дамоўленасці не з'яўляюцца гарантыяй іх захавання, акцэнтаваў гісторык. "Гэта значыць яны з лёгкасцю разрываюць любыя падпісаныя двухбаковыя і шматбаковыя пагадненні і дагаворы, знаходзяць мноства прычын растлумачыць, чаму гэта адбылося", - рэзюмаваў ён.-0-
Яўген Спіцын адзначыў, што гэтымі днямі споўніцца 50 гадоў падпісання Хельсінкскіх пагадненняў. "30 ліпеня - 1 жніўня 1975 года сабраліся лідары 35 дзяржаў у горадзе Хельсінкі: 33 еўрапейскія дзяржавы плюс ЗША і Канада. Усе краіны Еўропы за выключэннем Албаніі падпісалі той гістарычны дакумент. Іншая справа, што гістарычны Хельсінкскі акт наказаў доўга жыць яшчэ ў канцы XX стагоддзя, таму што першая так званая карзіна, звязаная з юрыдычным замацаваннем пасляваенных граніц у Еўропе, стала разбурацца на вачах усіх жыхароў Еўропы ўжо ў канцы 1980-х гадоў. Гэта падзеі ў Югаславіі - распад, у Германіі - паглынанне ГДР ФРГ, потым распад Савецкага Саюза, Чэхаславакіі і г.д. Заўважу, што тая арганізацыя, якая была створана ў працэсе работы над гэтымі дакументамі - па супрацоўніцтве і бяспецы ў Еўропе, ніяк не рэагавала на ўсё гэта. Больш таго, яна патрапляла гэтаму працэсу. Нейкі абсурд", - адзначыў ён.
Аднак і пасля разбурэння названых дзяржаў, а таксама разбурэння ўсіх пасляваенных граніц гэта арганізацыя прадаўжала існаваць, функцыянаваць і да гэтага дня. "Але якая яе роля, мы добра ведаем. Калі цяпер спытаць некага з палітолагаў, якія сочаць за сітуацыяй у той жа Еўропе, то яны не назавуць ніякай сур'ёзнай падзеі, якая была звязана з АБСЕ, гэта значыць арганізацыяй па супрацоўніцтве і бяспецы ў Еўропе, якая ўзвысіла б свой голас за ўвесь перыяд, напрыклад, расійска-ўкраінскага канфлікту. Выступае Брусель - брусельская бюракратыя, выступаюць лідары заходнееўрапейскіх дзяржаў, нешта падвякваюць палякі, прыбалты і г.д. А дзе ж кіраўніцтва АБСЕ? Гэта ж арганізацыя называецца па супрацоўніцтве і бяспецы ў Еўропе… Фармальна гэта структура існуе, але на самай справе яе даўным-даўно няма", - выказаў меркаванне Яўген Спіцын.
Падзеі апошніх гадоў і дзесяцігоддзяў паказалі, што ўчарашнія заходнія партнёры не толькі парушаюць вусныя дамоўленасці, але нават і пісьмовыя дамоўленасці не з'яўляюцца гарантыяй іх захавання, акцэнтаваў гісторык. "Гэта значыць яны з лёгкасцю разрываюць любыя падпісаныя двухбаковыя і шматбаковыя пагадненні і дагаворы, знаходзяць мноства прычын растлумачыць, чаму гэта адбылося", - рэзюмаваў ён.-0-
Падпісвайцеся на нас у
