Навіны сюжэта
"Праект "Беларусы ў кадры" на YouTube-канале БЕЛТА"
Пра іх самаадданую працу знята шмат фільмаў і серыялаў, але самі праваахоўнікі нячаста іх глядзяць. Паколькі ў жыцці ўсё далёка не так, як на экране. Іх прафесія патрабуе не толькі дакладнасці, вытрымкі, глыбокага разумення закону, але і чалавечай душы. Пагаварылі са следчым - начальнікам галоўнага следчага ўпраўлення цэнтральнага апарату Следчага камітэта Беларусі Аляксандрам Агафонавым аб тым, які доказ можа аказацца вырашальным і як зразумець, гаворыць чалавек праўду ці хлусіць.
Лепшае месца для выпускніка ВНУ
Яшчэ ў час вучобы на юрыдычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта і праходжання вытворчай практыкі ў Аляксандра Агафонава з'явілася магчымасць азнаёміцца з рознымі напрамкамі сваёй будучай прафесіі: адвакатурай, пракуратурай, юрыдычнымі службамі прадпрыемстваў, судом, праваахоўнымі органамі і работай следчага.
- Зразумеўшы характар следчых, убачыўшы зладжанасць калектыву, палічыў, што гэта - лепшае месца для выпускніка ВНУ. Да таго ж у работнікаў ведамства дастойны аклад, сацыяльны пакет, медыцынскае абслугоўванне, перспектыва вырашэння жыллёвага пытання, якая таксама адыгрывае немалаважную ролю. А сама прафесія дае магчымасць рэалізаваць сябе, атрымаць багаты жыццёвы вопыт, - успамінае герой нашага праекта.
Ужо быўшы студэнтам пятага курса, у 2004 годзе, Аляксандр Агафонаў быў прыняты на пасаду следчага раённай пракуратуры Мінска. І з таго часу вырас да начальніка галоўнага следчага ўпраўлення.
- У звычайнага чалавека ўяўленне аб рабоце аператыўнікаў крымінальнага вышуку і дзяржаўнай бяспекі, следчых, як правіла, змешваецца. Такое ўспрыманне складваецца пад уплывам мастацкіх твораў. Аўтары фільмаў, серыялаў і раманаў, імкнучыся ўзмацніць драматызм, часта паказваюць работу праваахоўнікаў як нешта накшталт баевіка. Хоць прафесіі аператыўніка і следчага сапраўды звязаны са службовай рызыкай, іх штодзённая работа вельмі адрозніваецца ад таго, што паказваюць на экране, - адзначае Аляксандр Агафонаў і прызнаецца: як чалавеку са шматгадовай практыкай яму складана глядзець фільмы і серыялы аб праваахоўніках або чытаць нізкаякасныя дэтэктыўныя раманы.
Наш герой падкрэслівае: у фільмах і серыялах расследаванне часта паказваюць як інтэлектуальнае процістаянне паміж следчым і хітрым злачынцам. Злачынец заблытвае сляды, ставіць пасткі. Ці так усё адбываецца ў рэальным жыцці?
- Інтэлектуальнае процістаянне сапраўды існуе, але выглядае інакш. Людзі, якія трапілі ў поле зроку следства, часцей за ўсё не імкнуцца да драматычнага паядынку - яны стараюцца прыменшыць сваю віну, апраўдаць свае дзеянні. Следчы ж павінен умець адчуваць няшчырасць, супастаўляць паказанні з аб'ектыўнымі доказамі і разумець, ці гаворыць чалавек праўду і ці шчыра раскайваецца, - звяртае ўвагу начальнік галоўнага следчага ўпраўлення.
Яшчэ і тонкі псіхолаг
Аператыўныя супрацоўнікі і следчыя - адзіны, зладжаны механізм праваахоўнай сістэмы, дзе аператыўнікі атрымліваюць першапачатковую інфармацыю аб учыненым злачынстве, зламысніках, аказваюць дапамогу ў іх затрыманні - ажыццяўляюць аператыўнае суправаджэнне расследавання крымінальнай справы.
Следчы ж займаецца карпатлівай дакументальнай работай: фіксуе сляды злачынства, збірае доказы, афармляе матэрыялы крымінальнай справы. Менавіта ён рыхтуе неабходныя дакументы для перадачы іх пракурору і далейшага разгляду ў судзе.
Расследаванне крымінальнай справы, як правіла, пачынаецца або з заявы пацярпелага, або з выезду следча-аператыўнай групы на месца здарэння. У першыя хвіліны вельмі важна правільна ацаніць абстаноўку і дакладна арганізаваць агляд: зафіксаваць сляды, сабраць рэчавыя доказы, не дапусціць іх страты. На гэтым этапе следчаму дапамагаюць аператыўнікі і крыміналісты.
- Другі важны этап - работа з людзьмі: допыты пацярпелых, сведак, падазроных і абвінавачаных. Многія з удзельнікаў працэсу зведваюць стрэс, успаміны могуць быць фрагментарнымі або эмацыянальна афарбаванымі. Наша задача - дапамагчы чалавеку аднавіць падзеі максімальна дакладна, - падкрэслівае Аляксандр Агафонаў.
Асобны блок у расследаванні - назначэнне і атрыманне вынікаў экспертыз. Вельмі важна правільна вызначыць паслядоўнасць іх правядзення: кожная наступная экспертыза павінна абапірацца на даныя папярэдняй, а першаснае даследаванне - не прывесці да страты слядоў, неабходных для далейшага аналізу. Кожны доказ, сабраны па справе, можа аказацца вырашальным пры прыняцці рашэння.
Таксама пры расследаванні неабходна выканаць карпатлівую, але дастаткова руцінную работу з дакументамі. Напрыклад, падрыхтаваць запыты, збор і аналіз атрыманай інфармацыі, а таксама матэрыялы да перадачы крымінальнай справы пракурору.
Аднавіць праўду
Аляксандр Агафонаў лічыць, што простых або складаных крымінальных спраў не бывае.
- Кожнае злачынства - гэта нечые непрыемнасці, а часам і сапраўдная трагедыя. Спецыфіка нашай работы заключаецца ў тым, што мы размаўляем з пацярпелымі, з тымі, хто ўчыніў злачынства, і з людзьмі, якія валодаюць інфармацыяй аб тым, што здарылася. Галоўнае - старанна разабрацца ва ўсіх акалічнасцях, зразумець прычыны і аднавіць карціну падзей, - падкрэслівае герой нашага праекта.
Адзін з самых яркіх успамінаў Аляксандра - першая раскрытая справа. На другі дзень работы на пасадзе следчага раённай пракуратуры Аляксандр Агафонаў выехаў на забойства. Ён прызнаецца, што з улікам цяперашняга вопыту тая справа не выклікала б складанасці, таму што ад ахвяры цягнуўся крывавы след да месца, дзе знаходзіўся злачынец.
Пры гэтым кожная новая справа - гэта асобная гісторыя, свае акалічнасці, дэталі, эмоцыі. Нават маючы вялікі прафесійны вопыт, следчы не можа і не павінен з ходу катэгарычна адказваць, што адбылося і хто вінаваты. Часам незразумела нават, ці было злачынства. Толькі старанны агляд, збор доказаў і аналіз даюць магчымасць паступова аднавіць праўду.
Самае цяжкае для следчага - размова з роднымі і блізкімі загінулага, калі злачынства на першапачатковым этапе не раскрыта. Гэта асаблівая катэгорыя спраў, да расследавання якой даводзіцца пастаянна вяртацца, каб ні адна вінаватая асоба не засталася беспакаранай.
- У бліжэйшы час сумесна з галоўным упраўленнем крымінальнага вышуку МУС зможам данесці грамадскасці вынікі расследавання і раскрыцця крымінальнай справы аб цэлай серыі нападзенняў на жанчын і дзяўчынак-падлеткаў у 1990-я гады, - дзеліцца інфармацыяй Аляксандр Агафонаў.
Абараняць інтарэсы пацярпелых
Паводле слоў Аляксандра Агафонава, сёння Следчы камітэт - гэта орган папярэдняга следства, які займаецца пераважнай большасцю крымінальных спраў. Як вядома, 12 верасня 2011 года кіраўнік дзяржавы падпісаў указ аб утварэнні Следчага камітэта Рэспублікі Беларусь, таму ў гэты дзень штогод адзначаецца Дзень супрацоўніка органаў папярэдняга следства. У новым ведамстве былі аб'яднаны следчыя з пракуратуры, органаў унутраных спраў, органаў фінансавых расследаванняў і частка следчых з органаў дзяржаўнай бяспекі.
- Успамінаючы 2011-2012 гады, калі стваралася наша ведамства, кожны супрацоўнік, які прыходзіў у Следчы камітэт, прыўносіў свой прафесійны вопыт і дзяліўся ім з калегамі. Гэты абмен ведамі і практыкамі дапамог умацаваць сістэму і зрабіць работу органаў папярэдняга следства больш зладжанай і рэзультатыўнай, - падкрэслівае Аляксандр Агафонаў.
На думку нашага героя, асноўныя патрабаванні да прафесіі следчага замацаваны ў дэвізе ведамства: "Закон. Справядлівасць. Айчына".
- Важна шчырае жаданне прысвяціць сябе служэнню дзяржаве і грамадству. Таксама павінна быць абвостранае пачуццё справядлівасці. Спецыфіка прафесіі абавязвае абараняць інтарэсы пацярпелых людзей. Патрабуецца ўважліва разбірацца ў кожнай сітуацыі, у яе акалічнасцях і прычынах. Павінна прысутнічаць асабістая законапаслухмянасць. Неабходна выконваць і забяспечваць працэсуальныя правы вінаватых асоб. Быць бесстароннім, - падкрэслівае праваахоўнік.
Начальнік галоўнага следчага ўпраўлення адзначае: шматгадовы вопыт, мноства расследаванняў самых розных спраў даюць права верыць у лепшыя якасці людзей. Паколькі любы злачынец - у першую чаргу чалавек. Ён заўсёды можа раскаяцца і выправіць сваю жыццёвую сітуацыю.
- Трэба разумець, што стала прычынай проціпраўных паводзін чалавека: асаблівасці характару, жыццёвая сітуацыя або нешта іншае. У любым выпадку кожнаму вінаватаму мы тлумачым яго правы і абавязкі, расказваем, як сурова ў крымінальна-прававым полі ацэньваецца яго ўчынак і як ён можа загладзіць віну з улікам свайго раскаяння - папрасіць прабачэння, кампенсаваць урон, дапамагчы родным пацярпелага, - гаворыць герой нашага праекта.
Аляксандр упэўнены, што сама па сабе прафесія следчага і структура падраздзяленняў ведамства дае магчымасць рэалізавацца людзям з рознымі відамі тэмпераменту. Больш уседлівыя і ўдумлівыя, хутчэй за ўсё, будуць займацца расследаваннем злачынстваў у сферы эканомікі, службовых і падатковых злачынстваў, цяжкіх і асабліва цяжкіх насільных злачынстваў або кіберзлачынстваў.
Больш актыўныя і энергічныя супрацоўнікі - следчыя тэрытарыяльных і буйных міжраённых падраздзяленняў, якія пастаянна знаходзяцца на дзяжурствах, на выездах на месцы здарэння, працуюць ва ўмовах абстаноўкі, якая дынамічна змяняецца.
Аляксандр Агафонаў адзначае, што сярод следчых прынята да многага падыходзіць з пачуццём гумару. Дарэчны жарт ці кароткі анекдот у патрэбны момант дапамагаюць зняць напружанне, асабліва ва ўмовах, дзе абстаноўка можа змяніцца ў лічаныя хвіліны.
- У любой прафесіі ёсць моманты, калі ўзнікаюць складанасці. Важна выпрацаваць уменне пераадольваць цяжкасці, прымусіць сябе пад іншым вуглом паглядзець на тую ці іншую сітуацыю. Часта ў гэтым дапамагаюць калегі. Таму што часам здараецца так, што "замыльваецца вока". Можна параіцца з таварышам ці кіраўніком, каб яны збоку паглядзелі на матэрыялы крымінальнай справы і звярнулі ўвагу на тыя дэталі, якія ты сам адразу ўпусціў, - падкрэслівае начальнік галоўнага следчага ўпраўлення і рэзюмуе: - Проста трэба любіць сваю работу і ніколі не спыняцца ў развіцці, удасканаленні сваіх прафесійных навыкаў.
"Пакідаю праблемы на рабоце"
З такой эмацыянальна складанай работай Аляксандру Агафонаву дапамагае спраўляцца сям'я. Таму ён стараецца не несці дадому ўсе службовыя праблемы. Хоць прафесія следчага накладае свой адбітак: некаторыя моманты або нявырашаныя задачы ўсё ж не пакідаюць у спакоі, шмат разоў у галаве пракручваецца тая ці іншая сітуацыя.
- У мяне самая звычайная сям'я. Жонка працуе настаўнікам. У нас двое дзяцей. Любую свабодную хвіліну стараемся праводзіць з імі - пагуляць, пагаварыць, проста пабыць побач. Вядома, дапамагаю жонцы з дамашнімі справамі. Напрыклад, вельмі люблю гатаваць, - прызнаецца герой нашага праекта.
Следчы падкрэслівае: ён разам з калегамі робяць усё, каб дзеці раслі ў бяспечным, гарманічным грамадстве, людзі ў краіне маглі спакойна хадзіць па вуліцах, малышы да вечара бегаць па двары і каб іх жыццю нічога не пагражала.
Арцём АПАНОВІЧ,
фота Хрысціны АКСЁНАВАЙ.-0-
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Лепшае месца для выпускніка ВНУ
Яшчэ ў час вучобы на юрыдычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта і праходжання вытворчай практыкі ў Аляксандра Агафонава з'явілася магчымасць азнаёміцца з рознымі напрамкамі сваёй будучай прафесіі: адвакатурай, пракуратурай, юрыдычнымі службамі прадпрыемстваў, судом, праваахоўнымі органамі і работай следчага.
- Зразумеўшы характар следчых, убачыўшы зладжанасць калектыву, палічыў, што гэта - лепшае месца для выпускніка ВНУ. Да таго ж у работнікаў ведамства дастойны аклад, сацыяльны пакет, медыцынскае абслугоўванне, перспектыва вырашэння жыллёвага пытання, якая таксама адыгрывае немалаважную ролю. А сама прафесія дае магчымасць рэалізаваць сябе, атрымаць багаты жыццёвы вопыт, - успамінае герой нашага праекта.
Ужо быўшы студэнтам пятага курса, у 2004 годзе, Аляксандр Агафонаў быў прыняты на пасаду следчага раённай пракуратуры Мінска. І з таго часу вырас да начальніка галоўнага следчага ўпраўлення.
- У звычайнага чалавека ўяўленне аб рабоце аператыўнікаў крымінальнага вышуку і дзяржаўнай бяспекі, следчых, як правіла, змешваецца. Такое ўспрыманне складваецца пад уплывам мастацкіх твораў. Аўтары фільмаў, серыялаў і раманаў, імкнучыся ўзмацніць драматызм, часта паказваюць работу праваахоўнікаў як нешта накшталт баевіка. Хоць прафесіі аператыўніка і следчага сапраўды звязаны са службовай рызыкай, іх штодзённая работа вельмі адрозніваецца ад таго, што паказваюць на экране, - адзначае Аляксандр Агафонаў і прызнаецца: як чалавеку са шматгадовай практыкай яму складана глядзець фільмы і серыялы аб праваахоўніках або чытаць нізкаякасныя дэтэктыўныя раманы.
Наш герой падкрэслівае: у фільмах і серыялах расследаванне часта паказваюць як інтэлектуальнае процістаянне паміж следчым і хітрым злачынцам. Злачынец заблытвае сляды, ставіць пасткі. Ці так усё адбываецца ў рэальным жыцці?
- Інтэлектуальнае процістаянне сапраўды існуе, але выглядае інакш. Людзі, якія трапілі ў поле зроку следства, часцей за ўсё не імкнуцца да драматычнага паядынку - яны стараюцца прыменшыць сваю віну, апраўдаць свае дзеянні. Следчы ж павінен умець адчуваць няшчырасць, супастаўляць паказанні з аб'ектыўнымі доказамі і разумець, ці гаворыць чалавек праўду і ці шчыра раскайваецца, - звяртае ўвагу начальнік галоўнага следчага ўпраўлення.
Яшчэ і тонкі псіхолаг
Аператыўныя супрацоўнікі і следчыя - адзіны, зладжаны механізм праваахоўнай сістэмы, дзе аператыўнікі атрымліваюць першапачатковую інфармацыю аб учыненым злачынстве, зламысніках, аказваюць дапамогу ў іх затрыманні - ажыццяўляюць аператыўнае суправаджэнне расследавання крымінальнай справы.
Следчы ж займаецца карпатлівай дакументальнай работай: фіксуе сляды злачынства, збірае доказы, афармляе матэрыялы крымінальнай справы. Менавіта ён рыхтуе неабходныя дакументы для перадачы іх пракурору і далейшага разгляду ў судзе.
Расследаванне крымінальнай справы, як правіла, пачынаецца або з заявы пацярпелага, або з выезду следча-аператыўнай групы на месца здарэння. У першыя хвіліны вельмі важна правільна ацаніць абстаноўку і дакладна арганізаваць агляд: зафіксаваць сляды, сабраць рэчавыя доказы, не дапусціць іх страты. На гэтым этапе следчаму дапамагаюць аператыўнікі і крыміналісты.
- Другі важны этап - работа з людзьмі: допыты пацярпелых, сведак, падазроных і абвінавачаных. Многія з удзельнікаў працэсу зведваюць стрэс, успаміны могуць быць фрагментарнымі або эмацыянальна афарбаванымі. Наша задача - дапамагчы чалавеку аднавіць падзеі максімальна дакладна, - падкрэслівае Аляксандр Агафонаў.
Асобны блок у расследаванні - назначэнне і атрыманне вынікаў экспертыз. Вельмі важна правільна вызначыць паслядоўнасць іх правядзення: кожная наступная экспертыза павінна абапірацца на даныя папярэдняй, а першаснае даследаванне - не прывесці да страты слядоў, неабходных для далейшага аналізу. Кожны доказ, сабраны па справе, можа аказацца вырашальным пры прыняцці рашэння.
Таксама пры расследаванні неабходна выканаць карпатлівую, але дастаткова руцінную работу з дакументамі. Напрыклад, падрыхтаваць запыты, збор і аналіз атрыманай інфармацыі, а таксама матэрыялы да перадачы крымінальнай справы пракурору.
Аднавіць праўду
Аляксандр Агафонаў лічыць, што простых або складаных крымінальных спраў не бывае.
- Кожнае злачынства - гэта нечые непрыемнасці, а часам і сапраўдная трагедыя. Спецыфіка нашай работы заключаецца ў тым, што мы размаўляем з пацярпелымі, з тымі, хто ўчыніў злачынства, і з людзьмі, якія валодаюць інфармацыяй аб тым, што здарылася. Галоўнае - старанна разабрацца ва ўсіх акалічнасцях, зразумець прычыны і аднавіць карціну падзей, - падкрэслівае герой нашага праекта.
Адзін з самых яркіх успамінаў Аляксандра - першая раскрытая справа. На другі дзень работы на пасадзе следчага раённай пракуратуры Аляксандр Агафонаў выехаў на забойства. Ён прызнаецца, што з улікам цяперашняга вопыту тая справа не выклікала б складанасці, таму што ад ахвяры цягнуўся крывавы след да месца, дзе знаходзіўся злачынец.
Пры гэтым кожная новая справа - гэта асобная гісторыя, свае акалічнасці, дэталі, эмоцыі. Нават маючы вялікі прафесійны вопыт, следчы не можа і не павінен з ходу катэгарычна адказваць, што адбылося і хто вінаваты. Часам незразумела нават, ці было злачынства. Толькі старанны агляд, збор доказаў і аналіз даюць магчымасць паступова аднавіць праўду.
Самае цяжкае для следчага - размова з роднымі і блізкімі загінулага, калі злачынства на першапачатковым этапе не раскрыта. Гэта асаблівая катэгорыя спраў, да расследавання якой даводзіцца пастаянна вяртацца, каб ні адна вінаватая асоба не засталася беспакаранай.
- У бліжэйшы час сумесна з галоўным упраўленнем крымінальнага вышуку МУС зможам данесці грамадскасці вынікі расследавання і раскрыцця крымінальнай справы аб цэлай серыі нападзенняў на жанчын і дзяўчынак-падлеткаў у 1990-я гады, - дзеліцца інфармацыяй Аляксандр Агафонаў.
Абараняць інтарэсы пацярпелых
Паводле слоў Аляксандра Агафонава, сёння Следчы камітэт - гэта орган папярэдняга следства, які займаецца пераважнай большасцю крымінальных спраў. Як вядома, 12 верасня 2011 года кіраўнік дзяржавы падпісаў указ аб утварэнні Следчага камітэта Рэспублікі Беларусь, таму ў гэты дзень штогод адзначаецца Дзень супрацоўніка органаў папярэдняга следства. У новым ведамстве былі аб'яднаны следчыя з пракуратуры, органаў унутраных спраў, органаў фінансавых расследаванняў і частка следчых з органаў дзяржаўнай бяспекі.
- Успамінаючы 2011-2012 гады, калі стваралася наша ведамства, кожны супрацоўнік, які прыходзіў у Следчы камітэт, прыўносіў свой прафесійны вопыт і дзяліўся ім з калегамі. Гэты абмен ведамі і практыкамі дапамог умацаваць сістэму і зрабіць работу органаў папярэдняга следства больш зладжанай і рэзультатыўнай, - падкрэслівае Аляксандр Агафонаў.
На думку нашага героя, асноўныя патрабаванні да прафесіі следчага замацаваны ў дэвізе ведамства: "Закон. Справядлівасць. Айчына".
- Важна шчырае жаданне прысвяціць сябе служэнню дзяржаве і грамадству. Таксама павінна быць абвостранае пачуццё справядлівасці. Спецыфіка прафесіі абавязвае абараняць інтарэсы пацярпелых людзей. Патрабуецца ўважліва разбірацца ў кожнай сітуацыі, у яе акалічнасцях і прычынах. Павінна прысутнічаць асабістая законапаслухмянасць. Неабходна выконваць і забяспечваць працэсуальныя правы вінаватых асоб. Быць бесстароннім, - падкрэслівае праваахоўнік.
Начальнік галоўнага следчага ўпраўлення адзначае: шматгадовы вопыт, мноства расследаванняў самых розных спраў даюць права верыць у лепшыя якасці людзей. Паколькі любы злачынец - у першую чаргу чалавек. Ён заўсёды можа раскаяцца і выправіць сваю жыццёвую сітуацыю.
- Трэба разумець, што стала прычынай проціпраўных паводзін чалавека: асаблівасці характару, жыццёвая сітуацыя або нешта іншае. У любым выпадку кожнаму вінаватаму мы тлумачым яго правы і абавязкі, расказваем, як сурова ў крымінальна-прававым полі ацэньваецца яго ўчынак і як ён можа загладзіць віну з улікам свайго раскаяння - папрасіць прабачэння, кампенсаваць урон, дапамагчы родным пацярпелага, - гаворыць герой нашага праекта.
Аляксандр упэўнены, што сама па сабе прафесія следчага і структура падраздзяленняў ведамства дае магчымасць рэалізавацца людзям з рознымі відамі тэмпераменту. Больш уседлівыя і ўдумлівыя, хутчэй за ўсё, будуць займацца расследаваннем злачынстваў у сферы эканомікі, службовых і падатковых злачынстваў, цяжкіх і асабліва цяжкіх насільных злачынстваў або кіберзлачынстваў.
Больш актыўныя і энергічныя супрацоўнікі - следчыя тэрытарыяльных і буйных міжраённых падраздзяленняў, якія пастаянна знаходзяцца на дзяжурствах, на выездах на месцы здарэння, працуюць ва ўмовах абстаноўкі, якая дынамічна змяняецца.
Аляксандр Агафонаў адзначае, што сярод следчых прынята да многага падыходзіць з пачуццём гумару. Дарэчны жарт ці кароткі анекдот у патрэбны момант дапамагаюць зняць напружанне, асабліва ва ўмовах, дзе абстаноўка можа змяніцца ў лічаныя хвіліны.
- У любой прафесіі ёсць моманты, калі ўзнікаюць складанасці. Важна выпрацаваць уменне пераадольваць цяжкасці, прымусіць сябе пад іншым вуглом паглядзець на тую ці іншую сітуацыю. Часта ў гэтым дапамагаюць калегі. Таму што часам здараецца так, што "замыльваецца вока". Можна параіцца з таварышам ці кіраўніком, каб яны збоку паглядзелі на матэрыялы крымінальнай справы і звярнулі ўвагу на тыя дэталі, якія ты сам адразу ўпусціў, - падкрэслівае начальнік галоўнага следчага ўпраўлення і рэзюмуе: - Проста трэба любіць сваю работу і ніколі не спыняцца ў развіцці, удасканаленні сваіх прафесійных навыкаў.
"Пакідаю праблемы на рабоце"
З такой эмацыянальна складанай работай Аляксандру Агафонаву дапамагае спраўляцца сям'я. Таму ён стараецца не несці дадому ўсе службовыя праблемы. Хоць прафесія следчага накладае свой адбітак: некаторыя моманты або нявырашаныя задачы ўсё ж не пакідаюць у спакоі, шмат разоў у галаве пракручваецца тая ці іншая сітуацыя.
- У мяне самая звычайная сям'я. Жонка працуе настаўнікам. У нас двое дзяцей. Любую свабодную хвіліну стараемся праводзіць з імі - пагуляць, пагаварыць, проста пабыць побач. Вядома, дапамагаю жонцы з дамашнімі справамі. Напрыклад, вельмі люблю гатаваць, - прызнаецца герой нашага праекта.
Следчы падкрэслівае: ён разам з калегамі робяць усё, каб дзеці раслі ў бяспечным, гарманічным грамадстве, людзі ў краіне маглі спакойна хадзіць па вуліцах, малышы да вечара бегаць па двары і каб іх жыццю нічога не пагражала.
Арцём АПАНОВІЧ,
фота Хрысціны АКСЁНАВАЙ.-0-
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Падпісвайцеся на нас у
