Юрый Юшкавец
6 чэрвеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Прачынацца з першымі пеўнямі, удыхаць пах свежаскошанай травы, любавацца залацістымі палямі - такія працоўныя будні трактарыста Юрыя Юшкаўца з Калінкавіцкага раёна. Больш за 40 гадоў ён працуе ў КСУП імя Кутузава і таму куды больш упэўнена сябе адчувае ў кабіне трактара, чым перад аб'ектывам фотакамеры.
Здаецца, у глыбіні душы наш герой спадзяецца хутчэй збегчы ад журналістаў у поле: сёння па плане падкормка раслін, а з гэтым важным працэсам у сельскай гаспадарцы марудзіць нельга. Асабліва калі на коне кожны кілаграм будучага ўраджаю. Праўда, паступова размова наладжваецца - ды і як можна маўчаць, калі размова зайшла аб любімай справе ўсяго яго жыцця.
"Хтосьці токарам нарадзіўся, хтосьці юрыстам, а я вось трактарыстам, - усміхаецца субяседнік. - Бацькі ніколі на выбар прафесіі не ўплывалі. І час быў іншы, і мы - больш самастойныя, адказныя, чым цяперашнія дзеці. Ды і з самага дзяцінства мяне цягнула да тэхнікі, палёў. Таму адразу, як скончыў школу, прыйшоў вадзіцелем у калгас - цяперашні КСУП імя Кутузава".
Жонка Юрыя Васільевіча працуе на тым жа сельгаспрадпрыемстве. У іх свой дом, агарод і гаспадарка. "Але так прывык да тэхнікі, пасяўных і ўборачных за гэтыя дзесяцігоддзі, што, нават знаходзячыся даўно на пенсіі, без справы сядзець не магу. Мне вельмі падабаецца сучасная тэхніка, усё цудоўна працуе. Цяпер агрэгаты не такія, як былі калісьці, нават у трактарах усё прадумана да дробязей. Вось пасадзі вас цяпер у кабіну новай тэхнікі, вы скажаце: божа, ды тут жа можна жыць!" - прызнаецца наш герой. Ён, як вопытны трактарыст, задзейнічаны ў самых розных палявых працэсах: пасяўной, нарыхтоўцы кармоў, падкормцы і ахове падрастаючых культур і, вядома ж, уборачнай кампаніі, якую ён лічыць самым галоўным экзаменам для аграрыяў.
Юрый Юшкавец упэўнены: добры вадзіцель - не толькі той, хто ўмела кіруе тэхнікай, але і можа яе абслужыць, самастойна правесці рамонт, вучыцца настройваць прычапныя агрэгаты. Вопытны трактарыст павінен валодаць максімальнай уважлівасцю і хуткай рэакцыяй. Акрамя тэхнічных асаблівасцей трактара, трэба ведаць і асноўныя законы глебаапрацоўкі: глыбіню акучвання, шырыню міжраддзяў пры сяўбе, скажам, кукурузы...
"Работа ёсць круглы год: вясной і восенню - гэта ворыва, рыхленне глебы. Удзельнічае трактар і ў праполцы пасеваў, да якой трэба падыходзіць з усёй адказнасцю і ўвагай. Варта зазявацца, аслабіўшы кіраванне тэхнікай, і машына ў бок вільне - прапала справа. Культыватар пройдзецца не па пустазеллі, а па пасевах", - тлумачыць аграрый.
Вясной 1986-га ён быў адным з тых, хто ў ліку першых пачаў ліквідацыю наступстваў страшнай аварыі на Чарнобыльскай атамнай электрастанцыі. "Мы ў гаспадарцы нарыхтоўвалі кармы. Адпрацавала брыгада дзень, а вечарам паступіла распараджэнне, маўляў, збірайцеся і адпраўляйцеся да Чарнобыля, там аварыя здарылася, патрэбна дапамога. Падрабязнасцей не паведамлялася: наколькі ўсё сур'ёзна, ці небяспечна для жыцця", - успамінае Юрый Васільевіч. Яго задачай было вывезці насельніцтва з радыеактыўнай тэрыторыі. "Працавалі літаральна праз рэчку ад самой станцыі цэлы тыдзень. Ніхто тады і не думаў, што радыяцыя можа быць настолькі небяспечнай. Мы дапамагалі людзям: збіралі іх па вёсках, звозілі да аўтобусаў, якія ехалі ў Брагін. Усе плакалі, нікому не хацелася пакідаць свой дом - для сельскага чалавека гэта яго галоўная крэпасць. Вось скажы мне сёння выехаць тэрмінова з жылля, якое я пабудаваў сваімі рукамі... Кінуць усё і паехаць, - са шкадаваннем гаворыць трактарыст. - Дыхаць было цяжка, у роце перасыхала так, што знаходзіцца без вады немагчыма, кожныя 5-10 мінут прапалосквалі рот. Душнае і гарачае надвор'е - першае, што сёння ўспамінаецца з той камандзіроўкі".
Успамінае Юрый Юшкавец, якой прыгожай была прырода ў чарнобыльскіх мясцінах да аварыі: зялёныя лясы, рознакаляровыя лугі і палі. Сёння вялікую частку закінутых тэрыторый удалося вярнуць у сельгасабарот. У першую чаргу дзякуючы кіраўніку дзяржавы, які цалкам падтрымлівае развіццё некалі забруджаных тэрыторый.
"Наступствы аварыі, вядома, закранулі многія краіны, але больш за ўсё дасталося Беларусі, - гаворыць наш герой. - Трэба аддаць належнае нашаму Прэзідэнту, які яшчэ ў 1990-я прыняў цвёрдае рашэнне - што б там ні было аднавіць пацярпелыя землі. І беларусы справіліся! Сёння мы радуемся таму, як харашэе наша Гомельшчына і ўся краіна. Развіваецца медыцына, будуюцца новыя мікрараёны, дзіцячыя сады і школы. У рэгіёны вяртаецца моладзь. На зямлі мы сеем і ўбіраем збожжа. Адным словам, жывём і працуем на карысць".
Юрый Юшкавец - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Пасля размовы з ім мы зразумелі, каму без трактарыста жыць у вёсцы цяжка і чаму сам Юрый Васільевіч ганарыцца сваёй прафесіяй.-0-
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Здаецца, у глыбіні душы наш герой спадзяецца хутчэй збегчы ад журналістаў у поле: сёння па плане падкормка раслін, а з гэтым важным працэсам у сельскай гаспадарцы марудзіць нельга. Асабліва калі на коне кожны кілаграм будучага ўраджаю. Праўда, паступова размова наладжваецца - ды і як можна маўчаць, калі размова зайшла аб любімай справе ўсяго яго жыцця.
"Хтосьці токарам нарадзіўся, хтосьці юрыстам, а я вось трактарыстам, - усміхаецца субяседнік. - Бацькі ніколі на выбар прафесіі не ўплывалі. І час быў іншы, і мы - больш самастойныя, адказныя, чым цяперашнія дзеці. Ды і з самага дзяцінства мяне цягнула да тэхнікі, палёў. Таму адразу, як скончыў школу, прыйшоў вадзіцелем у калгас - цяперашні КСУП імя Кутузава".
Жонка Юрыя Васільевіча працуе на тым жа сельгаспрадпрыемстве. У іх свой дом, агарод і гаспадарка. "Але так прывык да тэхнікі, пасяўных і ўборачных за гэтыя дзесяцігоддзі, што, нават знаходзячыся даўно на пенсіі, без справы сядзець не магу. Мне вельмі падабаецца сучасная тэхніка, усё цудоўна працуе. Цяпер агрэгаты не такія, як былі калісьці, нават у трактарах усё прадумана да дробязей. Вось пасадзі вас цяпер у кабіну новай тэхнікі, вы скажаце: божа, ды тут жа можна жыць!" - прызнаецца наш герой. Ён, як вопытны трактарыст, задзейнічаны ў самых розных палявых працэсах: пасяўной, нарыхтоўцы кармоў, падкормцы і ахове падрастаючых культур і, вядома ж, уборачнай кампаніі, якую ён лічыць самым галоўным экзаменам для аграрыяў.
Юрый Юшкавец упэўнены: добры вадзіцель - не толькі той, хто ўмела кіруе тэхнікай, але і можа яе абслужыць, самастойна правесці рамонт, вучыцца настройваць прычапныя агрэгаты. Вопытны трактарыст павінен валодаць максімальнай уважлівасцю і хуткай рэакцыяй. Акрамя тэхнічных асаблівасцей трактара, трэба ведаць і асноўныя законы глебаапрацоўкі: глыбіню акучвання, шырыню міжраддзяў пры сяўбе, скажам, кукурузы...
"Работа ёсць круглы год: вясной і восенню - гэта ворыва, рыхленне глебы. Удзельнічае трактар і ў праполцы пасеваў, да якой трэба падыходзіць з усёй адказнасцю і ўвагай. Варта зазявацца, аслабіўшы кіраванне тэхнікай, і машына ў бок вільне - прапала справа. Культыватар пройдзецца не па пустазеллі, а па пасевах", - тлумачыць аграрый.
Вясной 1986-га ён быў адным з тых, хто ў ліку першых пачаў ліквідацыю наступстваў страшнай аварыі на Чарнобыльскай атамнай электрастанцыі. "Мы ў гаспадарцы нарыхтоўвалі кармы. Адпрацавала брыгада дзень, а вечарам паступіла распараджэнне, маўляў, збірайцеся і адпраўляйцеся да Чарнобыля, там аварыя здарылася, патрэбна дапамога. Падрабязнасцей не паведамлялася: наколькі ўсё сур'ёзна, ці небяспечна для жыцця", - успамінае Юрый Васільевіч. Яго задачай было вывезці насельніцтва з радыеактыўнай тэрыторыі. "Працавалі літаральна праз рэчку ад самой станцыі цэлы тыдзень. Ніхто тады і не думаў, што радыяцыя можа быць настолькі небяспечнай. Мы дапамагалі людзям: збіралі іх па вёсках, звозілі да аўтобусаў, якія ехалі ў Брагін. Усе плакалі, нікому не хацелася пакідаць свой дом - для сельскага чалавека гэта яго галоўная крэпасць. Вось скажы мне сёння выехаць тэрмінова з жылля, якое я пабудаваў сваімі рукамі... Кінуць усё і паехаць, - са шкадаваннем гаворыць трактарыст. - Дыхаць было цяжка, у роце перасыхала так, што знаходзіцца без вады немагчыма, кожныя 5-10 мінут прапалосквалі рот. Душнае і гарачае надвор'е - першае, што сёння ўспамінаецца з той камандзіроўкі".
Успамінае Юрый Юшкавец, якой прыгожай была прырода ў чарнобыльскіх мясцінах да аварыі: зялёныя лясы, рознакаляровыя лугі і палі. Сёння вялікую частку закінутых тэрыторый удалося вярнуць у сельгасабарот. У першую чаргу дзякуючы кіраўніку дзяржавы, які цалкам падтрымлівае развіццё некалі забруджаных тэрыторый.
"Наступствы аварыі, вядома, закранулі многія краіны, але больш за ўсё дасталося Беларусі, - гаворыць наш герой. - Трэба аддаць належнае нашаму Прэзідэнту, які яшчэ ў 1990-я прыняў цвёрдае рашэнне - што б там ні было аднавіць пацярпелыя землі. І беларусы справіліся! Сёння мы радуемся таму, як харашэе наша Гомельшчына і ўся краіна. Развіваецца медыцына, будуюцца новыя мікрараёны, дзіцячыя сады і школы. У рэгіёны вяртаецца моладзь. На зямлі мы сеем і ўбіраем збожжа. Адным словам, жывём і працуем на карысць".
Юрый Юшкавец - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Пасля размовы з ім мы зразумелі, каму без трактарыста жыць у вёсцы цяжка і чаму сам Юрый Васільевіч ганарыцца сваёй прафесіяй.-0-
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
