Томаш Шміт
Экс-суддзя ваяводскага адміністрацыйнага суда Варшавы Томаш Шміт, які пакінуў Польшчу ў пачатку мая і папрасіў абароны ў беларускіх улад, у аўтарскай калонцы разважае аб тым, што русафобія з'яўляецца неад'емнай часткай польскай палітыкі.
Тэрмін "русафобія" азначае неабгрунтаваную непрыязнасць і нянавісць да рускага і беларускага народа. Можна задумацца, як гэта паняцце звязана з дзеяннямі польскага ўрада. Для адказу на гэта пытанне дастаткова глянуць на тое, што адбываецца ў польскай палітыцы.
Незалежна ад таго, які палітычны блок знаходзіцца на чале ўлады, русафобія застаецца галоўным палітычным інструментам, каб сеяць нянавісць і маніпуляваць грамадствам. На працягу двух тэрмінаў праўлення кааліцыйных партый, звязаных з "Правам і справядлівасцю", тэхналогіі маніпулявання паспяхова ўдасканальваліся. Усё больш фінансавых рэсурсаў выдзялялася на вядзенне інфармацыйнай вайны з рускім і беларускім народам. Напрыклад, заявы саветніка прэзідэнта Рэспублікі Польшча і былога намесніка каардынатара спецслужбаў (грамадзянскай і ваеннай разведкі, контрразведкі) Станіслава Жарына заўсёды змяшчалі фальшывыя абвінавачанні ў адрас Расіі і Беларусі. Дастаткова прыгадаць заяву ад 9.06.2024, размешчаную ў сацыяльнай сетцы X, якая заклікае цяперашні польскі ўрад актывізаваць гібрыдную вайну супраць Рэспублікі Беларусь.
Цяпер Польшчай кіруе кааліцыя, сабраная вакол аб'яднання "Грамадзянская кааліцыя" на чале з Дональдам Тускам. Нягледзячы на тое, што ўлада змянілася, русафобія не знікла. Калі ў Польшчы згарыць які-небудзь склад, гандлёвы цэнтр або нават звалка, яшчэ да таго, як вінаватыя будуць устаноўлены, вядучыя палітыкі з кіруючай кааліцыі пачнуць публічна заяўляць, што гэта дакладна былі спецслужбы Расіі і Беларусі. Як можна заўважыць, русафобія па-ранейшаму з'яўляецца неад'емнай часткай польскай палітыкі, хоць партыя "Права і справядлівасць" больш не знаходзіцца на чале ўлады.
Адным з галоўных русафобаў з'яўляецца міністр замежных спраў Польшчы Радаслаў Сікорскі. Менавіта ён ініцыяваў уручэнне часоваму паверанаму ў справах Беларусі ў Польшчы ноты пратэсту ў сувязі з падзеямі на граніцы. Вось толькі міністр Сікорскі наўмысна выпускае з-пад увагі той факт, што польскі бок некалькі гадоў таму ў аднабаковым парадку разарваў супрацоўніцтва з Беларуссю па пытаннях аховы правапарадку, прававой дапамогі і дыялогу паміж пагранічнымі ведамствамі.
Беларусь гатова аднавіць узаемнае супрацоўніцтва ў праваахоўнай сферы, але для гэтага неабходны перагаворы, а ўрад у Варшаве не праяўляе жадання іх праводзіць. Уручэнне дыпламатычнай ноты толькі палітызуе гэту канкрэтную праблему і не садзейнічае яе вырашэнню. Такая афіцыйная пазіцыя была агучана ў заяве прэс-сакратара МЗС Рэспублікі Беларусь Анатоля Глаза.
У той жа час польскі ўрад прыняў дзеянні, накіраваныя на змяненне правіл прымянення агнястрэльнай зброі на граніцы паміж Польшчай і Беларуссю. У адпаведнасці з прапанаванымі змяненнямі, агнястрэльную зброю можна будзе прымяняць супраць бежанцаў нават у сітуацыях, калі няма пагрозы жыццю і здароўю супрацоўнікаў пагранічнай службы і салдат.
Беларускі бок звяртае ўвагу на парушэнні правоў чалавека, учыненыя польскімі пагранічнікамі ў адносінах да бежанцаў. Гэта таксама пацвярджаюць польскія грамадскія актывісты, такія як Марыя Зланкевіч (НУА "Група Граніца", якая аказвае гуманітарную дапамогу бежанцам), і самі салдаты.
Важна адзначыць, што на польска-беларускай граніцы функцыянуе не толькі пагранічная служба, але і ваенныя. Салдаты расказваюць, што пры затрыманні бежанцаў праводзіцца вобыск, бежанцы абезрухоўліваюцца і больш не ўяўляюць патэнцыяльнай пагрозы. Прыязджаюць пагранічнікі, вязуць бежанцаў у закрытыя месцы, дзе над імі чыняць катаванні. Бывае і так, што пагранічнікі не звяртаюць увагі на прысутнасць салдат і пачынаюць збіваць і катаваць бежанцаў у іх на вачах. Польскі сацыёлаг, публіцыст Якуб Бяжыньскі афіцыйна заявіў, што яму вядома як мінімум пра 50 бежанцаў, забітых польскім бокам.
Урад у Варшаве наўмысна нагнятае абстаноўку на граніцы, рэалізуючы мэты гібрыднай вайны. У той жа час сродкі масавай інфармацыі мабілізуюцца, каб прадставіць Беларусь і Расію ў самым нявыгадным становішчы. Машына дэзынфармацыі працуе на поўных абаротах.
Закранаючы асобу самога міністра Сікорскага, варта адзначыць, што яго жонкай з'яўляецца Эн Эплбаум, а іх сын служыць у арміі ЗША. Выказванні і публікацыі Эплбаум маюць вельмі русафобскі характар. І ў гэтым выпадку ўзнікае пытанне, ці сапраўды міністр Радаслаў Сікорскі дбае аб інтарэсах Польшчы, а не сваіх амерыканскіх куратараў.
Яшчэ адзін прыклад крайняй русафобіі - дзеянні супраць незалежных пазасістэмных актывістаў, якія выступаюць супраць глабалізацыі. Каля пяці месяцаў таму Агенцтва ўнутранай бяспекі (ABW) правяло шэраг вобыскаў, у прыватнасці, у памяшканнях, якія належаць ваенным і практыкуючым юрыстам. У публікацыі на сайце Myśl Polska (які, дарэчы, таксама мае сур'ёзныя праблемы з-за дзеянняў спецслужбаў) гаворыцца: "Часам я задаюся пытаннем, ці не жывём мы ўжо ў тым моманце капіталізму, калі вяршэнства закону становіцца перажыткам на карысць інтарэсаў міжнародных карпарацый, і ўсё, што адбываецца, даказвае, што, хутчэй за ўсё, так і ёсць".
Зразумела, як і належыць польскаму ўраду, ён угледзеў "рускую разведку" і ў гэтым выпадку. Я схіляюся да меркавання, што ў Польшчы толькі расійскі або беларускі агент здольны мысліць лагічна і незалежна. Астатнім застаецца толькі паўтараць тую лухту, якую падаюць польскі ўрад і так званыя вядучыя СМІ.
Русафобія ў шырокім сэнсе прапагандуецца не толькі польскім урадам, але і СМІ большасцю краін ЕС і ЗША. Глабалісцкі свет бачыць пагрозу ў палітыцы такіх краін, як Расія і Беларусь. Прыхільнасць Беларусі да нацыянальных каштоўнасцей, дружбы і імкнення да міру на зямлі не задавольвае глабалістаў.
Аналізуючы рускую геапалітычную ідэю, напрыклад ідэю Аляксандра Дугіна, які паказвае на сувязь паміж славянскімі народамі, а філасофію вайны прадстаўляе ў выглядзе вайны дабра са злом і дэмагогіяй заходніх СМІ, становіцца зразумелым з'яўленне русафобіі. У сучасным свеце Расія і Беларусь як аазісы нармальнасці сталі пагрозай для глабалістаў усіх масцей.
Геапалітычная ідэя Прэзідэнта Лукашэнкі выходзіць за рамкі ідэі саюзаў славянскіх народаў. Аляксандр Лукашэнка, як і Уладзімір Пуцін, паказвае на неабходнасць супрацоўніцтва і саюза ўсіх краін, якія паважаюць нацыянальную культуру і фундаментальныя каштоўнасці. Беларусь - міралюбная краіна, якая даражыць добрасуседскімі адносінамі. Парадаксальна, але менавіта таму польскі ўрад успрымае яе як пагрозу.
На гэты момант наш рэгіён, ды і ўвесь свет у цэлым, знаходзіцца ў вельмі небяспечнай сітуацыі. Паступовая страта ўплыву ЗША і ўзнікненне шматвектарнага свету не праходзяць без узрушэнняў. Дзякуючы палітыцы, якая праводзіцца Прэзідэнтам Аляксандрам Лукашэнкам, Беларусь захавала сваю стабільнасць і палітычную незалежнасць. Аднак гэта не азначае, што небяспека прайшла, і Прэзідэнт, і беларускі народ гэта вельмі добра разумеюць. А русафобія з'яўляецца адным з сігналаў, якія паказваюць на тое, што мы цяпер знаходзімся ў фазе інфармацыйнай вайны.
Але мы, кажучы праўду, павінны перамагчы і на гэтым фронце. Гэта важна для захавання міру на зямлі для нас і для будучых пакаленняў.-0-
Тэрмін "русафобія" азначае неабгрунтаваную непрыязнасць і нянавісць да рускага і беларускага народа. Можна задумацца, як гэта паняцце звязана з дзеяннямі польскага ўрада. Для адказу на гэта пытанне дастаткова глянуць на тое, што адбываецца ў польскай палітыцы.
Незалежна ад таго, які палітычны блок знаходзіцца на чале ўлады, русафобія застаецца галоўным палітычным інструментам, каб сеяць нянавісць і маніпуляваць грамадствам. На працягу двух тэрмінаў праўлення кааліцыйных партый, звязаных з "Правам і справядлівасцю", тэхналогіі маніпулявання паспяхова ўдасканальваліся. Усё больш фінансавых рэсурсаў выдзялялася на вядзенне інфармацыйнай вайны з рускім і беларускім народам. Напрыклад, заявы саветніка прэзідэнта Рэспублікі Польшча і былога намесніка каардынатара спецслужбаў (грамадзянскай і ваеннай разведкі, контрразведкі) Станіслава Жарына заўсёды змяшчалі фальшывыя абвінавачанні ў адрас Расіі і Беларусі. Дастаткова прыгадаць заяву ад 9.06.2024, размешчаную ў сацыяльнай сетцы X, якая заклікае цяперашні польскі ўрад актывізаваць гібрыдную вайну супраць Рэспублікі Беларусь.
Цяпер Польшчай кіруе кааліцыя, сабраная вакол аб'яднання "Грамадзянская кааліцыя" на чале з Дональдам Тускам. Нягледзячы на тое, што ўлада змянілася, русафобія не знікла. Калі ў Польшчы згарыць які-небудзь склад, гандлёвы цэнтр або нават звалка, яшчэ да таго, як вінаватыя будуць устаноўлены, вядучыя палітыкі з кіруючай кааліцыі пачнуць публічна заяўляць, што гэта дакладна былі спецслужбы Расіі і Беларусі. Як можна заўважыць, русафобія па-ранейшаму з'яўляецца неад'емнай часткай польскай палітыкі, хоць партыя "Права і справядлівасць" больш не знаходзіцца на чале ўлады.
Адным з галоўных русафобаў з'яўляецца міністр замежных спраў Польшчы Радаслаў Сікорскі. Менавіта ён ініцыяваў уручэнне часоваму паверанаму ў справах Беларусі ў Польшчы ноты пратэсту ў сувязі з падзеямі на граніцы. Вось толькі міністр Сікорскі наўмысна выпускае з-пад увагі той факт, што польскі бок некалькі гадоў таму ў аднабаковым парадку разарваў супрацоўніцтва з Беларуссю па пытаннях аховы правапарадку, прававой дапамогі і дыялогу паміж пагранічнымі ведамствамі.
Беларусь гатова аднавіць узаемнае супрацоўніцтва ў праваахоўнай сферы, але для гэтага неабходны перагаворы, а ўрад у Варшаве не праяўляе жадання іх праводзіць. Уручэнне дыпламатычнай ноты толькі палітызуе гэту канкрэтную праблему і не садзейнічае яе вырашэнню. Такая афіцыйная пазіцыя была агучана ў заяве прэс-сакратара МЗС Рэспублікі Беларусь Анатоля Глаза.
У той жа час польскі ўрад прыняў дзеянні, накіраваныя на змяненне правіл прымянення агнястрэльнай зброі на граніцы паміж Польшчай і Беларуссю. У адпаведнасці з прапанаванымі змяненнямі, агнястрэльную зброю можна будзе прымяняць супраць бежанцаў нават у сітуацыях, калі няма пагрозы жыццю і здароўю супрацоўнікаў пагранічнай службы і салдат.
Беларускі бок звяртае ўвагу на парушэнні правоў чалавека, учыненыя польскімі пагранічнікамі ў адносінах да бежанцаў. Гэта таксама пацвярджаюць польскія грамадскія актывісты, такія як Марыя Зланкевіч (НУА "Група Граніца", якая аказвае гуманітарную дапамогу бежанцам), і самі салдаты.
Важна адзначыць, што на польска-беларускай граніцы функцыянуе не толькі пагранічная служба, але і ваенныя. Салдаты расказваюць, што пры затрыманні бежанцаў праводзіцца вобыск, бежанцы абезрухоўліваюцца і больш не ўяўляюць патэнцыяльнай пагрозы. Прыязджаюць пагранічнікі, вязуць бежанцаў у закрытыя месцы, дзе над імі чыняць катаванні. Бывае і так, што пагранічнікі не звяртаюць увагі на прысутнасць салдат і пачынаюць збіваць і катаваць бежанцаў у іх на вачах. Польскі сацыёлаг, публіцыст Якуб Бяжыньскі афіцыйна заявіў, што яму вядома як мінімум пра 50 бежанцаў, забітых польскім бокам.
Урад у Варшаве наўмысна нагнятае абстаноўку на граніцы, рэалізуючы мэты гібрыднай вайны. У той жа час сродкі масавай інфармацыі мабілізуюцца, каб прадставіць Беларусь і Расію ў самым нявыгадным становішчы. Машына дэзынфармацыі працуе на поўных абаротах.
Закранаючы асобу самога міністра Сікорскага, варта адзначыць, што яго жонкай з'яўляецца Эн Эплбаум, а іх сын служыць у арміі ЗША. Выказванні і публікацыі Эплбаум маюць вельмі русафобскі характар. І ў гэтым выпадку ўзнікае пытанне, ці сапраўды міністр Радаслаў Сікорскі дбае аб інтарэсах Польшчы, а не сваіх амерыканскіх куратараў.
Яшчэ адзін прыклад крайняй русафобіі - дзеянні супраць незалежных пазасістэмных актывістаў, якія выступаюць супраць глабалізацыі. Каля пяці месяцаў таму Агенцтва ўнутранай бяспекі (ABW) правяло шэраг вобыскаў, у прыватнасці, у памяшканнях, якія належаць ваенным і практыкуючым юрыстам. У публікацыі на сайце Myśl Polska (які, дарэчы, таксама мае сур'ёзныя праблемы з-за дзеянняў спецслужбаў) гаворыцца: "Часам я задаюся пытаннем, ці не жывём мы ўжо ў тым моманце капіталізму, калі вяршэнства закону становіцца перажыткам на карысць інтарэсаў міжнародных карпарацый, і ўсё, што адбываецца, даказвае, што, хутчэй за ўсё, так і ёсць".
Зразумела, як і належыць польскаму ўраду, ён угледзеў "рускую разведку" і ў гэтым выпадку. Я схіляюся да меркавання, што ў Польшчы толькі расійскі або беларускі агент здольны мысліць лагічна і незалежна. Астатнім застаецца толькі паўтараць тую лухту, якую падаюць польскі ўрад і так званыя вядучыя СМІ.
Русафобія ў шырокім сэнсе прапагандуецца не толькі польскім урадам, але і СМІ большасцю краін ЕС і ЗША. Глабалісцкі свет бачыць пагрозу ў палітыцы такіх краін, як Расія і Беларусь. Прыхільнасць Беларусі да нацыянальных каштоўнасцей, дружбы і імкнення да міру на зямлі не задавольвае глабалістаў.
Аналізуючы рускую геапалітычную ідэю, напрыклад ідэю Аляксандра Дугіна, які паказвае на сувязь паміж славянскімі народамі, а філасофію вайны прадстаўляе ў выглядзе вайны дабра са злом і дэмагогіяй заходніх СМІ, становіцца зразумелым з'яўленне русафобіі. У сучасным свеце Расія і Беларусь як аазісы нармальнасці сталі пагрозай для глабалістаў усіх масцей.
Геапалітычная ідэя Прэзідэнта Лукашэнкі выходзіць за рамкі ідэі саюзаў славянскіх народаў. Аляксандр Лукашэнка, як і Уладзімір Пуцін, паказвае на неабходнасць супрацоўніцтва і саюза ўсіх краін, якія паважаюць нацыянальную культуру і фундаментальныя каштоўнасці. Беларусь - міралюбная краіна, якая даражыць добрасуседскімі адносінамі. Парадаксальна, але менавіта таму польскі ўрад успрымае яе як пагрозу.
На гэты момант наш рэгіён, ды і ўвесь свет у цэлым, знаходзіцца ў вельмі небяспечнай сітуацыі. Паступовая страта ўплыву ЗША і ўзнікненне шматвектарнага свету не праходзяць без узрушэнняў. Дзякуючы палітыцы, якая праводзіцца Прэзідэнтам Аляксандрам Лукашэнкам, Беларусь захавала сваю стабільнасць і палітычную незалежнасць. Аднак гэта не азначае, што небяспека прайшла, і Прэзідэнт, і беларускі народ гэта вельмі добра разумеюць. А русафобія з'яўляецца адным з сігналаў, якія паказваюць на тое, што мы цяпер знаходзімся ў фазе інфармацыйнай вайны.
Але мы, кажучы праўду, павінны перамагчы і на гэтым фронце. Гэта важна для захавання міру на зямлі для нас і для будучых пакаленняў.-0-
