Фота з архіва
Навіны сюжэта
""Па факце: рашэнні Першага". Праект БЕЛТА"
22 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Маштабны праект па пераводзе Мінска на артэзіянскую ваду запатрабаваў вельмі многіх рэсурсаў, каб зрабіць усё якасна і ў тэрмін. Аб гэтым заявіў генеральны дырэктар прадпрыемства "Гардарбуд" Сяргей Панёў у YouTube-праекце БЕЛТА "Па факце: рашэнні Першага".
Ён падкрэсліў, што маштабны праект па пераводзе Мінска на артэзіянскую ваду быў унікальным для прадпрыемства і дазволіў атрымаць багацейшы вопыт. "Вельмі складаны (праект. - Заўвага БЕЛТА) і запатрабаваў вельмі многіх рэсурсаў для забеспячэння своечасовага выканання ўсіх прынятых праектных рашэнняў і дырэктыўных тэрмінаў", - сказаў гендырэктар.
Першапачаткова меркавалася, што работы будуць выкананы паэтапна. "Гэта значыць была прадугледжана рэканструкцыя аднаго водазабору з забеспячэннем і заменай усяго тэхналагічнага абсталявання і запускам яго ў работу. Потым выводзіцца з работы наступны водазабор і там ажыццяўляецца рэканструкцыя, замена абсталявання, запуск у работу. Вось так, паступова. Але гэта прадугледжвала вельмі доўгія, расцягнутыя тэрміны", - растлумачыў спецыяліст. Столькі часу на праект, вядома, не было, і давялося шукаць нестандартныя рашэнні.
"Работы неабходна было выканаць адначасова на ўсіх водазаборах. Гэта як аперацыя на нейкім органе ў чалавека без спынення жыццядзейнасці або на сэрцы - без спынення сэрца, - прывёў вобразнае параўнанне Сяргей Панёў. - Спыніць падачу вады нават на кароткі прамежак часу мы не мелі права. Адпаведна, усе праектныя рашэнні былі скарэкціраваны, і ўсе прынятыя рашэнні былі ўвязаны з тым, каб забяспечыць надзейнае водазабеспячэнне дзеючых крыніц, паступленне вады ў Мінск спажыўцам і паралельнае ўзвядзенне, рэканструкцыю ўсіх дзеючых водазабораў адначасова з забеспячэннем іх выхаду на праектныя магутнасці па этапах рэалізацыі праекта".
Сталіца Беларусі штодзённа выкарыстоўвае 450 тыс. куб.м вады. З падземных крыніц было 330 тыс., а каля 120-130 тыс. штодзённа пастаўлялася з наземных крыніц (гэта Вілейска-Мінская водная сістэма). "Адсутных" 130 тыс. куб.м вады ў самім горадзе і на бліжэйшых тэрыторыях не было, толькі на адлегласці 35-40 км ад горада. Каб падняць гэту ваду, было прасвідравана і пабудавана 87 новых свідравін, яшчэ больш за 40 перасвідравана. Пабудавана 114 км трубаправодаў вялікага дыяметра.
Сяргей Панёў звярнуў увагу, што работа ўсяго абсталявання, пачынаючы ад свідравін і заканчваючы помпамі, рухавікамі, устаноўкамі, аб'яднана ў адзіную інтэлектуальную сістэму, якая дазваляе кантраляваць усю фізіку працэсу. "Пачынаючы ад велічыні ціску ў водаправодных трубах і заканчваючы такім параметрам, як колькасць вады, - у выпадку пікавых нагрузак мы можам кантраляваць колькасць падаваемай вады і яе ціск. Нават работа запорнай арматуры - засавак - таксама падключана да інтэлектуальнай сістэмы, якая дазваляе рэгуляваць і велічыню адкрыцця, і закрыццё засавак, і своечасовасць пераключэння нейкіх вадаводаў на новыя напрамкі ў выпадку неабходнасці, і рэгуляваць ціск у гэтых вадаводах", - удакладніў ён.
Асобныя віды работ з-за асаблівых умоў і складанасці даводзілася выконваць уручную. Напрыклад, гэта датычылася рэалізацыі тэхналогій па ачыстцы і падрыхтоўцы вады. Напаўненне фільтрацыйных калон на станцыях ачысткі вады ад прымесей жалеза праводзілася ўручную. Трэба было сотню тон матэрыялаў (кварцавыя пяскі, розныя фільтрацыйныя напаўняльнікі, гравій - усяго да 8 элементаў) пакласці, захоўваючы чарговасць, патрабаванні да таўшчыні слаёў, ушчыльненні і гэтак далей. І такіх калон было ўстаноўлена не адзін дзясятак. "Усё гэта выпрабоўвалася пад розным ціскам і хуткасцю вады, каб выйсці на станоўчы аналіз па ачыстцы ад прымесей жалеза і ўсіх хімічных паказчыках вады", - сказаў гендырэктар. Таксама без ручной работы не абыходзілася ўладкаванне свідравін. Працэс іх бурэння, безумоўна, механізаваны, але спуск свідравінных помпаў, мантаж трубаправодаў выконваюцца ўручную.
У агульнай колькасці пры рэалізацыі праекта ў вядучай магістралі было пакладзена труб рознага дыяметра - ад 50 мм да 1,5 м - больш за 110 км.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Ён падкрэсліў, што маштабны праект па пераводзе Мінска на артэзіянскую ваду быў унікальным для прадпрыемства і дазволіў атрымаць багацейшы вопыт. "Вельмі складаны (праект. - Заўвага БЕЛТА) і запатрабаваў вельмі многіх рэсурсаў для забеспячэння своечасовага выканання ўсіх прынятых праектных рашэнняў і дырэктыўных тэрмінаў", - сказаў гендырэктар.
Першапачаткова меркавалася, што работы будуць выкананы паэтапна. "Гэта значыць была прадугледжана рэканструкцыя аднаго водазабору з забеспячэннем і заменай усяго тэхналагічнага абсталявання і запускам яго ў работу. Потым выводзіцца з работы наступны водазабор і там ажыццяўляецца рэканструкцыя, замена абсталявання, запуск у работу. Вось так, паступова. Але гэта прадугледжвала вельмі доўгія, расцягнутыя тэрміны", - растлумачыў спецыяліст. Столькі часу на праект, вядома, не было, і давялося шукаць нестандартныя рашэнні.
"Работы неабходна было выканаць адначасова на ўсіх водазаборах. Гэта як аперацыя на нейкім органе ў чалавека без спынення жыццядзейнасці або на сэрцы - без спынення сэрца, - прывёў вобразнае параўнанне Сяргей Панёў. - Спыніць падачу вады нават на кароткі прамежак часу мы не мелі права. Адпаведна, усе праектныя рашэнні былі скарэкціраваны, і ўсе прынятыя рашэнні былі ўвязаны з тым, каб забяспечыць надзейнае водазабеспячэнне дзеючых крыніц, паступленне вады ў Мінск спажыўцам і паралельнае ўзвядзенне, рэканструкцыю ўсіх дзеючых водазабораў адначасова з забеспячэннем іх выхаду на праектныя магутнасці па этапах рэалізацыі праекта".
Сталіца Беларусі штодзённа выкарыстоўвае 450 тыс. куб.м вады. З падземных крыніц было 330 тыс., а каля 120-130 тыс. штодзённа пастаўлялася з наземных крыніц (гэта Вілейска-Мінская водная сістэма). "Адсутных" 130 тыс. куб.м вады ў самім горадзе і на бліжэйшых тэрыторыях не было, толькі на адлегласці 35-40 км ад горада. Каб падняць гэту ваду, было прасвідравана і пабудавана 87 новых свідравін, яшчэ больш за 40 перасвідравана. Пабудавана 114 км трубаправодаў вялікага дыяметра.
Сяргей Панёў звярнуў увагу, што работа ўсяго абсталявання, пачынаючы ад свідравін і заканчваючы помпамі, рухавікамі, устаноўкамі, аб'яднана ў адзіную інтэлектуальную сістэму, якая дазваляе кантраляваць усю фізіку працэсу. "Пачынаючы ад велічыні ціску ў водаправодных трубах і заканчваючы такім параметрам, як колькасць вады, - у выпадку пікавых нагрузак мы можам кантраляваць колькасць падаваемай вады і яе ціск. Нават работа запорнай арматуры - засавак - таксама падключана да інтэлектуальнай сістэмы, якая дазваляе рэгуляваць і велічыню адкрыцця, і закрыццё засавак, і своечасовасць пераключэння нейкіх вадаводаў на новыя напрамкі ў выпадку неабходнасці, і рэгуляваць ціск у гэтых вадаводах", - удакладніў ён.
Асобныя віды работ з-за асаблівых умоў і складанасці даводзілася выконваць уручную. Напрыклад, гэта датычылася рэалізацыі тэхналогій па ачыстцы і падрыхтоўцы вады. Напаўненне фільтрацыйных калон на станцыях ачысткі вады ад прымесей жалеза праводзілася ўручную. Трэба было сотню тон матэрыялаў (кварцавыя пяскі, розныя фільтрацыйныя напаўняльнікі, гравій - усяго да 8 элементаў) пакласці, захоўваючы чарговасць, патрабаванні да таўшчыні слаёў, ушчыльненні і гэтак далей. І такіх калон было ўстаноўлена не адзін дзясятак. "Усё гэта выпрабоўвалася пад розным ціскам і хуткасцю вады, каб выйсці на станоўчы аналіз па ачыстцы ад прымесей жалеза і ўсіх хімічных паказчыках вады", - сказаў гендырэктар. Таксама без ручной работы не абыходзілася ўладкаванне свідравін. Працэс іх бурэння, безумоўна, механізаваны, але спуск свідравінных помпаў, мантаж трубаправодаў выконваюцца ўручную.
У агульнай колькасці пры рэалізацыі праекта ў вядучай магістралі было пакладзена труб рознага дыяметра - ад 50 мм да 1,5 м - больш за 110 км.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Падпісвайцеся на нас у
