Аляксандр Каханоўскі
4 кастрычніка, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Гэтыя дамоўленасці не былі выкананы. Аб гэтым заявіў дэкан гістарычнага факультэта БДУ Аляксандр Каханоўскі ў праекце "У тэме" на YouTube-канале БЕЛТА, гаворачы аб абавязацельствах Польшчы ў выніку Рыжскага мірнага дагавора.
Расказваючы аб Рыжскім мірным дагаворы і яго ўплыве на беларусаў, гісторык абазначыў, што на этапе перагавораў былі абазначаны вельмі многія моманты. "У час перагавораў абмяркоўваліся многія пытанні, як тэрытарыяльныя, так і ў цэлым, якім чынам і як павінны жыць нацыянальныя меншасці ў складзе Польшчы", - расказаў Аляксандр Каханоўскі.
Ён растлумачыў: "Польскі бок у час многіх кансультацый браў на сябе абавязацельства захоўваць нацыянальныя правы беларусаў, украінцаў. Але, як паказвае вопыт, у цэлым гэтыя дамоўленасці не былі выкананы ні ў плане магчымасці нацыянальна-культурнага развіцця, ні развіцця школы, адукацыі. Толькі ў першыя гады была нейкая спроба разумення, спроба падладжвання, але тут відавочна адным з фактараў стала тая сітуацыя, якая склалася на тэрыторыі Заходняй Беларусі ў першыя гады пасля Рыжскага мірнага дагавора".
"Гэта значыць той пратэст, тое супраціўленне з боку насельніцтва Беларусі - гэта фактычна партызанская вайна, якая ішла з актывізацыяй нацыянальных рухаў, рэвалюцыйных рухаў, як на тэрыторыі Беларусі, Заходняй Беларусі, так і на тэрыторыі часткова і Заходняй Украіны", - сказаў гісторык.
"Хоць польскія эліты былі неаднароднымі, таму што была пазіцыя Пілсудскага, які не дапускаў ніякіх нацыянальна-культурных праектаў, і была пазіцыя асобных прадстаўнікоў польскага палітычнага кіраўніцтва, якія дапускалі магчымасць увесці адукацыю на беларускай мове. Гэта значыць яны лічылі, а давайце мы дадзім такое права для таго, каб, магчыма, крыху аслабіць накал грамадска-палітычнага напружання, якое існавала на тэрыторыі Заходняй Беларусі. А яно было", - заявіў Аляксандр Каханоўскі.-0-
Расказваючы аб Рыжскім мірным дагаворы і яго ўплыве на беларусаў, гісторык абазначыў, што на этапе перагавораў былі абазначаны вельмі многія моманты. "У час перагавораў абмяркоўваліся многія пытанні, як тэрытарыяльныя, так і ў цэлым, якім чынам і як павінны жыць нацыянальныя меншасці ў складзе Польшчы", - расказаў Аляксандр Каханоўскі.
Ён растлумачыў: "Польскі бок у час многіх кансультацый браў на сябе абавязацельства захоўваць нацыянальныя правы беларусаў, украінцаў. Але, як паказвае вопыт, у цэлым гэтыя дамоўленасці не былі выкананы ні ў плане магчымасці нацыянальна-культурнага развіцця, ні развіцця школы, адукацыі. Толькі ў першыя гады была нейкая спроба разумення, спроба падладжвання, але тут відавочна адным з фактараў стала тая сітуацыя, якая склалася на тэрыторыі Заходняй Беларусі ў першыя гады пасля Рыжскага мірнага дагавора".
"Гэта значыць той пратэст, тое супраціўленне з боку насельніцтва Беларусі - гэта фактычна партызанская вайна, якая ішла з актывізацыяй нацыянальных рухаў, рэвалюцыйных рухаў, як на тэрыторыі Беларусі, Заходняй Беларусі, так і на тэрыторыі часткова і Заходняй Украіны", - сказаў гісторык.
"Хоць польскія эліты былі неаднароднымі, таму што была пазіцыя Пілсудскага, які не дапускаў ніякіх нацыянальна-культурных праектаў, і была пазіцыя асобных прадстаўнікоў польскага палітычнага кіраўніцтва, якія дапускалі магчымасць увесці адукацыю на беларускай мове. Гэта значыць яны лічылі, а давайце мы дадзім такое права для таго, каб, магчыма, крыху аслабіць накал грамадска-палітычнага напружання, якое існавала на тэрыторыі Заходняй Беларусі. А яно было", - заявіў Аляксандр Каханоўскі.-0-
Падпісвайцеся на нас у
