Аляксандр Чайкоўскі
28 жніўня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Аляксандр Чайкоўскі, дзесяць гадоў таму скончыў ВНУ, паступіў на работу ў Гарадскую клінічную бальніцу хуткай медыцынскай дапамогі ў сталіцы па размеркаванні. Па гэты дзень ён працуе там урачом-траўматолагам, ратуючы людзям жыцці і здароўе. Пагаварылі з ім пра выбар важнай і ў той жа час складанай прафесіі, а яшчэ даведаліся, чаму яе лічаць творчай і пры чым тут геаметрыя.
Субяседнік прызнаецца, што ў дзяцінстве марыў стаць банкірам, а затым - ваенным і нават не задумваўся, што калі-небудзь звяжа жыццё з медыцынай.
"Мая малая радзіма - аграгарадок Бездзеж, што на Брэстчыне. Дзядуля жыў усяго праз дом ад нас, і, вядома, я заўсёды яму дапамагаў па гаспадарцы. Аднойчы пілуем мы з ім дрэвы ў садзе і бензапіла выслізгвае з яго рук, наносіць рэзаную рану галёнкі, пашкоджваючы сасуды. Я адзіны, хто на той момант аказаўся побач з дзедам. Адпаведна, трэба тэрмінова аказаць першую дапамогу - налажыць павязку, спыніць крывацёк, - з веданнем справы гаворыць герой нашага праекта. - У мяне ўсё атрымалася літаральна адразу ж. Напэўна, гэта і стала штуршком да выбару прафесіі. Да таго ж дзядуля заўсёды марыў, каб нехта з яго ўнукаў стаў урачом. Ён нават тады мне сказаў: "Саша, табе трэба стаць хірургам".
Школу ён скончыў з адзнакай, таму, валодаючы добрымі ведамі і падрыхтоўкай, змог адразу паступіць у медыцынскі ўніверсітэт. На шостым курсе размова зайшла пра выбар напрамку спецыяльнасці на субардынатуры, Аляксандр Чайкоўскі без роздумаў пайшоў на хірургію. Нават даводзілася прысутнічаць на аперацыях. Па размеркаванні трапіў у Гарадскую клінічную бальніцу хуткай медыцынскай дапамогі, дзе прапанавалі пасаду ўрача-траўматолага.
"Я згадзіўся, хоць наогул не разумеў, куды траплю, - усміхаецца Аляксандр і ўдакладняе, што на самай жа справе аказаўся ва ўнікальным месцы, якое цалкам змяніла яго ўспрыманне такога раздзела медыцыны, як траўматалогія. - Аддзяленне спалучанай траўмы - адзінае ў Беларусі. Тут аказваецца дапамога пацыентам з найбольш складанымі пашкоджаннямі: пасля цяжкіх ДТЗ, падзення з вышыні, з матацыклетнымі траўмамі".
Гаворачы аб траўматалогіі, Аляксандр Чайкоўскі параўноўвае яе са сталярнай справай, паколькі нават у інструментаў адны і тыя ж назвы: долата, малаток, дрыль, пілы... Пры гэтым запэўнівае, што траўматолаг - прафесія творчая.
"Варыянтаў лячэння шмат. Можна прымяняць розныя методыкі, але заўсёды разглядаю самыя эфектыўныя і пры гэтым менш інвазіўныя, каб чалавек хутчэй аднаўляўся. У рабоце ўрача мне дапамагае любімы школьны прадмет - геаметрыя. Важна прасторавае ўспрыманне таго ж пералому", - адзначае ўрач.
Аляксандр Чайкоўскі - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Пагаварылі з ім пра выбар прафесіі, складаныя аперацыі і мары ўрача. Таксама даведаліся, чаму ён параўноўвае траўматалогію са сталярнай справай.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Фота Віталя Піваварчыка і ўдзельніка праекта
Субяседнік прызнаецца, што ў дзяцінстве марыў стаць банкірам, а затым - ваенным і нават не задумваўся, што калі-небудзь звяжа жыццё з медыцынай.
"Мая малая радзіма - аграгарадок Бездзеж, што на Брэстчыне. Дзядуля жыў усяго праз дом ад нас, і, вядома, я заўсёды яму дапамагаў па гаспадарцы. Аднойчы пілуем мы з ім дрэвы ў садзе і бензапіла выслізгвае з яго рук, наносіць рэзаную рану галёнкі, пашкоджваючы сасуды. Я адзіны, хто на той момант аказаўся побач з дзедам. Адпаведна, трэба тэрмінова аказаць першую дапамогу - налажыць павязку, спыніць крывацёк, - з веданнем справы гаворыць герой нашага праекта. - У мяне ўсё атрымалася літаральна адразу ж. Напэўна, гэта і стала штуршком да выбару прафесіі. Да таго ж дзядуля заўсёды марыў, каб нехта з яго ўнукаў стаў урачом. Ён нават тады мне сказаў: "Саша, табе трэба стаць хірургам".Школу ён скончыў з адзнакай, таму, валодаючы добрымі ведамі і падрыхтоўкай, змог адразу паступіць у медыцынскі ўніверсітэт. На шостым курсе размова зайшла пра выбар напрамку спецыяльнасці на субардынатуры, Аляксандр Чайкоўскі без роздумаў пайшоў на хірургію. Нават даводзілася прысутнічаць на аперацыях. Па размеркаванні трапіў у Гарадскую клінічную бальніцу хуткай медыцынскай дапамогі, дзе прапанавалі пасаду ўрача-траўматолага."Я згадзіўся, хоць наогул не разумеў, куды траплю, - усміхаецца Аляксандр і ўдакладняе, што на самай жа справе аказаўся ва ўнікальным месцы, якое цалкам змяніла яго ўспрыманне такога раздзела медыцыны, як траўматалогія. - Аддзяленне спалучанай траўмы - адзінае ў Беларусі. Тут аказваецца дапамога пацыентам з найбольш складанымі пашкоджаннямі: пасля цяжкіх ДТЗ, падзення з вышыні, з матацыклетнымі траўмамі".
Гаворачы аб траўматалогіі, Аляксандр Чайкоўскі параўноўвае яе са сталярнай справай, паколькі нават у інструментаў адны і тыя ж назвы: долата, малаток, дрыль, пілы... Пры гэтым запэўнівае, што траўматолаг - прафесія творчая.
"Варыянтаў лячэння шмат. Можна прымяняць розныя методыкі, але заўсёды разглядаю самыя эфектыўныя і пры гэтым менш інвазіўныя, каб чалавек хутчэй аднаўляўся. У рабоце ўрача мне дапамагае любімы школьны прадмет - геаметрыя. Важна прасторавае ўспрыманне таго ж пералому", - адзначае ўрач.Аляксандр Чайкоўскі - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Пагаварылі з ім пра выбар прафесіі, складаныя аперацыі і мары ўрача. Таксама даведаліся, чаму ён параўноўвае траўматалогію са сталярнай справай.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Фота Віталя Піваварчыка і ўдзельніка праекта
Падпісвайцеся на нас у
