28 мая, Магілёў /Кар. БЕЛТА/. Толькі энтузіязмам, адданасцю сваёй справе і патрыятызмам мы можам процістаяць машыне па навязванні заходніх каштоўнасцей. Такім меркаваннем на Форуме медыйнай супольнасці ў Магілёве падзяліўся аглядальнік выдавецкага дома "Беларусь сёння" Андрэй Мукавозчык, перадае карэспандэнт БЕЛТА.
Спікер закрануў тэму прапаганды і контрпрапаганды ў СМІ. На яго думку, прапаганда - не проста інструмент дастаўкі інфармацыі ў масы, гэта яшчэ і сама сістэма распаўсюджвання, растлумачэння, укаранення і адстойвання свайго светапогляду, ладу жыцця, сэнсаў і суверэнітэту, гэта значыць магчымасці і права ўсё гэта сваё мець. Паводле слоў Андрэя Мукавозчыка, на хвалі падзей 2020 года, калі людзі сталі думаць аб тым, як зберагчы сваю краіну, не даць яе разваліць і распрадаць, нечакана для нашых апанентаў у медыйнай прасторы ўзнікла цэлая плеяда лідараў меркаванняў і прадстаўнікоў аўтарскай журналістыкі, якіх ніхто спецыяльна не гадаваў і не выхоўваў.
"На мой погляд, працуючая ў Беларусі прапаганда і контрпрапаганда - гэта больш людзі, а не сістэма, - прадоўжыў ён. - І нашы недахопы часта з'яўляюцца працягам нашых жа добрых якасцей. Яркія, неардынарныя, самастойныя асобы, якія складаюць калектыўнае аблічча нашай прапаганды, з цягам часу паволі пачынаюць цягнуць кожны ў свой бок. Узаемадзеянне ўнутры той жа аўтарскай журналістыкі, калі ўсе з розных ракурсаў працуюць у адным напрамку, пакуль не складваецца, а вельмі хацелася. У маладых часта бачу радыкалізм, які пераходзіць у дэмагогію і папулізм, у немаладых - жаданне быць асаблівымі і вылучыцца, прадыктаванае амбіцыямі".
Андрэй Мукавозчык падкрэсліў, што прапагандай нельга займацца з 9.00 да 18.00, ёю не атрымліваецца займацца па аўторках і пятніцах, бо калі ідэолаг нават ненадоўга адышоў са свайго месца, то адразу пачынаюць прасочвацца іншыя погляды і каштоўнасці. "Гэта адбываецца яшчэ і таму, што машына па навязванні заходніх каштоўнасцей большая, старэйшая, больш дасведчаная і багацейшая за нашу. Толькі энтузіязмам, сваёй вернасцю і адданасцю справе, патрыятызмам кожны на сваім месцы можа процістаяць гэтай машыне, якая працуе супраць нас", - сказаў ён на заканчэнне.
На думку спікера, контрпрапаганда - гэта і штодзённае выкрыццё фэйкаў, каб не даваць ім укараняцца ў свядомасці, а таксама пастаяннае выпраўленне скажэнняў гісторыі, адстойванне правільнага разумення нашай гісторыі. "Контрпрапаганда - гэта і няўхільнае развіццё гонару за ўласныя дасягненні і поспехі, гонару за Беларусь, чаго мы часам саромеемся, і няёмка сябе адчуваем, калі даводзіцца сябе хваліць, а трэба. У сферу прапаганды і контрпрапаганды цяпер арганічнай часткай павінна ўваходзіць крытыка і самакрытыка як нармальная практыка, спосаб самаачышчэння і павышэння эфектыўнасці, а таксама як здольнасць успрымаць заўвагі і інфармацыю збоку. Гэта не мундзір свой абараняць, а справу рабіць - тая самая здольнасць думаць па-рознаму, але пра адно - пра краіну", - растлумачыў ён.
"Руцінная праца па парадку дня (чым мы, журналісты, займаемся) неабходна, істотна, і без яе ніяк. Але гэты парадак дня, на мой погляд, павінен укладвацца ў нейкі стратэгічны план прапаганды і контрпрапаганды, а не быць рэфлексіяй на падзеі, што адбываюцца: укалолі - скалануліся, адбываецца - напісалі. Хочацца бачыць, як прапаганда канструюе нашу будучыню, фарміруе яе пад мэты і задачы, якія вызначаны намі ж у нейкай стратэгіі. Мы шмат у чым вырашаем гэту задачу кожны на сваім месцы - гэта добра, але перамога для нас магчыма не на полі бою, яна магчыма толькі ў галіне ідэалогіі. А ідэалогію даносіць прапаганда, якая трымаецца цяпер на асобах, а добра ўсё ж такі падкласці сістэму, як гэта рабілі нашы продкі", - падагульніў ён.-0-
Спікер закрануў тэму прапаганды і контрпрапаганды ў СМІ. На яго думку, прапаганда - не проста інструмент дастаўкі інфармацыі ў масы, гэта яшчэ і сама сістэма распаўсюджвання, растлумачэння, укаранення і адстойвання свайго светапогляду, ладу жыцця, сэнсаў і суверэнітэту, гэта значыць магчымасці і права ўсё гэта сваё мець. Паводле слоў Андрэя Мукавозчыка, на хвалі падзей 2020 года, калі людзі сталі думаць аб тым, як зберагчы сваю краіну, не даць яе разваліць і распрадаць, нечакана для нашых апанентаў у медыйнай прасторы ўзнікла цэлая плеяда лідараў меркаванняў і прадстаўнікоў аўтарскай журналістыкі, якіх ніхто спецыяльна не гадаваў і не выхоўваў.
"На мой погляд, працуючая ў Беларусі прапаганда і контрпрапаганда - гэта больш людзі, а не сістэма, - прадоўжыў ён. - І нашы недахопы часта з'яўляюцца працягам нашых жа добрых якасцей. Яркія, неардынарныя, самастойныя асобы, якія складаюць калектыўнае аблічча нашай прапаганды, з цягам часу паволі пачынаюць цягнуць кожны ў свой бок. Узаемадзеянне ўнутры той жа аўтарскай журналістыкі, калі ўсе з розных ракурсаў працуюць у адным напрамку, пакуль не складваецца, а вельмі хацелася. У маладых часта бачу радыкалізм, які пераходзіць у дэмагогію і папулізм, у немаладых - жаданне быць асаблівымі і вылучыцца, прадыктаванае амбіцыямі".
Андрэй Мукавозчык падкрэсліў, што прапагандай нельга займацца з 9.00 да 18.00, ёю не атрымліваецца займацца па аўторках і пятніцах, бо калі ідэолаг нават ненадоўга адышоў са свайго месца, то адразу пачынаюць прасочвацца іншыя погляды і каштоўнасці. "Гэта адбываецца яшчэ і таму, што машына па навязванні заходніх каштоўнасцей большая, старэйшая, больш дасведчаная і багацейшая за нашу. Толькі энтузіязмам, сваёй вернасцю і адданасцю справе, патрыятызмам кожны на сваім месцы можа процістаяць гэтай машыне, якая працуе супраць нас", - сказаў ён на заканчэнне.
На думку спікера, контрпрапаганда - гэта і штодзённае выкрыццё фэйкаў, каб не даваць ім укараняцца ў свядомасці, а таксама пастаяннае выпраўленне скажэнняў гісторыі, адстойванне правільнага разумення нашай гісторыі. "Контрпрапаганда - гэта і няўхільнае развіццё гонару за ўласныя дасягненні і поспехі, гонару за Беларусь, чаго мы часам саромеемся, і няёмка сябе адчуваем, калі даводзіцца сябе хваліць, а трэба. У сферу прапаганды і контрпрапаганды цяпер арганічнай часткай павінна ўваходзіць крытыка і самакрытыка як нармальная практыка, спосаб самаачышчэння і павышэння эфектыўнасці, а таксама як здольнасць успрымаць заўвагі і інфармацыю збоку. Гэта не мундзір свой абараняць, а справу рабіць - тая самая здольнасць думаць па-рознаму, але пра адно - пра краіну", - растлумачыў ён.
"Руцінная праца па парадку дня (чым мы, журналісты, займаемся) неабходна, істотна, і без яе ніяк. Але гэты парадак дня, на мой погляд, павінен укладвацца ў нейкі стратэгічны план прапаганды і контрпрапаганды, а не быць рэфлексіяй на падзеі, што адбываюцца: укалолі - скалануліся, адбываецца - напісалі. Хочацца бачыць, як прапаганда канструюе нашу будучыню, фарміруе яе пад мэты і задачы, якія вызначаны намі ж у нейкай стратэгіі. Мы шмат у чым вырашаем гэту задачу кожны на сваім месцы - гэта добра, але перамога для нас магчыма не на полі бою, яна магчыма толькі ў галіне ідэалогіі. А ідэалогію даносіць прапаганда, якая трымаецца цяпер на асобах, а добра ўсё ж такі падкласці сістэму, як гэта рабілі нашы продкі", - падагульніў ён.-0-
