Навіны сюжэта
"Праект "Беларусы ў кадры" на YouTube-канале БЕЛТА"
Трохгадовая Эмілія і яе даберман Рагнар - неразлучная парачка. Многія лічаць такога вялікага сабаку не самым лепшым кампаньёнам для маленькай дзяўчынкі, але блог у ЦікТоку, які вядуць Вераніка і Павел Трыпуцькі, даказвае адваротнае. "Гэта самы мілы і добры сабака на свеце", - запэўніваюць бацькі дзіцяці. Карэспандэнты "7 дней" змаглі ў гэтым асабіста пераканацца, пабываўшы ў гасцях у сям'і з Маладзечна.
"Зачыніў мяне на балконе, а сам тым часам грыз падушку"
Павел і Вераніка ведалі адзін аднаго яшчэ са школы. Праўда, лёс іх звёў значна пазней: сустрэліся ў агульных сяброў і пасля гэтага ўжо ніколі не расставаліся.
- Паша старэйшы за мяне на сем гадоў. Калі вучылася ў чацвёртым класе, ён ужо быў выпускніком. Такі самавіты хлопец, душа кампаніі, старэйшыя дзяўчаты былі ад яго ў захапленні. Вядома, на нас, дзяўчынак пачатковых класаў, ён не звяртаў увагі, - з усмешкай успамінае Вераніка. - Пасля ўніверсітэта я вярнулася дадому на адпрацоўку, вось тады нашы дарогі перасекліся. Выпадкова апынуліся адначасова ў адным месцы і сталі сябраваць. Менш як праз год ён зрабіў мне прапанову. Яшчэ год пайшоў на падрыхтоўку да вяселля.
- Я адразу зразумеў, што мы пажэнімся, - усміхаецца Павел.
Пра сабаку такой пароды, як даберман, марыў старэйшы ў сямействе з самага дзяцінства. Успамінае, як убачыў вялізнага сабаку ў час прагулкі і вырашыў: калі вырасце, абавязкова завядзе сабе такога ж гадаванца-сябра.
- Вераніка падарыла мне яго на дзень нараджэння. Не скажу, што гэта быў сюрпрыз: да з'яўлення яшчэ аднаго жыхара ў доме мы грунтоўна рыхтаваліся. Гэта з выгляду ён здаецца вялікім і страшным, а на самай справе даберман - парода хоць і актыўная, але ласкавая, - з усмешкай гаворыць Павел, пагладжваючы ў гэты момант Рагнара, які спакойна ляжыць побач, закрыўшы вочы, нібы размова да яго не мае дачынення. - Цяпер нам нават не верыцца, што з такога маленькага камячка, які грыз мэблю і шпалеры, пераварочваў у доме ўсё дагары нагамі, вырас такі разумны сабака. Аднойчы зачыніў мяне выпадкова на балконе: штурхнуў дзверы і, гуляючы, лапай апусціў ручку. Я там прастаяў, пакуль жонка не вярнулася дадому, а ён у той час разгрыз падушку.
Рагнар пасяліўся ў доме Трыпуцькаў у 2021 годзе, а ў маі 2022-га ў сямейнай пары нарадзілася дачка Эмілія. Дарэчы, розніца ва ўзросце ў іх год і чатыры месяцы. Паводле слоў Веранікі, у час цяжарнасці яны старанна вывучалі інфармацыю аб тым, як наладжваць адносіны паміж дзіцем і сабакам.
Знаёмства пачалося пасля вяртання з радзільнага дома. Вядома, для Рагнара стала поўнай нечаканасцю з'яўленне ў доме немаўляці. Спачатку ён сам яе баяўся: ціхенька падыходзіў, нюхаў і хутчэй адыходзіў.
- Калі Эмі пачынала плакаць, ён нерваваўся, хацеў, каб яе хутчэй супакоілі. Самым любімым заняткам было назіранне: прабіраўся да ложачка, клаў галаву на борцік і любаваўся ёю, - усміхаецца маладая маці і дадае, што страху, што сабака неяк нашкодзіць дзіцяці, у іх ніколі не было. - Мы больш перажывалі, каб па няведанні і не разумеючы дачка сама яму не нашкодзіла: стукнула цацкай або схапіла за шэрсць. Па меры магчымасці мы імкнуліся дачцэ растлумачыць, што можна рабіць, а ад чаго сабаку будзе непрыемна або балюча. Напрыклад, не трэба яго цягнуць за хвост або адкрываючы пашчу, спрабаваць пералічыць зубы.
Цяпер Эмілія не проста ведае, як даглядаць свайго сябра, але і можа навучыць іншых. Яна добра разбіраецца ў харчаванні Рагнара і, праяўляючы свае лідарскія якасці, з лёгкасцю ім камандуе, а сабака ўсё слухае і падпарадкоўваецца.
- У жыцці ж заўсёды малодшыя самыя галоўныя. Вось так і ў нас атрымліваецца. Дачка можа сказаць яму, маўляў, цяпер занята, потым пагуляем, і сабака ўсё разумее. Напрыклад, калі прыходзяць госці, то яна заўсёды раскажа, чаго яму нельга есці. Пастаянна кантралюе, як да яго звяртаюцца. Гэта значыць сама можа сагнаць яго з канапы, каб не перашкаджаў, але, не дай бог, гэта зробіць хтосьці іншы, адразу ж пачынае абараняць, маўляў, яму таксама хочацца паляжаць. На ўсю моц адстойвае межы свайго сябра, - расказвае Вераніка. - Прычым і сваякі, і сябры яшчэ ў час маёй цяжарнасці пыталіся, што будзе далей з Рагнарам, калі народзіцца дзіця. Адказ быў відавочны: ён застанецца з намі. Цяпер жа ўсе максімальна змянілі сваё меркаванне, і боязі ад суседства вялікага сабакі з дзіцем ні ў кога не засталося.
На думку Веранікі, калі ў сям'і ёсць дамашні гадаванец, то паводзіны ў дзіцяці зусім іншыя. Напрыклад, сустрэўшы на вуліцы чалавека з сабакам на павадку, ён ніколі не падбяжыць да жывёліны і не пачне яе гладзіць без дазволу.
- Бацькі самі часта прывіваюць фобію свайму дзіцяці. Колькі разоў, гуляючы з Рагнарам, мы бачым, як мамачкі адводзяць сваіх дзяцей далей са словамі: паглядзі, які вялікі сабака, ён цябе зараз укусіць, - гаворыць субяседніца. - З Эмі зусім іншая гісторыя: у яе няма страху ні перад кім. Яна любіць усіх жывёл.
"Хацелася паказаць, што сабакі цудоўна ладзяць з дзецьмі"
Пасля нараджэння дачкі Вераніка завяла блог у ЦікТоку, назваўшы свой акаўнт "Сям'я на максімалках". Сёння на яго падпісана больш за 53 тыс. карыстальнікаў. Многія відэаролікі, галоўныя героі якіх Эмілія і Рагнар, збіраюць мільёны праглядаў.
- Мне было цікава назіраць, як растуць дзеці побач з дамашнімі жывёламі. І я разумела, што гэта будзе цікава і іншым. Таксама вельмі хацелася захаваць моманты сталення дачкі і дабермана, таму што гэта адбываецца суперхутка. Уласна кажучы, так і з'явілася ідэя блога. Цяпер, пераглядаючы відэа, дзе маленькія разам ляжаць або гуляюць, нават не верыцца, што такое некалі было. Па роліках відаць не толькі як яны раслі, але і як развіваліся іх узаемаадносіны, развівалася сяброўства, - усміхаецца маці Вераніка. - Хацелася гэта ўсё паказаць свету, падзяліцца з іншымі. Даказаць, што заводзіць вялікага сабаку не так страшна, як можа здацца на першы погляд, - яны цудоўна ладзяць з дзецьмі.
Вераніка прызнаецца, што падпісчыкі прысылаюць шмат добрых каментарыяў, ім падабаецца глядзець кароткія відэагісторыі пра жыццё дзяўчынкі і дабермана. Праўда, увагай хейтараў блог таксама не абдзелены.
- Што б мы ні здымалі, негатыўныя водгукі заўсёды знойдуцца. На самай справе з хваляй хейту сутыкнуцца няпроста. Часта пішуць: нельга з такім сабакам пакідаць дзіця, невядома, што ў жывёлы ў галаве. Бывае, нават жудасна чытаць некаторыя каментарыі, што ў іх жадаюць людзі… Першы час я спрабавала ўсім растлумачыць, расказаць, што даберман не ўяўляе ніякай пагрозы, але зразумела, што дастукацца да ўсіх і кожнага не атрымаецца, як бы мне гэтага ні хацелася, - гаворыць Вікторыя. - Цяпер адношуся да негатыву нармальна, бо кожны мае права на сваё меркаванне. Мы ж паказваем рэальнае жыццё, і ў ім вельмі шмат любві і адданасці Рагнара ў адносінах да Эміліі і да нас з мужам.
"У нас няма пастаноўкі, усё знята - тут і цяпер"
За тры гады дэкрэта Вераніка паспела паспрабаваць сябе ў розных сферах, але вырашыла пакуль спыніцца менавіта на блогінгу, каб развіваць свой сямейны акаўнт. Адзін з першых ролікаў, зняты ёю, імгненна завірусіўся. У ЦікТоку на гэты час ён набраў амаль 8 мільёнаў праглядаў.
- Тады Эмі яшчэ не было і годзіка. Яны разам з сабакам ляжалі ў спальні на ложку, а мы проста зайшлі ў патрэбны момант і ўключылі камеру. Малая ляжала на спіне ў Рагнара, у нейкі момант ён пераварочваецца, скідаючы яе з сябе, але ўтрымлівае лапамі, каб тая не ўпала на падлогу. Літаральна адразу ж зразумела, што гэтаму відэа наканаваны поспех, - дзеліцца наша гераіня. - Раней я старалася зняць па два-тры ролікі ў дзень, але з часам стала разумець, чаго хоча аўдыторыя. Лепш выкласці адзін раз на тыдзень, але нешта вельмі цікавае, арыгінальнае. Плюс у нас няма пастаноўкі, усё знята - тут і цяпер.
Яшчэ адно мегапапулярнае відэа, на якім сабака, паклаўшы галаву на дзіцячы столік, міла пазірае на сваю юную гаспадыню, пакуль тая абедае. Колькасць яго праглядаў ужо набліжаецца да 22 мільёнаў. Не менш топавым стаў ролік з апісаннем "з кім павядзешся, ад таго і набярэшся". На ім Эмілія, лежачы на ложку, грызе цацку. Рагнар, як і належыць, - побач, заняты той жа справай. Паказаны ў блогу яшчэ адзін кранальны сюжэт, прысвечаны дню нараджэння дабермана: дзяўчынка радасна нясе торт з лічбай чатыры свайму гадаванцу, а ў канцы з любоўю яго абдымае.
- Яны сябры вадой не разліеш. Разам на прагулцы, у абедзенны сон, за вячэрай, лежачы пад пледам, глядзяць мультфільмы, чытаюць кніжкі, малююць. Дачка яго прычэсвае, мерае тэмпературу, частуе ласункамі - гэта ўсё мы стараемся зняць і публікуем у сацсетках. У наш час вельмі не хапае такога дабрадушнага кантэнту, таму нашы гісторыі запатрабаваны інтэрнэт-аўдыторыяй, - расказвае Вераніка Трыпуцька.
Акрамя таго, многія падпісчыкі звяртаюцца да маладых бацькоў з рознымі пытаннямі: ці варта заводзіць сабаку, калі дома маленькае дзіця, як навучыць іх сябраваць, што важна ведаць перад тым, як купляць дабермана, ці камфортна з такім вялікім сабакам жыць у кватэры. На кожны запыт у Веранікі і Паўла ёсць усе адказы.
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Марына ВАЛАХ,
фота з архіва герояў,
газета "7 дней".-0-
"Зачыніў мяне на балконе, а сам тым часам грыз падушку"
Павел і Вераніка ведалі адзін аднаго яшчэ са школы. Праўда, лёс іх звёў значна пазней: сустрэліся ў агульных сяброў і пасля гэтага ўжо ніколі не расставаліся.
- Паша старэйшы за мяне на сем гадоў. Калі вучылася ў чацвёртым класе, ён ужо быў выпускніком. Такі самавіты хлопец, душа кампаніі, старэйшыя дзяўчаты былі ад яго ў захапленні. Вядома, на нас, дзяўчынак пачатковых класаў, ён не звяртаў увагі, - з усмешкай успамінае Вераніка. - Пасля ўніверсітэта я вярнулася дадому на адпрацоўку, вось тады нашы дарогі перасекліся. Выпадкова апынуліся адначасова ў адным месцы і сталі сябраваць. Менш як праз год ён зрабіў мне прапанову. Яшчэ год пайшоў на падрыхтоўку да вяселля.
- Я адразу зразумеў, што мы пажэнімся, - усміхаецца Павел.
Пра сабаку такой пароды, як даберман, марыў старэйшы ў сямействе з самага дзяцінства. Успамінае, як убачыў вялізнага сабаку ў час прагулкі і вырашыў: калі вырасце, абавязкова завядзе сабе такога ж гадаванца-сябра.
- Вераніка падарыла мне яго на дзень нараджэння. Не скажу, што гэта быў сюрпрыз: да з'яўлення яшчэ аднаго жыхара ў доме мы грунтоўна рыхтаваліся. Гэта з выгляду ён здаецца вялікім і страшным, а на самай справе даберман - парода хоць і актыўная, але ласкавая, - з усмешкай гаворыць Павел, пагладжваючы ў гэты момант Рагнара, які спакойна ляжыць побач, закрыўшы вочы, нібы размова да яго не мае дачынення. - Цяпер нам нават не верыцца, што з такога маленькага камячка, які грыз мэблю і шпалеры, пераварочваў у доме ўсё дагары нагамі, вырас такі разумны сабака. Аднойчы зачыніў мяне выпадкова на балконе: штурхнуў дзверы і, гуляючы, лапай апусціў ручку. Я там прастаяў, пакуль жонка не вярнулася дадому, а ён у той час разгрыз падушку.
Рагнар пасяліўся ў доме Трыпуцькаў у 2021 годзе, а ў маі 2022-га ў сямейнай пары нарадзілася дачка Эмілія. Дарэчы, розніца ва ўзросце ў іх год і чатыры месяцы. Паводле слоў Веранікі, у час цяжарнасці яны старанна вывучалі інфармацыю аб тым, як наладжваць адносіны паміж дзіцем і сабакам.
Знаёмства пачалося пасля вяртання з радзільнага дома. Вядома, для Рагнара стала поўнай нечаканасцю з'яўленне ў доме немаўляці. Спачатку ён сам яе баяўся: ціхенька падыходзіў, нюхаў і хутчэй адыходзіў.
- Калі Эмі пачынала плакаць, ён нерваваўся, хацеў, каб яе хутчэй супакоілі. Самым любімым заняткам было назіранне: прабіраўся да ложачка, клаў галаву на борцік і любаваўся ёю, - усміхаецца маладая маці і дадае, што страху, што сабака неяк нашкодзіць дзіцяці, у іх ніколі не было. - Мы больш перажывалі, каб па няведанні і не разумеючы дачка сама яму не нашкодзіла: стукнула цацкай або схапіла за шэрсць. Па меры магчымасці мы імкнуліся дачцэ растлумачыць, што можна рабіць, а ад чаго сабаку будзе непрыемна або балюча. Напрыклад, не трэба яго цягнуць за хвост або адкрываючы пашчу, спрабаваць пералічыць зубы.
Цяпер Эмілія не проста ведае, як даглядаць свайго сябра, але і можа навучыць іншых. Яна добра разбіраецца ў харчаванні Рагнара і, праяўляючы свае лідарскія якасці, з лёгкасцю ім камандуе, а сабака ўсё слухае і падпарадкоўваецца.
- У жыцці ж заўсёды малодшыя самыя галоўныя. Вось так і ў нас атрымліваецца. Дачка можа сказаць яму, маўляў, цяпер занята, потым пагуляем, і сабака ўсё разумее. Напрыклад, калі прыходзяць госці, то яна заўсёды раскажа, чаго яму нельга есці. Пастаянна кантралюе, як да яго звяртаюцца. Гэта значыць сама можа сагнаць яго з канапы, каб не перашкаджаў, але, не дай бог, гэта зробіць хтосьці іншы, адразу ж пачынае абараняць, маўляў, яму таксама хочацца паляжаць. На ўсю моц адстойвае межы свайго сябра, - расказвае Вераніка. - Прычым і сваякі, і сябры яшчэ ў час маёй цяжарнасці пыталіся, што будзе далей з Рагнарам, калі народзіцца дзіця. Адказ быў відавочны: ён застанецца з намі. Цяпер жа ўсе максімальна змянілі сваё меркаванне, і боязі ад суседства вялікага сабакі з дзіцем ні ў кога не засталося.
На думку Веранікі, калі ў сям'і ёсць дамашні гадаванец, то паводзіны ў дзіцяці зусім іншыя. Напрыклад, сустрэўшы на вуліцы чалавека з сабакам на павадку, ён ніколі не падбяжыць да жывёліны і не пачне яе гладзіць без дазволу.
- Бацькі самі часта прывіваюць фобію свайму дзіцяці. Колькі разоў, гуляючы з Рагнарам, мы бачым, як мамачкі адводзяць сваіх дзяцей далей са словамі: паглядзі, які вялікі сабака, ён цябе зараз укусіць, - гаворыць субяседніца. - З Эмі зусім іншая гісторыя: у яе няма страху ні перад кім. Яна любіць усіх жывёл.
"Хацелася паказаць, што сабакі цудоўна ладзяць з дзецьмі"
Пасля нараджэння дачкі Вераніка завяла блог у ЦікТоку, назваўшы свой акаўнт "Сям'я на максімалках". Сёння на яго падпісана больш за 53 тыс. карыстальнікаў. Многія відэаролікі, галоўныя героі якіх Эмілія і Рагнар, збіраюць мільёны праглядаў.
- Мне было цікава назіраць, як растуць дзеці побач з дамашнімі жывёламі. І я разумела, што гэта будзе цікава і іншым. Таксама вельмі хацелася захаваць моманты сталення дачкі і дабермана, таму што гэта адбываецца суперхутка. Уласна кажучы, так і з'явілася ідэя блога. Цяпер, пераглядаючы відэа, дзе маленькія разам ляжаць або гуляюць, нават не верыцца, што такое некалі было. Па роліках відаць не толькі як яны раслі, але і як развіваліся іх узаемаадносіны, развівалася сяброўства, - усміхаецца маці Вераніка. - Хацелася гэта ўсё паказаць свету, падзяліцца з іншымі. Даказаць, што заводзіць вялікага сабаку не так страшна, як можа здацца на першы погляд, - яны цудоўна ладзяць з дзецьмі.
Вераніка прызнаецца, што падпісчыкі прысылаюць шмат добрых каментарыяў, ім падабаецца глядзець кароткія відэагісторыі пра жыццё дзяўчынкі і дабермана. Праўда, увагай хейтараў блог таксама не абдзелены.
- Што б мы ні здымалі, негатыўныя водгукі заўсёды знойдуцца. На самай справе з хваляй хейту сутыкнуцца няпроста. Часта пішуць: нельга з такім сабакам пакідаць дзіця, невядома, што ў жывёлы ў галаве. Бывае, нават жудасна чытаць некаторыя каментарыі, што ў іх жадаюць людзі… Першы час я спрабавала ўсім растлумачыць, расказаць, што даберман не ўяўляе ніякай пагрозы, але зразумела, што дастукацца да ўсіх і кожнага не атрымаецца, як бы мне гэтага ні хацелася, - гаворыць Вікторыя. - Цяпер адношуся да негатыву нармальна, бо кожны мае права на сваё меркаванне. Мы ж паказваем рэальнае жыццё, і ў ім вельмі шмат любві і адданасці Рагнара ў адносінах да Эміліі і да нас з мужам.
"У нас няма пастаноўкі, усё знята - тут і цяпер"
За тры гады дэкрэта Вераніка паспела паспрабаваць сябе ў розных сферах, але вырашыла пакуль спыніцца менавіта на блогінгу, каб развіваць свой сямейны акаўнт. Адзін з першых ролікаў, зняты ёю, імгненна завірусіўся. У ЦікТоку на гэты час ён набраў амаль 8 мільёнаў праглядаў.
- Тады Эмі яшчэ не было і годзіка. Яны разам з сабакам ляжалі ў спальні на ложку, а мы проста зайшлі ў патрэбны момант і ўключылі камеру. Малая ляжала на спіне ў Рагнара, у нейкі момант ён пераварочваецца, скідаючы яе з сябе, але ўтрымлівае лапамі, каб тая не ўпала на падлогу. Літаральна адразу ж зразумела, што гэтаму відэа наканаваны поспех, - дзеліцца наша гераіня. - Раней я старалася зняць па два-тры ролікі ў дзень, але з часам стала разумець, чаго хоча аўдыторыя. Лепш выкласці адзін раз на тыдзень, але нешта вельмі цікавае, арыгінальнае. Плюс у нас няма пастаноўкі, усё знята - тут і цяпер.
Яшчэ адно мегапапулярнае відэа, на якім сабака, паклаўшы галаву на дзіцячы столік, міла пазірае на сваю юную гаспадыню, пакуль тая абедае. Колькасць яго праглядаў ужо набліжаецца да 22 мільёнаў. Не менш топавым стаў ролік з апісаннем "з кім павядзешся, ад таго і набярэшся". На ім Эмілія, лежачы на ложку, грызе цацку. Рагнар, як і належыць, - побач, заняты той жа справай. Паказаны ў блогу яшчэ адзін кранальны сюжэт, прысвечаны дню нараджэння дабермана: дзяўчынка радасна нясе торт з лічбай чатыры свайму гадаванцу, а ў канцы з любоўю яго абдымае.
- Яны сябры вадой не разліеш. Разам на прагулцы, у абедзенны сон, за вячэрай, лежачы пад пледам, глядзяць мультфільмы, чытаюць кніжкі, малююць. Дачка яго прычэсвае, мерае тэмпературу, частуе ласункамі - гэта ўсё мы стараемся зняць і публікуем у сацсетках. У наш час вельмі не хапае такога дабрадушнага кантэнту, таму нашы гісторыі запатрабаваны інтэрнэт-аўдыторыяй, - расказвае Вераніка Трыпуцька.
Акрамя таго, многія падпісчыкі звяртаюцца да маладых бацькоў з рознымі пытаннямі: ці варта заводзіць сабаку, калі дома маленькае дзіця, як навучыць іх сябраваць, што важна ведаць перад тым, як купляць дабермана, ці камфортна з такім вялікім сабакам жыць у кватэры. На кожны запыт у Веранікі і Паўла ёсць усе адказы.
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Марына ВАЛАХ,
фота з архіва герояў,
газета "7 дней".-0-
Падпісвайцеся на нас у
