20 чэрвеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Вілейскі край багаты на маляўнічыя мясціны і райскія куткі, куды гараджане прыязджаюць адпачыць, парыбачыць, атрымаць задавальненне ад смачнай юшкі з дымком, шчырых размоў пасля апоўначы ля вогнішча. Было такое месца прыцягнення і ў сям'і Ягоравых - на беразе Вілейскага вадасховішча.
Усе сцяжынкі добра знаёмы Аляксандру з дзяцінства, а ўжо да дарослых сямейных турпаходаў яго далучыў старэйшы брат Дзмітрый. "Больш за 10 гадоў мы з сям'ёй брата хадзілі ў паходы на адно і тое ж месца. Пачыналі, калі першай нашай дачцэ Яне было гады два. Потым нарадзілася Вара, за ёю Вера. У кожнага з нас засталіся цёплыя ўспаміны, відэа і фатаграфіі на памяць. Ёсць, напрыклад, здымак, дзе Вера сядзіць на любімым месцы - двух дрэвах, што зрасліся, і плача, даведаўшыся, што больш туды не прыедзем", - расказвае Аляксандр.
З любімым месцам Ягоравым давялося развітацца пасля таго, як там пабудавалі кемпінг з платнымі паслугамі. Муж і жонка палічылі і прыйшлі да сумнай высновы, што такі адпачынак для бюджэту шматдзетных - дарагая рэч. Адносна нядаўна ў Аляксандра, які некалі працаваў адміністратарам кемпінга, нарадзілася ідэя арганізаваць сваё месца для адпачынку з улікам ужо набытага вопыту. "Ведаў, што жонка з дзецьмі і родныя падтрымаюць, але роля ідэйнага натхніцеля і арганізатара давядзецца ўзяць на сябе. Так было заўсёды: я з дзяцінства завадатар. Вось і цяпер сам вырашаў, з чаго пачаць, як усё ўладкаваць", - прыгадвае Аляксандр.
Усё было новае для яго. Перш чым зарэгістраваць ІП, вывучаў заканадаўства ў сферы лясной гаспадаркі. Звяртаўся за дапамогай у райвыканкам, у лясгас, да тых, у каго ёсць такі вопыт. Заўсёды знаходзіліся людзі, якія падказвалі, як лепш зрабіць, куды звярнуцца. Ідэяй нашага героя загарэўся і брат Дзмітрый. Сябар дзяцінства Дзяніс і кум Сяргей, сем'і іх таксама падключыліся. Паступова знайшліся яшчэ аднадумцы.
Хараство некранутай прыроды - важная ўмова для нашага героя. Аляксандр хацеў знайсці месца, якое натхніла б на нешта новае, дало сілы на перамены ў жыцці. Спачатку мару звязваў з Вілейскім вадасховішчам, там думаў уладкоўваць кемпінг. Але ў райвыканкаме параілі звярнуць увагу на Вілію: на вадасховішчы месцаў для адпачынку дастаткова, а вось на рацэ трэба развіваць гэты напрамак.
Вывучыў па інтэрнэт-картах бліжэйшыя мясціны ўздоўж Віліі і папярэдне намеціў чатыры кропкі. "Узялі ў кума "Ніву", зімой па бездарожжы паехалі глядзець. Два месцы не спадабаліся, трэцяе, бліжэй да вёскі Халяніна, нібыта, задавольвала, але не зачапіла. Прыехалі сюды, пакінулі машыну на схіле. Падняўся на ўзгорак каля берага і адразу зразумеў - яно, маё", - прыгадвае Аляксандр.
Гэты маляўнічы бераг знаходзіцца за 9 кіламетраў ад трасы Р28, побач з вёскай Асіповічы і ўсяго за 22 кіламетры ад дома Ягоравых. "Аформіў арэнду ў лясгасе, дазвол на ачыстку тэрыторыі ад усіх аварыйных дрэў. Брат далучыўся, ён у мяне вальшчык лесу, навыкі тут спатрэбіліся", - расказвае гаспадар кемпінга.
Ужо другі сезон Ягоравы з аднадумцамі добраўпарадкоўваюць тэрыторыю: пабудавалі адміністрацыйны домік, устанавілі біятуалеты, драўляныя альтанкі з навесам, мангалы і месцы для вогнішча, уладкавалі месца для купання і шмат іншага. У кемпінг ужо ўкладзена нямала сродкаў. Ягоравы і свойскую гаспадарку распрадалі, і адкладзеныя грошы пусцілі ў ход. Аляксандр падкрэслівае: як першапачаткова і планавалі, гэта перш за ўсё месца для адпачынку сваёй сям'і, сваякоў, сяброў. Але зарабіць таксама хацелася б. Прыбытак, ізноў жа, плануюць укладваць у далейшае развіццё.
Аляксандр Ягораў - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Мы пабывалі ў яго кемпінгу і даведаліся, як стварыць ідэальнае месца адпачынку для сябе і іншых.
Кожны тыдзень у газеце "7 дней" і на сайце БЕЛТА мы глядзім на свет вачыма простых беларусаў, якія шчыра любяць сваю справу, сям'ю і краіну. Усе нашы героі ўнікальныя, але іх аб'ядноўвае адно - вернасць сабе і зямлі, дзе яны жывуць.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Усе сцяжынкі добра знаёмы Аляксандру з дзяцінства, а ўжо да дарослых сямейных турпаходаў яго далучыў старэйшы брат Дзмітрый. "Больш за 10 гадоў мы з сям'ёй брата хадзілі ў паходы на адно і тое ж месца. Пачыналі, калі першай нашай дачцэ Яне было гады два. Потым нарадзілася Вара, за ёю Вера. У кожнага з нас засталіся цёплыя ўспаміны, відэа і фатаграфіі на памяць. Ёсць, напрыклад, здымак, дзе Вера сядзіць на любімым месцы - двух дрэвах, што зрасліся, і плача, даведаўшыся, што больш туды не прыедзем", - расказвае Аляксандр.
З любімым месцам Ягоравым давялося развітацца пасля таго, як там пабудавалі кемпінг з платнымі паслугамі. Муж і жонка палічылі і прыйшлі да сумнай высновы, што такі адпачынак для бюджэту шматдзетных - дарагая рэч. Адносна нядаўна ў Аляксандра, які некалі працаваў адміністратарам кемпінга, нарадзілася ідэя арганізаваць сваё месца для адпачынку з улікам ужо набытага вопыту. "Ведаў, што жонка з дзецьмі і родныя падтрымаюць, але роля ідэйнага натхніцеля і арганізатара давядзецца ўзяць на сябе. Так было заўсёды: я з дзяцінства завадатар. Вось і цяпер сам вырашаў, з чаго пачаць, як усё ўладкаваць", - прыгадвае Аляксандр.
Усё было новае для яго. Перш чым зарэгістраваць ІП, вывучаў заканадаўства ў сферы лясной гаспадаркі. Звяртаўся за дапамогай у райвыканкам, у лясгас, да тых, у каго ёсць такі вопыт. Заўсёды знаходзіліся людзі, якія падказвалі, як лепш зрабіць, куды звярнуцца. Ідэяй нашага героя загарэўся і брат Дзмітрый. Сябар дзяцінства Дзяніс і кум Сяргей, сем'і іх таксама падключыліся. Паступова знайшліся яшчэ аднадумцы.
Хараство некранутай прыроды - важная ўмова для нашага героя. Аляксандр хацеў знайсці месца, якое натхніла б на нешта новае, дало сілы на перамены ў жыцці. Спачатку мару звязваў з Вілейскім вадасховішчам, там думаў уладкоўваць кемпінг. Але ў райвыканкаме параілі звярнуць увагу на Вілію: на вадасховішчы месцаў для адпачынку дастаткова, а вось на рацэ трэба развіваць гэты напрамак.
Вывучыў па інтэрнэт-картах бліжэйшыя мясціны ўздоўж Віліі і папярэдне намеціў чатыры кропкі. "Узялі ў кума "Ніву", зімой па бездарожжы паехалі глядзець. Два месцы не спадабаліся, трэцяе, бліжэй да вёскі Халяніна, нібыта, задавольвала, але не зачапіла. Прыехалі сюды, пакінулі машыну на схіле. Падняўся на ўзгорак каля берага і адразу зразумеў - яно, маё", - прыгадвае Аляксандр.
Гэты маляўнічы бераг знаходзіцца за 9 кіламетраў ад трасы Р28, побач з вёскай Асіповічы і ўсяго за 22 кіламетры ад дома Ягоравых. "Аформіў арэнду ў лясгасе, дазвол на ачыстку тэрыторыі ад усіх аварыйных дрэў. Брат далучыўся, ён у мяне вальшчык лесу, навыкі тут спатрэбіліся", - расказвае гаспадар кемпінга.
Ужо другі сезон Ягоравы з аднадумцамі добраўпарадкоўваюць тэрыторыю: пабудавалі адміністрацыйны домік, устанавілі біятуалеты, драўляныя альтанкі з навесам, мангалы і месцы для вогнішча, уладкавалі месца для купання і шмат іншага. У кемпінг ужо ўкладзена нямала сродкаў. Ягоравы і свойскую гаспадарку распрадалі, і адкладзеныя грошы пусцілі ў ход. Аляксандр падкрэслівае: як першапачаткова і планавалі, гэта перш за ўсё месца для адпачынку сваёй сям'і, сваякоў, сяброў. Але зарабіць таксама хацелася б. Прыбытак, ізноў жа, плануюць укладваць у далейшае развіццё.
Аляксандр Ягораў - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Мы пабывалі ў яго кемпінгу і даведаліся, як стварыць ідэальнае месца адпачынку для сябе і іншых.
Кожны тыдзень у газеце "7 дней" і на сайце БЕЛТА мы глядзім на свет вачыма простых беларусаў, якія шчыра любяць сваю справу, сям'ю і краіну. Усе нашы героі ўнікальныя, але іх аб'ядноўвае адно - вернасць сабе і зямлі, дзе яны жывуць.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Падпісвайцеся на нас у
