Навіны сюжэта
"Праект "Беларусы ў кадры" на YouTube-канале БЕЛТА"
Лепшы кампаньён для прагулак па лесе, сябар і нават член сям'і - менавіта так блогер Ігар Ярмаловіч называе дзіка Яшу. Той у сваю чаргу паводзіць сябе амаль як сабака, праяўляючы моцную вернасць. І толькі ў рэдкія моманты яго натура ўсё ж бярэ верх. Мы адправіліся ў госці да блогера, каб бліжэй пазнаёміцца з яго незвычайным гадаванцам. Такой цёплай гісторыі дружбы чалавека і дзікага звера вы не пачуеце больш нідзе!
"Як сабака, толькі не гаўкае"
Зоркай інтэрнэту кабан Яша стаў больш за два гады таму. За тым, як ён важна капае носам зямлю на прысядзібным участку блогера Ігара Ярмаловіча, з задавальненнем валяецца ў гразі на беразе вадаёма, апетытна ўплятае грэчку і, весела віляючы хвастом, ходзіць па лясных сцежках побач з чалавекам, які замяніў яму маму і тату, назіраюць тысячы чалавек з розных краін. Многія з іх памятаюць Яшу яшчэ парасём і адзначаюць у каментарыях: гэты кабан - самы шчаслівы на свеце! І ўсё - дзякуючы Ігару. А, сапраўды ж, калі б адным летнім днём блогер не вырашыў прагуляцца па лесе, лёс дзіка мог скласціся сумна.
- На той час у мяне ўжо быў свой YouTube-канал, для якога здымаў відэа на тэму выжывання ў лесе: як сябе паводзіць там у экстрэмальных умовах. Напрыклад, заначаваць на холадзе. У дзень нашай сустрэчы з Яшам я адправіўся ў лес, каб даздымаць адно з такіх відэа. Прыйшоў на месца, дзе быў напярэдадні, і чую - нешта непадалёк корпаецца. Ціхенька падышоў, убачыў двух зусім маленькіх парасят. Яны мяне заўважылі і як ірванулі! Адзін уцёк, а Яша ўрэзаўся ў маю нагу. Я яго прынёс дадому, абагрэў, накарміў, - прыгадвае блогер.
Ігар упэўнены: тады парасяты проста адбіліся ад маці. У пошуках яе блогер у той дзень правёў амаль дзве гадзіны, але безвынікова.
- Яшка такі маленькі быў, худы. Я не ведаў, чым яго можна карміць, таму даў грэцкую кашу - для сябе яе прыгатаваў. Але ён яе не еў. У першы дзень ён наогул не еў. Я тады пра дзікіх кабаноў нічога не ведаў, толькі пра свойскіх. У маёй бабулі былі свінні, дапамагаў ёй іх даглядаць. А пра дзікоў інфармацыю давялося шукаць у інтэрнэце, калі Яшка з'явіўся, - расказвае Ігар.
Для парасяці ён пабудаваў невялікую будку і паклаў туды салому - так у малыша з'явіўся свой куток. Яшку домік спадабаўся: ён залез туды і не выходзіў увесь дзень. Ігар перажываў.
- А потым я прыйшоў з ежай да гэтай будкі, сеў побач. Парася пачула пах, выйшла, панюхала мяне і тое, што я яму прынёс, і пачало нарэшце есці. З таго часу і пачалося наша сяброўства, - расказвае блогер.
Да двух-трох месяцаў Яша гуляў толькі па двары каля дома. Выпускаць яго блогер баяўся: раптам малыш зноў адаб'ецца? Каб заняць парася нечым, пачаў вучыць яго камандам. Цяпер Яша добра ведае некаторыя з іх і заўсёды адгукаецца на сваё імя.
- Наогул, ён стаў практычна як сабака - толькі не гаўкае. А калі ідзём гуляць у лес па выхадных надоўга, паводзіць сябе як сабака: бяжыць побач, хвосцікам віляе, - адзначае Ігар.
"Імя кабану дапамаглі прыдумаць падпісчыкі"
Нягледзячы на тое што Яша, паводле прызнання блогера, "амаль сабака", свіны пачатак у яго ўсё ж бярэ верх. Доказ таму - перакапаны ўчастак вакол дома Ігара. Часам выкапаныя кабаном ямы могуць быць ледзь не па калена - толькі паспявай за ім закопваць. На прагулках у лесе Яша таксама пастаянна імкнецца засунуць свой пятачок глыбей у зямлю.
- Інстынкты, - тлумачыць Ігар любоў да капання ў дзіка. - Гэта з выгляду Яша здаецца свойским, а ўнутры ён усё роўна дзікі. Дома можа добра паесці, але ў лесе ўсё роўна будзе шукаць арэхі, жалуды, карэньчыкі. Вельмі ён іх любіць!
У ежы кабан непераборлівы. Любіць грэцкую кашу - ёю Ігар карміў парася з першых дзён, калі яшчэ ўяўлення не меў, чым той павінен карміцца. Цяпер рацыён Яшы больш разнастайны: у ім і драблёнае зерне, і проса, і ячмень, і кукуруза, і нават рыба. Але ўсё гэта кабан есць з задавальненнем са сваёй трохлітровай міскі толькі тады, калі дабаўляецца грэчка. Гэту кашу Ігар заўсёды гатуе на дваіх - на сябе і Яшу.
Разам гуляць па лесе яны пачалі, калі парасяці споўнілася месяцы тры-чатыры. Да таго часу блогер быў упэўнены: кабан успрымае яго як тату ці маму, а значыць, далёка не адыдзе. Але на ўсялякі выпадак усё ж купіў у зоамагазіне павадок. Аднак вельмі хутка неабходнасць у ім адпала, а ў незвычайнага гадаванца з'явілася імя.
- Падпісчыкі дапамаглі прыдумаць. Спытаў парады, як назваць кабанчыка. Яны звярнулі ўвагу на тое, што парася заўсёды ідзе за мной, не адыходзіць далёка, і прапанавалі назваць Яша, што ў перакладзе "той, хто ідзе па следзе", - тлумачыць Ігар. - Чаму ён заўсёды ідзе следам за мной? Можа, адчувае, што я стаўлюся да яго, як да сябра, ён ні ў чым не мае патрэбы. Нават зрабіў яму навес у лесе, дзе мы часта бываем, калі Яша раптам там захоча застацца. Будзе ў яго сваё жыллё. А пакуль мы туды перыядычна прыходзім, каб чаю папіць, дождж перачакаць.
Тое, што аднойчы кабан усё ж такі аддасць перавагу дзікаму жыццю, блогер не выключае. Але пакуль Яша з усіх ног імчыцца за ім па лесе, як толькі Ігар павярне ў бок дома.
- Цяпер для яго дом - гэта там, дзе я жыву, - лічыць блогер. - Але калі ў адзін цудоўны дзень ён не вернецца са мной з лесу, то я ўспрыму гэта як сітуацыю, калі выраслі мае дзеці: яны выехалі за мяжу, іх не бачу практычна. Спадзяюся, што Яша, нават калі сыдзе, будзе прыходзіць у госці.
"У Яшы можна навучыцца вернасці"
Яша жыве ў прасторным загоне на ўчастку, дзе стаіць дом Ігара. Кожны дзень чакае, пакуль той вернецца з работы і выпусціць пабегаць па двары. Але больш за ўсё Яша любіць выхадныя і водпуск. Бо тады разам з блогерам яны ідуць у лес надоўга.
- Я па вёсцы з Яшам не хаджу. У мяне з участка выхад адразу да лесу, прамая дарога праз палі. Калі ідзём гуляць, адчуваю эмацыянальную аддачу ад кабанчыка, ён мне як напарнік. Ёсць нават адчуванне бяспекі, калі ён побач у лесе, - удакладняе Ігар.
Калі ў нейкі момант Яша "знікае з радараў", блогер амаль упэўнены: недзе побач ёсць іншы чалавек. Такім гасцям кабан не рады. Стараецца трымацца ад чужынцаў далей, а таму яшчэ за метраў 400-500 да сустрэчы з імі сыходзіць з дарогі і далучаецца да Ігара толькі тады, калі незнаёмец знікае.
У сваю чаргу блогер паклапаціўся аб ахове гадаванца ад паляўнічых:
- Я з імі пагаварыў. Усе Яшу ўжо ведаюць, ніхто яго не кране. Залётных тут не бывае, толькі мясцовыя, вясковыя.
Ігар запэўнівае, што больш вернага сябра, чым дзік, яму цяжка ўявіць:
- Чаму ў Яшы можна навучыцца, дык гэта вернасці. Ён прывык да мяне гэтак жа, як сабака да свайго гаспадара. У мяне быў некалі сабака, таксама за мной заўсёды хадзіў. Часам мне здаецца, што яго душа перарадзілася ў Яшы.
"На з'яўленне Яшы падпісчыкі YouTube-канала адрэагавалі па-рознаму. Было шмат тых, хто выказваў незадаволенасць, што я забраў дзіка з прыроды. Маўляў, няправільна гэта. Але як я мог яго аднаго пакінуць? Яшу з'ела б ліса ці іншы звер, ён жа быў зусім малыш. А калі падпісчыкі ўбачылі маё стаўленне да яго, зразумелі, што ён мне як сябар, як член сям'і, і сталі ставіцца да Яшы вельмі пазітыўна. Усе яго любяць! Напэўна, цяпер канал глядзяць больш з-за Яшы - ён стаў зоркай YouTube".
"Калі ў адзін цудоўны дзень Яша не вернецца са мной з лесу, то я ўспрыму гэта як сітуацыю, калі выраслі мае дзеці: яны выехалі за мяжу, іх не бачу практычна. Спадзяюся, што Яша, нават калі сыдзе, будзе прыходзіць у госці".
Алена ІВАШКА,
газета "7 дней".-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
"Як сабака, толькі не гаўкае"
Зоркай інтэрнэту кабан Яша стаў больш за два гады таму. За тым, як ён важна капае носам зямлю на прысядзібным участку блогера Ігара Ярмаловіча, з задавальненнем валяецца ў гразі на беразе вадаёма, апетытна ўплятае грэчку і, весела віляючы хвастом, ходзіць па лясных сцежках побач з чалавекам, які замяніў яму маму і тату, назіраюць тысячы чалавек з розных краін. Многія з іх памятаюць Яшу яшчэ парасём і адзначаюць у каментарыях: гэты кабан - самы шчаслівы на свеце! І ўсё - дзякуючы Ігару. А, сапраўды ж, калі б адным летнім днём блогер не вырашыў прагуляцца па лесе, лёс дзіка мог скласціся сумна.
- На той час у мяне ўжо быў свой YouTube-канал, для якога здымаў відэа на тэму выжывання ў лесе: як сябе паводзіць там у экстрэмальных умовах. Напрыклад, заначаваць на холадзе. У дзень нашай сустрэчы з Яшам я адправіўся ў лес, каб даздымаць адно з такіх відэа. Прыйшоў на месца, дзе быў напярэдадні, і чую - нешта непадалёк корпаецца. Ціхенька падышоў, убачыў двух зусім маленькіх парасят. Яны мяне заўважылі і як ірванулі! Адзін уцёк, а Яша ўрэзаўся ў маю нагу. Я яго прынёс дадому, абагрэў, накарміў, - прыгадвае блогер.
Ігар упэўнены: тады парасяты проста адбіліся ад маці. У пошуках яе блогер у той дзень правёў амаль дзве гадзіны, але безвынікова.
- Яшка такі маленькі быў, худы. Я не ведаў, чым яго можна карміць, таму даў грэцкую кашу - для сябе яе прыгатаваў. Але ён яе не еў. У першы дзень ён наогул не еў. Я тады пра дзікіх кабаноў нічога не ведаў, толькі пра свойскіх. У маёй бабулі былі свінні, дапамагаў ёй іх даглядаць. А пра дзікоў інфармацыю давялося шукаць у інтэрнэце, калі Яшка з'явіўся, - расказвае Ігар.
Для парасяці ён пабудаваў невялікую будку і паклаў туды салому - так у малыша з'явіўся свой куток. Яшку домік спадабаўся: ён залез туды і не выходзіў увесь дзень. Ігар перажываў.
- А потым я прыйшоў з ежай да гэтай будкі, сеў побач. Парася пачула пах, выйшла, панюхала мяне і тое, што я яму прынёс, і пачало нарэшце есці. З таго часу і пачалося наша сяброўства, - расказвае блогер.
Да двух-трох месяцаў Яша гуляў толькі па двары каля дома. Выпускаць яго блогер баяўся: раптам малыш зноў адаб'ецца? Каб заняць парася нечым, пачаў вучыць яго камандам. Цяпер Яша добра ведае некаторыя з іх і заўсёды адгукаецца на сваё імя.
- Наогул, ён стаў практычна як сабака - толькі не гаўкае. А калі ідзём гуляць у лес па выхадных надоўга, паводзіць сябе як сабака: бяжыць побач, хвосцікам віляе, - адзначае Ігар.
"Імя кабану дапамаглі прыдумаць падпісчыкі"
Нягледзячы на тое што Яша, паводле прызнання блогера, "амаль сабака", свіны пачатак у яго ўсё ж бярэ верх. Доказ таму - перакапаны ўчастак вакол дома Ігара. Часам выкапаныя кабаном ямы могуць быць ледзь не па калена - толькі паспявай за ім закопваць. На прагулках у лесе Яша таксама пастаянна імкнецца засунуць свой пятачок глыбей у зямлю.
- Інстынкты, - тлумачыць Ігар любоў да капання ў дзіка. - Гэта з выгляду Яша здаецца свойским, а ўнутры ён усё роўна дзікі. Дома можа добра паесці, але ў лесе ўсё роўна будзе шукаць арэхі, жалуды, карэньчыкі. Вельмі ён іх любіць!
У ежы кабан непераборлівы. Любіць грэцкую кашу - ёю Ігар карміў парася з першых дзён, калі яшчэ ўяўлення не меў, чым той павінен карміцца. Цяпер рацыён Яшы больш разнастайны: у ім і драблёнае зерне, і проса, і ячмень, і кукуруза, і нават рыба. Але ўсё гэта кабан есць з задавальненнем са сваёй трохлітровай міскі толькі тады, калі дабаўляецца грэчка. Гэту кашу Ігар заўсёды гатуе на дваіх - на сябе і Яшу.
Разам гуляць па лесе яны пачалі, калі парасяці споўнілася месяцы тры-чатыры. Да таго часу блогер быў упэўнены: кабан успрымае яго як тату ці маму, а значыць, далёка не адыдзе. Але на ўсялякі выпадак усё ж купіў у зоамагазіне павадок. Аднак вельмі хутка неабходнасць у ім адпала, а ў незвычайнага гадаванца з'явілася імя.
- Падпісчыкі дапамаглі прыдумаць. Спытаў парады, як назваць кабанчыка. Яны звярнулі ўвагу на тое, што парася заўсёды ідзе за мной, не адыходзіць далёка, і прапанавалі назваць Яша, што ў перакладзе "той, хто ідзе па следзе", - тлумачыць Ігар. - Чаму ён заўсёды ідзе следам за мной? Можа, адчувае, што я стаўлюся да яго, як да сябра, ён ні ў чым не мае патрэбы. Нават зрабіў яму навес у лесе, дзе мы часта бываем, калі Яша раптам там захоча застацца. Будзе ў яго сваё жыллё. А пакуль мы туды перыядычна прыходзім, каб чаю папіць, дождж перачакаць.
Тое, што аднойчы кабан усё ж такі аддасць перавагу дзікаму жыццю, блогер не выключае. Але пакуль Яша з усіх ног імчыцца за ім па лесе, як толькі Ігар павярне ў бок дома.
- Цяпер для яго дом - гэта там, дзе я жыву, - лічыць блогер. - Але калі ў адзін цудоўны дзень ён не вернецца са мной з лесу, то я ўспрыму гэта як сітуацыю, калі выраслі мае дзеці: яны выехалі за мяжу, іх не бачу практычна. Спадзяюся, што Яша, нават калі сыдзе, будзе прыходзіць у госці.
"У Яшы можна навучыцца вернасці"
Яша жыве ў прасторным загоне на ўчастку, дзе стаіць дом Ігара. Кожны дзень чакае, пакуль той вернецца з работы і выпусціць пабегаць па двары. Але больш за ўсё Яша любіць выхадныя і водпуск. Бо тады разам з блогерам яны ідуць у лес надоўга.
- Я па вёсцы з Яшам не хаджу. У мяне з участка выхад адразу да лесу, прамая дарога праз палі. Калі ідзём гуляць, адчуваю эмацыянальную аддачу ад кабанчыка, ён мне як напарнік. Ёсць нават адчуванне бяспекі, калі ён побач у лесе, - удакладняе Ігар.
Калі ў нейкі момант Яша "знікае з радараў", блогер амаль упэўнены: недзе побач ёсць іншы чалавек. Такім гасцям кабан не рады. Стараецца трымацца ад чужынцаў далей, а таму яшчэ за метраў 400-500 да сустрэчы з імі сыходзіць з дарогі і далучаецца да Ігара толькі тады, калі незнаёмец знікае.
У сваю чаргу блогер паклапаціўся аб ахове гадаванца ад паляўнічых:
- Я з імі пагаварыў. Усе Яшу ўжо ведаюць, ніхто яго не кране. Залётных тут не бывае, толькі мясцовыя, вясковыя.
Ігар запэўнівае, што больш вернага сябра, чым дзік, яму цяжка ўявіць:
- Чаму ў Яшы можна навучыцца, дык гэта вернасці. Ён прывык да мяне гэтак жа, як сабака да свайго гаспадара. У мяне быў некалі сабака, таксама за мной заўсёды хадзіў. Часам мне здаецца, што яго душа перарадзілася ў Яшы.
"На з'яўленне Яшы падпісчыкі YouTube-канала адрэагавалі па-рознаму. Было шмат тых, хто выказваў незадаволенасць, што я забраў дзіка з прыроды. Маўляў, няправільна гэта. Але як я мог яго аднаго пакінуць? Яшу з'ела б ліса ці іншы звер, ён жа быў зусім малыш. А калі падпісчыкі ўбачылі маё стаўленне да яго, зразумелі, што ён мне як сябар, як член сям'і, і сталі ставіцца да Яшы вельмі пазітыўна. Усе яго любяць! Напэўна, цяпер канал глядзяць больш з-за Яшы - ён стаў зоркай YouTube".
"Калі ў адзін цудоўны дзень Яша не вернецца са мной з лесу, то я ўспрыму гэта як сітуацыю, калі выраслі мае дзеці: яны выехалі за мяжу, іх не бачу практычна. Спадзяюся, што Яша, нават калі сыдзе, будзе прыходзіць у госці".
Алена ІВАШКА,
газета "7 дней".-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Падпісвайцеся на нас у
