Скрыншот відэа "Беларусь 1"
23 ліпеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. У фільме "Нелюдзі" на тэлеканале "Беларусь 1" бежанцы з Ірака, Конга і Самалі расказалі пра здзекі і бязлітаснасць з боку латвійскіх сілавікоў на граніцы з Беларуссю, паведамляе БЕЛТА.
У фільме на "Беларусь 1" прадстаўлены гісторыі мігрантаў, пацярпелых у прыграніччы Літвы, Латвіі і Польшчы. Бежанцы з Сірыі, Ірака, Конга, Марока і іншых дзяржаў расказваюць пра зверствы, ахвярамі або відавочцамі якіх яны сталі ў прыграніччы.
Ахвярамі еўрапейскіх сілавікоў стала сям'я з шасці чалавек, якая збегла з Ірака ў Германію. Латвійскія пагранічнікі збілі іх і выштурхнулі ў Беларусь. Не пашкадавалі нават дзяцей.
"Я вельмі напалохана зваротам арміі да маіх дзяцей. Я баюся смерці. Я баюся за дзяцей. Паглядзіце на іх, ім па дзесяць", - са слязамі на вачах успамінае жанчына па імені Хадзіль. Успамінаючы тое, што здарылася, не стрымлівае слёз і хлопчык Алі, таму што быў упэўнены: тую ноч яму не перажыць.
"Гэта проста недапушчальна - біць безабаронных. Мы так доўга без ежы, вады. З намі адбыліся жудасныя рэчы. Мы так напалоханы. Ніякай павагі да нас. Нас білі, як жывёл", - расказвае пра зверствы латвійскіх пагранічнікаў мужчына па імені Гасан. Білі не толькі рукамі і нагамі - сілавікі прымянялі і электрашокеры.
Аб прымяненні электрашокера расказваюць і кузіны з Дэмакратычнай Рэспублікі Конга. "Яны білі нас электрашокерам, штурхалі, потым зноў білі. Я ўся збіта. Мы не маглі ісці", - плача адна з жанчын. У Конга члены тэрарыстычнай групоўкі забілі яе дзіця, а па дарозе ў Еўропу яна сутыкнулася з бязлітаснасцю латвійскіх пагранічнікаў. Цяпер жанчыны не могуць падняцца на ногі без дапамогі.
18-гадовая Мар'ям з Самалі таксама страціла дзіця. Але не ў сваёй роднай краіне, якая лічыцца адной з самых небяспечных у свеце, а на граніцы "цывілізаванай" еўрапейскай дзяржавы. "Я бегла разам з мужам з Самалі. Мы хацелі трапіць у Галандыю. Я страціла дзіця на граніцы. Яго больш няма", - расказвае пра сваю трагедыю маладая дзяўчына.
Каля граніцы з Латвіяй у Верхнядзвінскім раёне Мар'ям знайшлі мясцовыя жыхары, якія прыйшлі на крык аб дапамозе. Урачы гавораць: яшчэ пару гадзін - і сэрца перастала б біцца не толькі ў немаўляці, але і ў самой Мар'ям. Сёння яна катэгарычна не хоча ўспамінаць аб тым, што здарылася.
"Жанчына была сапраўды ў вельмі цяжкім стане, у сопары. Тахікардыя была амаль 150-155. Аналізы былі вельмі дрэнныя - лейкацытоз 47 пры норме 10-12 у цяжарных. Прынята было рашэнне (улічваючы, што гатоўнасці родавых шляхоў не было да родаў праз натуральныя родавыя шляхі) аб аперацыйнай родадапамозе і пераводзе пацыенткі на ШВЛ па яе агульным стане", - расказала пра стан Мар'ям намеснік галоўнага ўрача Віцебскага абласнога клінічнага радзільнага дома нумар 2 Валерыя Сямёнава.-0-
У фільме на "Беларусь 1" прадстаўлены гісторыі мігрантаў, пацярпелых у прыграніччы Літвы, Латвіі і Польшчы. Бежанцы з Сірыі, Ірака, Конга, Марока і іншых дзяржаў расказваюць пра зверствы, ахвярамі або відавочцамі якіх яны сталі ў прыграніччы.
Ахвярамі еўрапейскіх сілавікоў стала сям'я з шасці чалавек, якая збегла з Ірака ў Германію. Латвійскія пагранічнікі збілі іх і выштурхнулі ў Беларусь. Не пашкадавалі нават дзяцей.
"Я вельмі напалохана зваротам арміі да маіх дзяцей. Я баюся смерці. Я баюся за дзяцей. Паглядзіце на іх, ім па дзесяць", - са слязамі на вачах успамінае жанчына па імені Хадзіль. Успамінаючы тое, што здарылася, не стрымлівае слёз і хлопчык Алі, таму што быў упэўнены: тую ноч яму не перажыць.
"Гэта проста недапушчальна - біць безабаронных. Мы так доўга без ежы, вады. З намі адбыліся жудасныя рэчы. Мы так напалоханы. Ніякай павагі да нас. Нас білі, як жывёл", - расказвае пра зверствы латвійскіх пагранічнікаў мужчына па імені Гасан. Білі не толькі рукамі і нагамі - сілавікі прымянялі і электрашокеры.
Аб прымяненні электрашокера расказваюць і кузіны з Дэмакратычнай Рэспублікі Конга. "Яны білі нас электрашокерам, штурхалі, потым зноў білі. Я ўся збіта. Мы не маглі ісці", - плача адна з жанчын. У Конга члены тэрарыстычнай групоўкі забілі яе дзіця, а па дарозе ў Еўропу яна сутыкнулася з бязлітаснасцю латвійскіх пагранічнікаў. Цяпер жанчыны не могуць падняцца на ногі без дапамогі.
18-гадовая Мар'ям з Самалі таксама страціла дзіця. Але не ў сваёй роднай краіне, якая лічыцца адной з самых небяспечных у свеце, а на граніцы "цывілізаванай" еўрапейскай дзяржавы. "Я бегла разам з мужам з Самалі. Мы хацелі трапіць у Галандыю. Я страціла дзіця на граніцы. Яго больш няма", - расказвае пра сваю трагедыю маладая дзяўчына.
Каля граніцы з Латвіяй у Верхнядзвінскім раёне Мар'ям знайшлі мясцовыя жыхары, якія прыйшлі на крык аб дапамозе. Урачы гавораць: яшчэ пару гадзін - і сэрца перастала б біцца не толькі ў немаўляці, але і ў самой Мар'ям. Сёння яна катэгарычна не хоча ўспамінаць аб тым, што здарылася.
"Жанчына была сапраўды ў вельмі цяжкім стане, у сопары. Тахікардыя была амаль 150-155. Аналізы былі вельмі дрэнныя - лейкацытоз 47 пры норме 10-12 у цяжарных. Прынята было рашэнне (улічваючы, што гатоўнасці родавых шляхоў не было да родаў праз натуральныя родавыя шляхі) аб аперацыйнай родадапамозе і пераводзе пацыенткі на ШВЛ па яе агульным стане", - расказала пра стан Мар'ям намеснік галоўнага ўрача Віцебскага абласнога клінічнага радзільнага дома нумар 2 Валерыя Сямёнава.-0-
Падпісвайцеся на нас у
