3 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Любоў да гісторыі Івану Кавалеўскаму перадалася ад бацькі: ён хоць і быў простым рабочым на прадпрыемстве, але любіў чытаць кнігі, што расказвалі аб мінулым. Маленькі Ваня, бачачы, як тата ў свабодны час з задавальненнем пераносіцца ў часы Старажытнай Грэцыі і Рыма, Сярэдневякоўя і Рэнесансу, разумеў: гісторыя адкрывае чалавеку асаблівы, дзівосны свет. Ужо да 8 класа ён зразумеў, што хоча вывучаць гісторыю. Але стаць настаўнікам нават не думаў, больш таго: нават вучачыся на гістарычным факультэце ГДУ імя Ф.Скарыны, не верыў, што будзе працаваць у школе. Успамінае, як на першым курсе абмяркоўваў з аднагрупнікам перспектывы такой будучыні, і быў катэгарычны: "Ну якія мы з табой педагогі? Ты, праўда, бачыш нас у школе?" Па іроніі лёсу менавіта гэтыя двое з усёй мужчынскай часткі групы цяпер выкладаюць гісторыю.
Ва ўсім віры спраў ён, як і раней, выдзяляе самае галоўнае, тое, што лічыць сваёй місіяй: "Хачу сфарміраваць Чалавека. Каб выпускнік быў перш за ўсё грамадзянінам сваёй краіны, напоўненым, цэласным. Я мару, што мае вучні будуць перш за ўсё людзьмі, асобамі!"
Кожны тыдзень у газеце "7 дней" і на сайце БЕЛТА мы глядзім на свет вачамі простых беларусаў, якія шчыра любяць сваю справу, сям'ю і краіну. Усе нашы героі ўнікальныя, але іх аб'ядноўвае адно - вернасць сабе і зямлі, дзе яны жывуць.-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Цяпер Іван Кавалеўскі працуе ў СШ нумар 32. Урокі вядзе ў асноўным у старшых класаў. Гаворыць, што там сустракаюцца аматары паспрачацца на гістарычныя тэмы. Але такія яму нават падабаюцца. Таму што калі вучань прапануе сваю версію падзеі, значыць, ён адшукаў дадатковую інфармацыю, супаставіў з той, што ў падручніку, і зрабіў свае высновы. Таму і каверзныя пытанні ад хлопчыкаў і дзяўчынак настаўнік любіць: "Гэта сведчыць аб тым, што вучань разбіраецца ў прадмеце. Да таго ж каверзныя пытанні развіваюць і мяне. Калі адразу не магу даць адказ, гэта азначае толькі адно: я атрымаў дамашняе заданне. Што ж, прыйшоў час разабрацца з нейкай тэмай больш глыбока!"
Іван Леанідавіч дзеліцца назіраннем: у век лічбавых тэхналогій і інтэрнэту зацікавіць дзіця школьным прадметам вельмі складана. "Дзеці пытаюцца ў мяне: навошта вучыць гісторыю? Я адказваю: каб разумець, як усё з'явілася ў тым выглядзе, у якім яно ёсць у нашы дні. Так, магчыма, вучань не запомніць усе даты, падзеі, асобы, але калі я правяду паралель з сучаснасцю, то ён зразумее крыху больш аб працэсах, якія адбываюцца вакол. Паколькі ўсе падзеі мінулага маюць наступствы ў сучаснасці", - тлумачыць настаўнік.
Іван Кавалеўскі не толькі выкладае, ён арганізаваў у школе музей міліцыі. Дакладней аднавіў яго работу. "У 1986 годзе, калі адкрылася СШ нумар 32, тут стварылі музей савецкай міліцыі. Але праз нейкі час гэты праект запатрабаваў пераасэнсавання, а займацца ім не было каму, таму яго паставілі на працяглую рэканструкцыю. Ідэя адрадзіць музей прыйшла ў галаву дырэктару школы Але Яўгенаўне Нікіфаравай крыху раней, чым я прыйшоў сюды працаваць. Напэўна, таму яна ледзь не з парога спытала ў мяне, ці разбіраюся ў музейнай справе", - расказвае Іван Леанідавіч.
Тады ён самаўпэўнена адказаў: вядома ж, так! А цяпер прызнае: калі б не дапамога падпалкоўніка міліцыі Дзяніса Новікава, які шмат гадоў збіраў матэрыялы па гісторыі гомельскай міліцыі, яшчэ невядома, чым бы справа закончылася. Тым не менш усё склалася паспяхова: да 105-годдзя Беларускай міліцыі ў красавіку гэтага года школьны музей адкрыўся пасля працяглай рээкспазіцыі. Адным з самых каштоўных экспанатаў стала асабістая форма Сяргея Акімавіча Мазура, які быў начальнікам партызанскай 13-й Касцюковіцкай брыгады. Пасля Вялікай Айчыннай вайны ён заняў пасаду намесніка начальніка Гомельскага УУС. "Сваякі перадалі нам яго кіцель і ўзнагародную планку. У дзяцей яны, вядома, выклікаюць вау-эфект", - расказвае настаўнік.
Іван Кавалеўскі не скрывае - работы ў школе ў яго вельмі шмат. І звязанай з вучэбнай дзейнасцю, і з выхаваўчай, і, вядома ж, з музеем. "Усё паспець, напэўна, немагчыма, але я стараюся. Як гаворыць Прэзідэнт: трэба працаваць крыху больш, - падкрэслівае настаўнік. - Тым больш гэта стэрэатып, што ў школе немагчыма зарабіць. Можна, калі не ленавацца".
Ва ўсім віры спраў ён, як і раней, выдзяляе самае галоўнае, тое, што лічыць сваёй місіяй: "Хачу сфарміраваць Чалавека. Каб выпускнік быў перш за ўсё грамадзянінам сваёй краіны, напоўненым, цэласным. Я мару, што мае вучні будуць перш за ўсё людзьмі, асобамі!"
Іван Кавалеўскі - герой нашага праекта "Беларусы ў кадры". Ён расказаў нам аб тым, чаму працаваць са старшымі класамі прасцей, але з малодшымі - цікавей, што робіць гісторыю адным з самых складаных прадметаў для сучасных школьнікаў і навошта трэба было ствараць музей міліцыі.
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Падпісвайцеся на нас у
