Навіны сюжэта
"Праект "Беларусы ў кадры" на YouTube-канале БЕЛТА"
Многія пазнаёміліся з таленавітай і смелай спявачкай Аляксандрай Мелех у час унікальнай маштабнай акцыі "Марафон адзінства". У яе выкананні песня "Ах, Аляксандр!" стала сапраўдным хітом. Гледачы пачыналі падпяваць, ледзь пачуўшы першыя словы гэтай кампазіцыі. Пагаварылі з Аляксандрай аб тым, што такое шчаслівы білет для артыста і сапраўдная песня - для народа.
Сола перад люстэркам
Аляксандра Мелех запэўнівае: спявала столькі, колькі сябе памятае. У дзяцінстве праводзіла канцэрты перад люстэркам, трымаючы ў руках расчоскі замест мікрафона.
- А замест гітары быў бабулін рубель для прасавання бялізны, да якога прымацоўваліся струны, - успамінае артыстка. - Дарэчы, любоў да народных песень мне прывіла менавіта бабуля Тамара, да якой я прыязджала на летнія канікулы ў Калінкавіцкі раён. У дуэце мы любілі выконваць "Туман ярам"…
Упершыню на сапраўдную сцэну Аляксандра выйшла ў тры гады з песняй "Рыжая вавёрка". Гэта было ў санаторыі, куды яны з маці паехалі на адпачынак. Спецыяльна для гэтага выступлення дачцэ нават быў пашыты касцюм вавёрачкі.
- Мы яго зляпілі з таго, што было, - усміхаецца спявачка. - Асабліва цяжка даліся вавёрчыны вушкі - тканіна была ў дэфіцыце. Але ў выніку ўсё атрымалася класна. З таго часу ў маёй душы жыве любоў да асаблівых касцюмаў.
Прафесійна вакалам Аляксандра пачала займацца ў Нараўлянскай музычнай школе. Калі яе педагогі прыйшлі да першакласнікаў, каб запрасіць на заняткі, Саша адзіная з класа падняла руку:
- Хачу спяваць і займацца музыкай!
Пасля скончыла Мазырскі музычны каледж па класе "харавое дырыжыраванне, акадэмічны хор".
- Чатыры гады ў каледжы былі асаблівымі, - прызнаецца артыстка. - Мы аб'ездзілі, напэўна, усю Беларусь і ўбачылі, якая яна прыгожая! Наведвалі цэрквы і касцёлы, што значна паўплывала на мой духоўны вопыт. Тады я зразумела: мая душа адгукаецца на народнасць, фальклорную музыку. І вырашыла, што буду ўдасканальвацца ў гэтым напрамку, хоць у каледжы спрабавала сябе ў эстрадным і акадэмічным выкананні.
Аляксандра і цяпер упэўнена: выбар аддзялення народнага вакалу Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў быў адзіна правільным.
- Бацькі не пярэчылі. Яны заўсёды ва ўсім мяне падтрымлівалі: дапамагалі грашыма на канцэртныя касцюмы, паездкі. Яны і цяпер побач са мной: прыязджаюць у госці, а калі бачаць на сцэне - ганарацца, - гаворыць спявачка.
Стукай ва ўсе дзверы
Прыехаўшы ў Мінск і паступіўшы ва ўніверсітэт культуры, Аляксандра зразумела: тут яе ніхто не ведае, давядзецца пачынаць з нуля.
- Я стукала ва ўсе дзверы, спрабавала спяваць у самых розных народных калектывах. І мне пашанцавала - трапіла ў ансамбль "Неруш", у якім ужо была напрацавана выдатная вакальная і харэаграфічная база. Лічу, што менавіта тады быў мой старт у прафесію, - прызнаецца спявачка.
Яшчэ адной удачай Аляксандра лічыць прыход у групу "Аўра":
- Чатыры гады спявала ў бэк-вакале. Выступленні ў гэтай групе прывучылі мяне да вялікай сцэны, далі разуменне, як апранацца, размаўляць, паводзіць сябе. Я ж дзяўчына з народа, не мела такіх навыкаў, - удакладняе Аляксандра.
Новай прыступкай творчага росту для яе стаў пераход у ТАА "Музычная медыякампанія", якая стварае паспяховыя творчыя праекты ў сферы культуры.
- Трапіць у такую вялікую каманду - гэта як выцягнуць шчаслівы білет, - прызнаецца спявачка. - Тут я атрымала вялікую падтрымку і сфарміравалася як артыстка.
Суперхіт "Марафону адзінства"
Знакавым праектам, у якім прыняла ўдзел наша гераіня, стала рэспубліканская грамадска-культурная акцыя "Марафон адзінства".
- Я пабывала ва ўсіх 15 гарадах. Кожны сустракаў нас па-асабліваму, але ўсюды - душэўна, ветліва, гасцінна. Вельмі цёплы прыём быў у Віцебску, хоць нас папярэджвалі, што ў культурнай сталіцы Беларусі публіка даволі патрабавальная. На ўсё жыццё запомню канцэрты ў цэхах, дзе паміж артыстамі і гледачамі не было раздзяляючай сцэны. Мы ўсе былі побач. Людзі спявалі, танцавалі - не саромеліся кайфаваць ад таго, што мы разам робім. Вельмі ўдзячна за атрыманы вопыт, - адзначае Аляксандра.
Многім удзельнікам запомнілася песня "Ах, Аляксандр!" на вершы паэтэсы Ганны Сялук.
- Для мяне гэта песня - асаблівая. Калі Яўген Алейнік паказаў яе дэмаверсію, адразу зразумела: гэта маё! Запісвала гэту песню, гледзячы на партрэт кіраўніка дзяржавы… Напэўна, таму і спела шчыра, з душой - ад чыстага сэрца, - прызналася артыстка і заспявала "Ах, Александр, Александр, Александр! Удача наша, и опора, и награда"…
Поспех гэтага хіта Аляксандра тлумачыць так: простая форма і добрыя словы. Людзі запамінаюць іх лёгка і практычна заўсёды падпяваюць.
- Вялікі дзякуй Ганне Сяргееўне за словы, а Яўгену Алейніку за музыку, - гаворыць артыстка. - Атрымаўся сапраўдны хіт, які спявае народ!
Парадавала нашу гераіню на "Марафоне адзінства" і яе малая радзіма - Гомельшчына, асабліва Мазыр.
- Гэты горад для мяне - месца сілы, - падкрэслівае спявачка і ўспамінае, з якой радасцю ўбачыла бабулю і маму, якія ў першым радзе глядзелі яе выступленне.
У тым ліку і для іх спявачцы хацелася паказаць сябе з лепшага боку. Яна добра разумела: там, дзе пачынаў сваю кар'еру, цябе ацэньваюць па-асабліваму.
- Баялася страціць прытомнасць, хвалявалася, - успамінае дзяўчына выступленне ў цэху на Мазырскім НПЗ. - Я ж пачынала спяваць у Палацы культуры нафтаперапрацоўчага завода. Абрадавалася, што ўсё прайшло душэўна. "Гэта ж наша Сашка!" - гаварылі адны. "Прыязджай да нас часцей!" - запрашалі другія. Пасля такой сустрэчы хачу вярнуцца ў Мазыр ужо з сольным канцэртам.
Фан-сустрэчы быць
Аляксандра Мелех адзначае: цяпер яе мэтавая аўдыторыя - гледачы 40+. Але яна працуе над тым, каб яе песні спадабаліся і моладзі. На "Марафоне" многае ўдалося. Хлопцы і дзяўчаты таксама з задавальненнем ёй падпявалі і танцавалі. Уменню прыцягнуць маладзёжную публіку Аляксандра Мелех вучыцца ў расійскай спявачкі Марыны Дзявятавай.
- Мне вельмі блізкія яе творчасць і стыль. Шмат у чым дзякуючы ёй я так моцна палюбіла народныя песні. Марына Дзявятава для мяне кумір. Падабаецца манера выканання Марыны: з аднаго боку, вельмі маладзёжная, з другога - захаваны этнічныя фальклорныя традыцыі. Вельмі хацела б праспяваць з ёю дуэтам, - прызнаецца субяседніца.
Дарэчы, у бліжэйшых планах у Аляксандры таксама значыцца дуэт. Імя артыста яна пакуль не называе, але запэўнівае: песня, якую выканае "з адным вельмі прыгожым артыстам, якога многія ведаюць па адным тэлепраекце", будзе цудоўнай. Плануе прадаўжаць запісваць новыя песні і кліпы, каб да наступнага года сабраць праграму для сольнага канцэрта.
- Хачу займацца любімай творчасцю, паказваць, што народныя песні - гэта не толькі прыгожа, але і модна. Мару аб новых трэках і сольных канцэртах. Жадаю атрымаць званне заслужанай артысткі Рэспублікі Беларусь. Думаю, што кожны выканаўца імкнецца да гэтага, таму трэба шмат працаваць, - адзначае Аляксандра Мелех.
Пасля ўдзелу ў "Марафоне адзінства" яе сталі пазнаваць на вуліцы, падпісчыкаў у сацсетках значна прыбавілася, як і каментарыяў. Яе выступленні ў Цік-Ток набіраюць па 100 тысяч праглядаў.
- Вельмі прыемна, калі мяне пазнаюць таксісты, людзі ў магазінах, гавораць кампліменты, дзякуюць, жадаюць здароўя і шчасця. Тады разумееш: усё не дарэмна! Людзі сапраўды слухаюць мае песні, цікавяцца маёй творчасцю. Імкнуся ўсім адказваць, але не заўсёды атрымліваецца, таму што я сама вяду старонку ў "Інстаграме". Калі-небудзь арганізуем фан-сустрэчу, - паабяцала артыстка і прызналася, што ёй падабаецца публічнае жыццё.
Тамара МАРКІНА,
газета "7 дней".-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Сола перад люстэркам
Аляксандра Мелех запэўнівае: спявала столькі, колькі сябе памятае. У дзяцінстве праводзіла канцэрты перад люстэркам, трымаючы ў руках расчоскі замест мікрафона.
- А замест гітары быў бабулін рубель для прасавання бялізны, да якога прымацоўваліся струны, - успамінае артыстка. - Дарэчы, любоў да народных песень мне прывіла менавіта бабуля Тамара, да якой я прыязджала на летнія канікулы ў Калінкавіцкі раён. У дуэце мы любілі выконваць "Туман ярам"…
Упершыню на сапраўдную сцэну Аляксандра выйшла ў тры гады з песняй "Рыжая вавёрка". Гэта было ў санаторыі, куды яны з маці паехалі на адпачынак. Спецыяльна для гэтага выступлення дачцэ нават быў пашыты касцюм вавёрачкі.
- Мы яго зляпілі з таго, што было, - усміхаецца спявачка. - Асабліва цяжка даліся вавёрчыны вушкі - тканіна была ў дэфіцыце. Але ў выніку ўсё атрымалася класна. З таго часу ў маёй душы жыве любоў да асаблівых касцюмаў.
Прафесійна вакалам Аляксандра пачала займацца ў Нараўлянскай музычнай школе. Калі яе педагогі прыйшлі да першакласнікаў, каб запрасіць на заняткі, Саша адзіная з класа падняла руку:
- Хачу спяваць і займацца музыкай!
Пасля скончыла Мазырскі музычны каледж па класе "харавое дырыжыраванне, акадэмічны хор".
- Чатыры гады ў каледжы былі асаблівымі, - прызнаецца артыстка. - Мы аб'ездзілі, напэўна, усю Беларусь і ўбачылі, якая яна прыгожая! Наведвалі цэрквы і касцёлы, што значна паўплывала на мой духоўны вопыт. Тады я зразумела: мая душа адгукаецца на народнасць, фальклорную музыку. І вырашыла, што буду ўдасканальвацца ў гэтым напрамку, хоць у каледжы спрабавала сябе ў эстрадным і акадэмічным выкананні.
Аляксандра і цяпер упэўнена: выбар аддзялення народнага вакалу Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў быў адзіна правільным.
- Бацькі не пярэчылі. Яны заўсёды ва ўсім мяне падтрымлівалі: дапамагалі грашыма на канцэртныя касцюмы, паездкі. Яны і цяпер побач са мной: прыязджаюць у госці, а калі бачаць на сцэне - ганарацца, - гаворыць спявачка.
Стукай ва ўсе дзверы
Прыехаўшы ў Мінск і паступіўшы ва ўніверсітэт культуры, Аляксандра зразумела: тут яе ніхто не ведае, давядзецца пачынаць з нуля.
- Я стукала ва ўсе дзверы, спрабавала спяваць у самых розных народных калектывах. І мне пашанцавала - трапіла ў ансамбль "Неруш", у якім ужо была напрацавана выдатная вакальная і харэаграфічная база. Лічу, што менавіта тады быў мой старт у прафесію, - прызнаецца спявачка.
Яшчэ адной удачай Аляксандра лічыць прыход у групу "Аўра":
- Чатыры гады спявала ў бэк-вакале. Выступленні ў гэтай групе прывучылі мяне да вялікай сцэны, далі разуменне, як апранацца, размаўляць, паводзіць сябе. Я ж дзяўчына з народа, не мела такіх навыкаў, - удакладняе Аляксандра.
Новай прыступкай творчага росту для яе стаў пераход у ТАА "Музычная медыякампанія", якая стварае паспяховыя творчыя праекты ў сферы культуры.
- Трапіць у такую вялікую каманду - гэта як выцягнуць шчаслівы білет, - прызнаецца спявачка. - Тут я атрымала вялікую падтрымку і сфарміравалася як артыстка.
Суперхіт "Марафону адзінства"
Знакавым праектам, у якім прыняла ўдзел наша гераіня, стала рэспубліканская грамадска-культурная акцыя "Марафон адзінства".
- Я пабывала ва ўсіх 15 гарадах. Кожны сустракаў нас па-асабліваму, але ўсюды - душэўна, ветліва, гасцінна. Вельмі цёплы прыём быў у Віцебску, хоць нас папярэджвалі, што ў культурнай сталіцы Беларусі публіка даволі патрабавальная. На ўсё жыццё запомню канцэрты ў цэхах, дзе паміж артыстамі і гледачамі не было раздзяляючай сцэны. Мы ўсе былі побач. Людзі спявалі, танцавалі - не саромеліся кайфаваць ад таго, што мы разам робім. Вельмі ўдзячна за атрыманы вопыт, - адзначае Аляксандра.
Многім удзельнікам запомнілася песня "Ах, Аляксандр!" на вершы паэтэсы Ганны Сялук.
- Для мяне гэта песня - асаблівая. Калі Яўген Алейнік паказаў яе дэмаверсію, адразу зразумела: гэта маё! Запісвала гэту песню, гледзячы на партрэт кіраўніка дзяржавы… Напэўна, таму і спела шчыра, з душой - ад чыстага сэрца, - прызналася артыстка і заспявала "Ах, Александр, Александр, Александр! Удача наша, и опора, и награда"…
Поспех гэтага хіта Аляксандра тлумачыць так: простая форма і добрыя словы. Людзі запамінаюць іх лёгка і практычна заўсёды падпяваюць.
- Вялікі дзякуй Ганне Сяргееўне за словы, а Яўгену Алейніку за музыку, - гаворыць артыстка. - Атрымаўся сапраўдны хіт, які спявае народ!
Парадавала нашу гераіню на "Марафоне адзінства" і яе малая радзіма - Гомельшчына, асабліва Мазыр.
- Гэты горад для мяне - месца сілы, - падкрэслівае спявачка і ўспамінае, з якой радасцю ўбачыла бабулю і маму, якія ў першым радзе глядзелі яе выступленне.
У тым ліку і для іх спявачцы хацелася паказаць сябе з лепшага боку. Яна добра разумела: там, дзе пачынаў сваю кар'еру, цябе ацэньваюць па-асабліваму.
- Баялася страціць прытомнасць, хвалявалася, - успамінае дзяўчына выступленне ў цэху на Мазырскім НПЗ. - Я ж пачынала спяваць у Палацы культуры нафтаперапрацоўчага завода. Абрадавалася, што ўсё прайшло душэўна. "Гэта ж наша Сашка!" - гаварылі адны. "Прыязджай да нас часцей!" - запрашалі другія. Пасля такой сустрэчы хачу вярнуцца ў Мазыр ужо з сольным канцэртам.
Фан-сустрэчы быць
Аляксандра Мелех адзначае: цяпер яе мэтавая аўдыторыя - гледачы 40+. Але яна працуе над тым, каб яе песні спадабаліся і моладзі. На "Марафоне" многае ўдалося. Хлопцы і дзяўчаты таксама з задавальненнем ёй падпявалі і танцавалі. Уменню прыцягнуць маладзёжную публіку Аляксандра Мелех вучыцца ў расійскай спявачкі Марыны Дзявятавай.
- Мне вельмі блізкія яе творчасць і стыль. Шмат у чым дзякуючы ёй я так моцна палюбіла народныя песні. Марына Дзявятава для мяне кумір. Падабаецца манера выканання Марыны: з аднаго боку, вельмі маладзёжная, з другога - захаваны этнічныя фальклорныя традыцыі. Вельмі хацела б праспяваць з ёю дуэтам, - прызнаецца субяседніца.
Дарэчы, у бліжэйшых планах у Аляксандры таксама значыцца дуэт. Імя артыста яна пакуль не называе, але запэўнівае: песня, якую выканае "з адным вельмі прыгожым артыстам, якога многія ведаюць па адным тэлепраекце", будзе цудоўнай. Плануе прадаўжаць запісваць новыя песні і кліпы, каб да наступнага года сабраць праграму для сольнага канцэрта.
- Хачу займацца любімай творчасцю, паказваць, што народныя песні - гэта не толькі прыгожа, але і модна. Мару аб новых трэках і сольных канцэртах. Жадаю атрымаць званне заслужанай артысткі Рэспублікі Беларусь. Думаю, што кожны выканаўца імкнецца да гэтага, таму трэба шмат працаваць, - адзначае Аляксандра Мелех.
Пасля ўдзелу ў "Марафоне адзінства" яе сталі пазнаваць на вуліцы, падпісчыкаў у сацсетках значна прыбавілася, як і каментарыяў. Яе выступленні ў Цік-Ток набіраюць па 100 тысяч праглядаў.
- Вельмі прыемна, калі мяне пазнаюць таксісты, людзі ў магазінах, гавораць кампліменты, дзякуюць, жадаюць здароўя і шчасця. Тады разумееш: усё не дарэмна! Людзі сапраўды слухаюць мае песні, цікавяцца маёй творчасцю. Імкнуся ўсім адказваць, але не заўсёды атрымліваецца, таму што я сама вяду старонку ў "Інстаграме". Калі-небудзь арганізуем фан-сустрэчу, - паабяцала артыстка і прызналася, што ёй падабаецца публічнае жыццё.
Тамара МАРКІНА,
газета "7 дней".-0-
*Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту
Падпісвайцеся на нас у
