Мікалай Бузін. Скрыншот відэа Палаты прадстаўнікоў
20 чэрвеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Памяць - гэта аснова нацыянальнай ідэнтычнасці. Аб гэтым заявіў журналістам дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Беларусі Мікалай Бузін, перадае карэспандэнт БЕЛТА.
"Памяць - гэта аснова нацыянальнай ідэнтычнасці. Памяць - аснова суверэнітэту дзяржавы. Пакуль мы памятаем тых, хто аддаў сваё жыццё за нашу Радзіму, хто аддаў сваё жыццё за наша сённяшняе, - яны жывыя. Яны жывыя ў нашай памяці. Яны жывыя ў сённяшнім свеце, - сказаў Мікалай Бузін. - Той фэйкавы свет, які ствараецца вакол нас, тую віртуальную бурбалку, што надзімаецца ўсімі магчымымі сродкамі, можна разарваць толькі праўдай. І гэта праўда перад намі - гэта нашы даты, гэта наш боль, гэта нашы героі і гэта наша памяць".
Сёння намеснік старшыні Палаты прадстаўнікоў Вадзім Іпатаў і дэпутаты, выбраныя ад горада Мінска, прынялі ўдзел у цырымоніі ўскладання кветак да брацкай магілы воінаў Савецкай арміі, падпольшчыкаў і мірных жыхароў, знішчаных нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў 1941-1944 гадах, прымеркаванай да Дня ўсенароднай памяці ахвяр Вялікай Айчыннай вайны і генацыду беларускага народа. Разам з парламентарыямі кветкі ў памяць аб загінулых воінах усклалі прадстаўнікі маладога пакалення - члены Маладзёжнага савета пры Палаце прадстаўнікоў.
"Мы аддаём даніну павагі тым, хто паклаў сваё жыццё на алтар Перамогі. Гэта нашы продкі, гэта нашы дзядулі, бабулі, таты, маці. Гэта наш народ, - адзначыў дэпутат. - Пакуль мы памятаем - мы жывыя. Пакуль мы памятаем - наша краіна будзе жыць".
Паводле папярэдніх даных, у брацкай магіле пахаваны амаль 10 тыс. чалавек. У 1941-1943 гадах месца, дзе цяпер знаходзіцца парк Чалюскінцаў і Батанічны сад, было ў равах для масавых пахаванняў расстраляных людзей.
У час Вялікай Айчыннай вайны недалёка ад тэрыторыі цяперашняга парку культуры і адпачынку імя Чалюскінцаў фашысты размясцілі гарадское аддзяленне лагера ваеннапалонных Шталаг-352. Сюды зняволеныя звозілі целы ваеннапалонных, якія загінулі ад голаду і хвароб у Пушкінскіх казармах, знішчаных як "бескарысны чалавечы матэрыял", і закопвалі ў магілах-траншэях. У 1944 годзе камісія, якая расследавала злачынствы акупантаў, знайшла ў Камароўскім лесе 41 яму з целамі савецкіх ваеннапалонных. Кожная даўжынёй каля 20 м і шырынёй 2 м. Тады ж тэрыторыю масавага пахавання абнеслі драўлянай агароджай. Пасля вайны месца масавага пахавання было вывучана, вызначаны яго межы. Цяпер мемарыяльны комплекс складаецца з малой брацкай магілы з 3 індывідуальнымі пахаваннямі і вялікай брацкай магілы з 2 індывідуальнымі магіламі па абодва бакі ад цэнтральнай дарожкі. У індывідуальных "імянных" магілах спачываюць тыя, хто памёр пасля ўжо вызвалення Мінска. Астатнія пахаваныя тут безыменныя. У 1955 годзе над месцам масавага пахавання паставілі манумент "Журботная маці".-0-
"Памяць - гэта аснова нацыянальнай ідэнтычнасці. Памяць - аснова суверэнітэту дзяржавы. Пакуль мы памятаем тых, хто аддаў сваё жыццё за нашу Радзіму, хто аддаў сваё жыццё за наша сённяшняе, - яны жывыя. Яны жывыя ў нашай памяці. Яны жывыя ў сённяшнім свеце, - сказаў Мікалай Бузін. - Той фэйкавы свет, які ствараецца вакол нас, тую віртуальную бурбалку, што надзімаецца ўсімі магчымымі сродкамі, можна разарваць толькі праўдай. І гэта праўда перад намі - гэта нашы даты, гэта наш боль, гэта нашы героі і гэта наша памяць".
Сёння намеснік старшыні Палаты прадстаўнікоў Вадзім Іпатаў і дэпутаты, выбраныя ад горада Мінска, прынялі ўдзел у цырымоніі ўскладання кветак да брацкай магілы воінаў Савецкай арміі, падпольшчыкаў і мірных жыхароў, знішчаных нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў 1941-1944 гадах, прымеркаванай да Дня ўсенароднай памяці ахвяр Вялікай Айчыннай вайны і генацыду беларускага народа. Разам з парламентарыямі кветкі ў памяць аб загінулых воінах усклалі прадстаўнікі маладога пакалення - члены Маладзёжнага савета пры Палаце прадстаўнікоў.
"Мы аддаём даніну павагі тым, хто паклаў сваё жыццё на алтар Перамогі. Гэта нашы продкі, гэта нашы дзядулі, бабулі, таты, маці. Гэта наш народ, - адзначыў дэпутат. - Пакуль мы памятаем - мы жывыя. Пакуль мы памятаем - наша краіна будзе жыць".
Паводле папярэдніх даных, у брацкай магіле пахаваны амаль 10 тыс. чалавек. У 1941-1943 гадах месца, дзе цяпер знаходзіцца парк Чалюскінцаў і Батанічны сад, было ў равах для масавых пахаванняў расстраляных людзей.
У час Вялікай Айчыннай вайны недалёка ад тэрыторыі цяперашняга парку культуры і адпачынку імя Чалюскінцаў фашысты размясцілі гарадское аддзяленне лагера ваеннапалонных Шталаг-352. Сюды зняволеныя звозілі целы ваеннапалонных, якія загінулі ад голаду і хвароб у Пушкінскіх казармах, знішчаных як "бескарысны чалавечы матэрыял", і закопвалі ў магілах-траншэях. У 1944 годзе камісія, якая расследавала злачынствы акупантаў, знайшла ў Камароўскім лесе 41 яму з целамі савецкіх ваеннапалонных. Кожная даўжынёй каля 20 м і шырынёй 2 м. Тады ж тэрыторыю масавага пахавання абнеслі драўлянай агароджай. Пасля вайны месца масавага пахавання было вывучана, вызначаны яго межы. Цяпер мемарыяльны комплекс складаецца з малой брацкай магілы з 3 індывідуальнымі пахаваннямі і вялікай брацкай магілы з 2 індывідуальнымі магіламі па абодва бакі ад цэнтральнай дарожкі. У індывідуальных "імянных" магілах спачываюць тыя, хто памёр пасля ўжо вызвалення Мінска. Астатнія пахаваныя тут безыменныя. У 1955 годзе над месцам масавага пахавання паставілі манумент "Журботная маці".-0-
Фота прэс-службы Палаты прадстаўнікоў
Падпісвайцеся на нас у
