8 чэрвеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Восенню 1939 года адбыўся акт гістарычнай справядлівасці: мы атрымалі магчымасць жыць у адзінай дзяржаве. Такое меркаванне газеце "СБ. Беларусь сегодня" выказаў рэктар Акадэміі кіравання пры Прэзідэнце кандыдат гістарычных навук, дацэнт Вячаслаў Даніловіч, каменціруючы заснаванне Дня народнага адзінства, паведамляе БЕЛТА.
Паводле яго слоў, міжваеннае амаль 20-годдзе, калі заходняя частка нашай краіны знаходзілася ў складзе Польскай дзяржавы, зрабіла свой адбітак у нацыянальнай свядомасці беларускага народа.
"Пераважная большасць беларускіх нацыянальных дзеячаў - ці сімпатызавалі яны савецкай уладзе, ці былі крытычна настроены да яе - адзіныя ў думцы, што Рыжскі мір - гэта трагедыя нашага народа. Фактычна польскія ўлады праводзілі палітыку асіміляцыі беларускага насельніцтва. Таму многія ўспрынялі прыход Чырвонай Арміі станоўча - і з захапленнем уключыліся ў аб'яднанне. Гэта сведчыць аб тым, што ўсё ж такі польская ўлада не адлюстроўвала інтарэсы народа і была фактычна чужой для большасці насельніцтва краю, - лічыць эксперт. - І гэта цалкам заканамерна: сацыяльныя пытанні і праблемы па сутнасці не былі вырашаны, адукацыйная і эканамічная сферы не развіваліся. Гэта значыць да праблем нацыянальнага прыгнечання тут дадавалася сацыяльная незадаволенасць. Таму вобраз Савецкага Саюза выглядаў станоўча ў вачах многіх. Восенню 1939-га адбыўся акт гістарычнай справядлівасці: мы атрымалі магчымасць жыць у адзінай дзяржаве. Так, яна не была ідэальнай, але пры ўсіх выдатках прывяла да паступальнага і паспяховага развіцця беларускага народа".
Старшыня Пастаяннай камісіі Палаты прадстаўнікоў па адукацыі, культуры і навуцы, член-карэспандэнт НАН доктар гістарычных навук, прафесар Ігар Марзалюк упэўнены, што 17 верасня мы павінны ацэньваць так, як гэту дату ацэньвалі і ў заходняй, і ва ўсходняй частках краіны ў 1939 годзе.
"Арыентацыя на Польшчу ў беларускім асяроддзі ніколі не была папулярнай. Падтрымка насельніцтвам тых арганізацый, якія арыентаваліся на яе, заўсёды была мінімальнай. Інакш і быць не магло, паколькі кожны год азначаў толькі адно: узмацненне нацыянальнага прыгнёту, мэтанакіраванае знішчэнне нацыянальных цэнтраў культуры. У тым ліку і таму большасць беларусаў прынялі паведамленне аб разбурэнні польскай дзяржаўнасці ў 1939 годзе з вялікім задавальненнем", - падкрэсліў ён.-0-
