Міхаіл Звінчук. Скрыншот відэа БЕЛТА
Навіны сюжэта
"Праект "У тэме" на YouTube-канале БЕЛТА "
28 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. У праекце "У тэме" на YouTube-канале БЕЛТА кіраўнік аналітычнага цэнтра "Рыбар" Міхаіл Звінчук растлумачыў, чаму нельга замарожваць спецыяльную ваенную аперацыю.
"Калі мы паглядзім на тое, як брытанцы здаўна любяць распальваць канфлікт, закладваць бомбу запаволенага дзеяння, як яны ў свой час зрабілі з брытанскай Індыяй, калі дзве часткі аднаго народа, Пакістан і Індыя, аказаліся падзелены і точаць нажы адзін на аднаго за кошт спрэчных тэрыторый, то мы можам спрагназаваць такі сцэнарый, калі, дапусцім, адбываецца прымірэнне двух народаў, нават пад маркай таго, што некаторыя тэрыторыі мы да сябе далучаем (мы гаворым, што, вядома ж, Нікалаеў і Адэса - гэта рускія гарады, і яны абавязкова будуць нашымі, хоць ніякіх ваенных перадумоў для гэтага на цяперашні момант няма). Але, дапусцім, мы пойдзем па гэтым сцэнарыі, што раптам усё становіцца нашым, усё добра. А пытанне: а што рабіць з людзьмі, у якіх рукі па локаць у крыві, якія паспрабавалі ўжо рускай крыві і якія забываць не збіраюцца?" - сказаў Міхаіл Звінчук.
У якасці прыкладу кіраўнік аналітычнага цэнтра "Рыбар" прывёў асобу кіраўніка спецбатальёна БПЛА УСУ "Птушкі Мадзьяра": "Гэта чалавек, у якога рукі ў крыві. І тут раптам у нас адбываецца прымірэнне. Умоўны Мадзьяр становіцца для таго, каб зноў жа нівеліраваць усе канфлікты, прызнаным чалавекам, як у свой час было з асобнымі расійскімі рэгіёнамі і падзеямі 90-х і нулявых. І ўсё спісваюць на тое, што цяпер жа іншае, яны ўсвядомілі, мы ім даравалі і ўсё ўжо забылі".
"А потым раптам у нас адбываецца нейкая гадзіна ікс, і гэта ўся гісторыя раптам зноў усплывае, таму што гэта бомба запаволенага дзеяння. І людзі памятаюць, што ў іх рукі ў крыві. І яны выхоўвалі сваіх дзяцей на нянавісці да тых, з кім ваявалі да гэтага", - адзначыў Міхаіл Звінчук.
Кіраўнік аналітычнага цэнтра "Рыбар" падкрэсліў, што ў канчатковым выніку ёсць два варыянты. "Або даводзіць спецыяльную ваенную аперацыю да агучаных мэт, і даводзіць да канца, потам, кроўю, сталлю, смярцямі, інакш ніяк", - сказаў ён, дадаўшы, што другі варыянт, а менавіта - замарозка канфлікту - прадугледжвае вялікую колькасць падводных камянёў і бомбаў адкладзенага дзеяння, "міне пяць гадоў, і мы не проста завыем, мы завыем насмерць".-0-
"Калі мы паглядзім на тое, як брытанцы здаўна любяць распальваць канфлікт, закладваць бомбу запаволенага дзеяння, як яны ў свой час зрабілі з брытанскай Індыяй, калі дзве часткі аднаго народа, Пакістан і Індыя, аказаліся падзелены і точаць нажы адзін на аднаго за кошт спрэчных тэрыторый, то мы можам спрагназаваць такі сцэнарый, калі, дапусцім, адбываецца прымірэнне двух народаў, нават пад маркай таго, што некаторыя тэрыторыі мы да сябе далучаем (мы гаворым, што, вядома ж, Нікалаеў і Адэса - гэта рускія гарады, і яны абавязкова будуць нашымі, хоць ніякіх ваенных перадумоў для гэтага на цяперашні момант няма). Але, дапусцім, мы пойдзем па гэтым сцэнарыі, што раптам усё становіцца нашым, усё добра. А пытанне: а што рабіць з людзьмі, у якіх рукі па локаць у крыві, якія паспрабавалі ўжо рускай крыві і якія забываць не збіраюцца?" - сказаў Міхаіл Звінчук.
У якасці прыкладу кіраўнік аналітычнага цэнтра "Рыбар" прывёў асобу кіраўніка спецбатальёна БПЛА УСУ "Птушкі Мадзьяра": "Гэта чалавек, у якога рукі ў крыві. І тут раптам у нас адбываецца прымірэнне. Умоўны Мадзьяр становіцца для таго, каб зноў жа нівеліраваць усе канфлікты, прызнаным чалавекам, як у свой час было з асобнымі расійскімі рэгіёнамі і падзеямі 90-х і нулявых. І ўсё спісваюць на тое, што цяпер жа іншае, яны ўсвядомілі, мы ім даравалі і ўсё ўжо забылі".
"А потым раптам у нас адбываецца нейкая гадзіна ікс, і гэта ўся гісторыя раптам зноў усплывае, таму што гэта бомба запаволенага дзеяння. І людзі памятаюць, што ў іх рукі ў крыві. І яны выхоўвалі сваіх дзяцей на нянавісці да тых, з кім ваявалі да гэтага", - адзначыў Міхаіл Звінчук.
Кіраўнік аналітычнага цэнтра "Рыбар" падкрэсліў, што ў канчатковым выніку ёсць два варыянты. "Або даводзіць спецыяльную ваенную аперацыю да агучаных мэт, і даводзіць да канца, потам, кроўю, сталлю, смярцямі, інакш ніяк", - сказаў ён, дадаўшы, што другі варыянт, а менавіта - замарозка канфлікту - прадугледжвае вялікую колькасць падводных камянёў і бомбаў адкладзенага дзеяння, "міне пяць гадоў, і мы не проста завыем, мы завыем насмерць".-0-
Падпісвайцеся на нас у
