
Навіны сюжэта
""Марафон адзінства" ў Беларусі "
Выступленне Прэзідэнта Беларусі Аляксандра Лукашэнкі на акцыі "Марафон адзінства" 24 студзеня ў "Мінск-Арэне"
Паважаныя сябры!
Дарагія беларусы і госці нашай Беларусі!
У гэтай велізарнай зале сёння пануе гонар, годнасць і адзінства. Таму што ў Мінск прыехалі людзі з усіх куткоў нашай прыгожай Беларусі. Людзі, неабыякавыя да будучыні нашай Радзімы.
Сёння завяршаецца першы этап "Марафону адзінства". Ён стаў яскравай старонкай сучаснага летапісу Беларусі, аб’яднаў дзясяткі беларускіх гарадоў і мільёны сэрцаў.
Быццам паўнаводная рака, штодзень ён набіраў моц. Захапляў, прырастаў новымі акцыямі і гарадамі. Кожны рэгіён прэзентаваў самае лепшае, каб здзівіць усю краіну.
І, трэба сказаць, здзівіў… Канцэртнымі заламі, вернісажамі, пляцоўкамі для дыялогу станавіліся заводскія цэхі, гандлёвыя цэнтры, вакзалы і нават саляныя шахты. Ад Брэста да Віцебска, ад Гродна да Гомеля і Магілёва гучала: "Мы разам! Час выбраў нас!"

Я ўдзячны ўсім, хто ўклаў у гэты грандыёзны праект не толькі свой талент, але і сваю душу. Удзячны артыстам, прафесійным і самадзейным, арганізатарам і рэжысёрам, бескарыслівым актывістам і валанцёрам.
"Марафон адзінства" паказаў: Беларусь - адна вялікая сям’я, дзе кожны гатовы падтрымаць іншага. Вы падарылі людзям вялікую радасць. Даказалі, што мастацтва і асвета, памножаныя на жывыя чалавечыя адносіны, могуць ствараць цуды.
Ведаеце, калі ў мяне пытаюцца, што робіць Беларусь такой асаблівай, прывабнай, гасціннай, светлай, напоўненай аптымізмам, я адказваю: людзі. Гэта вы, вы - асаблівыя, таму і краіна ў нас асаблівая!
(Апладысменты)
На гэтым дадзеным нам Богам кавалачку зямлі - наш адзіны дом. І гэты дом не прадаецца ні за якія грошы. Мы будзем і далей будаваць гарадскія кварталы і вёскі будучыні, дарогі і заводы, станцыі метро і школы.
Будзем мадэрнізаваць сельскую гаспадарку, развіваць навуку, адукацыю, медыцыну. Рабіць усё, каб краіна станавілася яшчэ больш прыгожай і ўтульнай для нас, нашых дзяцей і ўнукаў.
Менавіта гэтаму прысвечаны першы ў пяцігодцы Год добраўпарадкавання. Будзе і працяг. І, самае галоўнае, мы абавязкова захаваем для нашчадкаў мірнае неба над нашымі дамамі.
2025-ы - год 80-годдзя Вялікай Перамогі. Як дастойныя нашчадкі савецкага народа-пераможцы, мы зробім усё, каб у Беларусі быў мір, было ціха, спакойна і абавязкова стабільна.
Цяпер ідзе жорсткі і, на жаль, крывавы перадзел светапарадку, устаноўленага ў 1945 годзе, калі Беларусь у ліку іншых заснавальнікаў зацвердзіла Статут Арганізацыі Аб'яднаных Нацый. Разбураецца аднапалярнасць апошніх дзесяцігоддзяў. Узнікаюць новыя саюзы і цэнтры сілы.
Знаходзячыся ў эпіцэнтры падзей, Беларусь, вядома ж, узмацняе сваю абараназдольнасць, але па-ранейшаму застаецца астраўком міру, добрасуседства і разважлівасці.
Вы ўсе, як адзін, - мае дзеці! Прэзідэнт за кожнага нясе адказнасць. Калі нехта спатыкнуўся, нехта заблытаўся або быў адурманены дзікімі фэйкамі і ўкідамі - у кожнага будзе шанц вярнуцца да жыцця.
Свет вакол хутка мяняецца. Нам цяпер не да ўнутраных гульняў і разборак. Усе павінны з'яднана і дружна працаваць, як адзіны арганізм, калі хочам і далей ісці шляхам, які выбралі шмат гадоў таму.
Мы захаваем галоўнае: дыктатуру парадку, справядлівасці, дабра і павагі да чалавека. Перш за ўсё - да чалавека працы.

(Апладысменты)
Праходзячы праз глабальныя крызісы і санкцыі, мы атрымалі бясцэнны вопыт, навучыліся працаваць і развівацца, абапіраючыся на ўласныя розум і сілы.
Мы не будзем скакаць пад чужую дудку. Не станем гнуць спіну пад панскім бізуном. Не дапусцім, каб на родную зямлю ступіла нага захопніка! Вы ў гэтым можаце быць абсалютна ўпэўнены!
(Апладысменты)
Але запомніце: усё, што я сказаў і не сказаў, аб чым мы думалі апошнія гады і рабілі, трэба ўкласці ў розумы і сэрцы нашых новых пакаленняў.
(Апладысменты)

Ужо шмат разоў гаварыў пра пераемнасць, пра тое, што праз пяць гадоў больш за палову нашай краіны будуць людзі, якія нарадзіліся ў перыяд незалежнасці. Яны не ведалі імперыі Савецкага Саюза і, па вялікім рахунку, не заспелі цяжкія дзевяностыя. І 2020 год паказаў, што моладдзю - ды і наогул - мы займаліся недастаткова. Не так, як сёння.
Бяспека, адсутнасць расслаення грамадства, даступныя медыцына, адукацыя, гарантаванае першае рабочае месца, нядрэнныя дарогі, невысокія цэны і камфортныя паслугі - гэта ж не само сабой з'явілася з ніадкуль, ну або з інтэрнэту. Гэта цяжкая праца будаўніцтва новай краіны.
Наступная пяцігодка стане часам моладзі. Задача старэйшага пакалення - перадаць вопыт, веды, уменні, кампетэнцыі новаму пакаленню ўпраўленцаў, рабочых, сялян, спартсменаў, айцішнікаў. Уключанасць маладых людзей ва ўсе сферы дзейнасці дзяржавы стане вырашальнай.
"Марафон адзінства" стаў сапраўдным гімнам. Гімнам суверэннай краіне і яе гісторыі. Гімнам усім дасягненням нашай незалежнасці. Вы, хто стаіць на гэтай сцэне, і тыя, каго сёння тут няма, але мы іх бачылі ў гарадах нашай краіны, - проста малайцы. Вялікі вам дзякуй!
(Апладысменты)


І ведаеце, я не вялікі настаўнік, ацэншчык усіх гэтых вашых дзеянняў і гэтага дзейства, але крыху ў гэтым нешта разумею. Скажу шчыра: такога ў Беларусі за гады незалежнасці я яшчэ не бачыў.
(Апладысменты)
Вы ўсім паказалі, што мы можам ствараць на сусветным узроўні. Вы ўсім постсавецкім рэспублікам (што мяне радуе) паказалі, у якім напрамку трэба рухацца, развівацца. Можа, камусьці было крыху сумна ў нейкіх нумарах, але вы павінны разумець, што тут ад маленькай дзяўчынкі, хлапчука да пасівелых оперных артыстаў сышліся на гэтай сцэне. Гэта няпроста - усіх сабраць і арганізаваць. Але вы гэта зрабілі! Дзякуй!
(Апладысменты)
Гэта сапраўды быў гімн народу, які разумее, якое гэта шчасце - жыць і працаваць на сваёй зямлі. І адчуваць, што ты не адзін. За намі - Беларусь. Любімая, родная. Наша Беларусь! За намі - мільёны аднадумцаў-патрыётаў.
(Апладысменты)

Патрыётаў, тых, хто з упэўненасцю гаворыць: "Я ганаруся сваёй краінай! І добра ведаю, што ў яе дастойная будучыня, якую мы пабудуем разам!" Абавязкова пабудуем, іншага не дадзена. Пабудуем у міры і стваральнай працы!
(Апладысменты)
І яшчэ некалькі слоў. Можа, не такіх пафасных і ўрачыстых. Гэта навеяна вамі. Я апошнім часам наведваў шмат прадпрыемстваў, якія мы адкрывалі, давалі новае жыццё. Гэта будучыня. Наша будучыня.
Я бачыў, як гарэлі вочы рабочых, сялян, інтэлігенцыю, тых жа айцішнікаў, якіх у нас стала значна больш. Што яны гавораць? Гавораць, 26 студзеня мы вызначаем свой лёс - будучыню нашай дзяржавы. Ды не, мы свой лёс, дарагія сябры, вызначылі дзясяткі гадоў таму - суверэнная, незалежная дзяржава!
(Апладысменты)
Як паказаў гэты марафон, мы ўмеем ганарыцца тым, чым трэба ганарыцца. Але мы ў той жа час не пакутуем ні ад якой гігантаманіі, жывём сваёй працай.
Мы ніколі не стваралі, не ствараем і ніколі не створым праблем сваім суседзям. І не толькі суседзям, але і ўсім дзяржавам, усім народам. Я практычна ва ўсіх пабываў. І там такія ж людзі, як мы - пераважная большасць, якія хочуць жыць і працаваць, ганарыцца сваёй краінай, як мы. І мы ў гэтым ім дапамагаем і будзем дапамагаць. У гэтым наша філасофія.
(Апладысменты)
А яшчэ я прачытаў і пачуў: гавораць, што 26 студзеня - дзень, ад якога залежыць наша жыццё. Ды супакойцеся! Не залежыць ад гэтага дня ўсё наша жыццё. У адваротным выпадку, чаго б мы былі вартыя, калі б толькі ад аднаго дня залежала наша жыццё.
Не, сваё жыццё мы таксама вызначылі даўно. Наша жыццё - гэта аднолькавыя магчымасці для ўсіх. Аднолькавыя магчымасці! Гэта грамадства справядлівасці. Мы будзем абапірацца на парадак і бяспеку нашага грамадства. Мы абавязкова, я гэта вам абяцаю, пабудуем краіну для людзей. Нават калі мяне не будзе - вы яе пабудуеце. Таму што вы ўжо шмат зрабілі. Але гэта, падкрэсліваю, будзе грамадства магчымасцей!
(Апладысменты)

А як вы ўжо распарадзіцеся гэтымі магчымасцямі, гэта не мая справа, не дзяржавы. Гэта справа ваша, вашай сям'і, вашых родных, вашых блізкіх. Не страцьце свае магчымасці. Мы ўсё зробім, каб вы маглі паступіць у ВНУ, атрымаць аднолькавую адукацыю, размясціць сваіх дзетак - адвесці ў дзіцячы сад. Усе будуць мець і маюць ужо аднолькавыя магчымасці. Толькі вы не забывайце пра свае абавязкі.
І яшчэ. Беларусы - людзі добрыя, гасцінныя, вельмі талерантныя. Мы ўмеем слухаць і верыць - наша славянская сутнасць такая: мы верым. І гэта якасць беларускага народа сыграла злы жарт у гісторыі незалежнай Беларусі, калі мы верылі.
У 2020 годзе частка нашых людзей паверыла ў "прывабнае заможнае жыццё за кардонам". Мы ледзь не знішчылі самі сябе. Давайце адкрыта аб гэтым гаварыць. Але гэта была вельмі важная, неабходная "прышчэпка" нашаму арганізму. Мы гэту прышчэпку атрымалі. І ўсе нашы праціўнікі і ворагі павінны разумець: не спадзявайцеся, мы ніколі не паўторым таго, што было ў 2020 годзе!
(Апладысменты)
Але падкрэслю: ні ў якім разе мы не звернем з дарогі сапраўднай дэмакратыі і паважання чалавека. Мы нікому не павінны закрываць рот. Мы нікога не павінны сілай цягнуць туды, куды ён не хоча. Я ж сказаў: мы створым грамадства справядлівасці, дзе чалавек будзе паважаць адзін аднаго, дзе хочацца жыць.
(Апладысменты)
Сёння, нягледзячы на ўсе складанасці і цяжкасці, перад намі, беларусамі, адкрываецца неабсяжнае поле. Мора магчымасцей. Паважаныя сябры, давайце гэтымі магчымасцямі скарыстаемся разам.

Вельмі часта бывае, калі мы прапускаем момант, а потым нас захлістваюць іншыя эмоцыі, іншае жыццё. І мы ўжо не можам нагнаць тое, што не зрабілі своечасова. Гэта датычыцца перш за ўсё моладзі. Давайце рабіць усё своечасова! Разам! Давайце не страцім гэты час! Таму што гэты час выбраў нас! І ад гэтага нікуды не дзецца.
(Апладысменты)
Але ў вас, зразумела, узнікла пытанне: дык што ж такое 26 студзеня? Значэнне гэтага дня вялікае. Значэнне нядзелі, 26 студзеня, у тым, што мы павінны паказаць усяму свету: мы людзі разумныя, мы ўмеем рабіць высновы з мінулых падзей і глядзім у будучыню - мірную і бяспечную. Якую мы павінны падарыць нашым дзецям і ўнукам. Нікуды ад гэтага не дзенемся. Таму што гэта страшны ўсёабдымны час, які выбраў нас!
(Апладысменты)
Паважаныя сябры!
Дарагія беларусы і госці нашай Беларусі!
У гэтай велізарнай зале сёння пануе гонар, годнасць і адзінства. Таму што ў Мінск прыехалі людзі з усіх куткоў нашай прыгожай Беларусі. Людзі, неабыякавыя да будучыні нашай Радзімы.
Сёння завяршаецца першы этап "Марафону адзінства". Ён стаў яскравай старонкай сучаснага летапісу Беларусі, аб’яднаў дзясяткі беларускіх гарадоў і мільёны сэрцаў.
Быццам паўнаводная рака, штодзень ён набіраў моц. Захапляў, прырастаў новымі акцыямі і гарадамі. Кожны рэгіён прэзентаваў самае лепшае, каб здзівіць усю краіну.
І, трэба сказаць, здзівіў… Канцэртнымі заламі, вернісажамі, пляцоўкамі для дыялогу станавіліся заводскія цэхі, гандлёвыя цэнтры, вакзалы і нават саляныя шахты. Ад Брэста да Віцебска, ад Гродна да Гомеля і Магілёва гучала: "Мы разам! Час выбраў нас!"

Я ўдзячны ўсім, хто ўклаў у гэты грандыёзны праект не толькі свой талент, але і сваю душу. Удзячны артыстам, прафесійным і самадзейным, арганізатарам і рэжысёрам, бескарыслівым актывістам і валанцёрам.
"Марафон адзінства" паказаў: Беларусь - адна вялікая сям’я, дзе кожны гатовы падтрымаць іншага. Вы падарылі людзям вялікую радасць. Даказалі, што мастацтва і асвета, памножаныя на жывыя чалавечыя адносіны, могуць ствараць цуды.
Ведаеце, калі ў мяне пытаюцца, што робіць Беларусь такой асаблівай, прывабнай, гасціннай, светлай, напоўненай аптымізмам, я адказваю: людзі. Гэта вы, вы - асаблівыя, таму і краіна ў нас асаблівая!
(Апладысменты)
На гэтым дадзеным нам Богам кавалачку зямлі - наш адзіны дом. І гэты дом не прадаецца ні за якія грошы. Мы будзем і далей будаваць гарадскія кварталы і вёскі будучыні, дарогі і заводы, станцыі метро і школы.
Будзем мадэрнізаваць сельскую гаспадарку, развіваць навуку, адукацыю, медыцыну. Рабіць усё, каб краіна станавілася яшчэ больш прыгожай і ўтульнай для нас, нашых дзяцей і ўнукаў.
Менавіта гэтаму прысвечаны першы ў пяцігодцы Год добраўпарадкавання. Будзе і працяг. І, самае галоўнае, мы абавязкова захаваем для нашчадкаў мірнае неба над нашымі дамамі.
2025-ы - год 80-годдзя Вялікай Перамогі. Як дастойныя нашчадкі савецкага народа-пераможцы, мы зробім усё, каб у Беларусі быў мір, было ціха, спакойна і абавязкова стабільна.
Цяпер ідзе жорсткі і, на жаль, крывавы перадзел светапарадку, устаноўленага ў 1945 годзе, калі Беларусь у ліку іншых заснавальнікаў зацвердзіла Статут Арганізацыі Аб'яднаных Нацый. Разбураецца аднапалярнасць апошніх дзесяцігоддзяў. Узнікаюць новыя саюзы і цэнтры сілы.
Знаходзячыся ў эпіцэнтры падзей, Беларусь, вядома ж, узмацняе сваю абараназдольнасць, але па-ранейшаму застаецца астраўком міру, добрасуседства і разважлівасці.
Вы ўсе, як адзін, - мае дзеці! Прэзідэнт за кожнага нясе адказнасць. Калі нехта спатыкнуўся, нехта заблытаўся або быў адурманены дзікімі фэйкамі і ўкідамі - у кожнага будзе шанц вярнуцца да жыцця.
Свет вакол хутка мяняецца. Нам цяпер не да ўнутраных гульняў і разборак. Усе павінны з'яднана і дружна працаваць, як адзіны арганізм, калі хочам і далей ісці шляхам, які выбралі шмат гадоў таму.
Мы захаваем галоўнае: дыктатуру парадку, справядлівасці, дабра і павагі да чалавека. Перш за ўсё - да чалавека працы.

(Апладысменты)
Праходзячы праз глабальныя крызісы і санкцыі, мы атрымалі бясцэнны вопыт, навучыліся працаваць і развівацца, абапіраючыся на ўласныя розум і сілы.
Мы не будзем скакаць пад чужую дудку. Не станем гнуць спіну пад панскім бізуном. Не дапусцім, каб на родную зямлю ступіла нага захопніка! Вы ў гэтым можаце быць абсалютна ўпэўнены!
(Апладысменты)
Але запомніце: усё, што я сказаў і не сказаў, аб чым мы думалі апошнія гады і рабілі, трэба ўкласці ў розумы і сэрцы нашых новых пакаленняў.
(Апладысменты)
Ужо шмат разоў гаварыў пра пераемнасць, пра тое, што праз пяць гадоў больш за палову нашай краіны будуць людзі, якія нарадзіліся ў перыяд незалежнасці. Яны не ведалі імперыі Савецкага Саюза і, па вялікім рахунку, не заспелі цяжкія дзевяностыя. І 2020 год паказаў, што моладдзю - ды і наогул - мы займаліся недастаткова. Не так, як сёння.
Бяспека, адсутнасць расслаення грамадства, даступныя медыцына, адукацыя, гарантаванае першае рабочае месца, нядрэнныя дарогі, невысокія цэны і камфортныя паслугі - гэта ж не само сабой з'явілася з ніадкуль, ну або з інтэрнэту. Гэта цяжкая праца будаўніцтва новай краіны.
Наступная пяцігодка стане часам моладзі. Задача старэйшага пакалення - перадаць вопыт, веды, уменні, кампетэнцыі новаму пакаленню ўпраўленцаў, рабочых, сялян, спартсменаў, айцішнікаў. Уключанасць маладых людзей ва ўсе сферы дзейнасці дзяржавы стане вырашальнай.
"Марафон адзінства" стаў сапраўдным гімнам. Гімнам суверэннай краіне і яе гісторыі. Гімнам усім дасягненням нашай незалежнасці. Вы, хто стаіць на гэтай сцэне, і тыя, каго сёння тут няма, але мы іх бачылі ў гарадах нашай краіны, - проста малайцы. Вялікі вам дзякуй!
(Апладысменты)

(Апладысменты)
Вы ўсім паказалі, што мы можам ствараць на сусветным узроўні. Вы ўсім постсавецкім рэспублікам (што мяне радуе) паказалі, у якім напрамку трэба рухацца, развівацца. Можа, камусьці было крыху сумна ў нейкіх нумарах, але вы павінны разумець, што тут ад маленькай дзяўчынкі, хлапчука да пасівелых оперных артыстаў сышліся на гэтай сцэне. Гэта няпроста - усіх сабраць і арганізаваць. Але вы гэта зрабілі! Дзякуй!
(Апладысменты)
Гэта сапраўды быў гімн народу, які разумее, якое гэта шчасце - жыць і працаваць на сваёй зямлі. І адчуваць, што ты не адзін. За намі - Беларусь. Любімая, родная. Наша Беларусь! За намі - мільёны аднадумцаў-патрыётаў.
(Апладысменты)

Патрыётаў, тых, хто з упэўненасцю гаворыць: "Я ганаруся сваёй краінай! І добра ведаю, што ў яе дастойная будучыня, якую мы пабудуем разам!" Абавязкова пабудуем, іншага не дадзена. Пабудуем у міры і стваральнай працы!
(Апладысменты)
І яшчэ некалькі слоў. Можа, не такіх пафасных і ўрачыстых. Гэта навеяна вамі. Я апошнім часам наведваў шмат прадпрыемстваў, якія мы адкрывалі, давалі новае жыццё. Гэта будучыня. Наша будучыня.
Я бачыў, як гарэлі вочы рабочых, сялян, інтэлігенцыю, тых жа айцішнікаў, якіх у нас стала значна больш. Што яны гавораць? Гавораць, 26 студзеня мы вызначаем свой лёс - будучыню нашай дзяржавы. Ды не, мы свой лёс, дарагія сябры, вызначылі дзясяткі гадоў таму - суверэнная, незалежная дзяржава!
(Апладысменты)
Як паказаў гэты марафон, мы ўмеем ганарыцца тым, чым трэба ганарыцца. Але мы ў той жа час не пакутуем ні ад якой гігантаманіі, жывём сваёй працай.
Мы ніколі не стваралі, не ствараем і ніколі не створым праблем сваім суседзям. І не толькі суседзям, але і ўсім дзяржавам, усім народам. Я практычна ва ўсіх пабываў. І там такія ж людзі, як мы - пераважная большасць, якія хочуць жыць і працаваць, ганарыцца сваёй краінай, як мы. І мы ў гэтым ім дапамагаем і будзем дапамагаць. У гэтым наша філасофія.
(Апладысменты)
А яшчэ я прачытаў і пачуў: гавораць, што 26 студзеня - дзень, ад якога залежыць наша жыццё. Ды супакойцеся! Не залежыць ад гэтага дня ўсё наша жыццё. У адваротным выпадку, чаго б мы былі вартыя, калі б толькі ад аднаго дня залежала наша жыццё.
Не, сваё жыццё мы таксама вызначылі даўно. Наша жыццё - гэта аднолькавыя магчымасці для ўсіх. Аднолькавыя магчымасці! Гэта грамадства справядлівасці. Мы будзем абапірацца на парадак і бяспеку нашага грамадства. Мы абавязкова, я гэта вам абяцаю, пабудуем краіну для людзей. Нават калі мяне не будзе - вы яе пабудуеце. Таму што вы ўжо шмат зрабілі. Але гэта, падкрэсліваю, будзе грамадства магчымасцей!
(Апладысменты)

А як вы ўжо распарадзіцеся гэтымі магчымасцямі, гэта не мая справа, не дзяржавы. Гэта справа ваша, вашай сям'і, вашых родных, вашых блізкіх. Не страцьце свае магчымасці. Мы ўсё зробім, каб вы маглі паступіць у ВНУ, атрымаць аднолькавую адукацыю, размясціць сваіх дзетак - адвесці ў дзіцячы сад. Усе будуць мець і маюць ужо аднолькавыя магчымасці. Толькі вы не забывайце пра свае абавязкі.
І яшчэ. Беларусы - людзі добрыя, гасцінныя, вельмі талерантныя. Мы ўмеем слухаць і верыць - наша славянская сутнасць такая: мы верым. І гэта якасць беларускага народа сыграла злы жарт у гісторыі незалежнай Беларусі, калі мы верылі.
У 2020 годзе частка нашых людзей паверыла ў "прывабнае заможнае жыццё за кардонам". Мы ледзь не знішчылі самі сябе. Давайце адкрыта аб гэтым гаварыць. Але гэта была вельмі важная, неабходная "прышчэпка" нашаму арганізму. Мы гэту прышчэпку атрымалі. І ўсе нашы праціўнікі і ворагі павінны разумець: не спадзявайцеся, мы ніколі не паўторым таго, што было ў 2020 годзе!
(Апладысменты)
Але падкрэслю: ні ў якім разе мы не звернем з дарогі сапраўднай дэмакратыі і паважання чалавека. Мы нікому не павінны закрываць рот. Мы нікога не павінны сілай цягнуць туды, куды ён не хоча. Я ж сказаў: мы створым грамадства справядлівасці, дзе чалавек будзе паважаць адзін аднаго, дзе хочацца жыць.
(Апладысменты)
Сёння, нягледзячы на ўсе складанасці і цяжкасці, перад намі, беларусамі, адкрываецца неабсяжнае поле. Мора магчымасцей. Паважаныя сябры, давайце гэтымі магчымасцямі скарыстаемся разам.

Вельмі часта бывае, калі мы прапускаем момант, а потым нас захлістваюць іншыя эмоцыі, іншае жыццё. І мы ўжо не можам нагнаць тое, што не зрабілі своечасова. Гэта датычыцца перш за ўсё моладзі. Давайце рабіць усё своечасова! Разам! Давайце не страцім гэты час! Таму што гэты час выбраў нас! І ад гэтага нікуды не дзецца.
(Апладысменты)
Але ў вас, зразумела, узнікла пытанне: дык што ж такое 26 студзеня? Значэнне гэтага дня вялікае. Значэнне нядзелі, 26 студзеня, у тым, што мы павінны паказаць усяму свету: мы людзі разумныя, мы ўмеем рабіць высновы з мінулых падзей і глядзім у будучыню - мірную і бяспечную. Якую мы павінны падарыць нашым дзецям і ўнукам. Нікуды ад гэтага не дзенемся. Таму што гэта страшны ўсёабдымны час, які выбраў нас!
(Апладысменты)
-0-






















