25 студзеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Націск будзе прадаўжацца і на Беларусь, і на Расію, таму людзям трэба тлумачыць сутнасць таго, што адбываецца, заявіла на анлайн-канферэнцыі ў Міжнародным медыяклубе прафесар МДІМА, доктар палітычных навук Алена Панамарова, паведамляе карэспандэнт БЕЛТА.
"Націск будзе прадаўжацца і на Беларусь, і на Расію, таму людзям трэба тлумачыць сутнасць таго, што адбываецца, - лічыць эксперт. - Відавочна, што з боку беларускіх грамадзян існуе разуменне складаных светапалітычных працэсаў і вера ў тую сістэму, якая была створана".
Журналісты, гісторыкі і палітолагі абмеркавалі тэму "Пакаленне рэвалюцый: ад распаду СССР да сучасных майданаў". Вынікам распаду "магутнага і непераможнага" стала цэлая хваля каляровых рэвалюцый, якая пракацілася па краінах былога СССР. Адны з іх змаглі ўстаяць перад гэтымі "хвалямі", іншым пашанцавала менш. Працэс, які быў запушчаны з разбурэння савецкай сістэмы, прадаўжаецца да сённяшняга дня, лічыць Алена Панамарова.
"Нездарма, калі Бжазінскага ў 1991 годзе віншавалі з перамогай у халоднай вайне, ён сказаў журналістам: не трэба марочыць сабе галаву, мы змагаліся і змагаемся з гістарычнай Расіяй, як бы яна ні называлася, - адзначыла расійскі палітолаг. - Таму тое, што адбываецца ў нас, і тое, што перажывае апошнія паўгода Беларусь, - гэта барацьба з гістарычнай Расіяй. Тэхналогіі, вядома, мяняюцца, але сутнасць працэсу, запушчанага як знешнімі ігракамі, так і ўнутранымі дэструктыўнымі сіламі і інтарэсантамі, застаецца ранейшай".
На думку прафесара, сучасны пераварот - безыдэйны працэс. "Аднак ёсць зварот да канцэпцыі "новага мінулага". Менавіта там спрабуюць адшукаць нейкія сэнсы. Адсюль і зварот да латышскіх легіянераў, гераізацыя Бандэры, міфалагізацыя БНР. Акрамя таго, гэта пратэсты сытых ва ўмовах адносна ліберальнага аўтарытарызму, - падкрэсліла яна. - Размовы аб тым, што ў Расіі або Беларусі дыктатура - гэта для людзей з вузкай карцінай свету. Таму што, калі б Пуцін або Лукашэнка сапраўды былі дыктатарамі, ніхто б па вуліцах не хадзіў. Яшчэ адна характарыстыка сучасных пераваротаў - расчалавечванне лідара. Прычым вельмі бруднае, але добра прадуманае. Дыскрэдытацыі ідуць праз СМІ і сучасныя мэсэнджары".
Падзеі пачатку 21-га стагоддзя, пачынаючы з Бялграда, палітолаг называе тэхналогіямі змены палітычных рэжымаў або палітычнымі пераваротамі сучаснасці, якія не маюць ніякага дачынення да рэвалюцый. "Рэвалюцыя - гэта змена сістэмы і форм уласнасці, цалкам новыя ідэі, нейкае гістарычнае праектаванне, - нагадала гісторык. - Вялікая французская і Кастрычніцкая рэвалюцыі маюць сусветнае гістарычнае значэнне, таму што яны змянілі контур свету - ідэйна-культурны і геапалітычны".
Адказваючы на пытанне, што дае магчымасць сёння кіраваць палітычнымі тэхналогіямі, палітолаг зрабіла ўпор на празмерным узроўні манапалізацыі інфармацыйна-камунікатыўнай і рэкламнай прасторы.
"Напрыклад, Google мае долю 88 працэнтаў у пошукавіку рэкламы сусветнага ўзроўню, Facebook, Instagram, WhatsApp маюць 77 працэнтаў мабільнага сацыяльнага трафіка, і гэта ўсеагульная рыса. Невыпадкова, напрыклад, падзеі ў арабскіх краінах называлі Twitter-рэвалюцыямі. Менавіта незалежнасць сетак ад улады робіць іх прывабнымі і альтэрнатыўнымі нібыта з-за неангажыраванасці крыніцы інфармацыі. Перакананасць у сумленнасці і шчырасці стваральнікаў сацсетак даюць магчымасць даволі лёгка экзальтаваць вялікія масы карыстальнікаў. І, зразумела, каардынаваць іх на вуліцы. Такім чынам мы бачым, што на сучасным этапе палітычныя перавароты з'яўляюцца высокатэхналагічным прадуктам эпохі глабалізацыі, які стаў магчымым толькі пасля дасягненні чалавецтвам асаблівай якасці інфармацыйных тэхналогій, развіцця ўсіх сфер жыцця - навукі, эканомікі, сродкаў сувязі", - рэзюмавала прафесар.
На думку палітолага, трэба паспрабаваць знайсці нейкую мадэль, якая дала б магчымасць расказаць аб тым, што каштоўна для грамадства і народа. На яе погляд, без сістэмы адукацыі, наяўнасці ідэалагічных канструкцый, фарміравання сацыяльнай, культурнай ідэнтычнасці, акцэнтавання на сацыяльным і палітычным вопыце гэтага зрабіць нельга.-0-
