Рыгор Лук'янцаў. Фота РІА Навіны
26 мая, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Калектыўны Захад спрабуе ўзурпіраваць парадак дня, звязаны з правамі чалавека. Такое меркаванне выказаў дырэктар дэпартамента шматбаковага супрацоўніцтва па правах чалавека МЗС Расіі Рыгор Лук'янцаў, выступаючы 26 мая на круглым стале "Хельсінкскі заключны акт як палітычная спадчына Перамогі ў Другой сусветнай вайне", паведамляе карэспандэнт БЕЛТА.
"У гэтым годзе адзначаюцца адразу два знакавыя, няхай і не раўнацэнныя, юбілеі - 80 гадоў Перамогі ў Другой сусветнай вайне і 50 гадоў Хельсінкскага заключнага акта. Гэты рубеж - добрая нагода задумацца пра вельмі многае. Нягледзячы на настойлівыя спробы калектыўнага Захаду перапісаць цэлыя "главы" мінулага стагоддзя, Расія, Беларусь, нашы партнёры па СНД і разважлівыя сілы ў шэрагу дзяржаў Еўропы прадаўжаюць адстойваць гістарычную праўду", - адзначыў ён.
"Немагчыма пераацаніць значэнне Перамогі над нацызмам. Калі б не вялікая ахвяра перш за ўсё савецкага народа, ні Еўропы, ні ўсяго чалавецтва ў цэлым проста не існавала б у цяперашнім выглядзе. Вынікам усведамлення гэтага неаспрэчнага факта стала прыняцце ў 1945 годзе Статута ААН, які азнаменаваў сабой знакавую вяху ў развіцці міжнародных адносін. У іх аснову закладзены прынцыпы суверэннай роўнасці дзяржаў ва ўсёй іх разнастайнасці, паважання міжнароднага права і правоў чалавека і безумоўнай каштоўнасці чалавечага жыцця", - прадоўжыў Рыгор Лук'янцаў.
"Праз тры дзесяцігоддзі, пераадолеўшы новы віток сур'ёзных рознагалоссяў і небяспеку ўзнікнення трэцяй сусветнай вайны, краіны, якія ўяўлялі сабой на той момант палярныя адзін аднаму палітычныя блокі, зноў знайшлі ў сабе сілы дамовіцца. Яны падпісалі Хельсінкскі заключны акт 1975 года, які заклаў асновы бяспекі і супрацоўніцтва ў Еўропе. Няма сумненняў, што гэты дакумент - вынік сур'ёзных кампрамісаў і тытанічнай працы дэлегацый, якія ўдзельнічалі ў перагаворным працэсе. А галоўнае - гэта сведчанне гатоўнасці слухаць і чуць адзін аднаго. Па сутнасці, Хельсінкскі акт стаў тым самым фундаментам, на якім нанава ўзводзіўся будынак узаемнага даверу ў Еўропе", - звярнуў увагу ён.
Прадстаўнік МЗС Расіі прадоўжыў: "Здавалася б, што магло пайсці не так? Адказ мы сёння ведаем - не ўсе краіны былі гатовы добрасумленна прытрымлівацца духу і літары Хельсінкі. З платформы супрацоўніцтва і кампрамісу арганізацыя паступова стала ператварацца ў пляцоўку павучанняў так званых развітых дэмакратый у адрас краін, якія не адпавядаюць міфічным стандартам. Сёння гэта робіцца часта з непрыкрытай пагардай да цывілізацыйнага выбару тых ці іншых народаў, іх культурных і рэлігійных асаблівасцей, іх права быць самімі сабой. Дзейнічаючы ў такой парадыгме, калектыўны Захад спрабуе ўзурпіраваць правачалавечы парадак дня, падпарадкаваць свайму ўплыву выканаўчыя структуры міжнародных арганізацый, у тым ліку АБСЕ. Замацаваныя ў Хельсінкскім акце прынцыпы адносін паміж дзяржавамі прымяняюцца выбарачна, напаўняюцца новымі сэнсамі, а то і зусім скажаюцца".
Рыгор Лук'янцаў таксама сказаў: "Відавочна, што "перадавыя дэмакратыі" імкнуцца выкарыстоўваць АБСЕ для пашырэння ўласных вузкакарыслівых інтарэсаў. Інструменталізацыя канцэпцыі правоў чалавека, цынізм і двайныя стандарты сталі галоўным вектарам іх палітыкі. У выніку арганізацыя імкліва страчвае сваю цэласнасць, і замест таго, каб займацца сапраўды надзённымі пытаннямі, яна ўсё больш паглыбляецца ў канфрантацыю і палітычную кан'юнктуру. На першы план выходзіць барацьба з непажаданымі краінамі - Расіяй, Беларуссю і іншымі дзяржавамі, якія не гатовы прымаць так званы новы парадак, заснаваны на правілах і дыктаце, а не на міжнародным праве і паважлівым дыялогу".
"На гэтым фоне не можа не выклікаць вялікай трывогі абсалютная індыферэнтнасць АБСЕ да таго, што ў Еўропе адраджаюцца нацысцкія ідэі. Толькі нямногія краіны, у першую чаргу Расія і Беларусь, гатовы адкрыта і актыўна процідзейнічаць гэтай сапраўды трывожнай тэндэнцыі. Адзіна магчымы шлях да выхаду з крызісу - добрая воля дзяржаў, вяртанне да раўнапраўнага, паважлівага дыялогу, уліку інтарэсаў усіх краін. Без гэтага аднаўленне даверу і паўнацэннае функцыянаванне АБСЕ немагчыма", - падкрэсліў Рыгор Лук'янцаў.-0-
"У гэтым годзе адзначаюцца адразу два знакавыя, няхай і не раўнацэнныя, юбілеі - 80 гадоў Перамогі ў Другой сусветнай вайне і 50 гадоў Хельсінкскага заключнага акта. Гэты рубеж - добрая нагода задумацца пра вельмі многае. Нягледзячы на настойлівыя спробы калектыўнага Захаду перапісаць цэлыя "главы" мінулага стагоддзя, Расія, Беларусь, нашы партнёры па СНД і разважлівыя сілы ў шэрагу дзяржаў Еўропы прадаўжаюць адстойваць гістарычную праўду", - адзначыў ён.
"Немагчыма пераацаніць значэнне Перамогі над нацызмам. Калі б не вялікая ахвяра перш за ўсё савецкага народа, ні Еўропы, ні ўсяго чалавецтва ў цэлым проста не існавала б у цяперашнім выглядзе. Вынікам усведамлення гэтага неаспрэчнага факта стала прыняцце ў 1945 годзе Статута ААН, які азнаменаваў сабой знакавую вяху ў развіцці міжнародных адносін. У іх аснову закладзены прынцыпы суверэннай роўнасці дзяржаў ва ўсёй іх разнастайнасці, паважання міжнароднага права і правоў чалавека і безумоўнай каштоўнасці чалавечага жыцця", - прадоўжыў Рыгор Лук'янцаў.
"Праз тры дзесяцігоддзі, пераадолеўшы новы віток сур'ёзных рознагалоссяў і небяспеку ўзнікнення трэцяй сусветнай вайны, краіны, якія ўяўлялі сабой на той момант палярныя адзін аднаму палітычныя блокі, зноў знайшлі ў сабе сілы дамовіцца. Яны падпісалі Хельсінкскі заключны акт 1975 года, які заклаў асновы бяспекі і супрацоўніцтва ў Еўропе. Няма сумненняў, што гэты дакумент - вынік сур'ёзных кампрамісаў і тытанічнай працы дэлегацый, якія ўдзельнічалі ў перагаворным працэсе. А галоўнае - гэта сведчанне гатоўнасці слухаць і чуць адзін аднаго. Па сутнасці, Хельсінкскі акт стаў тым самым фундаментам, на якім нанава ўзводзіўся будынак узаемнага даверу ў Еўропе", - звярнуў увагу ён.
Прадстаўнік МЗС Расіі прадоўжыў: "Здавалася б, што магло пайсці не так? Адказ мы сёння ведаем - не ўсе краіны былі гатовы добрасумленна прытрымлівацца духу і літары Хельсінкі. З платформы супрацоўніцтва і кампрамісу арганізацыя паступова стала ператварацца ў пляцоўку павучанняў так званых развітых дэмакратый у адрас краін, якія не адпавядаюць міфічным стандартам. Сёння гэта робіцца часта з непрыкрытай пагардай да цывілізацыйнага выбару тых ці іншых народаў, іх культурных і рэлігійных асаблівасцей, іх права быць самімі сабой. Дзейнічаючы ў такой парадыгме, калектыўны Захад спрабуе ўзурпіраваць правачалавечы парадак дня, падпарадкаваць свайму ўплыву выканаўчыя структуры міжнародных арганізацый, у тым ліку АБСЕ. Замацаваныя ў Хельсінкскім акце прынцыпы адносін паміж дзяржавамі прымяняюцца выбарачна, напаўняюцца новымі сэнсамі, а то і зусім скажаюцца".
Рыгор Лук'янцаў таксама сказаў: "Відавочна, што "перадавыя дэмакратыі" імкнуцца выкарыстоўваць АБСЕ для пашырэння ўласных вузкакарыслівых інтарэсаў. Інструменталізацыя канцэпцыі правоў чалавека, цынізм і двайныя стандарты сталі галоўным вектарам іх палітыкі. У выніку арганізацыя імкліва страчвае сваю цэласнасць, і замест таго, каб займацца сапраўды надзённымі пытаннямі, яна ўсё больш паглыбляецца ў канфрантацыю і палітычную кан'юнктуру. На першы план выходзіць барацьба з непажаданымі краінамі - Расіяй, Беларуссю і іншымі дзяржавамі, якія не гатовы прымаць так званы новы парадак, заснаваны на правілах і дыктаце, а не на міжнародным праве і паважлівым дыялогу".
"На гэтым фоне не можа не выклікаць вялікай трывогі абсалютная індыферэнтнасць АБСЕ да таго, што ў Еўропе адраджаюцца нацысцкія ідэі. Толькі нямногія краіны, у першую чаргу Расія і Беларусь, гатовы адкрыта і актыўна процідзейнічаць гэтай сапраўды трывожнай тэндэнцыі. Адзіна магчымы шлях да выхаду з крызісу - добрая воля дзяржаў, вяртанне да раўнапраўнага, паважлівага дыялогу, уліку інтарэсаў усіх краін. Без гэтага аднаўленне даверу і паўнацэннае функцыянаванне АБСЕ немагчыма", - падкрэсліў Рыгор Лук'янцаў.-0-
Падпісвайцеся на нас у
