Павел Яўсеенка. Скрыншот відэа webtv.un.org
17 чэрвеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Любыя аднабаковыя меры без дазволу Савета Бяспекі або з празмерным выкананнем такога дазволу, якія не могуць быць кваліфікаваны як абмежаванні ў адказ або контрмеры, з'яўляюцца незаконнымі з пункту гледжання міжнароднага права. Аб гэтым заявіў намеснік пастаяннага прадстаўніка Беларусі пры ААН Павел Яўсеенка 16 чэрвеня на пасяджэнні Генасамблеі ААН, паведамляе БЕЛТА са спасылкай на прэс-службу беларускага знешнепалітычнага ведамства.
"Тэматыка аднабаковых прымусовых мер ужо не першы год з'яўляецца прадметам абмеркавання Генеральнай Асамблеі, яе асноўных камітэтаў, Савета ААН па правах чалавека, а таксама іншых органаў і арганізацый сістэмы ААН, - звярнуў увагу дыпламат. - У ходзе абмеркаванняў гэтай тэмы невялікая група дзяржаў, якія выкарыстоўваюць падобныя меры як інструмент для пашырэння сваёй знешняй палітыкі, пастаянна імкнуцца ўвесці дзяржавы-члены ў зман адкрытай хлуснёй і падменай паняццяў адносна прадмета, зместу і эфектаў аднабаковых санкцый".
"Любыя аднабаковыя меры без дазволу Савета Бяспекі або з празмерным выкананнем такога дазволу, якія не могуць быць кваліфікаваны як абмежаванні ў адказ або контрмеры, з'яўляюцца незаконнымі з пункту гледжання міжнароднага права і ўяўляюць сабой аднабаковыя прымусовыя меры, што былі асуджаны ў шматлікіх рэзалюцыях Савета па правах чалавека і Генеральнай Асамблеі", - выказаў меркаванне Павел Яўсеенка.
Ён таксама падкрэсліў: "У кожнай сітуацыі ў свеце аднабаковыя прымусовыя меры аказваюць негатыўнае ўздзеянне на правы чалавека, уключаючы права на жыццё, права на здароўе, права на свабоду ад голаду, права на дастатковы ўзровень жыцця, харчаванне, адукацыю, працу і жыллё і права на развіццё. Аднабаковыя санкцыі і празмернае выкананне патрабаванняў згубна ўплываюць на рэалізацыю ўсіх аспектаў права на здароўе ўсіх людзей у краінах, якія знаходзяцца пад санкцыямі, уключаючы доступ да неабходных лякарстваў, медыцынскіх устаноў, медыцынскага абсталявання і кваліфікаванай медыцынскай дапамогі".
Беларускі дыпламат адзначыў, што гэты факт датычыцца ўсіх відаў АПМ незалежна ад іх фармальна заяўленых мэт або задач, уключаючы ў тым ліку эканамічныя, фінансавыя, палітычныя або любыя іншыя арыентаваныя на ўсю дзяржаву або мэтанакіраваныя ці сектаральныя меры, якія прымяняюцца да іншых дзяржаў, фізічных асоб, кампаній або іншых няўрадавых утварэнняў.
"Рэальнай мэтай абмежавальных прымусовых мер з'яўляецца жаданне змяніць палітыку ці паводзіны іншай дзяржавы, дабіцца ад яе падпарадкавання ў ажыццяўленні яе суверэнных правоў, забяспечыць любыя перавагі або папярэдзіць, прымусіць ці пакараць дзяржаву, супраць якой уведзены санкцыі", - падкрэсліў Павел Яўсеенка.
"Дзяржавы, якія ўводзяць аднабаковыя санкцыі, кваліфікуюць іх як інструмент знешняй палітыкі і як адміністрацыйны механізм, каб не дапусціць выкарыстання гарантый захавання працэсуальных норм, прэзумпцыі невінаватасці і справядлівага судовага разбору. АПМ, спосабы іх прымянення і іх залішняе выкананне прыводзяць да грубых парушэнняў правоў чалавека краіны, якая знаходзіцца пад санкцыямі", - рэзюмаваў намеснік пастаяннага прадстаўніка Беларусі.-0-
"Тэматыка аднабаковых прымусовых мер ужо не першы год з'яўляецца прадметам абмеркавання Генеральнай Асамблеі, яе асноўных камітэтаў, Савета ААН па правах чалавека, а таксама іншых органаў і арганізацый сістэмы ААН, - звярнуў увагу дыпламат. - У ходзе абмеркаванняў гэтай тэмы невялікая група дзяржаў, якія выкарыстоўваюць падобныя меры як інструмент для пашырэння сваёй знешняй палітыкі, пастаянна імкнуцца ўвесці дзяржавы-члены ў зман адкрытай хлуснёй і падменай паняццяў адносна прадмета, зместу і эфектаў аднабаковых санкцый".
"Любыя аднабаковыя меры без дазволу Савета Бяспекі або з празмерным выкананнем такога дазволу, якія не могуць быць кваліфікаваны як абмежаванні ў адказ або контрмеры, з'яўляюцца незаконнымі з пункту гледжання міжнароднага права і ўяўляюць сабой аднабаковыя прымусовыя меры, што былі асуджаны ў шматлікіх рэзалюцыях Савета па правах чалавека і Генеральнай Асамблеі", - выказаў меркаванне Павел Яўсеенка.
Ён таксама падкрэсліў: "У кожнай сітуацыі ў свеце аднабаковыя прымусовыя меры аказваюць негатыўнае ўздзеянне на правы чалавека, уключаючы права на жыццё, права на здароўе, права на свабоду ад голаду, права на дастатковы ўзровень жыцця, харчаванне, адукацыю, працу і жыллё і права на развіццё. Аднабаковыя санкцыі і празмернае выкананне патрабаванняў згубна ўплываюць на рэалізацыю ўсіх аспектаў права на здароўе ўсіх людзей у краінах, якія знаходзяцца пад санкцыямі, уключаючы доступ да неабходных лякарстваў, медыцынскіх устаноў, медыцынскага абсталявання і кваліфікаванай медыцынскай дапамогі".
Беларускі дыпламат адзначыў, што гэты факт датычыцца ўсіх відаў АПМ незалежна ад іх фармальна заяўленых мэт або задач, уключаючы ў тым ліку эканамічныя, фінансавыя, палітычныя або любыя іншыя арыентаваныя на ўсю дзяржаву або мэтанакіраваныя ці сектаральныя меры, якія прымяняюцца да іншых дзяржаў, фізічных асоб, кампаній або іншых няўрадавых утварэнняў.
"Рэальнай мэтай абмежавальных прымусовых мер з'яўляецца жаданне змяніць палітыку ці паводзіны іншай дзяржавы, дабіцца ад яе падпарадкавання ў ажыццяўленні яе суверэнных правоў, забяспечыць любыя перавагі або папярэдзіць, прымусіць ці пакараць дзяржаву, супраць якой уведзены санкцыі", - падкрэсліў Павел Яўсеенка.
"Дзяржавы, якія ўводзяць аднабаковыя санкцыі, кваліфікуюць іх як інструмент знешняй палітыкі і як адміністрацыйны механізм, каб не дапусціць выкарыстання гарантый захавання працэсуальных норм, прэзумпцыі невінаватасці і справядлівага судовага разбору. АПМ, спосабы іх прымянення і іх залішняе выкананне прыводзяць да грубых парушэнняў правоў чалавека краіны, якая знаходзіцца пад санкцыямі", - рэзюмаваў намеснік пастаяннага прадстаўніка Беларусі.-0-
Падпісвайцеся на нас у
