Здзеклівыя адносіны да мігрантаў у Літве - ваеннае злачынства. Такое меркаванне карэспандэнту БЕЛТА выказаў палітолаг Аляксандр Шпакоўскі.
"Трэба сказаць, што Літва самастойна справакавала гэты міграцыйны крызіс, таму што да гэтага моманту Беларусь забяспечвала, па сутнасці, міграцыйную бяспеку Еўрапейскага саюза. У нас дзейнічалі адпаведныя дагаворы з ЕС у галіне прыгранічнага супрацоўніцтва. Яны былі ўзаемавыгаднымі. З аднаго боку, Беларусь атрымлівала пэўную фінансавую, матэрыяльна-тэхнічную падтрымку ЕС. А з другога боку, менавіта сілы і сродкі беларускага ДПК забяспечвалі бяспеку граніц Латвіі, Літвы і Польшчы ад наплыву нелегальных мігрантаў, - расказаў Аляксандр Шпакоўскі. - Мы ведаем, што ў нас адкрытая граніца з Расіяй і паток нелегалаў заўсёды быў значным. Але гэтага не адчувалі ў краінах ЕС. І гэта карпатлівая, але непрыкметная работа не праглядалася ў беларускім грамадстве. Інакш кажучы, грамадства, па сутнасці, аб гэтым не ведала".
Палітолаг адзначыў, хапіла ўсяго толькі некалькі дзён, каб ЕС, у тым ліку намаганнямі Літвы, выйшаў з гэтых дагавораў з Беларуссю. У выніку колькасць мігрантаў у Літве наблізілася да 2 тыс. і ў краіне быў уведзены рэжым надзвычайнай сітуацыі. "І мы бачым, што замест таго, каб спрабаваць у прававым полі рэгуляваць гэтыя пытанні, ствараць умовы для размяшчэння бежанцаў, прымаць праграму аб інтэграцыі бежанцаў у сваё грамадства, устанаўліваць іх асобы, забяспечваць базавыя правы чалавека, - усё тое, за што на словах так выступае і Брусель, і Літва - яны пачалі проста адкрыта над людзьмі здзекавацца. І калі гэта інфармацыя пацвердзіцца з заключэннем судова-медыцынскіх экспертаў і паказаннямі саміх бежанцаў, якіх пад пагрозай фізічнай расправы вярнулі ў Беларусь, - размова ідзе аб учыненні ваенных злачынстваў, - падкрэсліў ён. - Я думаю, неабходна рыхтаваць адпаведныя іскі ў Еўрапейскі суд па правах чалавека. Мне здаецца, што сапраўдныя праваабарончыя арганізацыі, калі яны ёсць у нашай краіне, павінны аказаць усялякую падтрымку гэтым людзям, якія трапілі ў бяду".
Аляксандр Шпакоўскі дадаў, у такой сітуацыі Беларусь няма ў чым абвінавачваць. "Па-першае, Беларусь ніколі не прымала ўдзелу ў ваенных аперацыях калектыўнага Захаду, якія разбурылі дзяржавы Блізкага Усходу і стварылі там невыносныя ўмовы для жыцця людзей, што прымушае іх пакідаць родныя дамы і шукаць лепшай долі за мяжой. Па-другое, Беларусь не з'яўляецца прадметам памкненняў гэтых бежанцаў. Мне здаецца, што ЕС і калектыўны Захад у цэлым нясуць усю паўнату адказнасці за тую несправядлівую сітуацыю, якая склалася цяпер у свеце, і за тое, што на нашай планеце ёсць рэгіёны, дзе людзі сутыкаюцца з пагрозай галоднай смерці, дзе ім проста фізічна небяспечна, дзе ідзе грамадзянская вайна. Давайце ўспомнім: яшчэ 10-20 гадоў таму Лівія, Сірыя, Ірак - тыя дзяржавы, якія цяпер з'яўляюцца крыніцамі нелегальнай міграцыі - былі даволі стабільнымі краінамі. Такой праблемы не існавала, - акцэнтаваў ён увагу. - Па-трэцяе, паўтаруся, калі ЕС выйшаў з дагавораў аб пагранічным супрацоўніцтве з Беларуссю, калі спыніліся ўзаемавыгадныя праграмы, калі ЕС уводзіць эканамічныя санкцыі супраць нашай краіны, якія пагражаюць не толькі нацыянальнай бяспецы, але і матэрыяльнаму дабрабыту кожнага грамадзяніна, то, напэўна, лагічна, што Беларусь матэрыяльныя сродкі будзе накіроўваць на вырашэнне праблем, якія будуць выкліканы гэтымі санкцыямі, а не на забеспячэнне пагранічнай бяспекі ЕС. Паўтараю, гэтыя людзі ідуць не да нас. Яны імкнуцца ў ЕС, і ён павінен прымаць пэўныя меры па адаптацыі гэтых мас бежанцаў, таму што гэта наступства яго палітыкі".
