Штогадова, падводзячы вынікі года, Прэзідэнт прысуджае прэміі "За
духоўнае адраджэнне" і спецыяльныя прэміі лепшым дзеячам культуры і
мастацтва. У мінулым годзе спецыяльную прэмію за развіццё лепшых
традыцый і дасягненняў нацыянальнага мастацтва, актыўны ўдзел у
мерапрыемствах патрыятычнай тэматыкі атрымаў тэатр эстраднай песні
"Сябрынка" Палаца культуры МАЗ. Карэспандэнты БЕЛТА пагаварылі з
мастацкім кіраўніком калектыву Таццянай Трухан і даведаліся, як з'явіўся
калектыў, чым ён займаецца і чаму вучыць моладзь.
- Таццяна Аляксандраўна, раскажыце, як з'явіўся ваш калектыў і з чаго вы пачыналі?
- Гісторыя нашага калектыву пачалася дзевяць гадоў таму. У 2015 годзе я прыйшла працаваць у Палац культуры МАЗ. Дырэктар палаца Ганна Грамовіч запрасіла мяне на работу і ў момант, калі я зайшла ў прыёмную ўладкоўвацца, задала першае пытанне: "Вы хацелі б стварыць нешта сваё?". Я, вядома, не чакала гэтага, таму што ішла проста працаваць педагогам па вакалу. Але аб стварэнні чагосьці свайго я марыла. Таму адказала ёй: "Зраблю ўсё магчымае".
На той момант ужо некалькі гадоў я практыкавала як педагог па вакалу. У мяне было некалькі вучняў, літаральна чалавек сем. Мы перагаварылі з дырэктарам, яна мне паказала кабінет, у якім яшчэ не было ні дыпломаў, ні грамат. І сказала: "Вось бачыш гэту сцяну? Я хачу, каб гэта сцяна была ўся ўвешана дыпломамі". Заходзячы дзевяць гадоў таму ў гэты пусты кабінет, вядома, я загарэлася тым, каб стварыць калектыў, які сапраўды стаў бы знакам якасці не толькі ў нашым горадзе, але і ў рэспубліцы. Гэта была, можа, вельмі смелая, але мара. Праз столькі гадоў усё менавіта так і атрымалася.
Калі я прыйшла, мне было крыху страшна. Пачынаць нешта з нуля заўсёды страшна. Прычым тут шмат гадоў працаваў другі калектыў - "Хвілінка", але яны перайшлі ў іншае месца, і атрымліваецца, што тут застаўся кабінет. Першы год мы нават працавалі пад іх назвай, але хутка стала зразумела, што не могуць існаваць два аднайменныя калектывы. Так мы і атрымалі сваё імя - "Сябрынка".
Пачала я працаваць з 7 дзецьмі. Гэта былі мае вучні, дзеці з сем'яў работнікаў МАЗа і некалькі дзетак з бліжэйшых дамоў. Потым стала 15, з цягам часу больш, і сёння ў нас каля 170 чалавек.
- Як праходзіць навучанне дзяцей у сваім калектыве?
- У нас займаюцца дзеткі ад 3 да 18 гадоў. Мы дзелімся на канцэртныя і падрыхтоўчыя склады. У нас два канцэртныя склады - старшы і малодшы. І ў кожным складзе некалькі падгруп: харэаграфічныя, вакальныя, па ўзростах.
У падрыхтоўчых групах знаходзяцца дзеці, якія мараць трапіць у канцэртны склад. Яны дзеляцца па ўзросце і навыках. У гэтых падгруп вясёлыя назвы: "Карамелькі", "Фіксікі", "Барбарыскі", "Кнопачкі", "Тынэйджары". Як толькі хлопчыкі і дзяўчынкі праходзяць з году ў год загартоўку падрыхтоўчых груп, яны паціху пераходзяць у канцэртны склад.
Да канцэртнага складу мы прад'яўляем вялікія патрабаванні, таму што разумеем, што да нашага калектыву цяпер прад'яўляюцца самыя высокія патрабаванні. Мы працуем на самых важных і ганаровых пляцоўках горада і нашай краіны.
Паколькі ў нас тэатр, мы вялікую ўвагу ўдзяляем не толькі вакалу, але і ўменню дзяцей праяўляць сябе на сцэне. Вучым іх быць сапраўднымі артыстамі, удзяляем шмат увагі сцэнічнай пластыцы, тэатралізацыі, харэаграфіі. Хочам, каб наш артыст быў развіты шматгранна. Да гэтага мы імкнёмся, і ў сувязі з гэтым выбудавана наша сістэма падрыхтоўчых груп.
- "Сябрынка" - часты госць самых знакавых пляцовак. Які ў вас рэпертуар?
- У нашага калектыву ёсць вялікі рэпертуар. І гэта не проста песні-перапеўкі або каверы вядомых кампазіцый. Гэта сапраўды наш аўтарскі рэпертуар, які налічвае больш за 15 аўтарскіх твораў. І 9 студзеня на ўручэнні прэміі "За духоўнае адраджэнне" ў Палацы Рэспублікі адбудзецца прэм'ера нашай песні "Ліхтарык дабра". Песня атрымалася вельмі добрая і душэўная. І вялікі гонар для мяне, што першы раз яна прагучыць менавіта на гэтай пляцоўцы.
У нас вельмі шмат песень патрыятычнага зместу. У нашай песні "Дзеці новага стагоддзя" ёсць такія словы: "Традыцыі трэба шанаваць кожнаму. Гісторыя ўсё захавае важнае. Разам мы будзем сябраваць і сям'ю шанаваць", "У радасць працаваць і быць добрымі, верыць у мару, не баючыся новага, каб захаваць гэты свет, дзе так хочацца жыць". Праз песню мы нясём правільны пасыл і матывацыю для кожнай маладой падрастаючай асобы. У творчасць мы ўкладваем тое, як сапраўды павінен адносіцца кожны грамадзянін да сваёй краіны: з любоўю, павагай і гонарам. І гэта адна з першарадных задач нашага калектыву - правільная грамадзянская пазіцыя, правільныя адносіны да музыкі і культуры ў цэлым. Я заўсёды ў дзецях выхоўваю прыгажосць ва ўсім: у думках, знешнім выглядзе, дзеяннях і мысленні.
Таму мы таксама актыўна ўдзельнічаем у мерапрыемствах патрыятычнага напрамку. Для нас гэта вельмi важна. Таму што лічым сваім абавязкам і гонарам магчымасць праспяваць, станцаваць і падарыць сваю творчасць на карысць задумы рэжысёра і патрыятычнай падзеі. Мы рады выказаць сваю пазіцыю, свае адносіны і любоў да нашай краіны праз музыку.
- Ці шмат юнакоў і дзяўчат, прайшоўшы доўгі шлях з "Сябрынкай", выбіраюць у дарослым жыцці шлях творчасці?
- Мы ўсе - вялікая творчая сям'я. Вельмі шмат часу праводзім разам і ў закуліссі, і на рэпетыцыях. І робім адну вялікую справу на карысць развіцця дзяцей. З задавальненнем падтрымліваем творчы парыў і заўсёды ідзём наперад. Таму ў нас няма былых членаў калектыву.
Нашы выпускнікі часта дапамагаюць, уключаюцца ў работу, і, я ўпэўнена, будуць годным прадаўжэннем ужо ў якасці педагогаў. На гэты момант многія з іх дзякуючы "Сябрынцы" выбралі творчы шлях у сваім жыцці. Паступілі ў творчыя ВНУ. Мы ўсе трымаемся разам, і я заўсёды стараюся сваім дзеткам дапамагаць: цікаўлюся іх творчым лёсам, даю парады.
- Падагульняючы, ці задаволены вы вынікам работы за дзевяць гадоў існавання калектыву?
- Мы часта працуем на вялікіх пляцоўках нашай рэспублікі. У мінулым годзе вялікім складам з 50 чалавек падрыхтавалі нумар на Дзень народнага адзінства. Працуем на ўсіх рэспубліканскіх святах. Выступалі на пляцоўках Палаца Рэспублікі, Плошчы Перамогі, каля стэлы. Гэта ўсё вопыт і здабытак нашага калектыву.
Нам ёсць чым ганарыцца. Нашы выпускнікі неаднаразова станавіліся стыпендыятамі Спецыяльнага фонду Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі. Сама "Сябрынка" двойчы стыпендыят Спецыяльнага фонду Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі. Наш Аляксандр Мінёнак быў прадстаўніком на Дзіцячым Еўрабачанні ў 2016 годзе. Елісей Касіч стаў уладальнікам гран-пры на Славянскім базары. Наш калектыў стаў лаўрэатам радыёконкурсу "Маладыя таленты Беларусі". Мы стараемся трымаць марку, шмат працуем для гэтага, рэпеціруем.
Многія нашы юнакі і дзяўчаты выбіраюць творчыя прафесіі, дабіваюцца поспеху ў конкурсных напрамках і актыўна ўдзельнічаюць у культурным жыцці нашай краіны. Даведаўшыся, што мы з'яўляемся лаўрэатамі прэміі, і я, і калектыў былі вельмі рады. Мы шмат гадоў працавалі на лепшы вынік і не задумваліся аб узнагародах. І надзвычай прыемна, што гэты вынік так ацэнены.-0
- Таццяна Аляксандраўна, раскажыце, як з'явіўся ваш калектыў і з чаго вы пачыналі?
- Гісторыя нашага калектыву пачалася дзевяць гадоў таму. У 2015 годзе я прыйшла працаваць у Палац культуры МАЗ. Дырэктар палаца Ганна Грамовіч запрасіла мяне на работу і ў момант, калі я зайшла ў прыёмную ўладкоўвацца, задала першае пытанне: "Вы хацелі б стварыць нешта сваё?". Я, вядома, не чакала гэтага, таму што ішла проста працаваць педагогам па вакалу. Але аб стварэнні чагосьці свайго я марыла. Таму адказала ёй: "Зраблю ўсё магчымае".
На той момант ужо некалькі гадоў я практыкавала як педагог па вакалу. У мяне было некалькі вучняў, літаральна чалавек сем. Мы перагаварылі з дырэктарам, яна мне паказала кабінет, у якім яшчэ не было ні дыпломаў, ні грамат. І сказала: "Вось бачыш гэту сцяну? Я хачу, каб гэта сцяна была ўся ўвешана дыпломамі". Заходзячы дзевяць гадоў таму ў гэты пусты кабінет, вядома, я загарэлася тым, каб стварыць калектыў, які сапраўды стаў бы знакам якасці не толькі ў нашым горадзе, але і ў рэспубліцы. Гэта была, можа, вельмі смелая, але мара. Праз столькі гадоў усё менавіта так і атрымалася.
Калі я прыйшла, мне было крыху страшна. Пачынаць нешта з нуля заўсёды страшна. Прычым тут шмат гадоў працаваў другі калектыў - "Хвілінка", але яны перайшлі ў іншае месца, і атрымліваецца, што тут застаўся кабінет. Першы год мы нават працавалі пад іх назвай, але хутка стала зразумела, што не могуць існаваць два аднайменныя калектывы. Так мы і атрымалі сваё імя - "Сябрынка".
Пачала я працаваць з 7 дзецьмі. Гэта былі мае вучні, дзеці з сем'яў работнікаў МАЗа і некалькі дзетак з бліжэйшых дамоў. Потым стала 15, з цягам часу больш, і сёння ў нас каля 170 чалавек.
- Як праходзіць навучанне дзяцей у сваім калектыве?
- У нас займаюцца дзеткі ад 3 да 18 гадоў. Мы дзелімся на канцэртныя і падрыхтоўчыя склады. У нас два канцэртныя склады - старшы і малодшы. І ў кожным складзе некалькі падгруп: харэаграфічныя, вакальныя, па ўзростах.
У падрыхтоўчых групах знаходзяцца дзеці, якія мараць трапіць у канцэртны склад. Яны дзеляцца па ўзросце і навыках. У гэтых падгруп вясёлыя назвы: "Карамелькі", "Фіксікі", "Барбарыскі", "Кнопачкі", "Тынэйджары". Як толькі хлопчыкі і дзяўчынкі праходзяць з году ў год загартоўку падрыхтоўчых груп, яны паціху пераходзяць у канцэртны склад.
Да канцэртнага складу мы прад'яўляем вялікія патрабаванні, таму што разумеем, што да нашага калектыву цяпер прад'яўляюцца самыя высокія патрабаванні. Мы працуем на самых важных і ганаровых пляцоўках горада і нашай краіны.
Паколькі ў нас тэатр, мы вялікую ўвагу ўдзяляем не толькі вакалу, але і ўменню дзяцей праяўляць сябе на сцэне. Вучым іх быць сапраўднымі артыстамі, удзяляем шмат увагі сцэнічнай пластыцы, тэатралізацыі, харэаграфіі. Хочам, каб наш артыст быў развіты шматгранна. Да гэтага мы імкнёмся, і ў сувязі з гэтым выбудавана наша сістэма падрыхтоўчых груп.
- "Сябрынка" - часты госць самых знакавых пляцовак. Які ў вас рэпертуар?
- У нашага калектыву ёсць вялікі рэпертуар. І гэта не проста песні-перапеўкі або каверы вядомых кампазіцый. Гэта сапраўды наш аўтарскі рэпертуар, які налічвае больш за 15 аўтарскіх твораў. І 9 студзеня на ўручэнні прэміі "За духоўнае адраджэнне" ў Палацы Рэспублікі адбудзецца прэм'ера нашай песні "Ліхтарык дабра". Песня атрымалася вельмі добрая і душэўная. І вялікі гонар для мяне, што першы раз яна прагучыць менавіта на гэтай пляцоўцы.
У нас вельмі шмат песень патрыятычнага зместу. У нашай песні "Дзеці новага стагоддзя" ёсць такія словы: "Традыцыі трэба шанаваць кожнаму. Гісторыя ўсё захавае важнае. Разам мы будзем сябраваць і сям'ю шанаваць", "У радасць працаваць і быць добрымі, верыць у мару, не баючыся новага, каб захаваць гэты свет, дзе так хочацца жыць". Праз песню мы нясём правільны пасыл і матывацыю для кожнай маладой падрастаючай асобы. У творчасць мы ўкладваем тое, як сапраўды павінен адносіцца кожны грамадзянін да сваёй краіны: з любоўю, павагай і гонарам. І гэта адна з першарадных задач нашага калектыву - правільная грамадзянская пазіцыя, правільныя адносіны да музыкі і культуры ў цэлым. Я заўсёды ў дзецях выхоўваю прыгажосць ва ўсім: у думках, знешнім выглядзе, дзеяннях і мысленні.
Таму мы таксама актыўна ўдзельнічаем у мерапрыемствах патрыятычнага напрамку. Для нас гэта вельмi важна. Таму што лічым сваім абавязкам і гонарам магчымасць праспяваць, станцаваць і падарыць сваю творчасць на карысць задумы рэжысёра і патрыятычнай падзеі. Мы рады выказаць сваю пазіцыю, свае адносіны і любоў да нашай краіны праз музыку.
- Ці шмат юнакоў і дзяўчат, прайшоўшы доўгі шлях з "Сябрынкай", выбіраюць у дарослым жыцці шлях творчасці?
- Мы ўсе - вялікая творчая сям'я. Вельмі шмат часу праводзім разам і ў закуліссі, і на рэпетыцыях. І робім адну вялікую справу на карысць развіцця дзяцей. З задавальненнем падтрымліваем творчы парыў і заўсёды ідзём наперад. Таму ў нас няма былых членаў калектыву.
Нашы выпускнікі часта дапамагаюць, уключаюцца ў работу, і, я ўпэўнена, будуць годным прадаўжэннем ужо ў якасці педагогаў. На гэты момант многія з іх дзякуючы "Сябрынцы" выбралі творчы шлях у сваім жыцці. Паступілі ў творчыя ВНУ. Мы ўсе трымаемся разам, і я заўсёды стараюся сваім дзеткам дапамагаць: цікаўлюся іх творчым лёсам, даю парады.
- Падагульняючы, ці задаволены вы вынікам работы за дзевяць гадоў існавання калектыву?
- Мы часта працуем на вялікіх пляцоўках нашай рэспублікі. У мінулым годзе вялікім складам з 50 чалавек падрыхтавалі нумар на Дзень народнага адзінства. Працуем на ўсіх рэспубліканскіх святах. Выступалі на пляцоўках Палаца Рэспублікі, Плошчы Перамогі, каля стэлы. Гэта ўсё вопыт і здабытак нашага калектыву.
Нам ёсць чым ганарыцца. Нашы выпускнікі неаднаразова станавіліся стыпендыятамі Спецыяльнага фонду Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі. Сама "Сябрынка" двойчы стыпендыят Спецыяльнага фонду Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі. Наш Аляксандр Мінёнак быў прадстаўніком на Дзіцячым Еўрабачанні ў 2016 годзе. Елісей Касіч стаў уладальнікам гран-пры на Славянскім базары. Наш калектыў стаў лаўрэатам радыёконкурсу "Маладыя таленты Беларусі". Мы стараемся трымаць марку, шмат працуем для гэтага, рэпеціруем.
Многія нашы юнакі і дзяўчаты выбіраюць творчыя прафесіі, дабіваюцца поспеху ў конкурсных напрамках і актыўна ўдзельнічаюць у культурным жыцці нашай краіны. Даведаўшыся, што мы з'яўляемся лаўрэатамі прэміі, і я, і калектыў былі вельмі рады. Мы шмат гадоў працавалі на лепшы вынік і не задумваліся аб узнагародах. І надзвычай прыемна, што гэты вынік так ацэнены.-0
