Чым запомніўся IX Форум рэгіёнаў Беларусі і Расіі? Ці стане праект "Поезд Памяці" традыцыйным? Як змагацца з фэйкамі? На якой стадыі знаходзіцца падрыхтоўка законапраекта "Аб Усебеларускім народным сходзе"? На гэтыя і іншыя пытанні карэспандэнта БЕЛТА адказала старшыня Савета Рэспублікі Наталля Качанава.
- Знакавай падзеяй стаў IX Форум рэгіёнаў Беларусі і Расіі. Наталля Іванаўна, чым ён запомніўся?
- Успамінаю IX Форум рэгіёнаў Беларусі і Расіі з асаблівай цеплынёй і шчырым задавальненнем. Несумненна, адбылася сапраўды знакавая падзея ў развіцці беларуска-расійскіх адносін, якая яшчэ больш рушыла наперад нашы братэрскія народы па шляху саюзнага будаўніцтва. Як справядліва адзначыў наш Прэзідэнт, для Беларусі і Расіі форум стаў "адным з сімвалаў роднасці славянскіх народаў. Само жыццё паказвае, што мы знайшлі фармат міжрэгіянальнага і міждзяржаўнага ўзаемадзеяння, які сапраўды адпавядае карэнным інтарэсам беларусаў і расіян".
Асаблівасць цяперашняга форуму перш за ўсё ў тым, што гэта першая сустрэча ў прывычным фармаце пасля працяглых антыкавідных абмежаванняў. Удзельнікі паспелі засумаваць па жывых чалавечых стасунках і былі непамерна рады магчымасці паглядзець адзін аднаму ў вочы, паціснуць рукі, адчуць цудоўную энергетыку, якая традыцыйна ўласціва гэтаму мерапрыемству. Здавалася б, самыя звычайныя жыццёвыя моманты, але гэта сапраўды дарагога варта.
Заўсёды адказна і хвалююча падводзіць вынікі, а тым больш, калі размова ідзе аб той напружанай і інтэнсіўнай рабоце, якая вяліся паміж рэгіёнамі дзвюх дзяржаў на працягу ўсяго года. Сёння як ніколі нашым краінам важна быць карыснымі адзін аднаму, дапаўняць і раскрываць новыя патэнцыяльныя магчымасці, якія, безумоўна, не вычарпаны. На гэты раз форум праходзіў на фоне няпростай геапалітычнай абстаноўкі - няспынных спроб знясіліць беларускую і расійскую эканоміку санкцыямі, падарваць у нас сацыяльную стабільнасць, нацкаваць нашых людзей адзін на аднаго, ізаляваць нашы дзяржавы ад знешняга свету, раздзяліць нашы землі, а ў рэшце рэшт - знішчыць суверэнітэт Беларусі і Расіі і пазбавіць нас права на будучыню.
Нягледзячы на ўсе выпрабаванні і выклікі, з гонарам за нашы краіны і народы магу сказаць: з кожным днём мы становімся толькі мацнейшымі. Сваім прыкладам мы даказваем усяму чалавецтву: праўда - гэта перамога сумлення, і за яе мы будзем стаяць да канца.
- З кожным годам партфель кантрактаў і пагадненняў, падпісаных на палях форуму, больш значны? І наогул адчуваецца зацікаўленасць рэгіёнаў да супрацоўніцтва, прычым не толькі ў сферы эканомікі?
- Сёння Беларусь і Расія дасягнулі беспрэцэдэнтнай дынамікі супрацоўніцтва, у тым ліку на міжрэгіянальным узроўні. Сферы ўзаемнага інтарэсу самыя розныя - сельская гаспадарка, машынабудаванне, будаўніцтва, атамная энергетыка, лёгкая прамысловасць, космас, IT, біятэхналогіі, медыцына, навука і адукацыя, культура і шмат іншага.
У пацвярджэнне дастаткова прывесці ўражальныя вынікі хаця б IX Форуму рэгіёнаў. Як ніколі шырокім было кола ўдзельнікаў - больш за 1000 прадстаўнікоў з усіх абласцей Беларусі і горада Мінска, з 50 расійскіх рэгіёнаў. Дасягнуты рэкордныя паказчыкі ўзаемавыгадных абавязацельстваў: падпісана больш за 60 пагадненняў аб супрацоўніцтве і заключана камерцыйных кантрактаў на суму большую за Br2,5 млрд, або 65 млрд расійскіх рублёў. Дарэчы, мы сталі ацэньваць нашы рэзультаты ў нацыянальных валютах.
Перад нацыянальнымі ўрадамі, дэпутацкім корпусам, органамі мясцовага кіравання і самакіравання, саюзнымі структурамі, суб'ектамі гаспадараннямі, навуковымі і экспертнымі арганізацыямі, сродкамі масавай інфармацыі, грамадскімі аб'яднаннямі і проста грамадзянамі стаяла адзіная задача не проста выстаяць, але і развіваць нашы краіны. Таму, безумоўна, для ўсіх гэта быў своеасаблівы экзамен як на прафесійныя, так і асобасныя якасці.
Упэўнена, што цяперашні і наступныя форумы нязменна будуць надаваць пазітыўны імпульс развіццю агульнасаюзнага рынку, садзейнічаць усебаковай інтэграцыі, а галоўнае - прыносіць рэальную карысць людзям. Мы павінны ствараць такія ўмовы, каб беларусы і расіяне адчувалі сябе аднолькава дома на ўсёй тэрыторыі Саюзнай дзяржавы.
- Прэзідэнтамі нашых краін закладзены трывалы фундамент для супрацоўніцтва Беларусі і Расіі на аснове дружбы і партнёрства. Аляксандр Лукашэнка часта наведвае расійскія рэгіёны, сустракаецца з губернатарамі. Ці прыкметны такія ж адносіны на ўзроўні чыноўнікаў, звычайных жыхароў Саюзнай дзяржавы?
- Я шчыра лічу, што беларусам і расіянам неймаверна пашанцавала, што на чале нашых дзяржаў такія мудрыя кіраўнікі - Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка і Прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін. Гэта выключныя палітыкі, якімі наўрад ці магчыма стаць, а трэба нарадзіцца, - бязмерна любяць сваю Айчыну, свой народ, поўнасцю і без астатку прысвячаюць сябе служэнню дзяржаўным інтарэсам. Сёння глядзіш на лёс некаторых краін - сэрца крывёю абліваецца ад спачування да ні ў чым не вінаватых людзей, якія вымушаны ў літаральным сэнсе выжываць з-за безразважнай палітыкі іх афіцыйнага кіраўніцтва. Становіцца горка і жудасна ад адной толькі думкі, што магло б быць, калі б беларусы і расіяне засталіся пры такім жа ўрадзе, як у гэтых краінах. Відавочна: ні Беларусі, ні Расіі проста магло б не стаць, найбольш верагодна - нас ужо не было б на карце свету.
Адносна Форуму рэгіёнаў мы заўсёды адчуваем падтрымку кіраўнікоў нашых дзяржаў. Іх выступленні з'яўляюцца для нас арыенцірам на будучае, задаюць вектар далейшага развіцця беларуска-расійскіх адносін, Саюзнай дзяржавы, а таксама ўзаемадзеяння Беларусі і Расіі з іншымі краінамі і дзяржаўнымі аб'яднаннямі. Наш Прэзідэнт, паважаны Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка, дакладна вызначыў: "У перспектыве мы павінны імкнуцца да таго, каб зрабіць гэту пляцоўку цэнтрам працягнення міжрэгіянальных ініцыятыў".
У сваю чаргу наш маральны абавязак як службовых асоб, грамадскіх дзеячаў і радавых грамадзян не падвесці беларускага і расійскага лідараў. Мы павінны вучыцца ў іх таму, каб выбудоўваць узаемапаважлівае раўнапраўнае партнёрства і проста чалавечую дружбу, цаніць і берагчы гэтыя адносіны, забяспечваць іх пераемнасць з пакалення ў пакаленне.
- У гэтым годзе ўпершыню ў рамках форуму прайшоў сумесны патрыятычны праект "Поезд Памяці". Наколькі важныя такія праекты для моладзі дзвюх краін? Як вам здаецца, якія яшчэ сумесныя праекты мы маглі б рэалізаваць?
- Скажу без перабольшання, праект "Поезд Памяці" - гэта наша ўнікальная знаходка, вельмі своечасовая і маючая вялізнае выхаваўчае значэнне для моладзі Беларусі і Расіі. Сутнасць гэтага праекта красамоўна перадаюць радкі гімна, які быў напісаны ў час падарожжа моладзі па гарадах баявой славы: "…Мы память о прошлом в сердце несем, чтобы мир был всегда у родного порога и под мирным бы небом стоял отчий дом. Поезд Памяти братских народов возвращает к Отчизне любовь…".
Мне выпала магчымасць двойчы сустрэцца з яго ўдзельнікамі: упершыню, калі поезд стартаваў з горада-героя Брэста, і пасля вяртання юнакоў і дзяўчат у горад Мінск у Дзень Незалежнасці Рэспублкі Беларусь. Гэта былі дзве вельмі запамінальныя і вельмі розныя сустрэчы - дзеці вярнуліся іншымі, яны сапраўды пранікліся гісторыяй Вялікай Айчыннай вайны, напоўніліся глыбокім пачуццём гонару і дачынення да гераічнага і трагічнага лёсу савецкага народа, які перамог фашызм. Упэўнена, што з такімі пераемнікамі нам будзе шмат што пад сілу. Прыемна, што непасрэдна ў час пленарнага пасяджэння IX Форуму рэгіёнаў Беларусі і Расіі было прынята рашэнне надаць гэтаму праекту статус традыцыйнага мерапрыемства Саюзнай дзяржавы і ў перспектыве запрашаць да яго ўдзелу школьнікаў з розных дзяржаў.
Калі гаварыць пра новыя маладзёжныя праекты, то для нашых краін з'яўляецца вельмі важным захаванне і прымнажэнне спрадвечных традыцый, што зыходзяць з вытокаў славянскай культуры - сям'і, шанавання старэйшых, талакі, павагі да мінулага, добрасуседства, непакідання ў бядзе, міралюбнасці... Думаю, што розныя праекты, мерапрыемствы, ініцыятывы аб'яднальнага характару маюць усе шанцы заручыцца падтрымкай верхніх палат парламентаў, Форуму рэгіёнаў Беларусі і Расіі, Саюзнай дзяржавы.
- Краіны Захаду прадаўжаюць масіраваную атаку на Беларусь і Расію, фэйкамі запоўнены інтэрнэт. Усё гэта нацэлена ў большай ступені на моладзь. Вы даволі часта сустракаецеся з навучэнцамі. Што хочаце ім данесці ў час такіх сустрэч?
- Сёння масіраваная атака ідзе на моладзь, якая не ўяўляе свайго жыцця без інтэрнэту і гаджэтаў. Але, на жаль, менавіта ў інтэрнэце канцэнтрацыя хлусні і фэйкаў зашкальвае, туды зліваюцца патокі інфармацыйнага бруду, які калечыць душы падрастаючага пакалення, выпальвае іх генетычную памяць і дэзарыентуе цэлыя народы ў тым, хто яны, дзякуючы каму і навошта жывуць на гэтым свеце. Ідзе поўнамаштабная інфармацыйная вайна за свядомасць нашых людзей, за будучыню моладзі і ў цэлым беларускай нацыі. Альтэрнатывай ёй можа выступаць жывое чалавечае ўзаемадзеянне, наша звышзадача - не прайграць тут ні ў якім разе.
Я часта размаўляю з моладдзю ў самых розных фарматах, напрыклад, пасяджэнняў Маладзёжнага савета (парламента) пры Нацыянальным сходзе Рэспублікі Беларусь, сустрэч з перспектыўным кадравым рэестрам, пераможцамі розных конкурсаў, "Урокаў памяці", дыялогавых пляцовак, правядзення сумесных суботнікаў, ускладанняў кветак да памятных месцаў. Магу з упэўненасцю сказаць, што любой маладзёжнай аўдыторыяй вельмі запатрабаваны адкрыты і сумленны дыялог. Калі гаворыш ад сэрца, зыходзячы са свайго жыццёвага вопыту і перакананняў, юнакі і дзяўчаты пранікаюцца любой тэмай, ці гэта заканатворчасць, работа са зваротамі грамадзян, міжрэгіянальнае супрацоўніцтва ці геапалітычная сітуацыя.
У першую чаргу хочацца данесці да маладзёжнай аўдыторыі тое, што кожны чалавек павінен разумець сваю значнасць і што для добрага, стабільнага жыцця ў краіне трэба шмат працаваць, трэба ўсведамляць, што непасрэдна ад цябе залежаць парадак, мір і спакой, рабіць усё з любоўю і адказнасцю, быць сумленнымі з самім сабой і думаць перш за ўсё пра лёс краіны.
Аб тым, што неабыякавасць - гэта галоўны прынцып моладзі: трэба быць вельмі перакананым у сваіх пазіцыях, настойліва і актыўна адстойваць іх, не баяцца агучваць узнікаючыя праблемныя пытанні, паколькі разам мы хутчэй знойдзем аптымальныя шляхі іх вырашэння. Аб важнасці дружбы са сваімі равеснікамі з іншых краін: трэба даносіць праўду пра Беларусь, запрашаць моладзь з-за мяжы да нас - няхай яны ўбачаць і зразумеюць, што гэта за краіна і якія людзі тут жывуць. Трэба імкнуцца дастукацца да кожнага маладога чалавека, тлумачыць падзеі і паказваць, што нам ёсць чым ганарыцца. Мы павінны добра разумець, пра што марыць наша моладзь, што яе хвалюе, і вельмі важна аператыўна развенчваць фэйкі, якія арыентаваны на гібкую свядомасць падрастаючага пакалення. Мне здаецца, што з цягам часу ў маладых людзей, як у прынцыпе і грамадства ў цэлым, выпрацуецца імунітэт да непраўдзівай інфармацыі, але толькі тады, калі будзе сфарміраваны ўнутраны стрыжань.
- Гісторыю нельга забраць у таго народа, які яе ведае і цэніць. Наталля Іванаўна, як вам здаецца, якія формы трэба выкарыстоўваць у патрыятычным выхаванні моладзі, ды і ўсяго насельніцтва краіны?
- Сучаснае жыццё ўсё больш пераконвае ў тым, што нам трэба прыняць і прызнаць крайнюю неабходнасць выхавання стваральнай грамадзянскай пазіцыі ў грамадстве, адрадзіць ідэі народнага патрыятызму. Гісторыя ведае нямала прыкладаў, калі небывалы па сіле патрыятызм стаў асновай духоўна-маральнай перавагі над, здавалася б, непераможным ворагам. Лічу, што трэба вяртаць агульначалавечыя пастулаты сапраўднага грамадзяніна: справядлівасць, сумленнасць, прыстойнасць, гонар, адвага і доблесць, адказнасць, салідарнасць, узаемавыручка, каманда, агульныя даброты. Трэба павышаць ролю і значэнне патрыятызму як адной з каштоўнасцей славянскага народа, яго ідэалагічнай апоры, на якой трымаецца ўся сістэма выхавання грамадства адукаваных грамадзян.
Разам з тым важна разумець, што разумная, таленавітая, патрыятычная моладзь не з'явіцца раптоўна з ніадкуль, а патрыятычнае выхаванне не можа весціся ад выпадку да выпадку. Гэта павінна быць сістэмная, паслядоўная і карпатлівая работа, якую трэба пачынаць з самага ранняга ўзросту і весці на ўсіх этапах станаўлення асобы. Таму што патрыятызм будзе жыць толькі ў той душы, для якой ёсць на зямлі нешта свяшчэннае. Наша задача ў тым, каб выхаваць дастойных грамадзян сваёй краіны, стварыць умовы, калі нашы людзі самі імкнуліся б пранікнуцца высокімі ідэаламі служэння інтарэсам Айчыны і маральна вырасці ў пакаленне патрыётаў. На жаль, часта вельмі складана на чужых памылках навучыцца аддзяляць зерне ад пустазелля, дабро ад зла.
Варта больш актыўна прыцягваць насельніцтва ўсіх катэгорый да актыўнага ўдзелу ў лёсе краіны, стымуляваць праяўленне канструктыўнай грамадзянскай актыўнасці. не шкадаваць падтрымаць чалавека за асабісты ўклад у агульнакарысную справу. У той жа час нельга дапускаць абыякавасці да ўласнай сучаснасці і будучыні: за абыякавасцю - бяспамяцтва, а гэта дарога нікуды.
- Цяпер у членаў Савета Рэспублікі перыяд міжсесіённых канікул? На што накіравана работа ў гэты перыяд?
- 30 чэрвеня завяршылася восьмая сесія Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь сёмага склікання. Але заканатворчая дзейнасць не спыняецца і ў міжсесіённы перыяд. Гэта пастаянны працэс. Бо пасля прыняцця абноўленай Канстытуцыі нам, парламентарыям, у гэтым напрамку трэба зрабіць вельмі многае і максімальна аператыўна. Савет Рэспублікі традыцыйна падключаецца да работы над законапраектамі на самых ранніх стадыях. У ходзе рабочых сустрэч, нарад мы абмяркоўваем прапанаваныя прававыя навацыі, выпрацоўваем кансалідаваныя падыходы да ўдасканалення нацыянальнага заканадаўства. Значную ролю ў забеспячэнні якасці прымаемых дакументаў адыгрывае экспертны савет, работа якога дазваляе глыбока вывучыць праблемныя пытанні і папярэдзіць магчымыя рызыкі ў правапрымяненні.
Пры гэтым трэба разумець, што заканатворчасць - гэта адзін з ключавых, але не адзіны напрамак дзейнасці Савета Рэспублікі. Мы актыўна праводзім работу з насельніцтвам, ажыццяўляем міжнароднае супрацоўніцтва, удзельнічаем у фарміраванні і рэалізацыі сацыяльна-эканамічнай палітыкі, курыруем работу мясцовых Саветаў дэпутатаў і ажыццяўляем многія іншыя напрамкі работы па выкананні мэтавых установак кіраўніка дзяржавы, далейшай рэалізацыі рашэнняў VI Усебеларускага народнага сходу, Праграмы сацыяльна-эканамічнага развіцця Рэспублікі Беларусь.
Акрамя таго, міжсесіённы перыяд - гэта час падвядзення прамежкавых вынікаў нашай работы, калі павінна быць праведзена інвентарызацыя таго, як выконваюцца даручэнні старшыні Савета Рэспублікі, Прэзідыума, а таксама актуалізацыі дзеючых і фарміравання новых планаў. Паколькі для таго, каб атрымаць жаданы вынік, павінны быць парадак, стараннасць і вельмі строгая дысцыпліна.
- Работа з грамадзянамі не спыняецца?
- Я заўсёды адзначаю, што для Савета Рэспублікі - палаты тэрытарыяльнага прадстаўніцтва - работа з людзьмі была і застаецца ў топе прыярытэтных напрамкаў дзейнасці. Бо для людзей важны не столькі паказчыкі, колькі тое, як улада садзейнічае вырашэнню надзённых жыццёвых праблем. Гэта фарміруе давер да праводзімай дзяржаўнай палітыкі ў цэлым. На маю думку, няма такой краіны на зямным шары, як наша Беларусь, дзе так клапаціліся б пра людзей. Дзейнічаючы ў рэчышчы пастаўленай кіраўніком дзяржавы задачы "людзі павінны быць пачуты, а праблемы - зняты", члены Савета Рэспублікі вядуць сістэмную і мэтанакіраваную работу ў гэтым напрамку. Мы выкарыстоўваем як добра вядомыя метады і формы работы з насельніцтвам - разгляд зваротаў грамадзян, правядзенне прамых тэлефонных ліній, асабістых прыёмаў грамадзян, удзел у рабоце інфармацыйна-прапагандысцкіх груп, дыялогавых пляцовак, выступленні ў сродках масавай інфармацыі, так і ўкараняем новыя падыходы.
Станоўча зарэкамендавала сябе такая форма работы з насельніцтвам, як адзіны дзень выязных асабістых прыёмаў грамадзян. Мы ўжо наведалі ўсе вобласці, ахапіўшы ўсе раёны, і будзем прадаўжаць такую практыку да таго часу, пакуль людзі будуць мець патрэбу ў нашай дапамозе. Гэта дазваляе не толькі высвечваць праблемы на месцах, але і надаць пэўны імпульс дзейнасці мясцовых органаў улады, да кампетэнцыі якіх адносіцца асноўная маса ўзнятых пытанняў.
Нам трэба рухацца далей, ацэньваючы эфектыўнасць зробленага, аналізуючы існуючыя праблемы, выпрацоўваць новыя ўзважаныя падыходы, якія дазволілі б максімальна чула рэагаваць на пытанні і аператыўна іх вырашаць, пры неабходнасці карэкціруючы адпаведную сферу заканадаўства. Вядома, у гэтай рабоце мы павінны быць максімальна мабільнымі.
Работа з насельніцтвам павінна быць бачная і зразумелая людзям. Для гэтых мэт трэба актыўна выкарыстоўваць рэспубліканскія і рэгіянальныя СМІ, сацыяльныя сеткі і любыя іншыя медыярэсурсы. Але пошукам форм і метадаў не павінны падмяняцца сутнасць і змест гэтай работы. Бадай што, настаў той час, калі станоўчы вопыт работы з асобным грамадзянінам неабходна перанесці на работу з сацыяльнымі і прафесійнымі групамі, ініцыятывамі, суб'ектамі грамадзянскай супольнасці. Гэты пасыл адпавядае тым падыходам, якія закладзены ў падтрыманых на рэспубліканскім рэферэндуме канстытуцыйных навацыях і выкарыстоўваюцца пры падрыхтоўцы адпаведных заканадаўчых актаў.
- Адным са значных на асенняй сесіі стане разгляд законапраекта аб Усебеларускім народным сходзе. Наталля Іванаўна, члены Савета Рэспублікі ўключыліся ў работу па яго падрыхтоўцы?
- Прыняцце закона "Аб Усебеларускім народным сходзе" мае асаблівую значнасць для развіцця не толькі нарматыўнага прававога рэгулявання, але і грамадска-палітычнай сістэмы нашай краіны. Выбудоўваецца ўнікальная беларуская мадэль народаўладдзя, калі па ўсіх найбольш важных пытаннях жыццядзейнасці дзяржавы рашэнні прымаюцца калектыўна, з апорай на шырокае грамадскае прадстаўніцтва. Таму работа над гэтым дакументам знаходзіцца ў зоне пільнай увагі і адказнасці Савета Рэспублікі. Члены Прэзідыума і работнікі Сакратарыята ўваходзяць у склад рабочай групы па падрыхтоўцы праекта названага закона. Пытанні кампетэнцыі, парадку фарміравання і дзейнасці Усебеларускага народнага сходу неаднаразова абмяркоўваліся экспертным саветам.
Больш таго, нашы прадстаўнікі ўваходзілі ў склад Канстытуцыйнай камісіі і рабочай групы па дапрацоўцы праекта змяненняў і дапаўненняў Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь, якімі і быў фармалізаваны ў выглядзе канстытуцыйных палажэнняў канцэпт гэтага вышэйшага прадстаўнічага органа. Трэба адзначыць, што з улікам значнасці пытання вызначэння парадку фарміравання Усебеларускага народнага сходу, бачыцца мэтазгодным сінхранізаваць распрацоўку закона "Аб Усебеларускім народным сходзе" з яшчэ адным абсалютна новым законам "Аб грамадзянскай супольнасці".
- Лета - гэта перыяд адпачынку. Ці ўдаецца знаходзіць хвілінку, каб пападарожнічаць па Беларусі?
- Так ужо склалася, што мне прадастаўляецца магчымасць паглядзець нашу Беларусь не ў падарожжах у час летняга адпачынку, а ў рамках рабочых паездак. Такіх у Савеце Рэспублікі даволі шмат - мы выязджаем на асабістыя прыёмы грамадзян у рэгіёны, праводзім выязныя прэзідыумы па актуальных і запатрабаваных пытаннях развіцця краіны, напрыклад, як цяпер, для вывучэння работы сельскіх Саветаў дэпутатаў. Шчыра скажу, шмат чаго з убачанага ў мяне выклікае вялікае ўражанне: якая наша краіна прыгажуня, які ў нас усюды парадак і чысціня, якая ўнікальная непаўторная прырода… Мне здаецца, беларусы могуць самі сабе пазайздросціць, што ў нас такая цудоўная краіна.
Магчыма, большасць грамадзян не ўсведамляюць у поўнай меры каштоўнасць таго, што мы жывём, працуем і адпачываем, праводзім час з сям'ёй і сябрамі пад мірным небам, у спакоі і бяспецы, не ламаючы існуючы ўклад. У нас людзі прывыклі ўспрымаць гэта як данасць. Але калі толькі ўдумацца: свет знаходзіцца на парозе новых геапалітычных трансфармацый і ўжо ніколі не стане ранейшым.
Наш Прэзідэнт як сапраўдны Бацька беларускага народа ўсе праблемы вырашае самастойна і просіць у людзей толькі аднаго: "Калі ласка, зрабіце так, як я вам казаў учора, сёння і буду казаць заўсёды: на сваім працоўным месцы рабіце сваю справу… Нам трэба быць адзінымі, сабрацца і пераадолець усе цяжкасці. І тады мы будзем сапраўды суверэннымі і незалежнымі".
Відавочна, што гэтыя спакой і незалежнасць каштуюць вельмі дорага, але няма нічога за іх даражэйшага. Таму мы павінны стаць плячо ў плячо з нашым Прэзідэнтам і яшчэ больш старанна працаваць кожны на сваім месцы, рабіць усё, каб захаваць тое, што ў нас ёсць. Нельга спадзявацца на кагосьці, хто будзе вырашаць нашы праблемы - кожны павінен разумець, што ад яго залежыць сучаснасць і будучыня краіны. Зыходзячы з гэтай пазіцыі, мы павінны сёння жыць.
БЕЛТА.-0-
