Фота з архіва
7 чэрвеня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Санкцыі супраць Беларусі прывялі да няхваткі прадуктаў харчавання ў свеце. Аб гэтым заявіў дырэктар праекта "Геаграфія генацыду" Майкл Канінгхэм (уваходзіць у Савет па міжнародных справах г.Остына штата Тэхас у ЗША) на міжнароднай канферэнцыі "Умацаванне патэнцыялу Рэспублікі Беларусь для дасягнення Мэт устойлівага развіцця: стратэгіі і партнёрства ў кантэксце сучасных выклікаў і кліматычнага парадку дня", паведамляе БЕЛТА.
Амерыканскі эксперт прааналізаваў наступствы аднабаковых прымусовых мер для глабальнай харчовай бяспекі і дасягнення мэты ўстойлівага развіцця нумар 2 - ліквідацыі голаду, забеспячэння харчовай бяспекі, паляпшэння харчавання і садзейнічання ўстойліваму развіццю сельскай гаспадаркі.
Эксперт звярнуў увагу на тое, што Беларусь з'яўляецца адным з буйнейшых у свеце вытворцаў калію - ключавога інгрэдыенту ўгнаенняў, якія выкарыстоўваюцца ў сельскай гаспадарцы. Краіна займае трэцяе месца ў свеце па вытворчасці калійных угнаенняў, з'яўляецца буйнейшым іх экспарцёрам і валодае аднымі з самых вялікіх запасаў такіх угнаенняў на планеце. "Апошнія гады Беларусь сутыкнулася з эканамічнымі санкцыямі, заснаванымі на недаказаных прэтэнзіях. Аднак гэтыя санкцыі значна паўплывалі на сусветную эканоміку, прымусіўшы людзей у многіх краінах свету галадаць або застацца без ежы, - падкрэсліў ён. - А хіба гэта не больш сур'ёзная праблема, чым тая, аб якой у першую чаргу заяўлялі краіны, якія заклікаюць да ўвядзення санкцый?"
Вынікам аднабаковых прымусовых мер, паводле яго слоў, стала значнае скарачэнне вытворчасці і экспарту калійных угнаенняў, што адбілася на фермерах розных краін. Гэта ў сваю чаргу прывяло да зніжэння ўраджайнасці і вытворчасці прадуктаў харчавання і, як вынік, да іх няхваткі і росту цэн.
Акрамя таго, санкцыі парушылі ланцужок паставак калійных угнаенняў і іншых сельскагаспадарчых матэрыялаў, што ўскладніла доступ фермераў да рэсурсаў, неабходных для вырошчвання ўраджаю. "Гэта яшчэ больш ускладніла праблему харчовай бяспекі ў краінах, якія ў сваёй сельскагаспадарчай практыцы разлічваюць на беларускі калій", - сказаў Майкл Канінгхэм.
Эканамічныя наступствы санкцый - гэта таксама страта рабочых месцаў, зніжэнне даходаў людзей, якія працуюць у калійнай прамысловасці і сумежных галінах. Гэта прывяло да росту беднасці і адсутнасці харчовай бяспекі сярод слабаабароненых груп насельніцтва, што яшчэ больш ускладніла праблему голаду і недаядання ва ўсім свеце, звярнуў увагу амерыканскі эксперт.
Ён падкрэсліў, што ўсё гэта адбываецца на фоне ўзрастаючай колькасці насельніцтва планеты і павелічэння попыту на прадукты харчавання. Трэба ўлічваць і негатыўнае ўздзеянне на навакольнае асяроддзе: зніжэнне даступнасці ўгнаенняў вымушае фермераў выкарыстоўваць альтэрнатыўныя, менш эфектыўныя метады павышэння ўраджайнасці.
"Хоць санкцыі могуць выкарыстоўвацца як інструмент палітычнага ўздзеяння, яны могуць мець непрадбачаныя наступствы для найбольш слабаабароненых груп насельніцтва, прыводзячы да ўзмацнення голаду і недаядання. Палітыкам і зацікаўленым бакам вельмі важна ўлічваць уплыў санкцый на харчовую бяспеку і вывучаць альтэрнатыўныя стратэгіі ўрэгулявання палітычных канфліктаў без урону для асноўнага права чалавека на харчаванне", - рэзюмаваў эксперт.-0-
Амерыканскі эксперт прааналізаваў наступствы аднабаковых прымусовых мер для глабальнай харчовай бяспекі і дасягнення мэты ўстойлівага развіцця нумар 2 - ліквідацыі голаду, забеспячэння харчовай бяспекі, паляпшэння харчавання і садзейнічання ўстойліваму развіццю сельскай гаспадаркі.
Эксперт звярнуў увагу на тое, што Беларусь з'яўляецца адным з буйнейшых у свеце вытворцаў калію - ключавога інгрэдыенту ўгнаенняў, якія выкарыстоўваюцца ў сельскай гаспадарцы. Краіна займае трэцяе месца ў свеце па вытворчасці калійных угнаенняў, з'яўляецца буйнейшым іх экспарцёрам і валодае аднымі з самых вялікіх запасаў такіх угнаенняў на планеце. "Апошнія гады Беларусь сутыкнулася з эканамічнымі санкцыямі, заснаванымі на недаказаных прэтэнзіях. Аднак гэтыя санкцыі значна паўплывалі на сусветную эканоміку, прымусіўшы людзей у многіх краінах свету галадаць або застацца без ежы, - падкрэсліў ён. - А хіба гэта не больш сур'ёзная праблема, чым тая, аб якой у першую чаргу заяўлялі краіны, якія заклікаюць да ўвядзення санкцый?"
Вынікам аднабаковых прымусовых мер, паводле яго слоў, стала значнае скарачэнне вытворчасці і экспарту калійных угнаенняў, што адбілася на фермерах розных краін. Гэта ў сваю чаргу прывяло да зніжэння ўраджайнасці і вытворчасці прадуктаў харчавання і, як вынік, да іх няхваткі і росту цэн.
Акрамя таго, санкцыі парушылі ланцужок паставак калійных угнаенняў і іншых сельскагаспадарчых матэрыялаў, што ўскладніла доступ фермераў да рэсурсаў, неабходных для вырошчвання ўраджаю. "Гэта яшчэ больш ускладніла праблему харчовай бяспекі ў краінах, якія ў сваёй сельскагаспадарчай практыцы разлічваюць на беларускі калій", - сказаў Майкл Канінгхэм.
Эканамічныя наступствы санкцый - гэта таксама страта рабочых месцаў, зніжэнне даходаў людзей, якія працуюць у калійнай прамысловасці і сумежных галінах. Гэта прывяло да росту беднасці і адсутнасці харчовай бяспекі сярод слабаабароненых груп насельніцтва, што яшчэ больш ускладніла праблему голаду і недаядання ва ўсім свеце, звярнуў увагу амерыканскі эксперт.
Ён падкрэсліў, што ўсё гэта адбываецца на фоне ўзрастаючай колькасці насельніцтва планеты і павелічэння попыту на прадукты харчавання. Трэба ўлічваць і негатыўнае ўздзеянне на навакольнае асяроддзе: зніжэнне даступнасці ўгнаенняў вымушае фермераў выкарыстоўваць альтэрнатыўныя, менш эфектыўныя метады павышэння ўраджайнасці.
"Хоць санкцыі могуць выкарыстоўвацца як інструмент палітычнага ўздзеяння, яны могуць мець непрадбачаныя наступствы для найбольш слабаабароненых груп насельніцтва, прыводзячы да ўзмацнення голаду і недаядання. Палітыкам і зацікаўленым бакам вельмі важна ўлічваць уплыў санкцый на харчовую бяспеку і вывучаць альтэрнатыўныя стратэгіі ўрэгулявання палітычных канфліктаў без урону для асноўнага права чалавека на харчаванне", - рэзюмаваў эксперт.-0-
