Фота з архіва
2 лютага, Гомель /Кар. БЕЛТА/. Выстава "Страчаныя храмы Гомеля" пачала работу ў паўднёвай галерэі палаца Румянцавых і Паскевічаў, паведамілі БЕЛТА ў Гомельскім палацава-паркавым ансамблі.
Праз архіўныя дакументы і фотаматэрыялы ў экспазіцыі ў храналагічным парадку расказваецца пра лёс трынаццаці культавых аб'ектаў, якія ў розны час пабудаваны і па розных прычынах зніклі з карты Гомеля.
"Царкоўная гісторыя горада пачынае сваё летазлічэнне пасля прыняцця хрысціянства ў старажытнарускі перыяд. Паводле сведчанняў археалагічных даследаванняў, на тэрыторыі гомельскага дзядзінца ўжо ў XII стагоддзі мог быць пабудаваны храм", - адзначылі ў дзяржаўнай гісторыка-культурнай установе. Паводле інфармацыі спецыялістаў, першыя дакументальныя сведчанні адносяцца да канца XV стагоддзя і звязаны з драўлянай царквой Мікалая Цудатворца. "Яна размяшчалася ва ўмацаванай частцы горада - "замку" і была разабрана ў пачатку XIX стагоддзя пры расшырэнні палаца Румянцавых. У той самы час пры графе М.П. Румянцаве, які валодаў мястэчкам Гомель з 1796 па 1826 год, замест старых драўляных цэркваў былі пабудаваны новыя мураваныя збудаванні ў стылі класіцызму. У іх лік уваходзілі храмы розных канфесій, яны не захаваліся да нашых дзён: каталіцкі касцёл, праваслаўная Троіцкая царква, яўрэйская школа-сінагога", - расказалі ў палацы.
Актыўнае ўзвядзенне цэркваў у Гомелі ішло ў другой палавіне XIX і пачатку XX стагоддзя, калі горад бурна развіваўся, прырастаў насельніцтвам. "У мастацкім рашэнні культавых збудаванняў прасочваюцца стылістычныя тэндэнцыі часу, а ў праектаванні - нараўне з выкарыстаннем зацверджаных тыпавых распрацовак канкрэтныя імёны аўтараў. Так, праект капліцы ў памяць імператара Аляксандра II на саборнай плошчы ў 1882 годзе склаў пецярбургскі архітэктар Вегенер, а капліцы на Новікаўскіх могілках, пабудаванай у 1889 годзе, - гомельскі гарадскі архітэктар Торлін", - удакладнілі ў палацава-паркавым ансамблі.
Пры падрыхтоўцы выстаўкі былі выкарыстаны матэрыялы са збору музея Гомельскага палацава-паркавага ансамбля, Дзяржаўнага архіва Гомельскай вобласці, Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі, Расійскага дзяржаўнага ваенна-гістарычнага архіва (Масква), Расійскага дзяржаўнага гістарычнага архіва (Санкт-Пецярбург), архіва царкоўна-гістарычнай камісіі Гомельскай епархіі, фондаў Музея гісторыі горада Гомеля і друкаваных выданняў рознага часу. Шмат каштоўных звестак атрымана са здымкаў, якія беражліва захоўваліся ў сямейных альбомах і асабістых калекцыях аматараў гістарычнай фотахронікі.-0-
