Фота з архіва
1 снежня, Віцебск /Алена Аніськовіч - БЕЛТА/. У Віцебску назвалі пераможцу конкурснай праграмы XXXVI Міжнароднага фестывалю сучаснай харэаграфіі (IFMC), перадае карэспандэнт БЕЛТА.
У фінале рэспубліканскага конкурсу было прадстаўлена 12 работ. Першая прэмія прысуджана Тэатру-студыі сучаснай харэаграфіі Цэнтра культуры "Віцебск" за мініяцюру "Жылі…Былі...".
Другую прэмію атрымалі група сучаснай харэаграфіі "Другі план" з Гомеля за праект "Навальніца. Постскрыптум" і Юлія Суляк з Мінскага дзяржаўнага каледжа мастацтваў за работу "Віна віна".
Трэцюю прэмію таксама падзялілі два праекты: "Маладзік" праекта "Х-перЫменты" Валянціны Ісакавай з Гомельскага дзяржаўнага каледжа мастацтваў імя Сакалоўскага і "Мільён гадоў адзіноты" Паўла Лунцэвіча з Мінска.
Спецыяльная прэмія імя Яўгена Панфілава "Лепшаму харэографу" ўручана праекту Марыі Ісакавай Hands за пастаноўку "Род", спецыяльная прэмія за сэнсавае напаўненне танца аддадзена Ганне Лепа (Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў) за пастаноўку Neeuqder, прэмія "Постскрыптум" - праекту Look up Ганны Канстанцінавай (Віцебск).
"Наш культурны код быў укладзены ў мініяцюру "Жылі…Былі..." Тэатра-студыі сучаснай харэаграфіі Цэнтра культуры "Віцебск", - расказала кіраўнік заслужанага аматарскага калектыву Дзіяна Юрчанка. Работа была створана на аснове беларускага фальклору. "Мы нічога не чыталі практычна. Мы сталі самі складаць, як людзі на нашай зямлі складалі міфы, казкі, і не карысталіся ніякімі крыніцамі. Яны самі на тым, што ў іх ёсць, складалі легенду, якая цяпер жыве і нас падсілкоўвае", - растлумачыла яна.
Харэограф Марыя Ісакава пасля выступлення расказала, што на фестывалі выступае з 2015 года як выканаўца. "Я танцавала ў эксперыментах Валянціна Ісакава вельмі шмат гадоў. Апошнія чатыры гады езджу як харэограф. Гэта мая чацвёртая работа. Першы раз атрымліваем прэмію Панфілава. Удвая прыемна, што ў такую важную дату - 70-годдзе з дня нараджэння вядомага харэографа. І гэта мой юбілейны, дзясяты, фестываль", - адзначыла Марыя Ісакава.
Асобна яна спынілася на музыцы, якую выкарыстоўвала ў пастаноўцы. "Я гэту музыку берагла, напэўна, гады тры. Я яе пачула абсалютна выпадкова на танцавальным майстар-класе грузінскай музычнай групы. Культура Грузіі мяне прываблівае. Мне здаецца, у ёй вельмі шмат тонкіх момантаў, асабліва звязаных з родам, тым больш тое, як яны адносяцца да сваёй спадчыны. Я даведалася пра гісторыю гэтай песні, гэта сапраўды калыханка, якую спявала маці свайму дзіцяці. Мяне як маці гэта вельмі кранула", - расказала харэограф. Таксама яна дадала, што яе работа - гэта ўдзячнасць за тое, што род калісьці падарыў ёй жыццё і што яна змагла падарыць жыццё гэтаму свету. Яе сыну Марку чатыры з палавінай гады. "Ён яшчэ той харэограф. У яго бацька брэйк-дансам займаўся, робіць складаныя рэчы. І сын на яго глядзіць і паўтарае - і на галаве стаіць, і на руках. Але пакуль саромеецца сцэны", - сказала Марыя Ісакава.
"Мы маем шмат добра навучаных, цудоўных, трэніраваных танцораў. З тэхнікай усё выдатна, усё цудоўна. З ідэямі крыху складаней, але тым не менш усё роўна відаць магістральныя лініі. Адны з іх - спробы самаідэнтыфікацыі, успомніць, хто мы, адкуль і куды ідзём, хто мы ёсць на самай справе, якія нашы вытокі, карані. І такіх работ на кожным фестывалі, а ўжо тым больш на беларускім конкурсе, шмат. Адна з іх атрымала першую прэмію. Гэта праект Дзіяны Юрчанка", - адзначыла член журы Нацыянальнай тэатральнай прэміі "Залатая маска" і экспертнага савета IFMC Ларыса Барыкіна.
Завяршыўся фестываль аднаактовым балетам "Восем рускіх песень" тэатра "Балет Яўгена Панфілава". Пастаноўка ўвасобіла шматгалосую стыхію рускай народнай песеннасці.-0-
У фінале рэспубліканскага конкурсу было прадстаўлена 12 работ. Першая прэмія прысуджана Тэатру-студыі сучаснай харэаграфіі Цэнтра культуры "Віцебск" за мініяцюру "Жылі…Былі...".
Другую прэмію атрымалі група сучаснай харэаграфіі "Другі план" з Гомеля за праект "Навальніца. Постскрыптум" і Юлія Суляк з Мінскага дзяржаўнага каледжа мастацтваў за работу "Віна віна".
Трэцюю прэмію таксама падзялілі два праекты: "Маладзік" праекта "Х-перЫменты" Валянціны Ісакавай з Гомельскага дзяржаўнага каледжа мастацтваў імя Сакалоўскага і "Мільён гадоў адзіноты" Паўла Лунцэвіча з Мінска.
Спецыяльная прэмія імя Яўгена Панфілава "Лепшаму харэографу" ўручана праекту Марыі Ісакавай Hands за пастаноўку "Род", спецыяльная прэмія за сэнсавае напаўненне танца аддадзена Ганне Лепа (Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў) за пастаноўку Neeuqder, прэмія "Постскрыптум" - праекту Look up Ганны Канстанцінавай (Віцебск).
"Наш культурны код быў укладзены ў мініяцюру "Жылі…Былі..." Тэатра-студыі сучаснай харэаграфіі Цэнтра культуры "Віцебск", - расказала кіраўнік заслужанага аматарскага калектыву Дзіяна Юрчанка. Работа была створана на аснове беларускага фальклору. "Мы нічога не чыталі практычна. Мы сталі самі складаць, як людзі на нашай зямлі складалі міфы, казкі, і не карысталіся ніякімі крыніцамі. Яны самі на тым, што ў іх ёсць, складалі легенду, якая цяпер жыве і нас падсілкоўвае", - растлумачыла яна.
Харэограф Марыя Ісакава пасля выступлення расказала, што на фестывалі выступае з 2015 года як выканаўца. "Я танцавала ў эксперыментах Валянціна Ісакава вельмі шмат гадоў. Апошнія чатыры гады езджу як харэограф. Гэта мая чацвёртая работа. Першы раз атрымліваем прэмію Панфілава. Удвая прыемна, што ў такую важную дату - 70-годдзе з дня нараджэння вядомага харэографа. І гэта мой юбілейны, дзясяты, фестываль", - адзначыла Марыя Ісакава.
Асобна яна спынілася на музыцы, якую выкарыстоўвала ў пастаноўцы. "Я гэту музыку берагла, напэўна, гады тры. Я яе пачула абсалютна выпадкова на танцавальным майстар-класе грузінскай музычнай групы. Культура Грузіі мяне прываблівае. Мне здаецца, у ёй вельмі шмат тонкіх момантаў, асабліва звязаных з родам, тым больш тое, як яны адносяцца да сваёй спадчыны. Я даведалася пра гісторыю гэтай песні, гэта сапраўды калыханка, якую спявала маці свайму дзіцяці. Мяне як маці гэта вельмі кранула", - расказала харэограф. Таксама яна дадала, што яе работа - гэта ўдзячнасць за тое, што род калісьці падарыў ёй жыццё і што яна змагла падарыць жыццё гэтаму свету. Яе сыну Марку чатыры з палавінай гады. "Ён яшчэ той харэограф. У яго бацька брэйк-дансам займаўся, робіць складаныя рэчы. І сын на яго глядзіць і паўтарае - і на галаве стаіць, і на руках. Але пакуль саромеецца сцэны", - сказала Марыя Ісакава.
"Мы маем шмат добра навучаных, цудоўных, трэніраваных танцораў. З тэхнікай усё выдатна, усё цудоўна. З ідэямі крыху складаней, але тым не менш усё роўна відаць магістральныя лініі. Адны з іх - спробы самаідэнтыфікацыі, успомніць, хто мы, адкуль і куды ідзём, хто мы ёсць на самай справе, якія нашы вытокі, карані. І такіх работ на кожным фестывалі, а ўжо тым больш на беларускім конкурсе, шмат. Адна з іх атрымала першую прэмію. Гэта праект Дзіяны Юрчанка", - адзначыла член журы Нацыянальнай тэатральнай прэміі "Залатая маска" і экспертнага савета IFMC Ларыса Барыкіна.
Завяршыўся фестываль аднаактовым балетам "Восем рускіх песень" тэатра "Балет Яўгена Панфілава". Пастаноўка ўвасобіла шматгалосую стыхію рускай народнай песеннасці.-0-
Падпісвайцеся на нас у
