20 сакавіка, Мінск /Кар. БЕЛТА/. У мастацкай галерэі "Універсітэт культуры" адкрылася выстава саломапляцення і выцінанкі майстроў горада Мінска "Зямныя мары", перадае карэспандэнт БЕЛТА.
Прадстаўлена больш за 130 работ майстроў па саломапляценні і выцінанцы. Нядаўна гэтыя два традыцыйныя для беларусаў віды творчасці ўвайшлі ў спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны ЮНЕСКА. "Такія віды дэкаратыўна-прыкладной творчасці - гэта гонар нашай нацыі. На выставе прадстаўлены не толькі работы народных майстроў, але і тых творцаў, якія з'яўляюцца кіраўнікамі непрафесійных аматарскіх творчых калектываў. Яны перадаюць сваё майстэрства маладому пакаленню. Гэта важна, бо гэта наша культура, аснова. Калі мы не будзем помніць пра фундаментальныя асновы, нам не будзе на чым будаваць сваю будучыню", - адзначыла намеснік дырэктара дзяржаўнай установы "Мінскканцэрт" Вольга Цыбульская.
Свае работы паказалі 16 майстроў, каб прадэманстраваць гэтыя асаблівыя віды творчасці. Адной з іх стала Валяцніна Слючэнка, якая ўжо больш за 50 гадоў займаецца выцінанкай. "Па адукацыі я архітэктар, працавала ў рэстаўрацыйных майстэрнях. Аб'ехала ўсю Беларусь, любіла і пазнавала сваю родную краіну. Былі працяглыя камандзіроўкі, і ў час нашых вячорак мы займаліся выцінанкай. Гэта была сярэдзіна 1970-х гадоў. Потым я выйшла замуж, з'явіліся дзеці, і ўжо не магла выязджаць надоўга. Катаючы ў двары калясачку, суседка мне гаворыць: "Ідзём да нас у школу працаваць". Школа была ў двары, два месяцы водпуску, з апоўдня ты дома, дзіцячы сад атрымліваеш без чаргі. У 1980 годзе прыйшла ў школу, але ўжо валодала выцінанкай і вырашыла, што гэта вельмі карысны занятак для дзяцей, пачала паціху ўводзіць яго ў праграму", - расказала майстар. Дзякуючы Валянціне Слючэнка ў 1984 годзе Міністэрства адукацыі зацвердзіла праграму для школьнага гуртка "Выцінанка".
Выкладаючы, майстар не забывала ствараць для сябе. У кожны прыдуманы сюжэт яна ўкладала свае эмоцыі, перажыванні і ўражанні. Натхненнем магло служыць што хочаце - ад важных жыццёвых падзей да проста новай незвычайнай паперы. А яшчэ Валянціна Слючэнка рада, што выцінанка знаходзіць усё больш адлюстравання ў сучасным свеце: з'яўляецца на ўпрыгажэннях, банерах, дамах. "Значыць, яна патрэбна, значыць, яна жыве - гэта цудоўна", - адзначыла майстар.
Яшчэ адным майстрам, але па саломапляценні, стала Алена Таляронак. Яна расказала, што доўгі час працавала з дзецьмі ў цэнтры дадатковай адукацыі дзяцей і моладзі "Ветразь", цяпер выйшла на заслужаную пенсію, але ствараць не перастае. "Да саломкі я прыйшла ў сталым узросце. Тады я і не ведала, што такую прыгажосць можна стварыць з гэтага матэрыялу. Неяк адзін раз была ў швагеркі і ўбачыла выраб з саломкі. Сама я з вёскі і да гэтага бачыла прыгажосць саломы як прыгажосць палёў, а тут ўбачыла яе з іншага боку. Бляск, сонечнае хараство так мяне ўразілі, што я папрасіла некалькі саломінак і дома паспрабавала нешта змайстраваць. З гэтага моманту саломапляценне стала справай майго жыцця", - расказала яна.
Алена Таляронак лічыць, што вырабы з саломкі могуць увайсці ў жыццё сучаснага чалавека як прадметы дэкору. "У мяне дзве дачкі, і яны заўсёды стараюцца размясціць мае работы ў інтэр'еры нашай кватэры. А яшчэ больш любяць фатаграфавацца то з цацкай, то з галаўным уборам. Да таго ж мае работы з натуральнага матэрыялу, а ён сёння асабліва цэніцца", - сказала яна.
Старшыня Беларускага саюза майстроў народнай творчасці Яўген Сахута нагадаў, што зусім нядаўна, пасля змянення заканадаўства, усе грамадскія аб'яднанні павінны былі арганізаваць абласныя і Мінскае гарадское аддзяленні. Выстава "Зямныя мары" стала адным з першых мерапрыемстваў, падрыхтаваных Мінскім гарадскім аддзяленнем. Ён падкрэсліў, што нашы майстры гэтых двух відаў творчасці заўсёды ўражвалі замежных гасцей, якія не раз да нас прыязджалі з-за мяжы, просячы навучыць іх.
Прадстаўлена больш за 130 работ майстроў па саломапляценні і выцінанцы. Нядаўна гэтыя два традыцыйныя для беларусаў віды творчасці ўвайшлі ў спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны ЮНЕСКА. "Такія віды дэкаратыўна-прыкладной творчасці - гэта гонар нашай нацыі. На выставе прадстаўлены не толькі работы народных майстроў, але і тых творцаў, якія з'яўляюцца кіраўнікамі непрафесійных аматарскіх творчых калектываў. Яны перадаюць сваё майстэрства маладому пакаленню. Гэта важна, бо гэта наша культура, аснова. Калі мы не будзем помніць пра фундаментальныя асновы, нам не будзе на чым будаваць сваю будучыню", - адзначыла намеснік дырэктара дзяржаўнай установы "Мінскканцэрт" Вольга Цыбульская.
Свае работы паказалі 16 майстроў, каб прадэманстраваць гэтыя асаблівыя віды творчасці. Адной з іх стала Валяцніна Слючэнка, якая ўжо больш за 50 гадоў займаецца выцінанкай. "Па адукацыі я архітэктар, працавала ў рэстаўрацыйных майстэрнях. Аб'ехала ўсю Беларусь, любіла і пазнавала сваю родную краіну. Былі працяглыя камандзіроўкі, і ў час нашых вячорак мы займаліся выцінанкай. Гэта была сярэдзіна 1970-х гадоў. Потым я выйшла замуж, з'явіліся дзеці, і ўжо не магла выязджаць надоўга. Катаючы ў двары калясачку, суседка мне гаворыць: "Ідзём да нас у школу працаваць". Школа была ў двары, два месяцы водпуску, з апоўдня ты дома, дзіцячы сад атрымліваеш без чаргі. У 1980 годзе прыйшла ў школу, але ўжо валодала выцінанкай і вырашыла, што гэта вельмі карысны занятак для дзяцей, пачала паціху ўводзіць яго ў праграму", - расказала майстар. Дзякуючы Валянціне Слючэнка ў 1984 годзе Міністэрства адукацыі зацвердзіла праграму для школьнага гуртка "Выцінанка".
Выкладаючы, майстар не забывала ствараць для сябе. У кожны прыдуманы сюжэт яна ўкладала свае эмоцыі, перажыванні і ўражанні. Натхненнем магло служыць што хочаце - ад важных жыццёвых падзей да проста новай незвычайнай паперы. А яшчэ Валянціна Слючэнка рада, што выцінанка знаходзіць усё больш адлюстравання ў сучасным свеце: з'яўляецца на ўпрыгажэннях, банерах, дамах. "Значыць, яна патрэбна, значыць, яна жыве - гэта цудоўна", - адзначыла майстар.
Яшчэ адным майстрам, але па саломапляценні, стала Алена Таляронак. Яна расказала, што доўгі час працавала з дзецьмі ў цэнтры дадатковай адукацыі дзяцей і моладзі "Ветразь", цяпер выйшла на заслужаную пенсію, але ствараць не перастае. "Да саломкі я прыйшла ў сталым узросце. Тады я і не ведала, што такую прыгажосць можна стварыць з гэтага матэрыялу. Неяк адзін раз была ў швагеркі і ўбачыла выраб з саломкі. Сама я з вёскі і да гэтага бачыла прыгажосць саломы як прыгажосць палёў, а тут ўбачыла яе з іншага боку. Бляск, сонечнае хараство так мяне ўразілі, што я папрасіла некалькі саломінак і дома паспрабавала нешта змайстраваць. З гэтага моманту саломапляценне стала справай майго жыцця", - расказала яна.
Алена Таляронак лічыць, што вырабы з саломкі могуць увайсці ў жыццё сучаснага чалавека як прадметы дэкору. "У мяне дзве дачкі, і яны заўсёды стараюцца размясціць мае работы ў інтэр'еры нашай кватэры. А яшчэ больш любяць фатаграфавацца то з цацкай, то з галаўным уборам. Да таго ж мае работы з натуральнага матэрыялу, а ён сёння асабліва цэніцца", - сказала яна.
Старшыня Беларускага саюза майстроў народнай творчасці Яўген Сахута нагадаў, што зусім нядаўна, пасля змянення заканадаўства, усе грамадскія аб'яднанні павінны былі арганізаваць абласныя і Мінскае гарадское аддзяленні. Выстава "Зямныя мары" стала адным з першых мерапрыемстваў, падрыхтаваных Мінскім гарадскім аддзяленнем. Ён падкрэсліў, што нашы майстры гэтых двух відаў творчасці заўсёды ўражвалі замежных гасцей, якія не раз да нас прыязджалі з-за мяжы, просячы навучыць іх.
Выстава арганізавана ўпраўленнем культуры Мінгарвыканкама, ДУ "Мінскканцэрт" у супрацоўніцтве з ГА "Беларускі саюз майстроў народнай творчасці", пры падтрымцы кафедры дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў і мастацкай галерэі "Універсітэт культуры". Прадоўжыцца яна да 5 красавіка.-0-
Падпісвайцеся на нас у
