1 кастрычніка, Мінск /Кар. БЕЛТА/. Беларусь - лепшы прыклад таго, як трэба жыць, заявіў на сустрэчы ў міжнародным медыяклубе "Фармат А-3" галоўны рэдактар нямецкага часопіса World Economy, палітолаг, журналіст, член таварыства знешняй палітыкі ФРГ і Саюза журналістаў Германіі Аляксандр Сасноўскі, паведамляе БЕЛТА.
"Сярод усёй лінейкі былых савецкіх краін Беларусь - лепшы прыклад таго, як трэба жыць. Я магу параўноўваць вас з Грузіяй, Прыбалтыкай... Яны пайшлі па іншым шляху, як ім здавалася, - правільным, заходнім. Сталі арыентавацца на іх каштоўнасці, перайшлі амаль усе на англійскую мову. Яны вырашылі для сябе праблему сваёй будучыні па кальцы, зробленай з вялікіх еўрапейскіх краін. Але для мяне пакуль усё ж такі параўнанне, прычым па многіх параметрах, на карысць Беларусі", - адзначыў ён.
Пасля заканчэння дакументальнай карціны "Крушэнне СССР: расшыфроўка "чорнай скрыні", паказанай у рамках фестывалю "Еўразія.doc", гледачы, сярод якіх было нямала моладзі, засталіся ў зале сталічнага кінатэатра "Беларусь", каб прадоўжыць размову з вядомым аналітыкам па хвалюючых і, як паказала жыццё, да гэтага часу актуальных пытаннях.
"У фільме ёсць некалькі рэчаў, якія мяне ўразілі як чалавека, які перажыў страту вялікай краіны. Як псіхатэрапеўт і псіхолаг, я звярнуў увагу на тое, каму патэлефанаваў Ельцын пасля падпісання дакумента ў Віскулях. Бушу! Ён раіўся з прэзідэнтам Амерыкі, і той адобрыў рашэнне. Слухайце, большага прыніжэння і рабалепства перад уладнымі людзьмі цяжка сабе ўявіць! - заявіў эксперт. - А Ельцын жа хацеў, каб у ім бачылі такога мача, вызваліцеля, які даў, як ён сцвярджаў, столькі суверэнітэту, колькі маглі ўзяць. Вы бачылі сюжэт, калі Ельцын выступае перад кангрэсам і сенатарамі ЗША? Ён скончыў сваю прамову словамі: "Божа! Благаславі Амерыку!" Праўда, потым дадаў: "І Расію таксама". Усё ж такі хапіла розуму і сумлення ўспомніць і пра сваю краіну".
На погляд вядомага палітолага, людзі, якія падпісалі пагадненне аб развале СССР, - гэта такія Пятрушкі, лялькі-марыянеткі, якія дзейнічаюць па камандах Захаду.
"Сярод іх быў і былы першы намеснік старшыні Урада Расійскай Федэрацыі Бурбуліс. Нягледзячы на высокую пасаду, ён сам таксама марыянетка. У фільме паплечнік Ельцына гаворыць фразу: "Развал СССР для мяне - трагедыя. Аптымістычная трагедыя". Гэта - слава Герастрата, - лічыць палітолаг. - І Бурбуліс, і Шушкевіч, і Краўчук, і Ельцын, і Гарбачоў - усе яны ўпіваліся тым, што разбурылі храм. Яны рады, што дзякуючы гэтаму ўвайшлі ў гісторыю. Ім абсалютна пляваць на тое, што адбылося з краінай".
У гутарцы закранулі і наступствы распаду СССР, сярод якіх была маштабная рэструктурызацыя ўсёй еўразійскай прасторы. На месцы былога Савецкага Саюза ўзнікла 15 дзяржаў, затым адбыўся распад Югаславіі, Чэхаславакіі. З'явілася вялікая колькасць не толькі новых дзяржаў, але і непрызнаных рэспублік, якія вялі часам паміж сабой кровапралітныя войны. Адзначалася, што пасля развалу СССР свет стаў аднапалярным, і на працягу некалькіх дзесяцігоддзяў Злучаныя Штаты заставаліся адзінай на зямлі звышдзяржавай, якая мела магчымасць вырашаць любыя праблемы па ўласным меркаванні. У гэты час адбылося рэзкае павелічэнне амерыканскай прысутнасці ў рэгіёнах, якія адпалі ад Савецкага Саюза. Захад сур'ёзна пашырыўся: некаторыя рэспублікі сталі членамі Еўрасаюза і НАТА.
Аляксандр Сасноўскі па просьбе гледачоў пракаменціраваў і планы тагачасных кіраўнікоў саюзных рэспублік, якія сабраліся ў пушчы. "Не трэба хітраваць і хлусіць! Белавежскія дзядкі марылі толькі аб тым, калі ім на сподачку з блакітным беражком пададуць больш тлустую страву, чым саюзны дагавор, а менавіта - больш улады і паўнамоцтваў".
Вядомы публіцыст упэўнены ў тым, што развал СССР і прайшоўшая потым па былых сацкраінах усходняй Еўропы хваля бархатных рэвалюцый - звёны аднаго ланцуга. На яго погляд, дзяржперавароты ў Сербіі, Грузіі і Украіне адбываліся з падачы знешніх сіл.
На пытанне, як бы сам Аляксандр Сасноўскі дзейнічаў на месцы Гарбачова, каб змяніць ход гісторыі, ён адказаў так: "Напэўна, занадта шмат на сябе бяру, але я не апынуўся б на месцы Гарбачова, таму што ніколі ў той складанай для сваёй Радзімы сітуацыі не паехаў бы ў Форас, - упэўнены палітолаг. - Ён павінен быў або неадкладна пайсці ў адстаўку, перадаць свае паўнамоцтвы, або не даводзіць краіну да краю прорвы. У гэтым выпадку я прыняў бы жорсткія меры і не стаў бы міндальнічаць з тымі, хто спрабуе нешта ў маёй краіны забраць".-0-
